Σχετικά άρθρα
| ΤΙ ΖΟΥΜΕ; |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Σάββατο, 25 Νοέμβριος 2017 14:03 |
|
Τι Ζούμε; του Λάμπρου Φισφή Η πρώτη μετα-επιθεώρηση της πόλης
Κυριακή βράδυ, παραμονή Δευτέρας, φθινόπωρο στα μέσα του, η κρίση συνεχίζεται ακάθεκτη, ελαφρά κατάθλιψη, ελαφρά βαρεμάρα και μια ελαφρά δόση φθινοπωριάτικης ψύχρας σε ψυχές και σώματα. Πήγαμε λοιπόν να δούμε μια ελαφριά, κλασσική επιθεώρηση, να ξεχαστούμε. Και όλα ξεκίνησαν καθώς πρέπει, με το γνωστό καφενείο-στέκι όπου συχνάζουν όλοι οι γραφικοί τύποι της πόλης: γριά, πρεζόνι, ταβερνιάρης, αλβανός, γκέι, βλάχος, ανήλικο κοριτσάκι… Και φυσικά η ίδια η Ελλάδα αυτοπροσώπως η οποία όπως πάντα υποφέρει και βασανίζεται από τους εντός κι εκτός χώρας δυνάστες της αλλά και το Κέφι με σάρκα και οστά επί σκηνής, ως το μόνο που μπορεί να την σώσει. Χορός, τραγούδι, αστεία κοστούμια, σάτιρα, αναγνωρίσιμες ατάκες και οικείες σκηνικές συμπεριφορές, με μια παραπάνω δόση τρέλας ίσως αλλά κλασικές.
Όμως όταν έχεις να κάνεις με τον Φισφή, τίποτα το συνηθισμένο και το κλασσικό δεν μπορεί να επιβιώσει για πολύ. Και ξαφνικά μετά από επτά λεπτά, ως στυγνός εκτελεστής-τρομοκράτης, ο υπονομευτής ο ίδιος, δολοφονεί εν ψυχρώ τους επιθεωρησιακούς τύπους της πανηγυρικής έναρξης και τα πάντα αλλάζουν. Η αισθητική, τα κοστούμια, οι ήρωες. Και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα μοντέρνο ολόφρεσκο θέαμα που βουτάει στην καθημερινότητά μας, θίγοντας τους οικείους μας δαίμονες, όλα εκείνα τα «μικρά» της ζωής μας, που μπορούν να μας τρελάνουν αλλά που όταν περνάνε μέσα από την πένα του σπουδαίου περφόρμερ γίνονται η αιτία για ξεκαρδιστικά γέλια, ξορκίζοντας έτσι και τη θλίψη μας και την αγωνία μας και τις καθηλώσεις μας και μετατρέποντας για άλλη μια φορά τα βουνά που μας συνθλίβουν, σε λόφους ευκολοδιάβατους. Γιατί το γέλιο όταν πηγάζει από αυθεντικό χιούμορ έχει αυτήν την ξεχωριστή ιδιότητα, να τοποθετεί τα πάντα στις πραγματικές τους διαστάσεις, να επαναπροσδιορίζει τον κόσμο μας μέσα από μέτρα και σταθμά που απελευθερώνουν από τη μιζέρια και το φόβο για το αύριο. Η ποιότητα του χιούμορ του συγγραφέα και παρουσιαστή που λατρεύουμε αλλά και όλης της ομάδας των ηθοποιών και του ευφυέστατου σκηνοθέτη, του αγαπημένου Γιάννη Σαρακατσάνη, αναδεικνύεται μέσα από μια σειρά σκετς που ισορροπούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό, με κώδικες γνωστούς μας από το σταντ-απ, εξαιρετική αλληλοδιάδραση με το κοινό, αστείους σχολιασμούς μέσω «γραπτών κειμένων» που χωρίζουν το ένα σκετς από το άλλο, με τους ανομολόγητους προβληματισμούς των «δύσκολων» θεατών και με πολλές-πολλές απαντήσεις στο κυρίαρχο, διαχρονικό ερώτημα: Τι ζούμε;
Τι ζούμε λοιπόν όταν επιτέλους καταστρέφεται το κινητό μας κι η εικονική πραγματικότητα δίνει τη θέση της στην ίδια την πραγματικότητα; Τι ζούμε όταν παγιδευμένοι στους αχανείς χώρους ενός ΙΚΕΑ, με στόχο να διαλέξουμε τα κατάλληλα έπιπλα για την κοινή μας υπέροχη ζωή που ίσως να μην προδιαγράφεται τόσο «κοινή» ούτε και τόσο υπέροχη, ξαφνικά χάνουμε τα αυγά και τα πασχάλια; Τι ζούμε όταν αποφασίζουμε να κάνουμε ένα φτηνό αεροπορικό ταξίδι αλλά στο χαμηλότατου κόστους εισιτήριο μας δεν περιλαμβάνονται τα έξτρας συμπεριλαμβανομένου και του καθίσματος; Τι ζούμε όταν στο σούπερ ντούπερ εστιατόριο που πάμε να χορτάσουμε την σαρκοφάγα πείνα μας πέφτουμε πάνω σ’ έναν σερβιτόρο με ακραίες φυτοφαγικές πεποιθήσεις που θέλει να μας ταΐσει ριζογκοφρέτες; Τι ζούμε όταν ένας κύπριος ηθοποιός αποφασίζει όχι μόνο να συμμετέχει αλλά να γίνει κι ο πρωταγωνιστής ελληνικού σήριαλ μιλώντας αποκλειστικά και μόνο στην τοπική του διάλεκτο; Τι ζούμε όταν σε ένα σοβαρό δικαστήριο τα πιο ατράνταχτα επιχειρήματα πηγάζουν από τα χαρακτηριστικά των ζωδίων μας; Τι ζούμε όταν ο γυμναστής μας με μεθόδους εκπαίδευσης που θα ζήλευαν οι ειδικές δυνάμεις στρατού, προσπαθεί να αποσπάσει από μας τις πιο εντυπωσιακές επιδόσεις; Και κυρίως τι ζούμε όταν δεν ζούμε πια εδώ κάτω κι έχουμε κινήσει προς συνάντηση του «Μεγάλου»; Μην χάσετε αυτή την πρώτη επιθεώρηση του σπουδαίου Φισφή, σε στενή συνεργία με τον ταλαντούχο Σαρακατσάνη κι όλη την θεατρική «παλιοπαρέα» τους που ανατρέπει προκλητικά τους κανόνες της επιθεώρησης αλλά κάνει έναρξη και φινάλε κλασσικής επιθεώρησης, είναι άριστα σκηνοθετημένη σε γοργούς, δυναμικούς ρυθμούς, διαθέτει ξεκαρδιστικά ευρήματα, άριστες ερμηνείες, καλά οργανωμένη κινησιολογία, υπέροχα υποκριτικά ρεσιτάλ και μας δίνει τις πιο εξωφρενικές απαντήσεις στο υπαρξιακό ερώτημα του τίτλου της: Τι ζούμε εν τέλει; Στο θέατρο Βέμπο πάντως κάθε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη βράδυ, για δύο ώρες, ένα γέλιο τρελό ζούμε και το γέλιο ως γνωστό όχι μόνο μακραίνει αλλά και ομορφαίνει τη ζωή μας.
Κείμενα: Λάμπρος Φισφής
Θέατρο Βέμπο Καρόλου 18 (Μετρό Μεταξουργείο) Τηλέφωνο: 210-5229519 Διάρκεια: 120΄ |
