Μήδεια Μικρού Μήκους

Σπουδή πάνω στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη

Η ομάδα «Μετά φόβου» έστησε μια περφόρμανς σε κλειστό χώρο με τον χορό να εκπροσωπείται από δύο μουσικούς-τραγουδιστές, μέσα από μελωδίες της ανατολής που ακούγονται στ’ αυτιά μας ταυτόχρονα οικείες και ξένες, ανέγγιχτες κι αρχαίες. Οι ίδιες θρηνώδεις, άγριες και σπαρακτικές μελωδίες ξεπηδούν μέσα από τα ξεσπάσματα της Μήδειας και τις ευθείες αντιπαραθέσεις της με τον Κρέοντα και τον Ιάσονα πρόσωπα που ενσαρκώνει ο ίδιος ηθοποιός, διαχρονικές, αντρικές φιγούρες που θα δώσουν τον λόγο και το αίτιο στην ηρωίδα. Η έννοιες του χώρου και του χρόνου συστέλλονται και διαστέλλονται διαρκώς σαν αόρατοι κι ανήκουστοι παλμοί ενώ ο τραγικός λόγος στην εξαίσια μετάφρασή του Χειμωνά, γίνεται η αντανάκλαση ενός παρελθόντος πάνω στο παρόν και ταυτόχρονα η αντίδραση του παρόντος στα ερεθίσματα της συλλογικής, σεληνιακής και ηλιακής μας μνήμης. Η Μήδεια θέλει να προκαλέσει πόνο στον άντρα που την εξαπάτησε, θέλει να τον συντρίψει αλλά δεν είναι η τραγική ηρωίδα, δεν είναι αυτή που διαπράττει την ύβρη γι’ αυτό και δεν υφίσταται την Νέμεση. Του προσφέρει απογόνους, αξιοποιώντας το γόνο του και τους εκτελεί όταν εκείνος αποδεικνύεται ανάξιος να τους σεβαστεί. Η πράξη της είναι πράξη δικαιοσύνης κι ας είναι αδιανόητη. Ο Ιάσονας είναι εδώ εκείνος που διαπράττει την ύβρη, εκείνος επιφορτίζεται το «τραγικό». Καθαρότατη μέσα από την κινησιολογική και ερμηνευτική πρόταση της Παπαδοπούλου, η καθαρόαιμη Σεληνιακή βασίλισσα και εγγονή του Ήλιου δεν ανταποδίδει προδοσία στην προδοσία σαν μια γυναίκα προδομένη, αλλά γίνεται η ίδια η φύση που μεταποιεί τον σπαραγμό σε πράξεις ολέθρου. Εντυπωσιακή η σκηνογραφία, μια φωλιά, μια παγίδα, ένας ιστός και μια μήτρα μαζί κάτω από την θυσιαστική τράπεζα στην οποία η Μήδεια ξετυλίγει την ιστορία της γυναίκας μέσα από τον Ευριπίδιο λόγο και μια σκάλα για να την ανεβαίνει και να την κατεβαίνει ο άντρας, άλλοτε ακολουθώντας τις φιλοδοξίες του κι άλλοτε έρμαιο της γυναικείας επιβολής κι επιβουλής, εκτοξεύοντας τα μεγάλα λόγια απ’ το στόμα σαν ριπές μπούμερανγκ και φανερώνοντας διαρκώς κι ως νικητής κι ως ηττημένος, την ανικανότητά του να δικαιώσει την αντρική του φύση, σαν μια ανοιχτή, χαίνουσα πληγή που ποτέ του πια δεν θα μπορέσει να κλείσει. Ο Ιάσων που του χαρίστηκαν νίκες από την Μήδεια αρνείται να πληρώσει τα αντίτιμα. Δειλία και φιλοδοξία τον οδηγούν στην βαθύτερη προδοσία. Η Μήδεια τον εξαναγκάζει στον όλεθρο και στην πληρωμή. Ορίζοντάς του την ολική καταστροφή σαν μοίρα, τον κάνει άντρα, έναν άντρα έτοιμο να συντριβεί από τις απώλειες μα επιτέλους πάσχοντα.

Η Παπαδοπούλου όρισε με την ερμηνεία της, μέτρα και σταθμά στις μεταπτώσεις της ηρωίδας, εκφέροντας έναν λόγο διαυγή, ώριμο και στιβαρό. Ισορρόπησε στην κόψη τον συμβολικό χαρακτήρα του ρόλου και τις πλούσιες συναισθηματικές αποχρώσεις του, αποκωδικοποιώντας την κάθε λεπτομέρεια με σαφήνεια και εσωτερική ποιότητα. Η χορογραφημένη από την Γεροδήμου, κινησιολογία της ανέδειξε τη σωματικότητα της ηρωίδας, εξαίροντας σαγηνευτικά το πάθος της σάρκας. Αδύναμος ο Μπουραζάνας στο διπλό του ρόλο, παρασύρθηκε από το εμφανές κι έχασε το υπονοούμενο. Ορίζοντας αδέξια τις κλιμακώσεις και ξεχειλώνοντας τις εξάρσεις, περισσότερο εκφώνησε παρά ερμήνευσε τους δύο άντρες ενώ δεν κατάφερε εν τέλει μέσα από μια σαφή διαφοροποίησή τους, να ορίσει την φυλετική και χαρακτηριολογική τους συγγένεια. Ωστόσο διαθέτει μια δυναμική σκηνική παρουσία και θαυμάσια άρθρωση. Εκτός από τα εμπνευσμένα, εικαστικά σκηνικά, θαυμάσια ήταν και τα κοστούμια τα οποία εναρμονίστηκαν με την κίνηση, την δράση, τους συμβολισμούς και τις δυναμικές των ρόλων. Η εκφραστική φωνή της Γκουζίνη συντονισμένη με τους βαθύτερους, σπαρακτικούς τόνους του Σαπάκου, μαγεύει, απογειώνοντας τα εξαίσια χορικά.

Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς

Μουσικοί: Ελένη Γκουζίνη, Γιάννης Σαπάκος
Σκηνικά - κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου-Αριστοτέλης Καρανάνος
Χορογραφία: Έλενα Γεροδήμου
Φωτισμοί: Γιάννης Μπουραζάνας

Βοηθοί σκηνογράφου-ενδυματολόγου: Αλίκη Κυλικά-Χαρά Κουρταλή

Τεχνικοί θεάτρου: Kamel Boussahssa-Abdul Muin

Παίζουν: Γιάννης Μπουραζάνας

Τζίνη Παπαδοπούλου

Θέατρο «Συνεργείο»

Κολωνού 31

Μεταξουργείο (μετρό ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ)

Έως 5 Ιουνίου

Ώρα έναρξης: 21.00
Ημέρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη
Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ γενική είσοδος/ Για όσους το επιθυμούν, υπάρχει η δυνατότητα αγοράς ενός εισιτηρίου των 18 ευρώ που αντιστοιχεί σε δύο παραστάσεις του ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ.