Τζίνα Αποστολοπούλου

 Θεατρικά ταξίδια πάνω σε μια «σχεδία»

Απόφοιτος  του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Ecole Internationale de Théâtre Jacques Lecoq στο Παρίσι, η Τζίνα έχει σπουδάσει υποκριτική, τραγούδι, χορό, μιμική, κουκλοθέατρο και φωτογραφία σε κύκλους σεμιναρίων. Από το 2003 συνεργάζεται με τον Θεατρικό Όμιλο «Σχεδία» του Βασίλη Κανελλόπουλου  σαν βοηθός σκηνοθέτη και ηθοποιός στις παραστάσεις: «Venus Flytrap», «Αρτούρο Ούι» του Μπέρτολντ Μπρεχτ, «Έκθεση – Αποχαιρετισμός. Ποτέ δεν θα είναι ίδια», «Συγχώρεση» της Σώτης Τριανταφύλλου, «Η μέρα πεθαίνει την νύχτα» του Χ. Ριβέρα, «Τείχος» του Τ. Ντορστ. Το 2007 έγραψε και σκηνοθέτησε το έργο  «Πλαστικά Αποκούμπια από την Αλίκη των Θαυμάτων», στο Θέατρο Σχεδία. Η Τζίνα κατέχει το σωματικό θέατρο και τα υποκριτικά της προσόντα είναι αξιοθαύμαστα. Συγγραφέας η ίδια αλλά και εκπαιδευτικός στο θεατρικό εργαστήρι του δήμου Ηλιούπολης, προτιμάει να αγωνίζεται στο χώρο της πρωτοπορίας και την ενδιαφέρουν οι ουσιαστικές προκλήσεις στις οποίες επάξια ανταποκρίνεται. Δεν αρνείται τα λάθη της και υπερασπίζεται τη δουλειά της με πάθος. Αξίζει να την απολαύσετε και επί σκηνής με την πρώτη ευκαιρία.

Πως ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Όλο αυτό το φανταστικό που συμβαίνει πάνω και γύρω από μια σκηνή, από πάντα με τραβούσε. Δεν ήξερα ούτε τι ακριβώς, ούτε πως κι ακόμα το ψάχνω. Ξεκίνησα συντηρητικά. Μπήκα στην θεατρολογία για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Ύστερα, σιγά – σιγά και απορρίπτοντας ότι δεν με ικανοποιούσε, οδηγήθηκα στη lecoq και στη «σχεδία»…. 

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στον θεατρικό χώρο;

Η παγιωμένη, μονοδιάστατη αστική οπτική για το τι είναι τέχνη και το κατευθυνόμενο κοινό που από αυτήν προκύπτει.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Μου φαίνεται πως όνειρα έχεις πριν αρχίσεις να δουλεύεις. Λίγο, η πραγματικότητα τα ισοπεδώνει όλα. Όταν ξεκίνησα ήμουν πολύ φαντασμένη. Τώρα όνειρό μου είναι να μπορέσω να κάνω μία επόμενη δουλειά που θα την πιστεύω και που θα βρει τους θεατές της.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Είναι πάρα πολλοί. Θαυμάζω όσους καταφέρνουν να φανούν ειλικρινείς, ξεφεύγοντας από το επιβαλλόμενο και αντέχοντας τον πόνο. Θεωρώ δασκάλους όσους ρισκάρουν με τίμημα. Ένοιωσα πιο οικεία με το θέατρο όταν ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τα κείμενα του Γκροτόφσκι. Ανατρέχω στον Ρίλκε κάθε φορά που ανησυχώ.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία  και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Η θεατρική παιδεία στη χώρα μου φαίνεται πως προσανατολίζεται σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Τεράστια πεδία του θεατρικού χώρου, δεν μπορείς ούτε να τα δεις, ούτε να τα διδαχτείς.  Οι πολιτιστικοί θεσμοί  λειτουργούν όπως όλοι οι θεσμοί:  δημοσιουπαλληλίστικα  και δημοσιοσχετίστικα. Υπάρχουν κάποιες καλές προθέσεις και κάποιες προσπάθειες που δυστυχώς χάνονται μέσα στο χάος της γενικής μιζέριας και του συντηρητισμού. Ότι ξεκινάει με ελπίδα και δύναμη σύντομα, μουδιάζει και ακολουθεί την πεπατημένη ή φυτοζωεί αποκαρδιωμένο.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που είναι ανασφαλείς και δεν αρνούνται τα λάθη. Μ’ αυτούς νοιώθω καλά και άνετα, γιατί τέτοια είμαι κι εγώ. Επίσης πιστεύω ότι από αυτές τις ενάρξεις μπορείς να κάνεις ενδιαφέρουσες διαδρομές.

Ποια κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Το να μπορεί να επιστρέφει στην αρχική σημασία του έργου του.

Τι πιστεύει για τις θεατρικές ομάδες;

Πιστεύω στο θέατρο μόνο μέσα από τις θεατρικές ομάδες. Νομίζω ότι οι σύγχρονες θεατρικές ομάδες νοσούν. Το θέατρο ως γνωστό είναι ομαδικό “παιχνίδι”. Εκεί βρίσκεται ένα κομμάτι της μεγάλης του δυσκολίας αλλά και της μεγάλης του δύναμης. Στην καλλιτεχνική δουλειά δεν μπορεί να υπάρχει δημοκρατία με τους όρους μιας κοινωνικοοικονομικής συζήτησης. Οι καλλιτέχνες μπορούν να αλληλοσυμπληρώνονται, όχι να εξισώνονται. Για μένα, χρειάζεται ένας ισχυρός κεντρικός άξονας (μπορεί να ονομάζεται σκηνοθέτης ή απλώς κεντρικός άξονας) γύρω από τον οποίον όλα τα στοιχεία αναπτύσσονται. Επίσης χρειάζεται χρόνος.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Βρίσκομαι πάνω στη “σχεδία” του Βασίλη Κανελλόπουλου και σκοπεύω να παραμείνω εκεί και στα επόμενα ταξίδια της. Επίσης, θέλω να επιστρέψω στη σκηνοθεσία από την οποία ξεκίνησα.