Σύνθια Μπατσή

Με χαμόγελο και αισιοδοξία

Γεννήθηκε στο Βόλο το 1983. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος το 2007 και από το τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 2005.Έχει φοιτήσει στη σχολή χορού του Δήμου Βόλου τα έτη 1991 με 1998.
Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις: «Σουίτα στο Πλάζα» του Νeil Simon σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα, «Για Χαστούκια» του Χρήστου Χωμενίδη στα πλαίσια του 24Hours Play σε σκηνοθεσία Μαρίας-Λουίζας Παπαδοπούλου, «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Tennessee Williams σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη, «Ο Βιοπαλαιστής στη στέγη» σε σηνοθεσία Λάκη Λαζόπουλου, «Blood brothers» σε σκηνοθεσία Κώστα Σπυρόπουλου, «Η κοιμωμένη ξύπνησε» σε σκηνοθεσία Ισίδωρου Σιδέρη, «Safe distance» στο Piccolo theatro di Milano σε σκηνοθεσία-χορογραφία Κώστα Γεράρδου, «Της ελιάς το δάκρυ» σε σκηνοθεσία Τάσου Ράτζου, «Ελεύθεροι πολιορκημένοι» σε σκηνοθεσία-χορογραφία Κωνσταντίνου Ρήγου, «Ένα κάρο παραμύθια» σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη, στις ταινίες μικρού μήκους: «SAID» σε σκηνοθεσία Θανάση Τότσικα, «Στο μέρος της ανάρρωσής μου» σε σκηνοθεσία Σπύρου Αθηναίου, «Παρισινή βροχή» σε σκηνοθεσία Δάφνης Ψαρρά και στο τηλεοπτικό σίριαλ του ΑΝΤ1 «Λίτσα.com» σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Πορτοκαλάκη. Αισιόδοξη και δυναμική, η Σύνθια έχει την ικανότητα να βρίσκει την ουσία εκεί που άλλοι την χάνουν. Το ταλέντο της κι η ιδιαίτερη ομορφιά της είναι ικανά διαβατήρια για να εξελιχτεί. Η δουλειά, που απ’ ότι φαίνεται δεν φοβάται, θα είναι η κινητήριος δύναμη για την εξέλιξή της. Και με λίγη τύχη, θα την δούμε μια μέρα να πραγματοποιεί και τα πιο τολμηρά όνειρά της.

Σε ποια παράσταση παίζετε φέτος;

Φέτος είχα την τύχη να συμμετέχω σε δύο παραστάσεις. Στο «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Tennessee Williams στο ρόλο της Rosa Delle Rose σε σκηνοθεσία Πέρη Μιχαηλίδη στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρούμελης και στο «Σουίτα στο Πλάζα» του Neil Simon σε διασκευή Αλέξανδρου Ρήγα-Δημήτρη Αποστόλου και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ρήγα.

Η Ρόζα ήταν μια αντιδραστική έφηβη που χάνει τον πατέρα της και αναπτύσσει μια έντονη σχέση κόντρας με τη μητέρα της (Κερασία Σαμαρά), μία μικρή Σισιλιάνα  που ερωτεύεται και θέλει να ζήσει με πάθος. Η Τζέην από την άλλη, είναι μία ελαφρόμυαλη, αστεία και sexy φιγούρα, γραμματέας, πρώην μοντέλο που συνάπτει σχέση με το αφεντικό της (Αντώνης Καφετζόπουλος) και τον χωρίζει από την γυναίκα του (Μίρκα Παπακωνσταντίνου).   

Μιλήστε μου για τους σταθμούς στην μέχρι τώρα πορεία σας.

Δεν μπορώ να αφήσω τίποτα απ’ έξω. Έχω καταλάβει ότι σ’ αυτή τη δουλειά, όλοι οι σταθμοί σου δίνουν κάτι σημαντικό για να συνεχίσεις. Παρατηρείς και μαθαίνεις και από τον εαυτό σου και από τους άλλους. Ιδιαίτερα από τους πιο έμπειρους ηθοποιούς.

Τι ήταν για σας η κινητήριος δύναμη ώστε να συνεχίσετε την πορεία σας στον δύσκολο χώρο της υποκριτικής.

Αν η υποκριτική δεν ήταν το επάγγελμά μου θα ήταν το πιο αγαπημένο μου χόμπι.

Ποια είναι η γνώμη σας για το τηλεοπτικό κατεστημένο;

Η τηλεόραση είναι ένα μέσο προβολής και οικονομικής ευημερίας για τους ηθοποιούς. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι συνήθως σου ζητείται να κάνεις κάτι πολύ κοντά σε αυτό που θεωρούν ότι είσαι. Δεν τεστάρονται δηλαδή ουσιαστικά οι υποκριτικές ικανότητες. Έχουν υπάρξει βέβαια πολλές αξιόλογες δουλειές. Από την πλευρά του τηλεθεατή μου αρέσει να επιλέγω τι βλέπω. Δεν αντέχω τα σπίτια στα οποία η τηλεόραση είναι πάντα ανοιχτή είτε παρακολουθείς είτε όχι.

Ποια είναι η οπτική σας για τον Ελληνικό κινηματογράφο;

Νομίζω ότι τα πράγματα πάνε ολοένα προς το καλύτερο. Φέτος παρακολουθήσαμε τρεις πολύ αξιόλογες ταινίες: Στρέλλα, Κυνόδοντας και Ακαδημία Πλάτωνος. Επίσης η ίδρυση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου φαντάζει σαν μια ελπιδοφόρα κίνηση. 

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτιστικούς φορείς στη χώρα μας;

Πολύ φοβάμαι ότι η παρουσία τους δεν είναι τόσο αισθητή όσο θα έπρεπε δεδομένου ότι ζούμε σε μια χώρα υπερήφανη για την πολιτισμική της κληρονομιά.

Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχετε επισημάνει στην θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Πριν βρεθώ στην σχολή του Κρατικού Θεάτρου, παρακολούθησα για δύο χρόνια μαθήματα σε μια ιδιωτική σχολή. Η διαφορά ήταν τεράστια αφού ο παράγοντας κέρδος αυξάνει τους μαθητές στο διπλάσιο, τουλάχιστον, σε κάθε έτος και οι ώρες είναι πολύ λιγότερες. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να περιορίζεται μόνο στα πλαίσια της σχολής αλλά θα ήταν καλό να συνεχίζεται διά βίου. Θα μου άρεσε  αν οι κρατικές σχολές διοργάνωναν σεμινάρια υποκριτικής φωνητικής και κίνησης για όσους αποφοίτησαν από αυτές, ή αν όλες οι σχολές διατηρούσαν κάποια εργαστήρια για τους απόφοιτους, με χαμηλό κόστος. 

Ποιοι δημιουργοί υπήρξαν για σας κινητήριες δυναμικές στην ως τώρα πορεία σας;

Σίγουρα όλοι οι καθηγητές μου. Αλλά αν έπρεπε να ξεχωρίσω δύο θα έλεγα, ο Ανδρέας Βουτσινάς που μου έμαθε ότι η δουλειά με ένα κείμενο είναι μια ατέρμονη διαδικασία με πάμπολλες προεκτάσεις και συνεχείς ευκαιρίες συνειδητών επιλογών και ο Κώστας Γεράρδος που με έκανε να καταλάβω πως ποτέ δεν είναι λάθος κάτι, εφόσον το έχω επιλέξει και το υποστηρίζω.

Ποια θεωρείτε την ιδανική συνεργασία που θα επιδιώκατε;

Ιδανική είναι η κάθε συνεργασία που ακολουθεί το νόημα της λέξης. Συν-εργασία. Να δίνεις και να παίρνεις. Να νιώθεις δημιουργικός.

Πως αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση καθώς μάλιστα το θέατρο δεν προσφέρει ποτέ ικανοποιητικές αποδοχές;

Με χαμόγελο και αισιοδοξία. Στο χώρο αυτό η αβεβαιότητα και οι οικονομικές δυσκολίες είναι φυσικά επακόλουθα ούτως ή άλλως. Σκέψου ότι κάθε φορά που τελειώνει μία δουλειά ψάχνεις την επόμενη. Πιο δύσκολα θα είναι για αυτούς που μέχρι τώρα τη δουλειά τους χαρακτήριζε η σταθερότητα.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Μέσα στο καλοκαίρι θα έχουμε κάποιες ακόμα παραστάσεις με το Σουίτα στο Πλάζα. Για το χειμώνα… για να δούμε!

Ποιες στιγμές ή περιστατικά έχουν μείνει στην μνήμη σας από την ως τώρα εμπειρία σας.

Σε αυτή τη δουλειά οι σχέσεις που αναπτύσσονται είναι πολύ ισχυρές. Δένεσαι με τους συναδέλφους σε διάστημα δύο μηνών –τόσο διαρκούν οι πρόβες συνήθως- πολύ περισσότερο απ’ ότι  θα περίμενες. Πολλά έρχονται στο μυαλό μου. Τα πιο αστεία είναι τα σαρδάμ και ο τρόπος που καλύπτονται τα διάφορα λάθη είτε στην πρόβα είτε στην παράσταση, αλλά αυτά χάνουν την αξία τους αν προσπαθήσεις να τα αποτυπώσεις σε χαρτί.