Σχετικά άρθρα
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΤΣΑΚΟΣ |
![]() |
![]() |
Συντάχθηκε απο τον/την Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης | |||
Δευτέρα, 28 Φεβρουάριος 2011 09:03 | |||
Γιώργος Κωτσάκος Το θέατρο είναι τρόπος ζωής
O Γιώργος σπούδασε στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Ακαδημία Τέχνης” του ΙΕΚ Ακμή για δυο χρόνια και πήρε Bachelor στο «Αcting in Performing Arts» από το Queen Margate University οf Edinburgh. Έχει κάνει σπουδές ζωγραφικής σε καλλιτεχνικό εργαστήρι και έχει παρακολουθήσει σειρά θεατρικών σεμιναρίων με έλληνες και ξένους καλλιτέχνες. Επιπλέον έχει κάνει μαθήματα ακορντεόν, θεωρίας μουσικής και σολφέζ. Εργάζεται τόσο ως ηθοποιός όσο και ως σκηνογράφος-ενδυματολόγος. Έχει λάβει μέρος δύο φορές στο μεσογειακό φεστιβάλ θεάτρου Olive: στη Ρουμανία το 2009 και στο Μιλάνο το 2010. Την πρώτη φορά συμμετείχε ως ηθοποιός και τη δεύτερη ως σκηνογράφος ενδυματολόγος. Έπαιξε στις παραστάσεις: Ευτυχισμένος Prince σε σκηνοθεσία του Γρηγόρη Χατζάκη, Μήδεια του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία της Ιωάννας Γκαβάκου και φέτος τον είδαμε στην παράσταση Don Giovanni του Lorenzo Da Ponte, σε διασκευή και σκηνοθεσία του Θεόδωρου Εσπίριτου, όπου ασχολήθηκε και με την κατασκευή σκηνικών αντικειμένων. Ο Γιώργος στα πρώτα του βήματα στο σανίδι είναι ένα νέο παιδί γεμάτο ενθουσιασμό και ευγνωμοσύνη. Του ευχόμαστε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του και να είναι πάντα αληθινός «Επί σκηνής» χωρίς τερτίπια κι εντυπωσιασμούς. Επίσης να νικήσει στη μάχη του με τα διαβολάκια της επιβίωσης, η πραγματική του επιθυμία. Έτσι ώστε στο μέλλον να μην κουβαλάει μέσα του ούτε έναν νεκρό ηθοποιό αλλά ούτε κι έναν στερημένο άνθρωπο. Γιατί ήθελες να γίνεις ηθοποιός; Πριν από τρία χρόνια, που πρωτοξεκινούσα να ασχολούμαι με το θέατρο, θα απαντούσα: «Μ’ αρέσει να κάνω τους άλλους να γελάνε» ή «Είναι ωραία να δουλεύεις ομαδικά, η επικοινωνία και η επαφή με τους άλλους με συναρπάζει» Μέσα από τα χρόνια μου στη σχολή κατάλαβα πως δεν είναι μόνο αυτό, άλλωστε δεν προκαλούν όλα τα έργα το γέλιο. Είναι πάνω απ’ όλα η ανακάλυψη του «εαυτού». Το θέατρο οδηγεί στην αυτογνωσία. Με βοηθάει να γνωρίσω τη φωνή και το σώμα μου, να αντιληφθώ στοιχεία του χαρακτήρα μου και να ανιχνεύσω προσωπικά κόμπλεξ. Να εντοπίσω εκείνες τις ικανότητες που αντιλαμβάνομαι ως δυνατά σημεία μου και δεξιότητες, καθώς και τις αδυναμίες μου και μέσα από την εξάσκηση να τις βελτιώσω. Το θέατρο είναι τρόπος ζωής. Ένα μικρόβιο που το κολλάς και μετά από τα πρώτα συμπτώματα δεν θες να τ’ αποβάλεις. Δεν προκαλεί φαγούρα ή πρήξιμο μόνο μια περίεργη αίσθηση χαράς. Μια εσωτερική χαρά που είτε κωμωδία είτε δράμα παίζεις, υπάρχει και σε ακολουθεί από πράξη σε πράξη μέχρι να έρθει η ώρα της υπόκλισης και να γίνει μια ευχάριστη ανάμνηση. Και πάλι στην επόμενη παράσταση να ξαναζωντανέψει.
Μίλησέ μας για την φετινή σου δουλειά.
Την τρέχουσα περίοδο βρίσκομαι με την ομάδα «Θέατρο του Μαρτίου» στο θέατρο «Άσκηση», το οποία και μας φιλοξενεί, με το έργο Don Giovanni του Lorenzo Da Ponte σε διασκευή και σκηνοθεσία του Θεόδωρου Εσπίριτου. Το κείμενο της παράστασης, το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, κρατά τόσο τη δομή όσο και το ύφος, σε αρκετά σημεία, του πρωτότυπου έργου της όπερας. Πρόκειται για μια παράσταση που ακροβατεί ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Μια παράσταση που διαδραματίζεται σε μια κοινωνία που όλοι φοράνε προσωπεία, κάτι που θυμίζει αρκετά την σύγχρονη κοινωνία. Όπου όλοι μας έχει τύχει να φτάσουμε στην υποκρισία προκειμένου να ικανοποιήσουμε τον εγωισμό μας. Σε αυτήν καλούμε να υποδυθώ τον Don Ottavio. Έναν ιππότη, αριστοκρατικής καταγωγής, που μεταμφιέζεται σε ιδανικό σύντροφο και άντρα εκδικητή προκείμενου να επισπεύσει το γάμο του με την αρραβωνιαστικιά του Donna Anna.
Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου; Το αν θα συνεργαστώ η όχι με κάποιον ή κάποιους (όταν πρόκειται για κάποια θεατρική ομάδα) εξαρτάται: Αρχικά, και σε μεγάλο βαθμό, από τη σχέση εμπιστοσύνης που θα δημιουργηθεί μέσα από τις πρώτες συναντήσεις πριν το κλείσιμο της εκάστοτε συνεργασίας. Δεύτερον κατά πόσο αυτό θα με προάγει ως επαγγελματία και άνθρωπο... Μέσα από τις συνεργασίες μου επιζητώ, πέρα από μια επιπλέον σκηνική εμπειρία που θα έχω ως όφελος, τη νέα γνώση. Τόσο μέσα από τον τρόπο που γίνεται η σκηνοθεσία όσο και από την επαφή μου και επικοινωνία με καταξιωμένους ανθρώπους του χώρου. Και κάπου εδώ έρχονται τα «ασφαλώς» και τα «αποκλείεται», γνωστά και ως διαβολάκια της επιβίωσης! «ασφαλώς» -Να το κάνεις! «αποκλείεται» -Μην τον ακούς… είναι μιλημένα… φράγκο δε θα πάρεις! «ασφαλώς» -ναι, να του πεις … «αποκλείεται» -δούναι και λαβείν…: δουλεύεις και αμείβεσαι γι’ αυτό! «ασφαλώς» -δούναι…τέχνη και λαβείν …χειροκρότημα …ορισμένες φορές η διαβολική τους φύση είναι ασυγκράτητη! . Άλλες φορές επικαλούμενα τη λογική και κάποιες άλλες ποντάροντας στο συναίσθημα, σου φωνάζουν ότι ένας ηθοποιός παράγει έργο και πρέπει να αμείβεται!
Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του βιοπορισμού μέσα από το επάγγελμα που διάλεξες;
Στην ζωή μου έχω «διπλή διανομή». Όταν δεν παίζω στο θέατρο ως ηθοποιός «υποδύομαι» τον ταλαντούχο σκηνογράφο. Υπάρχουν και φορές που τα συνδυάζω.
Πιστεύεις πως το θέατρο σε χρειάζεται τόσο όσο το χρειάζεσαι;
Το θέατρο έχει ανάγκη από ανθρώπους που αγαπάνε την τέχνη και θέλουν να την προάγουν. Αγαπώ την τέχνη μου και πιστεύω ότι μπορώ και θέλω να προσφέρω!
Τι είναι σωστό για σένα στη σκηνή και τι λάθος; Το σωστό ταυτίζεται με το αληθινό και το λάθος με το ψέμα. Η αλήθεια κάνει το θεατή να ενδιαφέρεται γι’ αυτό που συμβαίνει στη σκηνή. Είτε το παίξιμο είναι γκροτέσκο είτε σουρεάλ είτε ρεαλιστικό, αν έχει ως βάση την αλήθεια τραβάει το ενδιαφέρον. Όταν το στήσιμο μιας σκηνής βασίζεται στην αυτοπροβολή και στον εντυπωσιασμό του κοινού με ανούσια τερτίπια χωρίς αλήθεια, λίγα λεπτά μετά την έναρξη της παράστασης ο θεατής αρχίζει να βαριέται και να παίζει με το κινητό του, αδιαφορώντας ή σε άλλες περιπτώσεις ανθρώπων, να περιμένει υπομονετικά το κουδούνι της σωτηρίας, αυτό για το κλείσιμο της αυλαίας για να πάει σπίτι του να κοιμηθεί.
Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;
Έχω αρχίσει μαθήματα προετοιμασίας για τις εισαγωγικές εξετάσεις της σχολής Καλών Τεχνών. Επίσης έχω αναλάβει το ενδυματολογικό και το σκηνογραφικό κομμάτι για μια performance που θα γίνει κοντά στο Πάσχα καθώς και μίας μικρού μήκους ταινίας το καλοκαίρι.
Περιέγραψε μου με δυο λόγια το προφίλ ενός σωστού σκηνοθέτη.
Πριν από περίπου ένα χρόνο γνώρισα ένα σπουδαίο δάσκαλο… ένα μεγάλο παιδί γεμάτο όρεξη και πάντα πρόθυμο να σου μεταφέρει την εμπειρία του μέσα από το παιχνίδι… Ο Θεόδωρος Εσπίριτου μου έμαθε να χτυπάω με σιγουριά το πόδι μου πάνω στον ρυθμό, να μπορώ να παίξω μουσική με το σώμα μου, να βιώνω φανταστικές κατάστασης και να «μιλάω» για πράγματα που δεν υπάρχουν, μέσω της μιμικής. Στην αρχή ως δάσκαλός μου στο μάθημα του Physical theater στη σχολή και μετά ως σκηνοθέτης, μου πρόσφερε πολλά και συνεχίζει να το κάνει! Ένας άνθρωπος με υπομονή και επιμονή, γεμάτος μικρές ιστορίες και εύστοχα παραδείγματα που μ’ ένα μαγικό τρόπο σ’ οδηγούν να βρεις τις σωστές προθέσεις και τα θέλω του ρόλου. Ένας υπέροχος άνθρωπος… ένας ευφυέστατος σκηνοθέτης…. ένας πολύτιμος συνεργάτης! Κάπως έτσι φαντάζει ο σωστός σκηνοθέτης για μένα! Ευχαριστώ δάσκαλε!
Πες μας την γνώμη σου για το «Επί Σκηνής»
Εκμεταλλευόμενο καίρια ένα από τα πλέον διαδεδομένα και αποδεκτά μέσα επικοινωνίας, το ίντερνετ, αναδεικνύει και προβάλλει δουλειές και βιογραφικά νέων και παλιότερων δημιουργών! Ευχαριστούμε!
Εμείς ευχαριστούμε και καλή επιτυχία στα επόμενα σου βήματα.
|