Σχετικά άρθρα
| ΑΠΑΛΛΑΓΗ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Πέμπτη, 17 Μάρτιος 2011 20:32 |
|
Απαλλαγή της Λίντα Μακ Λιν
«Είσαι ότι απορρίπτεις...» Την απόρριψη πραγματεύεται η «Απαλλαγή», το ψυχολογικό θρίλερ της Σκωτσέζας Λίντα Μακ Λιν, το οποίο έχει ήδη ανέβη ακόμα μία φορά στη χώρα μας σε σκηνοθεσία Βίκυς Γεωργιάδου. Γραμμένο το 1999 είναι το πρώτο θεατρικό της έργο και εξελίσσεται στη διάρκεια μιας συνάντησης τριών παιδικών φίλων που έχουν κρύψει πολλά ο ένας από τον άλλο και βρίσκονται στο μεταιχμιακό εκείνο σημείο που ή θα τα ξεφορτωθούν μέσα από αμοιβαίες εξομολογήσεις ή θα τα αφήσουν να τους στοιχειώσουν για πάντα.
Η ιστορία
Ο Κένυ, ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Κλαιρ και τον Φρανκ, έχει μανία με την απαλλαγή της σκόνης και την βρωμιάς. Η ανάμνηση όμως ενός μυστικού από τα παιδικά τους χρόνια, τον βαραίνει περισσότερο από όλα τα σκουπίδια της γης. Η Κλαιρ απαλλάχθηκε από το μωρό της όταν έμεινε έγκυος στα εφηβικά της χρόνια δίνοντάς το για υιοθεσία. Το δικό της «σκουπίδι» την βαραίνει όχι μόνο απέναντι στην συνείδησή της αλλά κι απέναντι στον πατέρα του μωρού, τον Φρανκ που δεν έχει μάθει ποτέ την αλήθεια. Ο Φρανκ θέλει να απαλλαχθεί από την σκιά του βίαιου, αλκοολικού πατέρα του αλλά ταυτόχρονα κι από τη σκιά του ίδιου του αλκοολικού εαυτού του, μια σκιά που μοιάζει σαν κακόγουστη φάρσα, σαν μια αέναη επανάληψη των ίδιων λαθών από γενιά σε γενιά, σαν η αναβίωση μέσα από την ίδια την ύπαρξή του, του χειρότερου εφιάλτη του.
Τρεις δυναμικές σε αντιπαράθεση
Η συνάντηση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τυχαία μοιάζει όμως να συμβαίνει στην κόψη της ενήλικης ζωής τους και εν τέλει αποδεικνύεται ως ένα βαθμό μοιραία. Το έργο, σοφό, βαθύ και γεμάτο αποχρώσεις μας προσφέρει τρεις διαφορετικές εκδοχές ανθρωπίνων ψυχοσυνθέσεων οι οποίες επιδρούν η μία πάνω στην άλλη καθοριστικά. Το αγόρι, ο Φρανκ, έχει μείνει εκεί πίσω, στην παιδική του ηλικία, όταν ο αλκοολικός πατέρας του το κακοποιούσε, αφαιρώντας του το δικαίωμα να ενηλικιωθεί ομαλά και φέρνοντάς το αντιμέτωπο με την σκληρότερη αντίφαση. Να μισεί εκείνο που όλη του η ύπαρξη είχε μάθει πως πρέπει να αγαπάει: Τον γεννήτορά του. Η σπαρακτική φράση που εκστομίζει λίγο πριν το φινάλε καθορίζει κι όλη την κοσμοθεωρία του. Όταν μαθαίνει πως το παιδί του, του οποίου την ύπαρξη δεν γνώριζε, έχει υιοθετηθεί, αναρωτιέται: «Αλλά τι γίνεται όταν μεγαλώσει; Αν είναι κακός; Αν είναι σαν εμένα; Ή σαν τον πατέρα μου; Δεν θα το ξέρουν αυτό. Δεν θα ξέρουν πώς να τον αγαπάνε». Που σημαίνει ότι ο ίδιος έχει βρει ένα τρόπο να αγαπήσει όχι μόνο τον αλκοολικό και βίαιο πατέρα του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Που σημαίνει επίσης πως μόνο ένας γονιός μπορεί να αγαπήσει χωρίς όρους κι αυτός ο γονιός, για τον Φρανκ ήταν ταυτόχρονα κι ο βασανιστής του. Η Κλαιρ, η γυναίκα, έχει να θυμηθεί εκείνη τη νύχτα που ο Κένυ κι αυτή, προσπαθώντας να βοηθήσουν τον Φρανκ, φορτώθηκαν μια ενοχή την οποία δεν κατάφεραν να αποποιηθούν, ούτε καν να μοιραστούν με τον φίλο τους αφού δεν του εξομολογήθηκαν ποτέ το περιστατικό. Η Κλαιρ έχει καθηλωθεί στα δεκάξι της όταν η μητρότητα έγινε γι’ αυτήν ταυτόχρονα εφιάλτης και ενοχή. Ένα ακόμα μυστικό που ο Φρανκ δεν γνωρίζει και που καθόρισε την περαιτέρω πορεία της. Το «σκουπίδι» της καταπονημένης γυναίκας δεν είναι το παιδί που εν τέλει ποτέ δεν απέκτησε αλλά η αποδοχή της μητρότητας που θα την μετέτρεπε από έφηβη σε γυναίκα και που ποτέ δεν βίωσε. Ο Κένυ, ο πιο μυστηριώδης από τους τρεις, θέλει να καθαρίσει το περιβάλλον του από τα σκουπίδια ενώ ενδόμυχα και σχεδόν ασυνείδητα ποθεί να καθαρίσει τον εσωτερικό του κόσμο από τα φαντάσματα. Γι’ αυτόν η ενηλικίωση ταυτίζεται με την επίτευξη της ασφάλειας κι η ασφάλεια επιτυγχάνεται μέσα από την ψυχωτική εμμονή της απολύμανσης και της απομόνωσης. Κανείς δεν μπορεί όμως να κλείσει το απρόοπτο και την ανατροπή έξω από την πόρτα του σπιτιού του, όσες κλειδαριές κι αν βάλει. Η απειλή διεισδύει εν τέλει ύπουλα καθώς εκείνοι που εισχωρούν στο διαμέρισμά του γνωρίζοντας το σύνθημα, τον εξαναγκάζουν να έρθει αντιμέτωπος με πράξεις των οποίων τις συνέπειες δεν μπορεί ούτε να υπολογίσει, ούτε να εξαφανίσει.
Η δυσκολία του να εξομολογηθείς
Αθώα θύματα κι οι τρεις ήρωες των συγκυριών της ζωής και ταυτόχρονα ένοχοι ο ένας απέναντι στον άλλο κι ο καθένας απέναντι στον εαυτό του, παίζουν αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι των αποκαλύψεων σαν παιχνίδι της παιδικής τους ηλικίας, η οποία είναι στην ουσία ακόμα ένα σκουπίδι από το οποίο θα ήθελαν απεγνωσμένα να απαλλαχθούν. Στην κόψη της αναμέτρησής τους οι τρεις Βρετανοί τολμούν να ξεστομίσουν επιτέλους εκείνα που αόρατα στέκουν ανάμεσά τους παρεμποδίζοντας την ουσιαστική επικοινωνία τους. Το έργο, πολύ σοφά, δεν μας αποκαλύπτει σε τι βαθμό, εκείνη η βραδιά υπήρξε καταλυτική για την περαιτέρω πορεία των ηρώων. Ίσως τα σκουπίδια που ξεφορτώθηκαν να τους ήταν πολύτιμα κι οι υπάρξεις τους να διασαλεύτηκαν από την απαλλαγή τους. Άλλωστε όχι μόνο έζησαν μ’ αυτά αλλά ήταν και αναπόσπαστα, πολύτιμα κομμάτια του ψυχισμού τους. Όμως ακόμα κι αν είσαι ότι απορρίπτεις, κάποτε το απορρίπτεις κι απλά γίνεσαι κάτι άλλο. Το ρίσκο, μια βίαιη ρήξη. Το κέρδος, μια λυτρωτική απελευθέρωση. Το τίμημα: Βασανιστική αυτογνωσία. Το έργο είναι μια συγκινητική εξίσωση η οποία λύνεται με τον άγνωστο Χ να μετατίθεται από την σκηνή στην πλατεία κι από τις ψυχές των θεατρικών ηρώων, στις δικές μας. Όπου πάντα υπάρχουν τόσα από τα οποία θέλουμε να απαλλαγούμε κι όμως συνήθως υποθάλπουμε τον σκουπιδότοπό μας, προτιμώντας να ασχοληθούμε με τον καιρό ή με το πρωτάθλημα. Αφού η ζωή ως γνωστόν, είναι κάτι που συμβαίνει ενώ εμείς κοιμόμαστε.
Η παράσταση
Παίζουν: Κεραμεικός Ως την Παρασκευή 15 Απριλίου του 2011
|
| Τελευταία Ενημέρωση στις Παρασκευή, 18 Μάρτιος 2011 19:49 |
