Rejected

των degree zero

Μια ομάδα, οι degree zero υπό την σκηνοθετική διεύθυνση του γνωστού μας και από τους εξαιρετικούς AbOvo, Γιάννη Σαρακατσάνη με τον οποίο έχουν ξανασυνεργαστεί, συνενώνονται για να δημιουργήσουν χαρακτήρες που θα συνθέσουν ένα κείμενο και θα το αποδώσουν υποκριτικά, πλάθοντας ένα σύμπλεγμα δράσεων που περιλαμβάνει τρεις βασικές ιστορίες. Κυρίαρχη και πιο ολοκληρωμένη είναι η ιστορία ενός κοριτσιού που ονειρεύεται έναν πολύ συγκεκριμένο άντρα, ο οποίος σύμφωνα με τις περιγραφές της δεν θα έλεγα πως είναι ακριβώς «μυθικό» πρόσωπο αλλά σίγουρα έχει κάποιες ενδιαφέρουσες προδιαγραφές. Φυσικά το πρόσωπο που έχει δημιουργήσει η φαντασία της δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχει η Ζίνα κι ο Αη Βασίλης. Αρκείται λοιπόν σε κάποιον ο οποίος θα την οδηγήσει μέσα από τον δρόμο των δικών του επιθυμιών, μακριά από τις δικές της, κάτι που δεν αποτελεί ακριβώς την έννοια της θυσίας αλλά έτσι αυτή το αντιλαμβάνεται. Όταν εκείνος την απατά, αυτή νοιώθοντας πως τα έχει θυσιάσει όλα για χάρη του, σκοτώνει και τον άντρα καθώς και ότι συνιστά το αντιστάθμισμα του μύθου που αυτός της επέβαλλε. Η δεύτερη ιστορία, είναι η περιπέτεια μιας ανοργασμικής κυρίας η οποία όμως έχει ερωτευτεί έναν άλλο άντρα από το τηλέφωνο. Μετά από πολλούς δισταγμούς αποφασίζει να τον συναντήσει και η ερωτική της λίμπιντο επιτέλους αφυπνίζεται αλλά ο πρώην αγαπημένος την χωρίζει. Η τρίτη ιστορία που είναι και η πιο αδύναμη αφορά την σχέση δύο ομοφιλόφιλων, μια σχέση σαδομαζοχιστική σε συναισθηματικό επίπεδο, όπου ό ένας ζει μόνο και μόνο για να φορτώνει με ενοχές και υστερίες τον άλλο, πιστεύοντας πως έτσι εκφράζει το βάθος της αγάπης του η οποία όμως δεν είναι παρά μία αρρωστημένη εξάρτηση που λεηλατεί εν τέλει την αφοσίωση του ερωτικού του συντρόφου και τον οδηγεί στο χωρισμό. Ανάμεσα στα σύντομα δρώμενα που ξετυλίγουν τις ιστορίες, υπάρχουν χορογραφικά στιγμιότυπα που αναδεικνύουν τις δράσεις και μια κομπέρ, μια παράξενα ντυμένη γυναίκα που κατευθύνει τη δράση, τραγουδάει και σχολιάζει.

Κατ’ αρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν πρόκειται για devised theatre αλλά για μία κανονική παράσταση της οποίας το κείμενο προέκυψε από αυτοσχεδιασμούς της ομάδας. Το devised δεν είναι απλά θέατρο που βασίζεται σε κείμενα ομαδικής δουλειάς αλλά θέατρο στο οποίο εξελίσσονται και επινοούνται διαρκώς δράσεις μέσα από τις δράσεις, σε κάθε παράσταση και σε αλληλεπίδραση με το κοινό ή τις ξεχωριστές συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε φορά. Η μία παράσταση δεν μπορεί ποτέ να είναι ίδια με την άλλη και τα κείμενα που προϋπάρχουν αποτελούν εναύσματα για νέες εξελίξεις κι όχι μια συμπαγή κι αμετάλαχτη δραματουργία μ’ όποιο τρόπο κι αν έχει προκύψει αυτή. Γι’ αυτό και το είδος εκτός από εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτοπόρο είναι επίσης εξαιρετικά δύσκολο κι απαιτεί από τους ηθοποιούς αυτοσχεδιαστικές ικανότητες, ασκημένη ετοιμότητα και ικανότητα σύνθεσης και αποσύνθεσης κειμένου ανά πάσα στιγμή. Όλο αυτό που στην χώρα μας πλασάρεται για επινενοημένο θέατρο στην πραγματικότητα δεν είναι παρά κάτι που προκύπτει από ομαδική δουλειά πάνω στην δραματουργία με όλα τα πλεονεκτήματα, ζωντάνια, εφευρετικότητα, ρεαλισμό στο λόγο, χιούμορ αλλά και όλα τα μειονεκτήματα, φλυαρία, έλλειψη δομής, απλοϊκές δράσεις και επιφανειακή ανάπτυξη των χαρακτήρων. Στην παράσταση που είδαμε, οι χαρακτήρες προσπάθησαν να διατηρήσουν στοιχεία καρτούν και καρικατούρας αλλά δεν υποστηρίχτηκαν από τους ηθοποιούς αφού τα σκηνοθετικά ευρήματα που θα μπορούσαν να αποδώσουν στην εντέλεια τα σχήματα δεν ολοκληρώνονταν ως ερμηνείες με αρκετή καθαρότητα και σαφήνεια, κινησιολογική και ερμηνευτική. Οι προβληματισμοί παρέμειναν αφελείς κι απλοϊκοί, τα διλλήματα των ηρώων ήταν παλιομοδίτικα και κάπως συντηρητικά, οι λεπτές αποχρώσεις των χαρακτήρων που θα αναδείκνυαν περισσότερο την δυναμική των δράσεων, έλλειπαν κι οι εκφραστικοί κώδικες των ηθοποιών δεν ήταν τόσο καλά δουλεμένοι ώστε να αξιοποιήσουν τους ήδη ημιτελείς ρόλους. Ωστόσο η παράσταση είχε θαυμάσιους, σφιχτούς ρυθμούς, ορισμένα ευρήματα ήταν ξεκαρδιστικά και πανέξυπνα, οι ηθοποιοί δούλεψαν με άριστο συντονισμό κι απέδωσαν τα κωμικά στοιχεία των δρώμενων με πολύ χιούμορ, η φωνή της κυρίας που υποδύονταν ένα είδος κομπέρ ήταν ενδιαφέρουσα και με ποικίλη γκάμα, οι εμπνευσμένες χορογραφίες ήταν και καλά στημένες και καλά ερμηνευμένες κι η μουσική προσέφερε μια άλλη διάσταση στο όλο θέαμα. Το κοινό ανταποκρίθηκε με θέρμη, γέλασε και χειροκρότησε με την ψυχή του κι αυτό σημαίνει πως παρά τις δικές μου αντιρρήσεις, απόλαυσε στο έπακρο το θέαμα από το οποίο δεν λείπει ούτε το πνεύμα ούτε ο σαρκασμός. Άλλωστε οι παραστάσεις απευθύνονται στο κοινό και το κοινό είναι αυτό που εν τέλει κρίνει με τις αντιδράσεις του αν αξίζει τον κόπο να ανεβαίνουν ή να είναι προτιμότερο να κατεβαίνουν. Όλες οι θεωρητικές προσεγγίσεις του κόσμου δεν θα σβήσουν το χαμόγελο από έναν θεατή οποίος φεύγει, έχοντας απολαύσει μια παράσταση.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης

Μουσική: Tareq

Σκηνογραφία: Μαρία Σωτηροπούλου

Κοστούμια: Απόστολος Μητρόπουλος

Φωτισμοί: Φάνης Παυλόπουλος

Χορογραφίες: Σωσώ Χατζημανώλη

Φωτογραφίες: John Mitropoulos

Artwork: Πέτρος Παράσχης

Διεύθυνση Παραγωγής: Μιχάλης Δημητρίου

Οργάνωση Παραγωγής: Δημήτρης Δαγρές

Μια παραγωγή της Ομάδας

Παίζουν:

Χάρης Αττώνης, Μαρία Μαμούρη, Τία Μενούτη, Σωσώ Χατζημανώλη,

Χάρης Φλέουρας

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : Κάθε Δευτέρα και Τρίτη 9:15μμ

(μέχρι τον Ιανουάριο του 2011) 

ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ

Σατωβριάνδου 36

Ομόνοια

Τηλέφωνα:210 5242211-13 Fax 210 5242212

Κρατήσεις θέσεων:  http://www.aggelonvima.gr/