Διονύσης Κλάδης

«Έχω ένα όνειρο, να έχω όνειρο»

Φέτος ο νεαρός, ταλαντούχος ηθοποιός, απόφοιτος του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν είχε διπλή παρουσία στα θεατρικά μας δρώμενα. Συνεργάστηκε με τον Φώτη Μάκρη, την ψυχή του Θεατρικού Οργανισμού «Νέος Λόγος» ο οποίος ανέβασε την αναθεωρημένη πέντε χρόνια αργότερα, «Κληρονομιά» του Μαριβώ στο Studio Mαυρομιχάλη. Επίσης συμμετείχε στην παράσταση για παιδιά του Oscar Wilde «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο» που ανέβηκε με επιτυχία από την καλλιτεχνική εταιρεία «Παρών» σε θεατρική απόδοση και σκηνοθεσία Μιχάλη Κουκουλομμάτη, στο θέατρο Αργώ. Μιλάμε μαζί του για τις παραστάσεις του και για πολλά άλλα.

Μίλησέ μου για τον Μαριβώ και τον τρόπο που διαχειρίζεται την απληστία, την αδυναμία και την ενοχή.

Όλα στον Μαριβώ διυλίζονται από ένα κωμικό φίλτρο. Οι χαρακτήρες του λένε όσα πραγματικά σκέφτονται, αλλά και όσα θα ήθελαν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι θα είχαν σκεφτεί. Νομίζουν πως αποκρύπτουν αριστοτεχνικά τις αδυναμίες τους, ερωτεύονται και ταυτόχρονα αισθάνονται ένοχοι μέσα σε αυτό. Άπληστοι απέναντι στο χρήμα, τελικά αφήνονται στην μεταφυσική του έρωτα.

Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Φώτη Μακρή;

Εξαιρετικά δημιουργική. Με τον Φώτη μας ενώνει η κοινή «γλώσσα» του Θεάτρου Τέχνης, κάτι που διευκόλυνε πολύ την συνεργασία μας.

Μίλησέ μου για τον ρόλο σου.
Ο Λεπίν, «ματαιόδοξος, εγωιστής, φαφλατάς» κατά τον Μαριβώ, είναι υπηρέτης και δεξί χέρι του Μαρκησίου. Υποκύπτει στο σχέδιο της Ορτάνς και μαζί με την Λιζέτ ξετυλίγουν το γαϊτανάκι του έρωτα.

Ποια είναι η σχέση των ηρώων του Μαριβώ με τους Έλληνες της κρίσης;
Έρωτας, ίντριγκες, αδυναμίες και απληστία. Η ανθρώπινη φύση δεν φαίνεται να έχει αλλάξει πολύ ανά τους αιώνες.

Πώς βιώνεις την εμπειρία του να έχεις ένα κοινό παιδιών;
Δεν αντιμετωπίζω το κοινό παιδιών ως ένα διαφορετικό κοινό. Μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα σε ένα παιδί, σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο θα το κάνεις. Τα παιδιά μπορεί να είναι αμείλικτα, αλλά αν είσαι ειλικρινής, μπορείς πραγματικά να συνομιλήσεις μαζί τους.

Ποιες δυνατότητες έχει ένας νέος Έλληνας ηθοποιός να επιβιώσει ασκώντας το επάγγελμά του;Το ποσοστό των ηθοποιών που μπορούν να επιβιώσουν ασκώντας μόνο το επάγγελμά τους είναι δυστυχώς μάλλον πολύ μικρό. Ας μην είναι το χρήμα η μόνη μας έκφραση, αλλά η δημιουργία.

Πώς θα σχολίαζες τη θεατρική εκπαίδευση στην χώρα μας;
Ενδεχομένως ελλιπής. Η δραματική σχολή μπορεί απλώς να σε «υποψιάσει» ή να σου προσφέρει το κλειδί, που θ’ ανοίξει μπροστά σου έναν ολόκληρο κόσμο.

Τι όνειρα έχεις για το μέλλον;
Θέλω να εμπιστεύομαι τις ελπίδες μου, παραβλέποντας τους φόβους που μπορεί να γεννιόνται από την αβεβαιότητα της εποχής μας. Όσα μας συμβαίνουν μπορούν να αποτελούν ευκαιρία να επεκτείνουμε την ευτυχία μας. «Έχω ένα όνειρο, να έχω όνειρο».

Ποια είναι η γνώμη σου για τη διαχείριση του πολιτισμού στην Ελλάδα;
Σε περιόδους κρίσης ο πολιτισμός ενδεχομένως για κάποιους να θεωρείται πολυτέλεια. Στην Ελλάδα ο τομέας του πολιτισμού χαρακτηρίζεται από τον καθοριστικό ρόλο ενός κράτους, που τείνει να υπολειτουργεί. Δεν μας μένει παρά να στηριχτούμε στις προσωπικές πρωτοβουλίες και να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες.

Πώς θα περιέγραφες έναν «ιδανικό» σκηνοθέτη;
Δεν πιστεύω στην ύπαρξη «ιδανικών» σκηνοθετών. Κύριο μέλημα κάθε σκηνοθέτη είναι να διεγείρει την φαντασία της ομάδας του, να την «ιντριγκάρει» και να την κάνει να πιστέψει εξ’ ολοκλήρου στο εκάστοτε όραμά του.