Αυλαία για το off-off festival 2010

Ποιοι ξεχώρισαν!

Το φουαγιέ του «Επί Κολωνώ» φιλοξένησε για δύο μήνες όνειρα, ελπίδες, προσδοκίες και φιλοδοξίες νέων δημιουργών που πολλοί απ’ αυτούς παρουσίαζαν την πρώτη τους δουλειά. Απόπειρες να αρθρωθεί θεατρικός λόγος άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο επιτυχείς, ερμηνείες που ενθουσίασαν κι άλλες που άφησαν πίσω τους απογοήτευση κι αμηχανία, βραδιές γεμάτες γέλιο άλλοτε κι άλλοτε με συγκίνηση και κάποτε με προβληματισμό και θυελλώδεις συζητήσεις. Στο στίβο του φεστιβάλ αγωνίστηκαν όλες οι ομάδες οι οποίες δήλωσαν ενδιαφέρον χωρίς καμμία επιλογή ή διάκριση. Έτσι μπορέσαμε να πάρουμε μια εικόνα, όχι μόνο των θεατρικών σχημάτων που έχουν κάποια δυνατότητα προβολής αλλά κι όλων εκείνων που ακόμα δεν έχουν γίνει γνωστά. Αυτή ήταν και η πολυτιμότερη εμπειρία μας από το φεστιβάλ, αφού μας βοήθησε να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους κάποιες ομάδες προχωράνε με ποιότητα και ενδιαφέρουσες δουλειές ενώ κάποιες άλλες παλινδρομούν και στην πορεία εξαφανίζονται.

Το συμπέρασμα που βγάλαμε ήταν πως όπου υπάρχει και ταλέντο και αρμονική συνεργασία και σκληρή δουλειά έχουμε αποτέλεσμα. Φυσικά η εμπειρία είναι ένα ακόμα βασικό προσόν αλλά αυτή μόνο με την πάροδο του χρόνου μπορεί να αποκτηθεί και με την τριβή στη δουλειά.

Ανακεφαλαιώνοντας:

Ο πιο «αδύναμος κρίκος» σε όλες τις ομάδες οι οποίες δεν βασίστηκαν σε έτοιμα έργα αλλά συνέθεσαν μόνες τους την δραματουργία τους ήταν το κείμενο. Τα θεατρικό κείμενο για να μπορεί να λειτουργήσει σκηνικά πρέπει να έχει δομή, χαρακτήρες κι ανατροπές ...τουλάχιστον. Σε αρκετές περιπτώσεις τα μέλη των ομάδων συνέθεσαν κείμενα μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς τους αλλά δεν τα κατάφεραν να οργανώσουν το υλικό τους με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί ολοκληρωμένο έργο.

Οι ερμηνείες των ηθοποιών κυμαίνονταν: Από πολύ καλές ως ερασιτεχνικές κι απαράδεκτες. Όσο νέος κι αν είσαι δεν ανεβαίνεις στη σκηνή αν δεν έχεις έστω και μία στοιχειώδη ερμηνευτική ικανότητα. Αποδείχτηκε για άλλη μία φορά το ευνόητο. Η φυσικότητα στη σκηνή είναι το ζητούμενο αλλά αποδεικνύεται ανεπαρκής αν δεν συνάδει με την θεατρικότητα. Παιδιά που έχουν δουλέψει σε αξιόλογα εργαστήρια, εντυπωσίασαν επιτυγχάνοντας αυτόν τον δύσκολο συνδυασμό. Τα προσόντα ενός ηθοποιού είναι τα ίδια τα εργαλεία του και πρωτογενής ανάγκη του, η τεχνική κατάρτιση. Αν δεν διαθέτει καλή κίνηση, καλή φωνή,  καλή τεχνική, όσο συναίσθημα κι αν επιστρατεύσει, δεν έχει καμμία πιθανότητα να σταθεί αξιοπρεπώς στο σανίδι.

Η σκηνοθεσία άλλοτε αναζήτησε τις ευκολίες της κι άλλοτε κατάφερε να μας εντυπωσιάσει με έξυπνα και λειτουργικά ευρήματα. Βασικό μειονέκτημα των περισσοτέρων, η ανικανότητά τους να εστιάσουν σε ένα συγκεκριμένο στόχο τον οποίο θα υπηρετήσουν με συνέπεια όσον αφορά και τους φωτισμούς και τη μουσική και τα κοστούμια και τα σκηνικά και τις ερμηνείες και τα σκηνοθετικά ευρήματα. Συχνά βλέπαμε ενδιαφέροντα στοιχεία που όμως δεν εντάχθηκαν σε ένα κοινό σύνολο αλλά αποσκοπούσαν στην διεκπεραίωση του επί μέρους δρώμενου. Οι ομαδικές σκηνοθεσίες αποδείχτηκαν πιο προβληματικές από εκείνες στις οποίες ένα πρόσωπο είχε αναλάβει την ευθύνη.

Οι δημόσιες σχέσεις μιας ομάδας μπορούν να βοηθήσουν στην προβολή της και να δώσουν μια καλύτερη εικόνα για την δουλειά της, ακόμα κι αν αυτή είναι ακόμα ανολοκλήρωτη. Τα προχειρογραμμένα δελτία τύπου, οι ανορθογραφίες και τα συντακτικά λάθη στα κείμενα παρουσίασης κι οι περιλήψεις που άλλα λένε κι άλλα βλέπουμε τελικά, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας πείσουν πως οι νέοι δημιουργοί πρέπει να ξεκινήσουν ξανά την εκπαίδευσή τους από το Α, μαθαίνοντας τη γλώσσα τους. Επίσης καλό είναι η κάθε ομάδα να διαθέτει αν όχι βίντεο, τουλάχιστον μια σειρά φωτογραφιών και να θυμάται να ενημερώνει για τις πιθανές αλλαγές στη σύνθεση των συντελεστών ή στις ημερομηνίες. Αν υπάρχει και μια σωστή ενημέρωση για τη δράση της μέσα από το διαδίκτυο, αν έχει το δικό της site, τότε οι πιθανοί θεατές βρίσκονται ήδη ένα βήμα πιο κοντά της κι οι καλλιτεχνικοί συντάκτες δεν χρειάζεται να μετατρέπονται σε μάγους για να παρουσιάσουν την δράση της.

Από όλες τις παραστάσεις που καταφέραμε να δούμε, και είναι αρκετές, ξεχωρίσαμε τις:

«Η Επίσκεψη της Γουάντα» για την θαυμάσια σκηνοθεσία και τις εξ ίσου καλές ερμηνείες της.

«Μια σκέψη πάνω στον Σκοινοβάτη του Ζαν Ζενέ» για την εξαιρετική ερμηνεία του πρωταγωνιστή, την δουλειά του μουσικού ερμηνευτή και τα ενδιαφέροντα, χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού,  σκηνοθετικά ευρήματα.

«Μαζί ή έξι ιστορίες για σένα και για μένα» για το χιούμορ, κάποιες από τις ερμηνείες και την συνοχή της ομάδας.

«30 χρόνια ύπνος» για την εξαιρετική επαγγελματική δουλειά και όσον αφορά την σκηνοθεσία και την δραματουργία αλλά και τις ερμηνείες.

«Ανιούτα» για την θαυμάσια διασκευή του διηγήματος του Τσέχωφ, τις εμπνευσμένες ερμηνείες, τα έξυπνα σκηνοθετικά ευρήματα και την ζωντάνια της ομάδας.

«Η σκοτεινή καρέκλα» για την αισθητική προσέγγιση, την θαυμάσια κινησιολογία και αντίληψη ρυθμού, τις αξιόλογες ερμηνείες και τον  ενδιαφέροντα χειρισμό του δύσκολου θέματος.

«Ευγένα» για τις ικανότητες των ερμηνευτών και τον ενδιαφέροντα χειρισμό του δύσκολου έργου αλλά και για την καθαρή στοχοκατεύθυνση στη σκηνοθεσία.

Το «Επί Σκηνής» παρουσίασε όλες τις ομάδες που απάντησαν στις ερωτήσεις του καθώς και ένα μεγάλο μέρος των ηθοποιών, με συνεντεύξεις, ενώ προσπαθήσαμε να παρακολουθήσουμε σχεδόν όλες τις περφόρμανς και παρουσιάσαμε με κριτικά σημειώματα, όλες, όσες είδαμε. Ζητάμε συγνώμη για όσες δεν καταφέραμε να παρακολουθήσουμε γιατί πιστεύουμε πως με τον τρόπο αυτό κάπως τις αδικήσαμε. Αλλά δεν ζητάμε συγνώμη από κάποιους δημιουργούς που με τα αρνητικά μας σχόλια ίσως τους στεναχωρήσαμε. Βρίσκονται ακόμα στα πρώτα τους βήματα κι έχουν όλο το χρόνο μπροστά τους να εξελιχτούν, είτε συμφωνούν μαζί μας είτε όχι.

Τρεις ομάδες ακύρωσαν την συμμετοχή τους φέτος λόγω τεχνικών δυσκολιών. Ήταν οι παραστάσεις «ο Α και ο Β», «Mind the Gap» και «Φλάσμα». Τους ευχόμαστε να λυθούν τα προβλήματα και τους δούμε όταν θα δοθεί η επόμενη ευκαιρία.

Ραντεβού του χρόνου το καλοκαίρι στο «Επί Κολωνώ» για ένα ακόμα off-off festival με εξ ίσου υπέροχες παραστάσεις κι ακόμα πιο ενδιαφέρουσες συμμετοχές.