Κωνσταντίνος Γαβαλάς

Νιώθω ότι λόγω των καταστάσεων που ζούμε και των πραγμάτων που μας δίνουν και τρώμε έχουμε γίνει λίγο πιο ωμοί σαν κοινωνία…

Mέσα σε καιρούς που όλα μοιάζουν να είναι τόσο εύθραυστα, φαντάζουμε σαν εγκλωβισμένοι σε μια αόρατη γυάλα, όπως κι οι χαρακτήρες στο έργο του Τένεσση  Ουίλιαμς «Γυάλινος κόσμος» που  παρακολούθησα, στο θέατρο Δημήτρης Χορν. Μετά από μερικές μέρες συναντήθηκα με τον Κωνσταντίνο Γαβαλά που υποδύεται τον Τζίμ, τον γοητευτικό επισκέπτη, σ’ ένα μικρό καφέ στην Πλάκα, ένα ηλιόλουστο μεσημέρι και μιλήσαμε για την παράσταση, για τα θέματα που θίγει, για τους χαρακτήρες του έργου αλλά και για τις δύσκολες μέρες που περνάμε όλοι μας.

Μίλησε μου λίγο για τον ρόλο σου στο έργο. Πως νιώθεις ως «ζεν πρεμιέ» της παράστασης;

Κοίταξε, ο Τζίμ, ήταν ένα παιδί που όσο ήταν στο σχολείο ήταν ο ζεν πρεμιέ, ο πρώτος, ο ωραίος και τώρα στη στιγμή που τον βλέπουμε στο έργο, ουσιαστικά έχει αποτύχει σε αυτά που ήθελε να κάνει. Δουλεύει σε ένα εργοστάσιο παπουτσιών αλλά ταυτόχρονα  παλεύει να κάνει και την υπέρβαση να εξελιχθεί. Γι’ αυτό άλλωστε σπουδάζει και business administration.Είναι ένας αρκετά συμπλεγματικός άνθρωπος, γιατί θεωρώ ότι όλοι όσοι είχαν φανταστεί τον εαυτό τους κάπως μετά το σχολείο, ειδικά όταν ήταν και οι πρώτοι και δεν κατάφεραν να γίνουν αυτό που είχαν ονειρευτεί, έτσι γίνονται, όλο αυτό τους αφήνει κάποια κόμπλεξ και κάποια κατάλοιπα. Βέβαια τις ανασφάλειες και τα κόμπλεξ του δεν τα βγάζει πάνω στους άλλους. Προσπαθεί να δειχθεί απέναντι στην Λόρα, γιατί βλέπει έναν αδύναμο άνθρωπο και της πουλάει παραμύθι. Κάνει την χαζομάρα να προσπαθήσει να της κάνει και ψυχανάλυση. Πάραυτα  θεωρώ ότι είναι ένα καλό παιδί,  αν και όλο αυτό που κάνει είναι λίγο άτσαλο. Δηλαδή το ότι  την φιλάει και στο τέλος της αποκαλύπτει πως παντρεύεται και δεν μπορεί να είναι μαζί της. Στην αρχή όταν κάναμε ανάγνωση στο έργο σκεφτόμουν ότι αυτός είναι πολύ μαλάκας, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό σε ένα κορίτσι που έχει πρόβλημα. Αλλά αργότερα συνειδητοποίησα ότι το κάνει πιο πολύ για να την βοηθήσει αν και τελικά δεν τα καταφέρνει κι ίσως κάνει και χειρότερα τα πράγματα.

Νιώθεις ότι ταυτίζεσαι σε κάποια σημεία με τον ρόλο; Υπήρξες ο δημοφιλής του σχολείου;

Εγώ στο σχολείο ήμουν ένας κάκιστος μαθητής. Είχα μια δημοτικότητα, ήμουν στα παιδιά του σχολείου που ήμασταν μάγκες, δεν νομίζω όμως  ότι ταυτίζομαι με τον Τζίμ. Εκείνος είχε στο μυαλό του ότι θα κάνει πολύ μεγάλα πράγματα και τελικά δεν έκανε τίποτα ενώ εγώ,όχι ότι έκανα μεγάλα πράγματα, απλώς βρήκα τον δρόμο μου. Δόξα τω Θεώ προχωράω σιγά-σιγά μεν αλλά πηγαίνοντας προς τα εκεί που κοίταζα. Μπορώ  να ταυτιστώ με τον Τζίμ μόνο ως προς το χιούμορ του ή ως προς την προσπάθειά του να βοηθήσει  όποιον τον  χρειαζόταν.

Πως ήταν η συνεργασία σου με την Ναταλία Τσαλίκη;

Έχω ξανασυνεργαστεί με την Ναταλία άλλες δύο φορές. Είχαμε κάνει την «Βασίλισσα της ομορφιάς», αυτή ήταν κι η πρώτη παράσταση που έκανα επαγγελματικά μόλις τελείωσα την σχολή και τον «Κατά φαντασίαν  ασθενή», το καλοκαίρι. Είναι εξαιρετική η Ναταλία, την αγαπάω πάρα πολύ. Είναι σαν παιδί, τρελή, με την καλή έννοια πάντα. Σαν μεγαλύτερη και με περισσότερη εμπειρία από μένα, σίγουρα μου έχει δώσει πράγματα και με έχει βοηθήσει πολύ.

Αγαπάς περισσότερο την τηλεόραση η την σκηνή; Τι από τα δυο σου προσφέρει περισσότερη οικειότητα και άνεση;

Ο λόγος που διάλεξα να κάνω αυτή τη δουλειά ήταν το θέατρο. Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ να περάσει κάποια χρονιά που να μην έχω θέατρο. Το θέατρο με τρέφει κυρίως συναισθηματικά και  όχι τόσο οικονομικά. Δεν απαξιώνω την τηλεόραση καθόλου, ούτως η άλλως είναι κομμάτι της δουλειάς μας. Απλά στην τηλεόραση δεν έχεις αυτή την άμεση επαφή, δεν παίρνεις κάποιο παλμό από το κοινό όπως όταν είσαι πάνω στην σκηνή. Στην τηλεόραση υπάρχει η επανάληψη. Δεν είναι ότι δεν την εκτιμώ αλλά την έχω σαν δεύτερη επιλογή. Πρώτα από όλα πάει το θέατρο και μετά αν κάτσει και τηλεόραση, πολύ ευχαρίστως θα το κάνω.

Πως βιώνεις όλη αυτή την κατάσταση με την οικονομική κρίση; Έχει επηρεάσει πολύ και τον χώρο του θεάματος;

Έχει επηρεάσει τον χώρο του θεάματος γιατί δεν γίνονται πλέον καλές  παραγωγές και οι παραγωγές που γίνονται δεν πληρώνουν. Είμαι υπέρ του να κάνεις τέχνη,να κάνεις ωραία πράγματα, αλλά ο οποιοσδήποτε άσχετα με την δουλειά που κάνει πρέπει να αμείβεται για αυτό που προσφέρει. Δεν έχω την απαίτηση ένας  ηθοποιός να αμείβεται τρελά αλλά πρέπει να αμείβεται, γιατί απ’ αυτό ζει. Εμένα ναι μεν με ενοχλεί αφάνταστα αυτή η κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα αλλά αισθάνομαι και ενοχές όταν πάω να παραπονεθώ γιατί καλώς η κακώς είμαι από τους τυχερούς και δεν έμεινα χωρίς δουλειά. Αμείβομαι γι’ αυτό που κάνω, άσχετα με το αν αμείβομαι καλά η κακά, πάντως αμείβομαι. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που δουλεύουν και δεν παίρνουν τίποτα, που τα εκμεταλλεύονται ασταμάτητα. Δεν μπορεί ένας παραγωγός να βγάζει χρήματα πάνω στην πλάτη κάποιου, ειδικά ενός νέου παιδιού. Όλη αυτή η κατάσταση θέλει πολύ υπομονή, δεν θέλει καθόλου απογοήτευση και νομίζω πως θα επανέλθουμε στους κανονικούς μας ρυθμούς κι αυτό δεν θα αργήσει να γίνει. Πρέπει να το παλέψουμε αναγκαστικά, δεν μπορούμε να κάνουμε και κάτι άλλο.

Πιστεύεις ότι μια ωραία εικόνα, μια καλή εξωτερική εμφάνιση είναι δυνατό όπλο για να προχωρήσεις επαγγελματικά στον καλλιτεχνικό χώρο;

Θεωρώ ότι δεν έχει καμία σημασία η εξωτερική εμφάνιση στο θέατρο. Σίγουρα όταν θα σε δει ένας άνθρωπος για πρώτη φορά, αν έχεις μια καλή εξωτερική εμφάνιση θα δώσει μια προσοχή, αυτό συμβαίνει και στην καθημερινή μας ζωή άλλωστε .Πιστεύω όμως ότι αν στην δουλειά σου είσαι καλός, δεν παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Δυστυχώς το έχουνε πλασάρει έτσι ώστε ο κόσμος να νομίζει ότι έχει πολύ μεγάλη σημασία αλλά δεν νομίζω ότι ισχύει. Υπάρχουν παιδιά στον χώρο τα οποία είναι πανέμορφα αλλά  δεν έχουν τις δυνατότητες τις οποίες έχει ένα άλλο παιδί με όχι τόσο δυνατό παρουσιαστικό. Αυτή η ερώτηση είναι λίγο περίεργη γιατί έχω δει κι από τα δυο. Δηλαδή παιδιά που είναι πολύ όμορφα και να κάνουν και πολύ καλές δουλειές ή παιδιά εξίσου όμορφα  που να μην κάνουν πολύ καλά την δουλειά. Τώρα όσον αφορά την τηλεόραση πιστεύω ότι το παρουσιαστικό είναι όπλο.

Πως θα περιέγραφες την παράσταση που παίζεις και τα θέματα που θίγει;

Είναι μια πολύ καλοδουλεμένη παράσταση. Δουλέψαμε πολύ σκληρά,πολλές ώρες και επί της ουσίας ,όχι επιφανειακά. Κάναμε μια τεράστια έρευνα με την Κατερίνα Ευαγγελάτου, όσον αφορά το έργο, τον συγγραφέα και τους χαρακτήρες. Νομίζω ότι το έργο θίγει θέματα και οικονομικά αλλά κυρίως ενδοοικογενειακά. Έχω ακούσει πολλούς θεατές να λένε ότι κάποιο σημείο, κάποια σκηνή από την παράσταση, τους θύμισε την ζωή τους. Για παράδειγμα, η σχέση μητέρας με γιό, όπου όλοι έχουμε ζήσει μια καταπίεση από την μάνα μας, όχι σε αυτό το σημείο που την βιώνει η Αμάντα βέβαια. Επίσης υπάρχουν παιδιά που εγκατέλειψαν το σπίτι τους γιατί ήθελαν να κυνηγήσουν το όνειρό τους, υπάρχουν και παιδιά που δεν το κάνανε όπως ο Τζίμ που στην πραγματικότητα είναι «κότα» γιατί δεν έκανε αυτό που ήθελε. Η σκηνή που με συγκινεί πιο πολύ όμως είναι η σκηνή με τον Τζίμ και την Λόρα εκεί που μιλάει ο Τζίμ για τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν προβλήματα κινησιολογίας κι είναι κάπως πιο ιδιαίτεροι από εμάς. Μια φορά σε μια παράσταση, δεν το γνώριζα και μου το είπανε στο τέλος, ήρθαν δυο κοπέλες σε αναπηρική καρέκλα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί,  δεν πρέπει να ντρέπονται που είναι τόσο διαφορετικοί από τους άλλους, γιατί κάνουν την διπλάσια προσπάθεια για να ζήσουν. Εγώ στο έργο ως Τζίμ επέλεξα να δώσω δύναμη στην Λόρα και να την ταρακουνήσω, να ζήσει, να δει πως δεν  έχει τίποτα, πως είναι ξεχωριστή.

Πως είναι για έναν  ηθοποιό της νέας γενιάς,  να παίζει σε ένα  κλασικό έργο;

Χαίρομαι πάρα πολύ που κάνω έναν ρόλο σαν αυτόν γιατί ο Τζίμ είναι από τους σημαντικότερους ρόλους του κλασσικού ρεπερτορίου, άσχετα αν είναι δεύτερος ρόλος. Νιώθω πολύ ωραία που παίζω σ’ ένα κλασσικό έργο και που κατάφερα, νομίζω να το φέρω στο σήμερα, να εκσυγχρονίσω τον ρόλο. Καταρχήν μιλάμε για τον Τέννεση Ουίλιαμς που είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας γιατί είναι τρομερά διαχρονικός όπως και ο Σαίξπηρ.

Είσαι ο πιο ρεαλιστικός χαρακτήρας του έργου όπως αναφέρεται και από τον αφηγητή της παράστασης. Πιστεύεις ότι όσο περνάνε τα χρόνια γινόμαστε όλο και πιο ρεαλιστές σαν τον χαρακτήρα που υποδύεσαι στο έργο και χάνουμε ρομαντικά στοιχεία που υπήρχαν στις προηγούμενες γενιές και που έχουν οι υπόλοιποι χαρακτήρες του έργου;

Συνειδητοποιώ τώρα ότι είναι κάποια πράγματα που δεν τα έχω σκεφτεί και πρέπει τώρα να τα απαντήσω. Νιώθω ότι λόγω των καταστάσεων που ζούμε και των επιρροών που δεχόμαστε,  έχουμε γίνει λίγο πιο ωμοί σαν κοινωνία. Αυτό που λέω συνέχεια είναι ότι θα ήθελα να ζω στην δεκαετία του 30’ γιατί ήταν πιο έντονα τα πράγματα τότε, χωρίς να έχω ζήσει βέβαια σε εκείνη την εποχή. Υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη επικοινωνίας γιατί υπήρχαν και περισσότερες δυσκολίες στα πρακτικά ζητήματα. Έγραφες ένα γράμμα και είχες την αγωνία να δεις αν θα φτάσει. Τώρα γίνονται όλα πολύ γρήγορα κι εύκολα, δεν έχεις το χρόνο. Ακόμα και το φλερτ έχει αλλάξει και έχει γίνει πολύ εύκολο. Μ’ ένα μήνυμα έχεις επικοινωνήσει και έχεις βρεθεί με τον άλλο. Ήταν πιο αθώες εποχές κι έπρεπε να κάνεις κόπο για να κατακτήσεις πράγματα, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Υπήρχε μια άλλη ευγένεια που σήμερα την έχουμε χάσει εντελώς. Ο Τζίμ  είναι ρομαντικό παιδί, όταν εξομολογείται στην Λόρα ότι έχει δεσμό, της λέει ότι γνώρισε την κοπέλα του σε μια βόλτα με ποταμόπλοιο μια νύχτα με πανσέληνο. Επίσης ο τρόπος που μιλάει στη Λώρα δεν υπάρχει σήμερα. Άντρας που θα αποκαλούσε μια γυναίκα «μπλε  ρόδο» κι αν υπάρχει θέλω να τον γνωρίσω, να του σφίξω το χέρι. Αν το πεις σήμερα σε μια γυναίκα, πιθανόν θα σε μουντζώσει .Το έχουν χάσει το ρομαντικό στοιχείο κι οι άντρες κι οι γυναίκες. 

Πως βίωσες την συνεργασία σου με την σκηνοθέτιδα της παράστασης;

Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να συνεργαστώ με την Κατερίνα Ευαγγελάτου κι όταν μου έγινε η πρόταση χάρηκα πάρα πολύ. Πριν την γνωρίσω  είχα δει δυο παραστάσεις της την «Ερωτευμένη νεκρή» και την «Λέσχη αυτοκτονίας» κι είχα την αίσθηση ότι μου ταιριάζει πάρα πολύ. Με επιβεβαίωσε, αφού συνεργαστήκαμε άψογα. Επικοινωνήσαμε πολύ καλά, μιλάγαμε την ίδια γλώσσα. Ήταν μια πάρα πολύ ωραία συνεργασία και πήρα πολλά πράγματα απ’ αυτήν. Εύχομαι να ξανασυνεργαστώ μαζί της. Σχεδόν δεν κατάλαβα αν μου ζήτησε εκείνη να κάνουμε έτσι τον ρόλο η αν εγώ το πήγα προς τα εκεί, όλο αυτό έγινε  πολύ ομαλά μέσα από συζητήσεις και αυτοσχεδιασμούς. Μέσα από προτάσεις δικές μου τις οποίες δεχόταν αλλά με κατηύθυνε και λίγο παραπέρα. Ήταν κάτι που δημιουργήσαμε μαζί δεν ήταν κάτι που είχε ήδη έτοιμο στο μυαλό της. Είχε μια οπτική και ένα όραμα δικό της αλλά δεν προσπάθησε να μου κουμπώσει αυτό που είχε στο μυαλό της. Είναι μια νέα κοπέλα με εξαιρετική αισθητική για το θέατρο. Έχει πάρα πολλά να δώσει, είναι πολύ καλή στην δουλειά της και φοβερά επικοινωνιακή με τους ηθοποιούς της. Εγώ επειδή είμαι και πολύ ανασφαλής, δεν αισθάνθηκα ούτε στιγμή ότι μπορεί να μ’ αφήσει να εκτεθώ .Ήξερα ότι θα είναι κάπου εκεί και θα με μαζέψει. Είναι πολύ σημαντικό να σου εμπνέει την εμπιστοσύνη ο σκηνοθέτης. Να αφήνομαι στα χέρια του, να κάνω αυτό που μου λέει αλλά και να συμφωνούμε ταυτόχρονα. Ερχόταν, παρακολουθούσε τις πρόβες, χωρίς να είναι καθόλου φορτική. Είναι από τις σκηνοθέτιδες  που σε προτρέπουν να πειραματιστείς. Μας έλεγε «Δοκιμάστε μην φοβάστε, μπορεί το έργο να πάει κάπου αλλού». Όλη η ομάδα είχε από την αρχή στο μυαλό της να πάμε προς μια κατεύθυνση, ήμασταν όλοι μαζί και κουμπώναμε ο ένας πάνω στον άλλο.

Πες μου δυο λόγια  για τον συγγραφέα του έργου.

Το έργο «Γυάλινος κόσμος», είναι ένα καθαρά αυτοβιογραφικό έργο του Ουίλιαμς. Η αδερφή του, η Ρόουζ ήταν από τις πρώτες που έκαναν λοβοτομή. Όταν δουλεύαμε το έργο δεν πήραμε μόνο το κείμενο, κοιτάξαμε κι άλλα χειρόγραφα του, πιο παλιές εκδοχές.  Πρώτα είχε γράψει το «κορίτσι από πορτρέτο σε γυαλί», ένα διήγημα. Επίσης κοιτάξαμε και τις δυο εκδοχές του έργου που είναι η reading edition και η acting edition, σημειώσεις που είχαν παλαιότερα οι ηθοποιοί όταν πρωτοπαίχτηκε το έργο και τα ενώσαμε και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Ο Τέννεση είχε κάνει τέρατα, είναι σπουδαίος συγγραφέας. Όταν είχα διαβάσει το «Λεωφορείο ο πόθος», τρελάθηκα σκεφτόμουν ότι θέλω πολύ να το παίξω αυτό το έργο. Όλα τα έργα του είναι σπουδαία και ανθρώπινα.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σου;

Τώρα κάνω πρόβες  για μια παράσταση που θα σκηνοθετήσει ο Θάνος Τοκάκης και θα την παίξουμε στο θέατρο του Νέου Κόσμου μετά το Πάσχα για ένα μήνα περίπου. Λέγεται «Η Χανέλε πάει στον παράδεισο». Ο «Γυάλινος κόσμος» θα συνεχιστεί και του χρόνου μέχρι τα Χριστούγεννα ανάλογα και με το πώς θα πάει από κόσμο. Τηλεοπτικά μάλλον θα κάνω λίγα επεισόδια στα «Κλεμμένα όνειρα» μια καθημερινή σειρά και περιμένω να δω τι θα κάνω το καλοκαίρι.

Ποια είναι η γνώμη σου για το περιοδικό «Επι σκηνής»;

Θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι το περιοδικό σας  δίνει έναυσμα στα νέα παιδιά και στη νέα γενιά ηθοποιών να μιλήσουν και να πουν την γνώμη τους. Παρατήρησα ότι είναι κάτι που δεν το κάνετε περιστασιακά, ασχολείστε πολύ με τα νέα παιδιά και τους δίνετε ώθηση. Είδα  μέσα και συνεντεύξεις αρκετών φίλων μου και μου άρεσε πολύ.