Ζήσης Ρούμπος

Αστείος, σέξυ, απρόβλεπτος, δυναμικός, πανέξυπνος αλλά με «πόζα μηδέν» ο αξιότιμος κύριος Ρούμπος μας προσφέρει φέτος τον καλύτερο εαυτό του σε πολλές, σούπερ εκδοχές. Απολαύστε τον!

Ο Ζήσης Ρούμπος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Αρχικά ασχολήθηκε με το σχέδιο και τη ζωγραφική. Μετά από πέντε αποτυχημένες απόπειρες εισόδου στην Καλών Τεχνών, μεταπήδησε στο θέατρο. Αποφοίτησε από τη σχολή Βεάκη το 2004 και έκτοτε δουλεύει επαγγελματικά στο θέατρο, στη τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας ΕΧ ΑΝΙΜΟ με την οποία έγραψε και συν-σκηνοθέτησε τις παραστάσεις: Sorry, soldout!, Nosferatu Didonticus, ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΑΙΡ.

Από τις θεατρικές συνεργασίες που ξεχωρίζει είναι το Σερλοκ Χολμς κ το σκυλί των Μπάσκερβιλ σε σκηνοθεσία Γ. Οικονόμου, μία από τις πιο δύσκολες και συνάμα αστείες δουλειές που έχει κάνει. Στο συγκεκριμένο έργο υποδυόταν 9 ρόλους, δύο εκ των οποίων γυναίκες!

Έχεις γράψει 3 θεατρικά έργα: το LOVE MANIFEST, το FRIENDS MANIFEST και το JERONIMO SPACE:ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΣΟΥΣΙ.

Ασχολείται με το σχέδιο, τη συγγραφή, τη διδασκαλία, το σενάριο και το stand up comedy.

Το 2015 έγραψε και πρωταγωνίστησε στην τηλεοπτική σειρά «ΟΙ ΑΣΦΑΙΡΟΙ» στο κανάλι ALPHA.

Αυτή τη περίοδο, εκτός των άλλων, παρουσιάζει την πρώτη του σόλο stand up παράσταση «ΠΟΖΑ ΜΗΔΕΝ».

Τι συμβαίνει όταν ένας σκηνοθέτης αποφασίζει να παρουσιάσει μπροστά στα έκθαμβα μάτια των θεατών μια παράσταση που μοιάζει σαν κινούμενο κόμικ, σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια και «πάσχει» από καταιγιστική δράση; Και πως το πετυχαίνει κανείς αυτό;

Λατρεύω τις παραστάσεις που είναι γεμάτες από ερεθίσματα. Τις παραστάσεις που όταν τις βλέπεις για δεύτερη φορά, βρίσκεις κάτι καινούργιο για να παρατηρήσεις. Όπως και στα κόμικς, έτσι και στις παραστάσεις που μοιράζονται την ίδια αισθητική, κεντρικό ρόλο έχει η δράση και συνήθως το χιούμορ. Αν πετύχει αυτός ο συνδυασμός, το αποτέλεσμα είναι ενθουσιώδες και απολαυστικό.

Ποιες είναι οι πηγές της έμπνευσης σου;

Κόμικς, ταινίες, βιβλία, κόμικς, προσωπική φαντασία και προσωπικές εμπειρίες/σκέψεις. Ένα ανεξάντλητο «καζάνι» έμπνευσης από το οποίο αντλώ συνεχώς ερεθίσματα για να γράψω. Μου αρέσει να λέω ιστορίες, αυτός είναι ο βασικός μου στόχος: είτε ζωγραφίζω, είτε παίζω στο θέατρο, είτε κάνω stand up, θέλω να αφηγούμαι μία ιστορία.

Τι είναι αυτό που παίρνεις πολύ στα σοβαρά όταν αποφασίζεις να κάνεις τους άλλους να τα πάρουν όλα στ’ αστεία;

Το να μην κρατάω καμία πισινή. Είναι το μόνο πράγμα που παίρνω στα σοβαρά. Ακόμα και το χειρότερο ανέκδοτο να πεις σε μία παρέα, αν το πεις με πάθος και ενέργεια, ο κόσμος θα γελάσει με τον τρόπο που λες τα πράγματα. Μου αρέσει η λέξη ‘ενθουσιασμός’, σημαίνει μία εν θεώ κατάσταση. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος, αυτό υπηρετώ. Να δίνω όλο μου το είναι σε ό,τι και αν κάνω. Και αυτό είναι πολύ σοβαρό.

Τι βρίσκεται πίσω από την τέλεια οργάνωση της κίνησης, της εναλλαγής των ρόλων και της χωροταξίας καθώς και τον άψογο συντονισμό των ηθοποιών επί σκηνής;

Τρεις λέξεις: πρόβες, πρόβες, πρόβες.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο χιούμορ, τον σαρκασμό και την ειρωνεία;

Χιούμορ είναι να αναγνωρίζεις το αστείο μέσα σε όλες τις καταστάσεις και να το αναδεικνύεις. Σαρκασμός, είναι να στοχεύεις στην προσβολή. Η ειρωνεία είναι κάτι άσχημο για μένα, σημαίνει φθόνος, σημαίνει ότι έχεις γεράσει άσχημα μέσα σου. Ο μόνος σαρκασμός και η μόνη ειρωνεία που μπορεί να δουλέψει είναι όταν στοχεύεις τον εαυτό σου.

Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην σάτιρα και την αναρχία;

Ωραία ερώτηση. Εεεε…δεν ξέρω… πετάνε και οι δύο μολότοφ; Δεν νομίζω ότι υπάρχει σάτιρα χωρίς αρχές. Αυτό το είδος είναι σαρκαστικό, κοροϊδευτικό και άρα –για μένα- κακό. Προσωπικό μου πιστεύω είναι ότι η σάτιρα οφείλει να έχει όρια. Το ποια είναι αυτά τα όρια, είναι μεγάλη κουβέντα για άλλη στιγμή.

Πως βιώνεις το σταντ απ;

Το stand up είναι το πιο δύσκολο θεατρικό είδος που έχω κληθεί να εκτελέσω. Είμαι εγώ απογυμνωμένος μπροστά στο κοινό, με μόνο μου όπλο το χιούμορ μου και τον χαρακτήρα μου. Κάθε φορά που βγαίνω μπροστά στο κοινό κρατώντας το μικρόφωνο, είναι ένα στοίχημα που δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα κερδίσω. Όσες φορές έχω παίξει με σιγουριά, έχω αποτύχει. Τον κόσμο πρέπει να τον κάνεις παρέα, σαν να βρίσκεσαι στο σαλόνι του σπιτιού σου και να λες αστεία. Πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, άφοβα. Όταν αυτό πετυχαίνει, είναι μαγικό. Το γέλιο του κόσμου είναι πολύ ισχυρό ναρκωτικό.

Ποια είναι η πιο σκληρή μάχη που έχεις δώσει ενάντια στον εαυτό σου;

Πολύ εύκολη ερώτηση (not). Από τις πιο δύσκολες «μάχες» που έχω δώσει με τον εαυτό μου, ήταν όταν έπρεπε να παρατήσω την ζωγραφική για να ακολουθήσω το θέατρο. Ήταν μία απόφαση ζωής καθότι έβλεπα το σχέδιο και την ζωγραφική ως την επαγγελματική μου αποκατάσταση, δεν μπορούσα να με φανταστώ ως κάτι άλλο. Φυσικά η ζωή πάντα έχει έναν τρόπο να μας εκπλήσσει (ευχάριστα και δυσάρεστα) και έτσι όταν μπήκε το θέατρο στην ζωή μου, κατάλαβα ότι με γέμιζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ακόμα ζωγραφίζω όταν έχω χρόνο, αλλά τελικά νομίζω η μάχη θέατρο/ζωγραφική ήταν καθοριστική και για αυτόν τον λόγο δύσκολη για μένα.

Τι θα μας δείξεις φέτος και γιατί;

Στις 13,20 & 27 Οκτωβρίου θα παρουσιάσω για πρώτη φορά στο θέατρο ΑΒΑΤΟΝ το σόλο μου «ΠΟΖΑ ΜΗΔΕΝ». Μία stand up comedy παράσταση για την οποία μιλάω για εμένα και το πώς δεν έχω καταφέρει να έχω καθόλου πόζα στη ζωή μου. Από τέλη Οκτωβρίου θα είμαι στην παράσταση «ΤΙ ΖΟΥΜΕ» στο θέατρο ΒΕΜΠΟ σε μία επιθεώρηση που έχει γράψει ο Λάμπρος Φισφής μαζί με εξαίρετους κωμικούς/ηθοποιούς και σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη. Από Δεκέμβρη θα βρίσκομαι στο πλευρό του Πάνου Μουζουράκη, σε ένα show που τώρα στήνουμε μαζί. Τέλος, ξεκινάνε τα γυρίσματα μίας σειράς της οποίας υπογράφω το σενάριο, του «ATHENS DARK». Ένα σήριαλ μυθοπλασίας για βρικόλακες στην Αθήνα του σήμερα, το οποίο θα προβληθεί στο Netwix και για το οποίο είμαι πολύ ενθουσιασμένος.