Ηλίας Λογοθέτης

Με οδηγό την αγάπη

Ο κύριος Λογοθέτης μας γοήτευσε με την εξαιρετική του ερμηνεία στο «Αμάρτημα της μητρός μου» όπου ενσαρκώνει τον γιο της ιστορίας, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον συγγραφέα Γεώργιο Βιζυηνό αφού το διήγημα που δραματοποιείται σε αυτή την παράσταση είναι αυτοβιογραφικό. Του ζητήσαμε να μας μιλήσει για το έργο αλλά και για την πολύχρονη πορεία του στο θέατρο, για την σχέση του με το κοινό και για την καλλιτεχνική ζωή της χώρας μας. Μας απάντησε με τον άμεσο και ταυτόχρονα αφοπλιστικό τρόπο του. Απολαύστε τον...

Πως εντρυφήσατε στην προσωπικότητα του συγγραφέα για να τον ερμηνεύσετε επί σκηνής;

 Η περιπλάνηση, η μελαγχολία της μόνωσης, οι κακοπάθειες στην ξενιτιά,  η απουσία του πατέρα, η στέρηση της μητρικής αγάπης, η προσπάθεια για την επιβίωση και κυρίως ο θάνατος της αδελφής μου τόσο στο διήγημα όσο και στην πραγματικότητα, μου άνοιξαν τα μονοπάτια για να πλησιάσω και να μελετήσω το χαρακτήρα του μεγάλου δημιουργού. Θα ήθελα να προσθέσω την μεγάλη ομορφιά της γλώσσας και την ποίηση που εκπορεύεται από την εκφορά της. Δύσκολο εγχείρημα αλλά  άξιζε τον κόπο.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του σας ενέπνευσαν περισσότερο;

Η σιωπή του Βιζυηνού στο τέλος του έργου που σημαίνει την πλήρη αναγνώριση της αυθεντίας  της μητέρας. Αν και του στέρησε την αγάπη λόγω των ειδικών συνθηκών, εν τούτοις, υπερτερεί ο σεβασμός κάτι που σήμερα απουσιάζει.

Μιλήστε μου για την αναμέτρησή σας με την ιδιαίτερη γλώσσα του κειμένου.

Ήταν μια απέραντη ευτυχία η μελέτη του κειμένου, η ανακάλυψη του πόσο κοντά βρισκόμουνα στις πηγές της γλώσσας μου της μητρικής μου γλώσσας, στη γλώσσα των βουβών πραγμάτων, στη σιωπή που αφήνει η μεγάλη ποίηση και στην οικειότητα που ένοιωθα ταυτόχρονα. Καμία αναμέτρηση, μόνο υποταγή.

Μετά από μια μακριά πορεία στο θέατρο, τι ήταν αυτό που απολαύσατε περισσότερο και τι αυτό που σας κούρασε ή σας στεναχώρησε.

Δεν μπορώ να πω ότι απόλαυσα τη διαδρομή μου στο θέατρο, ούτε να πω ότι στενοχωρήθηκα ή κουράστηκα...Απλά όλα τράβηξαν τον δρόμο τους με οδηγό την  αγάπη.

Ποιες παραστάσεις διατηρείτε στην μνήμη σας πιο ζωντανές;

Τον ‘’ ΤΙΤΟ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟ’’ με τον  Ευαγγελάτο ‘’ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΓΝΙΔΙΟΥ’’ με τον Δάσκαλό μου και την ‘’ΝΕΚΡΗ ΖΩΝΗ στο Απλό Θέατρο.

Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό;

Απλά κάνω το καθήκον μου σε σχέση με αυτό που λέμε αυτοσεβασμός και σκηνική συνέπεια.

Ποια είναι η γνώμη σας για το τηλεοπτικό τοπίο όπως διαμορφώθηκε στο τέλος του 20^ου αιώνα κι όπως εμφανίζεται τα τελευταία δέκα χρόνια;

Το τηλεοπτικό τοπίο υπήρξε ο θρίαμβος του καναπέ και της πίτσας, η έλλειψη συνομιλίας των ανθρώπων,  η μοναξιά, η μεγέθυνση της δυστυχίας του νου.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Νομίζω ότι είναι ένα ατέλειωτο ανέκδοτο που αν ζούσε ο Δημόκριτος θα πάθαινε εξάρθρωση στις μασέλες του από τα γέλια.

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Η συνέχιση των παραστάσεων του ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΟΣ.

Σας ευχόμαστε την καλύτερη επιτυχία σ’ αυτό τον στόχο. Πείτε μου όμως και κάτι άλλο. Ποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα πιστεύετε πως παρουσιάζει η διαδικτυακή εκδοχή ενός θεατρικού περιοδικού;

Μόνο πλεονεκτήματα. Μακάρι να αποκτήσουμε ένα διαδικτυακό περιοδικό και να ξεφύγουμε από το κουτσομπολιό της καλλιτεχνικής ενημερότητας και τις κλίκες που διαφεντεύουν την καλλιτεχνική ζωή της χώρας.