| UNDEAD (ΣΠΑΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ) |
 |
 |
| Παρασκευή, 22 Ιούλιος 2011 17:25 | |||
|
UNDEAD ΣΠΑΝΟΥ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΑΛΕΞ 19 χρονών, μεσοαστικής καταγωγής. ΣΤΕΛΙΟΣ 18 χρονών, Αλβανικής καταγωγής, μεγαλωμένος στην Ελλάδα. ΧΑΡΗΣ 17 χρονών ΧΑΡΑ 17 χρονών, αδελφή του ΑΛΕΞ ΑΡΙΑΔΝΗ 16 χρονών, σέρβικης καταγωγής.
ΜΑΡΚΟΣ 35 χρονών, γιος του ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΚΥΡΙΟΣ στο πορνοσινεμά ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΥΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ
ΠΑΤΕΡΑΣ της ΑΡΙΑΔΝΗΣ Μουσικός, βουβό Πρόσωπο
Σκηνή ένα
Ένα κέντρο υποστήριξης αλλοδαπών. Ο Στέλιος κάθεται μπροστά σ΄ένα φυμέ τζάμι. Δε βλέπει τίποτα. Τον παρακολουθεί μια κάμερα. Είναι η εβδομαδιαία συνάντηση με την ψυχολόγο, που είναι αθέατη πίσω από το τζάμι.
ΦΩΝΗ Καλημέρα, πώς είσαι; ΣΤΕΛΙΟΣ Για την ώρα... εντάξει. ΦΩΝΗ Στέλιο, έχουμε να τα πούμε μια βδομάδα. ΣΤΕΛΙΟΣ Για να το λές... ΦΩΝΗ Πώς είσαι σήμερα; ΣΤΕΛΙΟΣ Τάπαμε... για την ώρα οκ. ΦΩΝΗ Πώς αισθάνεσαι παιδί μου; ΣΤΕΛΙΟΣ Οχι, και παιδί σου, κυρά μου. ΦΩΝΗ Κοιμήθηκες καλά; ΣΤΕΛΙΟΣ Ώπα... νάμαστε, θα το γυρίσει πάλι στα όνειρα... Γαμώτο! ΦΩΝΗ Kαλημέρα Στέλιο... Πάμε πάλι από την αρχή... ΣΤΕΛΙΟΣ Δε με λένε Στέλιο... ΦΩΝΗ Καλά... απ΄την αρχή... ο πατέρας σου... ΣΤΕΛΙΟΣ Ναι;
ΦΩΝΗ Πού είναι; ΣΤΕΛΙΟΣ Εκεί. ΦΩΝΗ Πού εκεί; Πού είναι οι γονείς σου; ΣΤΕΛΙΟΣ Εκεί στην πατρίδα! ΦΩΝΗ Ο πατέρας σου... (σα να του λέει συνέχισε) ΣΤΕΛΙΟΣ Ναι! ΦΩΝΗ Η μάνα σου; ΣΤΕΛΙΟΣ ... ΦΩΝΗ Η μάνα σου, Στέλιο; ΣΤΕΛΙΟΣ Δε με λένε Στέλιο! ΦΩΝΗ Καλά, απ΄την αρχή, ήρεμα. Η μάνα σου σ΄ έφερε εδώ όταν ήσουν έξι χρονών. ΣΤΕΛΙΟΣ Η μητέρα πονούσε... ΦΩΝΗ Γιατί; ΣΤΕΛΙΟΣ Πονούσε! Δεν καταλαβαίνεις; ΦΩΝΗ Απ΄ την αρχή! Εδώ λέει ότι όταν ξέσπασε ο πόλεμος ήρθατε όλοι εδώ... ΣΤΕΛΙΟΣ Η μητέρα πονούσε, γαμώτο! ΦΩΝΗ Το είπαμε Στέλιο! Εντάξει... Είναι πολύ γενικό. Πόνος... τι είδους; ΣΤΕΛΙΟΣ ... ΦΩΝΗ Τώρα πού είναι; ΣΤΕΛΙΟΣ Δε με λένε Στέλιο! ΦΩΝΗ Πού είναι η μάνα σου; ΣΤΕΛΙΟΣ Γύρισε πίσω... στο χωριό ... ΦΩΝΗ Πάμε απ΄την αρχή! Οι γονείς σου γύρισαν πίσω... εσύ έμεινες εδώ. Ωραία. Πώς αισθάνεσαι σήμερα; Τί όνειρο είδες χθες; Θυμάσαι τα όνειρά σου Στέλιο; Ποιά εικόνα σούρχεται πρώτη – πρώτη στο νου, το πρωί που ξυπνάς; ΣΤΕΛΙΟΣ (χειρονομία απόλυτης σιωπής). ΦΩΝΗ Ναι, κατάλαβα. Εντάξει Στέλιο! Τί θυμάσαι; Η πρώτη σου ανάμνηση απ΄αυτήν εδώ τη χώρα; Ναι; ΣΤΕΛΙΟΣ Η μάνα με κρατούσε απαλά… ΦΩΝΗ Εντάξει... κάτι άλλο; Ο καιρός; Οι άνθρωποι; Τα μαγαζιά; Πώς αισθάνθηκες; Θέλω να μιλήσουμε για τα συναισθήματά σου, Στέλιο. ΣΤΕΛΙΟΣ ... απαλά... μην τραβήξει το χέρι μου και πονέσω... ΦΩΝΗ Ωραία, πολύ ωραία. Εσύ πώς αισθανόσουν; Χαρά; Λύπη; Θυμό; Αγωνία; Αυτά τα συναισθήματα μας ενδιαφέρουν εδώ... Πώς αισθάνθηκες Στέλιο; Τότε που ήρθες εδώ; Τώρα που είσαι εδώ; Τώρα; Σ΄ακούω Στέλιο. Τα συναισθήματά σου; ΣΤΕΛΙΟΣ Όλα αυτά που λες... τα χω... Τα χω… ΦΩΝΗ Πες μου για τον Άλεξ; Μοιάζετε; Πώς είναι; Φίλος; ΣΤΕΛΙΟΣ Μάγκας... Σκοράρει την κατάλληλη στιγμή! Οκ; Να φεύγω; Αρχίζει το ματς, με περιμένουν. ΦΩΝΗ Η ομάδα; Τί είναι για σένα η ομάδα; Όταν χάνει η ομάδα; Ματαίωση Στέλιο; Ταυτίζεσαι με τη ματαίωση της μάνας... Τί αισθάνεσαι παιδί μου, επιτέλους; ΣΤΕΛΙΟΣ Ακούς; Σε λίγες μέρες φεύγω… Για πάντα… Ακούς; ΦΩΝΗΣ Τι φεύγεις; Μίλα... Πέντε μήνες τώρα... Δε λες τίποτα! Μίλα! Μίλα! Θα σε βγάλουν απ΄ το πρόγραμμα. Θα κοπεί το επίδομα. Μίλα!
ΣΤΕΛΙΟΣ (Σιωπή) ΦΩΝΗ Φοβάσαι; Έλα παιδί μου... απ΄την αρχή... Η μητέρα σου αναγκάσθηκε νάρθει εδώ... να πλένει σκάλες... Θεώρησες υπεύθυνο τον πατέρα που δεν έκανε τίποτα... ίσως δεν έβρισκε δουλειά όμως Στέλιο... Μήπως τον αδίκησες…; Νιώθεις μόνος, αυτό είναι Στέλιο. (Παύση) ΣΤΕΛΙΟΣ (Χτυπάει με δύναμη το αδιαφανές τζάμι. Φωνάζει) Δε με λένε Στέλιοοοοοοοο, ο Άλεξ μου τόβγαλε. Δεν αισθάνομαι τίποτα ... Με λένε...Με λένε... Γαμημένη γλώσσα. Γκόμενα δε σε πλησιάζει σ΄ αυτήν την κωλοχώρα. Μόνος, μόνος σιγά το πράμα. Γαμώ το κωλοεπίδομά σας... μου τρώτε τα σκώτια... Φεύγω! Θα το πω στον Άλεξ μετά το ματς… Φεύγω! ΦΩΝΗ Κρίση επιθετικότητας... Βοήθεια! Βοήθεια! ΣΤΕΛΙΟΣ Α....ααα....ααα (Χτυπάει με δύναμη τα έπιπλα. Σα να συστήνεται στα έπιπλα) Καρέκλα... Τραπέζι... Γαμημένη γλώσσα... Κάμερα... Τζάμι...(Χτυπάει πάλι με δύναμη το τζάμι. Ένα μηχάνημα ηχογράφησης παίρνει μπρος) Χτύπα! Χτύπα! Χτύπα επιτέλους! Κάνε κάτι! ΦΩΝΗ ΣΤΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑ Από την αρχή Στέλιο... Πώς αισθάνεσαι τώρα; Από την αρχή Στέλιο... Πώς αισθάνεσαι τώρα; Από την αρχή Στέλιο... Πώς αισθάνεσαι τώρα; Από την αρχή... αισθάνεσαι... αρχή... Πώς; Στέλιο... Στέλιο... Από την αρχή... αισθάνεσαι... Στέλιο... Στέλιο... ΣΤΕΛΙΟΣ (καταρρέει) Χτύπα... χτύπα... (Παύση. Μπαίνουν δύο άντρες, τον πλησιάζουν, τον πιάνουν και του κάνουν μια ηρεμιστική ένεση. Ηρεμεί). Για την ώρα είμαι καλά ρε μάνα. Εντάξει ρε μάνα τόπαμε, ναι τόπαμε αυτό... Ωχ και συ, για μένα δε ρωτάς ποτέ... Πάλι τα ίδια... Πάλι γαμώτο... δεν μάτωσε ο μπέμπης μας... κιχ δεν έβγαλε... δεν πόνεσε... μαμά, έσφιξες με την παλάμη το κεφάλι και το αίμα έπηξε μέσα του... η φλέβα στο μαλακό κρανίο του φούσκωσε σαν τσιχλόφουσκα γεμάτη αίμα κι ύστερα ... δε θυμάμαι ύστερα... Ο μαλάκας ο πατέρας είδε το μαχαίρι του στρατιώτη ν΄ανεμίζει μπροστά του ...κι ούτε κουνήθηκε απ΄τη θέση του... το λεωφορείο ακίνητο... ο πατέρας ακίνητος... ο στρατιώτης ιδρωμένος χτυπάει... ο πατέρας πίσω απ΄τον στρατιώτη ακίνητος. (Παύση) Μπαμπά, χτύπα... σταμάτα τον! Χτύπα επιτέλους! Κάνε κάτι! Ακίνητος ο μαλάκας! Κι γω ακίνητος… Το αίμα του μπέμπη μπορεί και νάτρεξε...ναι, έτρεξε... εσύ δεν τ΄αγγιξες ... δεν τ΄ άγγιξες... δεν τ΄ άγγιξες... Το αίμα του μωρού μας δεν τ’ άγγιξες. (Παύση) Τόπαμε αυτό ρε μάνα... Σκοτάδι
Σκηνή δύο
Στο γήπεδο. Πίσω από τα κάγκελα της εξέδρας.
ΑΛΕΞ – ΧΑΡΗΣ – ΣΤΕΛΙΟΣ – ΧΑΡΑ
ΣΤΕΛΙΟΣ Θέλω να σου πω… ΑΛΕΞ Κοίτα… Απέναντι… ΣΤΕΛΙΟΣ Άλεξ… Φασαρία στο γήπεδο. ΑΛΕΞ Βλέπεις τον Πρόεδρο; Τίποτα δεν τον αγγίζει! ΧΑΡΗΣ Τι κορίτσι είναι αυτό δίπλα του… νεράϊδα. ΧΑΡΑ Κατσαρίδα όχι νεράιδα… ΧΑΡΗΣ Ζηλεύεις; ΧΑΡΑ Σιγά… ΣΤΕΛΙΟΣ Τα βυζιά της κυματίζουν… γλυκό ζελέ, κι όμως η Προεδράρα εκεί, κολλημένη στο παιχνίδι! ΑΛΕΞ Τα μάτια του στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα. ΣΤΕΛΙΟΣ Σηκώνει το φρύδι και τρέμει η εξέδρα. ΑΛΕΞ Όλοι αυτόν κοιτούν, όλοι τον δείχνουν… ΣΤΕΛΙΟΣ Αλλάζει σταυροπόδι και ανεβαίνει ο ρυθμός της Ομάδας. ΧΑΡΗΣ Όταν έπαιζε, ήταν αυτός κι ο Μπέκαμ! ΑΛΕΞ Παίκτης – Πρόεδρος, όχι γιαπάκης με τα λεφτά του μπαμπά. ΣΤΕΛΙΟΣ Χτυπάει πάντα τη στιγμή που πρέπει. ΑΛΕΞ Ο Πρόεδρος είναι δικός μας άνθρωπος πια! (Παύση) ΧΑΡΑ Τι λες τώρα; ΣΤΕΛΙΟΣ Κόφ΄ το παραμύθι, ρε. ΧΑΡΑ Γιατί δεν τον πιστεύεις; ΣΤΕΛΙΟΣ Σκασμός σαμιαμίδι. ΧΑΡΗΣ Ας την ήσυχη! Τι είναι το σαμιαμίδι; ΑΛΕΞ Ακούσατε τι είπα; Ο Πρόεδρος είναι δικός μας. Βρήκα κονέ… ο κολλητός του παρκαδόρου… παίζει φάπες με τον οδηγό του Προέδρου. ΣΤΕΛΙΟΣ Εκείνος ο τζαμπατζής; ΑΛΕΞ Αύριο, στο γηπεδάκι πίσω απ΄το Δημοτικό, θάρθει ο οδηγός του Προέδρου… μας θέλει… Μια δουλίτσα για την Ομάδα… ΣΤΕΛΙΟΣ Πληρωμένη…; ΧΑΡΗΣ Πληρωμένη, ξεπληρωμένη… για την Ομάδα… ΧΑΡΑ Εγώ μέσα… ΣΤΕΛΙΟΣ Ποιος σε ρώτησε…
Ένας νεαρός με κασκόλ της αντίπαλης ομάδας μπαίνει και βγαίνει. ΧΑΡΗΣ Πως τόλμησε.. ΑΛΕΞ Μες στη Θύρα Εννιά! ΧΑΡΗΣ Ο Μίκυ τα παίρνει… Απογειώνεται… ΑΛΕΞ ΈΞΩ ρε!! ΕΞΩ απ τη Θύρα. ΧΑΡΗΣ Το πλατώ έτοιμο... Τα deck… Η μουσική τρέχει... ΑΛΕΞ (προς την κετεύθυνση του αντιπάλου) Γαμάς το παιχνίδι... Σπας τους κανόνες. ΧΑΡΗΣ (κάνει μια παντομίμα σα να ¨γρατζουνάει¨το κεφάλι του) Ο d.j (δηλαδή το κεφάλι του) δίνει το σύνθημα... Ρυθμός ... Ένταση... ΑΛΕΞ (προς τον αντίπαλο) Βρωμάν τα χνώτα του! (Παύση) Τί είπες; Δεν άκουσα... Ξαναπές το! Χάρη άκουσες; ΧΑΡΗΣ (έχει κατέβει κάτω απ΄τα κάγκελα με φιγούρα μπρεικαντανς) Πετάω τώρα... ΑΛΕΞ Ξέρεις ποιός είμαι εγώ; Εμείς; The Undead! Η Μεγάλη Ομάδα! ΧΑΡΗΣ (Ξανανεβαίνει επάνω) Δώσε! ΑΛΕΞ Ζεις, πεθαίνεις... Αυτή υπάρχει... και θα υπάρχει όταν εμάς θα μας γλείφουν τα σκουλήκια. ΧΑΡΗΣ Λέγε... λέγε... ακούω... Σε γράφω βίντεο στο κινητό... Δώσε volume! ΑΛΕΞ Φτιαγμένη για την κορυφή της Ελευθερίας... Ανίκητη... Όλοι χτυπούν... Πρεσάρουν... Επιμένουν… Η Ομάδα αχτύπητη... ανέγγιχτη... Undead ΧΑΡΗΣ Είσαι ποιητής (Φιλάει τον Άλεξ στο στόμα) ΑΛΕΞ Ο Πρόεδρος στην εξέδρα των επισήμων... Μας βλέπει… Βλέπει το μέλλον... Πουλάει κι αγοράζει μ΄ένα μονοσύλλαβο yes ή no… Φτιάχνει τον κόσμο απ την αρχή. Για την Ομάδα. ΧΑΡΗΣ Το πάρτυ άρχισε! ΑΛΕΞ Πάνω τους! Φάση στο γήπεδο. ΣΤΕΛΙΟΣ Άρχισε το πανηγύρι! ΑΛΕΞ Εδώ θα γίνει ο τάφος σας! ΧΑΡΗΣ Θα σας γαμήσουμε ρε! ΣΤΕΛΙΟΣ Θα σας λυώσουμε! ΧΑΡΗΣ Θα σας πετάξουμε τα μάτια έξω! ΣΤΕΛΙΟΣ Θα σας σβήσουμε από το χάρτη! ΑΛΕΞ Θα μας γράψουν οι εφημερίδες... ΧΑΡΗΣ Θα βρούνε τις καρδιές σας στα σκουπίδια! ΑΛΕΞ Θύρα εννιά και Gate Angels...! (στο Χάρη) Γράφε με στο βίντεο... να το δει ο κόσμος όλος. Φωτιά. Γελούν. ΑΛΕΞ Να το θυμούνται! ΧΑΡΗΣ Μάγκα μου! ΣΤΕΛΙΟΣ (δικό του) Θα μου λείψετε γαμώτο! ΧΑΡΗΣ Τι; ΣΤΕΛΙΟΣ Γυρνάω πίσω. ΧΑΡΗΣ Κόφτ΄ τις μαλακίες. ΑΛΕΞ Την κάνουμε… Αύριο πίσω απ΄ το Δημοτικό. ΧΑΡΑ ΟΚ ΑΛΕΞ Μόνο άντρες. ΣΤΕΛΙΟΣ Δε θάρθω! (Παύση) ΑΛΕΞ Στελάρα, άσε τις βλακείες… Σκοτάδι Σκηνή τρία
Τουαλέτες πορνοσινεμά. Ο ήχος της ταινίας. Ένας κύριος είναι γονατιστός μπροστά στο Χάρη. ΚΥΡΙΟΣ Έλα στο μπαμπά, μωρό μου... ΧΑΡΗΣ Γιατρέ, σκύψε... Τρυφερά πάρε το Μίκυ. ΚΥΡΙΟΣ Φύγε απ΄το φως... Βλέπω τη μούρη σου. ΧΑΡΗΣ Και η ψωλή σου πέφτει ε; Μίκυ μπες μέσα! ΚΥΡΙΟΣ Σιγά καλέ... Τρυφερά θα τον πάρω. ΧΑΡΗΣ Μιλάς πολύ κι ο Μίκυ τα πήρε κρανίο. Θα πάει αλλού. ΚΥΡΙΟΣ Εδώ είναι τέσσερα ελευθέρας για τη Θύρα εννιά. ΧΑΡΗΣ Φύγε από δω παληαδελφή... Βάζεις στο στόμα σου τη Θύρα εννιά. ΚΥΡΙΟΣ Εδώ βάζω τον πούτσο σου... Η θύρα σε πείραξε; ΧΑΡΗΣ Θα σε γαμήσω ! (Παύση). ΚΥΡΙΟΣ Ναι! ... Πόνα με... κι άλλο... κι άλλο... ο μπαμπάς φταίει για όλα. Πέθανέ τον ... Παύση ΧΑΡΗΣ Ο Μίκυ καλύφθηκε... (ανάβει τσιγάρο) ΚΥΡΙΟΣ Κάψε με... κόψε με βαθειά... ΧΑΡΗΣ Γιατρέ την κάνω... δεν είναι φάση, να τελειώνουμε μαζί... ΚΥΡΙΟΣ Πεθαίνω από κάβλα... Κύριε πάρε το βλέμμα σου... Κρύψου και κρύψε με. Έξω από τις τουαλέτες. Μπαίνει η Χαρά. ΧΑΡΑ (απ΄έξω) Χάρη...! Χάρη...! ΧΑΡΗΣ (Στον Κύριο) Τέλειωνε... ΚΥΡΙΟΣ ... ΧΑΡΗΣ Φρόνιμα αδελφούλα, μας ακούνε. ΧΑΡΑ Χάρη... ξέρω... πως εισαι εδώ. Είδα που μπήκες. ΧΑΡΗΣ (στον Κύριο) Σσσσσς... σιγά ΧΑΡΑ Έλα... Πάμε να φύγουμε. ΧΑΡΗΣ Γαμώτο! ΧΑΡΑ Σε ψάχνω όλη μέρα... Δε βρίσκω τον Άλεξ… ΧΑΡΗΣ Αργότερα Χαρά! (στον Κύριο) Βάλτον μέσα! O Χάρης βγαίνει. Πλένει μανιωδώς τα χείλια του στο νιπτήρα. ΧΑΡΑ Φοβάμαι… ΧΑΡΗΣ Σε βλέπουν... με κατεβασμένα παντελόνια... (γελάει) ΧΑΡΑ Τρέμω. ΧΑΡΗΣ Και τους πέφτει. ΧΑΡΑ Έλα… Περναει ο Κύριος. Βλέπει το Χάρη να πλένεται. ΚΥΡΙΟΣ Μπροστά μου...; Δεν έχεις σπίτι να πλυθείς...; ΧΑΡΑ Πάμε να βρούμε τον Άλεξ! ΧΑΡΗΣ Χαρά γιατί ήρθες; ΧΑΡΑ Είχες κλειστό το κινητό όλη μέρα… ΧΑΡΗΣ Γαμώ την ατυχία μου! Προχώρα.. ΧΑΡΑ Πάμε να φύγουμε! ΧΑΡΗΣ Τί πληρώνω ο μαλάκας ο Μίκυ!! ΧΑΡΑ κάνει μια κίνηση να τον αγκαλιάσει ΧΑΡΗΣ Έχω κι άλλο πούστη να γαμήσω. Όλοι θέλουν το Μίκυ. ΧΑΡΑ Αυτή η ιστορία με τον Πρόεδρο… Την είδε κάπως… ΧΑΡΗΣ Φύγε τώρα... Θα τον βρω εγώ τον Άλεξ… ΧΑΡΑ Είπα, πάμε να τον βρούμε… ΧΑΡΗΣ Τώρα δουλεύω... (Μικρή παύση) ΧΑΡΑ Τ΄ αγόρι μας… έχει χαθεί… ΧΑΡΗΣ Ξεκόλλα... με τους εφιάλτες σου… Δίνε του. ΧΑΡΑ Τότε και γω θα πεθάνω... Εδώ... μπροστά σου (Σφίγγει το φουλάρι που φοράει στο λαιμό της, μέχρι που αρχίζει να μελανιάζει) ΚΥΡΙΟΣ Σεμνά καλέ, εδώ πέρα οι άλλοι χύνουν.
Σκοτάδι
Σκηνή τέσσερα
Γηπεδάκι ποδοσφαίρου. Απόβραδο καλοκαιριού. Ο Άλεξ κλωτσάει μια μπάλα. Μπαίνει ο Χάρης.
ΑΛΕΞ Τα ελευθέρας; ΧΑΡΗΣ Πού χάθηκες όλη μέρα; ΑΛΕΞ Ήμουν εδώ… το δούλευα στο κεφάλι μου… Το οργάνωνα. ΧΑΡΗΣ Η δικιά σου φρικάρισε… ΑΛΕΞ Όπου νάναι έρχεται ο οδηγός του Προέδρου. ΧΑΡΗΣ Η Χαρά παρανόησε… Λες να μ΄ακολούθησε; ΑΛΕΞ Για λέγε... για λέγε... ΧΑΡΗΣ Την πονάω… τη νοιάζομαι… την πηδάω… αλλά, ΑΛΕΞ Τί έγινε; Τί σούπε; Για λέγε! Πού σε βρήκε; Λέγε!! ΧΑΡΗΣ Ξέχνα το! ΑΛΕΞ Όχι αστεία μ΄αυτό... Όχι σε μένα! ΧΑΡΗΣ Είπα ας΄ το! Δε γουστάρω… ΑΛΕΞ Όχι πάλι τα ίδια... Όχι μούγκα... Λέγε! ΧΑΡΗΣ Άλλη φορά! ΑΛΕΞ Γαμώτο... Συμφωνήσαμε... Θα μου λες! Τί λέτε; Τί βλέπετε; Πού πάτε; Πώς το κάνετε; Γιατί το κάνετε; (Μικρή παύση) ΧΑΡΗΣ Κοίτα, τέσσερα ελευθέρας για ένα χρόνο. ΑΛΕΞ Για τη Χαρά μιλάμε!! Έρχεται ο Στέλιος ΑΛΕΞ Δεν το ξεχνώ. ΧΑΡΗΣ Πάλι άργησες! Αν είχε έρθει ο οδηγός; ΣΤΕΛΙΟΣ Δουλειά σου! ΧΑΡΗΣ Πού ήσουνα; ΣΤΕΛΙΟΣ Είπα, δε θάρθω… τέλος πάντων… ΧΑΡΗΣ (χαμηλόφωνα στον Άλεξ) Να τον προσέχεις... Αυτό σου λέω μόνο... Να τον προσέχεις! ΑΛΕΞ Άντε μωρέ... την «πλύστρα»... ΧΑΡΗΣ (στο Στέλιο) Θέλω να ξέρω τί γίνεται. ΑΛΕΞ Ας το... Θα καθαρίσω εγώ. ΧΑΡΗΣ Εγω γαμιέμαι και σεις Αllou fan park... Μόνο ο Μίκυ θα κάνει αναφορά; ΑΛΕΞ Έλα ρε Στελλάρα, πες μας γιατί άργησες; Ο Στέλιος τον τραβάει λίγο παράμερα ΣΤΕΛΙΟΣ Με τί δικαίωμα ρωτάει αυτός; ΑΛΕΞ Τον ξέρεις... Παρορμητικός. ΣΤΕΛΙΟΣ Δε θέλω τέτοια. Εγώ με σένα μιλάω, μεγάλε. ΑΛΕΞ Εντάξει αγόρι μου. ΣΤΕΛΙΟΣ Ο μικρός να μην ανακατεύεται. ΑΛΕΞ Τόπαμε. ΣΤΕΛΙΟΣ Να το ξαναπούμε. (Μικρή παύση) Είναι η τελευταία φορά που… αλλά μετράει. ΧΑΡΗΣ Αν δεν έχετε όρεξη, την κάνω. ΑΛΕΞ Πού πας; (Μικρή παύση) Γιορτάζεις σήμερα. Ο μικρός έχει γενέθλια. ΧΑΡΗΣ Γι αυτό σ΄αγαπάω. Τάχεις όλα εδώ (δείχνει το μυαλό) . Κερνάω. (Ανοίγουν κουτάκια μπύρας) ΑΛΕΞ Λοιπόν... λοιπόν.... λοιπόν...λοιπόν... Έκανα πρόταση στον Πρόεδρο... Θα κάνουμε μαζί πράγματα!!! Γι αυτό στέλνει το δικό του… Μας θέλει δίπλα του… ΧΑΡΗΣ Ο Πρόεδρος αυτοπροσώπως… Στην υγειά του. ΣΤΕΛΙΟΣ Κόφτην πλάκα!
ΑΛΕΞ Μιλάω σοβαρά! Ακούστε ρε!!! ΣΤΕΛΙΟΣ Τί θα μας πεις; ΑΛΕΞ Ο Πρόεδρος είναι δικός μας άνθρωπος πια. ΣΤΕΛΙΟΣ Δικός μας…(ειρωνικά) ΑΛΕΞ Ο παρκαδόρος δεν είναι τυχαίος… Ξέρει πολλά κόλπα… Ο Πρόεδρος ακούει την πιάτσα… (Μικρή παύση) Γι αυτό μας θέλει!
Αρχίζουν να παίζουν μπάλα
ΧΑΡΗΣ (Στον Άλεξ, που κάνει μια ωραία τρίπλα) Θεός Μεγάλε... Θεός! ΑΛΕΞ Αυτός είν΄ο Άλεξ! ΧΑΡΗΣ Μαγεία μεγάλε... μαγεία. ΣΤΕΛΙΟΣ Έλα... έλα... δώσε πάσα... ΑΛΕΞ Παίξτε μπάλα... Γαμάω σα Θεός σήμερα! ΧΑΡΗΣ Εδώ σε μένα! ΣΤΕΛΙΟΣ Κόψε τις τρίπλες... ΑΛΕΞ Σούταρε... Τώρα!! ΣΤΕΛΙΟΣ Θα γίνει παιχνίδι μεγάλε! ΧΑΡΗΣ Άλλαζε μπαλιές. ΑΛΕΞ Χρόνια πολλά, Χάρη! ΣΤΕΛΙΟΣ Χρόνια πολλά! ΧΑΡΗΣ Στην Ομάδα...! Στους Gate Angels! ΑΛΕΞ Στη μεγάλη δουλειά! ΣΤΕΛΙΟΣ Χρόνια πολλά ρε Μίκυ! Και του χρόνου. ΧΑΡΗΣ Είμαι... είμαι... είμαι... είμαι... είμαι.. ΑΛΕΞ Στο μέλλον ΧΑΡΗΣ (κάνει, εν μέσω του παιχνιδιού, μια φιγούρα μπρέικντανς) Στη Θύρα Εννιά π΄ ανοίγει τον ουρανό! ΧΑΡΗΣ Ανεβαίνω στη μικρή περιοχή! ΑΛΕΞ Δώσε πάσα. ΣΤΕΛΙΟΣ Περίμενε! ΑΛΕΞ Βλέπω δίχτυα… ΧΑΡΗΣ Ανεβαίνω... Θεϊκό βολέ ο πούστης. Μια μουσική πλησιάζει πολύ αργά από μακριά. Παίζουν μπάλα. ΧΑΡΗΣ Γίνομαι μουσική! Μπαίνω μέσα της... τρελλά πράγματα... ΑΛΕΞ Θεός. ΧΑΡΗΣ Ζηλεύουν οι άγιοι κι οι μάρτυρες. ΑΛΕΞ Τρελλέ Θεέ, παίζε ταγκό να χορεύει η Ομάδα! ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη... ΧΑΡΗΣ Το κρανίο μου εκσφενδονίζεται στα μούτρα του Μεγαλοδύναμου... ΣΤΕΛΙΟΣ Σας χαιρετάω! Φεύγω. (Παύση) ΑΛΕΞ Τι λες εκεί; ΣΤΕΛΙΟΣ Μη με υπολογίζετε… Πάω πίσω… Ετοιμάζω δική μου δουλειά… (Μεγάλη παύση. Κάτι παθαίνει ο Χάρης) ΑΛΕΞ … ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη; Ο Χάρης τεντώνεται σα να ξεκολλάν τα κόκκαλα από τις αρθρώσεις. Βγάζει αφρούς απ το στόμα. (Κρίση επιληψίας) ΧΑΡΗΣ Πνίγομαι (Πέφτει κάτω). ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη, μίλα μου! ΧΑΡΗΣ … ΑΛΕΞ Τον μαλάκα! ΣΤΕΛΙΟΣ (στο Χάρη) Μή σταματάς, μίλα μου! ΑΛΕΞ Τον ξεφτίλα... Όπου νάναι έρχεται ο οδηγός… ΣΤΕΛΙΟΣ Βοήθησέ με... ΑΛΕΞ Θα μας ξεφτιλίσει στον άνθρωπο. ΣΤΕΛΙΟΣ Νερό! ΑΛΕΞ (στο Χάρη) Γιατί μου το κάνεις αυτό, ρε Χάρη; ΣΤΕΛΙΟΣ Κράτα... βόηθα λίγο. ΑΛΕΞ (στο Χάρη) Επίτηδες το κάνεις να μου τη σπάσεις... ΣΤΕΛΙΟΣ Βόηθα ρε... ΑΛΕΞ ...να μου χαλάσεις τη δουλειά! Ο Χάρης χάνει τις αισθήσεις του ΣΤΕΛΙΟΣ Βόηθα λέω!!!! ΑΛΕΞ Να καθαρίσει μόνος του. ΣΤΕΛΙΟΣ (Φωνάζει) Βοήθεια! Βοήθεια ΣΤΕΛΙΟΣ Βοήθεια... ΑΛΕΞ Κρύψτον κάπου!
Ένας άντρας που παίζει ακορντεόν μπαίνει στη σκηνή. Ο ΑΛΕΞ του πετάει μερικά κέρματα. Ο Χάρης στο χώμα. ΑΛΕΞ Παίξε. ΣΤΕΛΙΟΣ Να ξυπνήσει. ΑΛΕΞ Κι άλλο... κι άλλο. ΣΤΕΛΙΟΣ Ξύπνα Χάρη!! ΑΛΕΞ Σκατά! ΣΤΕΛΙΟΣ (Στο Χάρη) Σήκω... ΑΛΕΞ Σήκω. ΣΤΕΛΙΟΣ (Στο μουσικό, που στέκεται κοντά στα δίχτυα του τέρματος) Πιο δυνατά! Πιο δυνατά!! ΑΛΕΞ Παίζε! ΣΤΕΛΙΟΣ Πώς σε λένε; ΜΟΥΣΙΚΟΣ .... ΣΤΕΛΙΟΣ Από πού είσαι; Ποιός είσαι; ΜΟΥΣΙΚ. (Νεύμα πως δεν καταλαβαίνει) ΣΤΕΛΙΟΣ Τί κάνεις εδώ... σ΄αυτή τη γαμημένη χώρα; ΜΟΥΣΙΚ. (Δεν καταλαβαίνει) ΣΤΕΛΙΟΣ Πιο δυνατά... να συνέλθει. ΑΛΕΞ Κλώτσα τον να ξυπνήσει. ΣΤΕΛΙΟΣ Μιλιά δεν έχεις; ΜΟΥΣΙΚ. (Παίζει πιο δυνατά) ΑΛΕΞ Ξύπνα τον! Δος του πάσα! ΣΤΕΛΙΟΣ Από αριστερά. ΑΛΕΞ (Στο Μουσικό σα να τον προτρέπει να παίξει μπάλα) Περνάω κέντρο... ΣΤΕΛΙΟΣ Ωραίο κατέβασμα! ΑΛΕΞ (Στο Μουσικό) Κάλυψέ με! ΣΤΕΛΙΟΣ Τρίπλα... τρίπλα... τρίπλα.. ΑΛΕΞ (Στο Μουσικό) Μίλα... πες κάτι! ΣΤΕΛΙΟΣ Είσαι φάουλ... ΑΛΕΞ (Στο Μουσικό) Μίλα... μια λέξη! ΣΤΕΛΙΟΣ Προσοχή τώρα! ΑΛΕΞ Μπαίνω στη μεγάλη περιοχή... ΣΤΕΛΙΟΣ Μεγάλε... ΑΛΕΞ (Στο Μουσικό) Μίλα... σουτάρω... (Σημαδεύει με τη μπάλα το Μουσικό) Σουτάρω... ΣΤΕΛΙΟΣ (Στο Μουσικό) Παίξε... πές κάτι! ΑΛΕΞ (Χτυπάει επανειλημμένα τη μπάλα πάνω στο μουσικό) Παίξε!!... Πιο δυνατά... πιο δυνατά... ΣΤΕΛΙΟΣ Ξύπνα το Χάρη. Μια γυναικεία φωνή ακούγεται. ΦΩΝΗ (ΑΡΙΑΔΝΗΣ) Λύθηκε ... ο αέρας πήρε το σεντόνι μου... Το σεντόνι πετάει πάνω στη σκηνή. ΣΤΕΛΙΟΣ Άλεξ, τέλειωσε η φάση... ΑΛΕΞ (Μανιασμένα χτυπάει το Μουσικό, που προσπαθεί να παίξει) Σκοράρει ο Θεός!! ΣΤΕΛΙΟΣ Σταμάτα, the game is over!! ΑΛΕΞ Παίξε... πιο δυνατά Πιο δυνατά Πιο πάνω Χτύπα ΑΛΕΞ Tέλειωσε Το σεντόνι ποτίζει αργά με το αίμα του Μουσικού. ΣΤΕΛIOΣ Φύγαμε! ΑΛΕΞ Καλλιτεχνία... (Παύση) ΣΤΕΛΙΟΣ Πάμεεεεεε... ΣΤΕΛΙΟΣ Πάμε... τράβα το Χάρη... ΑΛΕΞ ... ΣΤΕΛΙΟΣ Πάμεεεεεεεεεεε!!
Σκοτάδι
Σκηνή πέντε
Σπίτι του Ανδρόνικου. Το σπίτι βλέπει θάλασσα. Το σπίτι έχει διακόσμηση Χριστουγεννιάτικη, ενώ είναι καλοκαίρι. Η πόρτα του καθιστικού του κυρ- Ανδρόνικου είναι ανοιχτή. Είναι καθισμένος σε μια καρέκλα και φαίνονται μόνο τα πόδια του. Η τηλεόραση είναι ανοιχτή. Ο Στέλιος κάθεται στο πάτωμα και μιλάει στον Ανδρόνικο. ΣΤΕΛΙΟΣ Για ρώτα πώς είμαι..; Ρώτα! Ρε, χεσμένος πάνω μου, οκ... βλέπεις, τρέμω ακόμα, τρέμω, τρέμω, τρέμω. Πέρασε, πέρασε...μια στιγμή να ηρεμήσω...να δω τί θα κάνω. Σε ποιόν να το πω; ...Σε σένα! Ο Άλεξ έχασε τον έλεγχο... εγώ δεν ήθελα...δε γούσταρα, όχι από φιλανθρωπία... Μπελά δε θέλω! (Παύση) Θα μου πεις δεν είν΄ ο πρώτος, έχω δει πολλούς νεκρούς! Μην το πάρεις προσωπικά...Τί λέω τώρα...; ξέρεις εσύ απ΄αυτά... Παραήταν ήσυχος! Εντάξει, έτσι γούσταρε... Να περάσει στον άλλο κόσμο απαρατήρητος. Μαγκιά. ΄Ο,τι θέλει κάνει... Εγώ πώς θα την κάνω απ΄ αυτή τη χώρα; Πού θα μου πάει; (Παύση) Έρχομαι εδώ τόσους μήνες... λέω ... λέω... εσύ μιλιά δε βγάζεις... Με βαρέθηκες. Σε δυο μέρες έφευγα για το χωριό… Τώρα ο Άλεξ έβαλε τους μπάτσους να μας κυνηγούν. (Παύση) Όλα έτοιμα... τελειωμένα. Το κηπάκι έχει απομείνει. Ο θόλος είναι έτοιμος... Παράμερος. Μόνοι μας... Τίποτα γύρω- γύρω δεν κλείνει τη θέα... η γειτονιά καθαρή. Παράγγειλα νάχει λουλούδια... έστειλα λεφτά σε μηχανικό να κάνει χώρο για πολλά λουλούδια και φωτογραφίες. Η φτώχεια δε φαίνεται στη φωτογραφία σα δε θες. Τίποτα δε φαίνεται. Θάναι κούκλα στο τέλος. Θα το δείχνουν στον αιώνα τον άπαντα... Ο τάφος του Εμίρ...Ο τάφος του Εμίρ!! Ο τάφος μας! Η φωτογραφία του πατέρα... της μάνας ... η δικιά μου... είναι έτοιμες... δίπλα στο καντήλι. Έβαλα και ηχεία, ενσωματωμένα μην τα κλέψουν. Να βάζω στον πατέρα κάνα κλαρίνο... (Παύση) Σπίτια... χωράφια ... μας τάκαψαν! Σπίτι στον πάνω κόσμο δε θέλω πια. Κι εδώ, που είπαμε μπας και στεριώσουμε... Οι Έλληνες σκουπίζουν καλά το τραπέζι τους... μην πέσει κανά ψίχουλο και το γλείψουμε... (Γελάει) Άσε οι γκόμενες… Ο πατέρας πέθανε εδώ... η μάνα γύρισε πίσω... Δε λες τίποτα... τί να πεις... καλα ναι να μ΄ακούς... μπήκα να κλέψω απ΄το παράθυρο, τίποτα εξτρά… οι άλλοι δεν ξέρουν... και σε βρήκα... (γελάει) Πού να σου πω τί έπαθα όταν σ΄είδα... Ας τα... τί έλεγα... Α, ο τάφος μας... Άνεση... όλους μας χωράει...τη μάνα... τον πατέρα.. ο ένας δίπλα στον άλλο... θα μετακομίσω και τη γιαγιά... Ο δορυφόρος θα ξεχωρίζει τον τάφο του Εμίρ με τα ηλιοτρόπια στον αιώνα τον άπαντα!!! Το βασικό, που μας βολεύει όλους ίσα- ίσα... κανένας πούστης ξένος... της ασφάλειας... του κόμματος... της πρόνοιας... της τράπεζας δε χωράει να μπει. Θα ξανακάνω την κηδεία του πατέρα να τους μπω στο μάτι... Να ξεμπλέξω απ τον Άλεξ… με τη μαλακία που έκανε…
Ακούγονται βήματα. Στην εξώπορτα του σπιτιού εμφανίζονται δύο γυναίκες.
ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Να πούμε μια καλησπέρα στον κυρ-Ανδρόνικο... ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Έχω πολύ καιρό να τον δω. ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Χθες και προχθές... δε σού΄πα να χτυπήσουμε την πόρτα; ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Και τον περασμένο μήνα... Το Πάσχα που πέρασε... ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Είπαμε να φέρουμε δυο κόκκινα αυγά στον κυρ- Ανδρόνικο... ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Πέρσι σχεδόν χτυπήσαμε την πόρτα του... ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Πρόπερσι πήγα να πατήσω το κουδούνι και με σταμάτησες... ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Τότε με το μεγάλο χιόνι... πόσο τρία χρόνια πάνε.. Θυμάσαι; Είπα να βάλω μια φωνή... Κυρ –Ανδρόνικεεεε... κυρ- Ανδρόνικεεε... (Γελάνε). ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Τί κάνει μονάχος μες στο σπίτι; ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Λες νάφυγε ταξίδι; ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Α μπα, κάθε μέρα κοιτώ την πόρτα... δε βγήκε έξω! ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Αν έφυγε βράδυ; ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Ε, μα βαζω το χαλάκι του έτσι κάθε βράδυ και το πρωί κοιτώ αν κουνήθηκε. ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Νάναι κλεισμένος μες το σπίτι; ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Τηλέφωνο πήρα... βγαίνει το μηχάνημα... Δεν αφήνω μήνυμα... ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Θα γράφει... ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Να μη νοιαστούμε για τον άνθρωπο; ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Χτυπάω τώρα την πόρτα! Ο Στέλιος παγώνει απ΄το φόβο του. ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Οχι, μη χτυπας!! Εμείς να κοιτάμε τη δουλειά μας! ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ ... μην τον ενοχλήσουμε... ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Έτσι θέλει... ΓΥΝΑΙΚΑ Β΄ Την ησυχία του ο άνθρωπος... ΓΥΝΑΙΚΑ Α΄ Πάμε, έχω και φαί στο μάτι της κουζίνας… Απομακρύνονται ΣΤΕΛΙΟΣ Ανδρόνικος είναι τ΄ όνομά σου..; Εγώ είμαι ο ... Πρέπει να φύγω
Σκοτάδι
Σκηνή έξι
Σπίτι του Αλεξ και της Χαράς. Ο Άλεξ μπαίνει στο σπίτι. Τα παπούτσια του είναι γεμάτα αίμα.
ΑΛΕΞ Κλείσε τα παράθυρα. ΧΑΡΑ (Το κάνει) ΑΛΕΞ Κόψε το τηλέφωνο. ΧΑΡΑ (Το κάνει) Η Χαρά παίρνει ένα ψαλίδι και κόβει καλώδια. ΑΛΕΞ Έρχονται... ΧΑΡΑ Ποιός; ΑΛΕΞ Έρχονται σου λέω... ΧΑΡΑ Ησύχασε... ΑΛΕΞ Χαρά, κλείδωσε τις πόρτες... Έρχονται! ΧΑΡΑ (Βλέπει το αίμα) Πονάς; Πού πονάς; ΑΛΕΞ Μη μ΄αγγίζεις! ΧΑΡΑ Δε θα σε πονέσω... Η Χαρά πολύ αργά, λύνει τα κορδόνια του Αλέξανδρου, του βγάζει τα παπούτσια και αδειάζει το αίμα από μέσα. Του βγάζει τις κάλτσες. ΑΛΕΞ Είμαι ήρεμος... ΧΑΡΑ Πού πονάς; ΑΛΕΞ Θα μας βρούν. ΧΑΡΑ Πονάς πολύ; ΑΛΕΞ Σιγανά... μίλα σιγανά... ΧΑΡΑ Ποιοί σε χτύπησαν; ΑΛΕΞ Έρχονται... ακούς; Η Χαρά γλείφει και την τελευταία σταγόνα αίμα από τα πόδια Αλέξανδρου. ΧΑΡΑ Πού είναι η πληγή Αλέξανδρε; ΑΛΕΞ (Ουρλιάζει) Σβήσε το φως! ΧΑΡΑ Πού πονάς Αλέξανδρε; ΑΛΕΞ Γδύσε με! ΧΑΡΑ Πού πονάς Αλέξανδρε; ΑΛΕΞ Παντού!! ΧΑΡΑ Δεν μπορώ να δώ. Δε βλέπω τίποτα... πού είσαι; Πού πονάς; Ποιοί σε χτύπησαν; ΑΛΕΞ Χαρά ψάξε... βρες με... Βρες με... βρες με... (σα να παίζουν παιδικό παιχνίδι)
Ένας αναπτήρας ανάβει. ΑΛΕΞ Έρχονται!! ΧΑΡΑ Άλεξ, κλείστους έξω απ΄το σπίτι. ΧΑΡΑ Ποιός είναι; Ποιός είναι εκεί έξω; ΑΛΕΞ Χαρά, πίσω απ΄το γήπεδο, στο 5ο Δημοτικό... ένας άντρας...ξένος...ξέρω γω...απ΄το πουθενά... ΧΑΡΑ Σε χτύπησε... ΑΛΕΞ Δε μίλαγε... κοιτούσε... ΧΑΡΑ ...με φθόνο... ΑΛΕΞ Με πλησίασε ο μαλάκας να παίξει μπάλα στο δικό μου γήπεδο... ο μουγγός...! Ο άγλωσσος!! Ο καθυστερημένος! ΧΑΡΑ Σε πείραξε; ΑΛΕΞ Ήθελα ν΄ακούσω μουσική... Μόνο μουσική! ΧΑΡΑ Και σε χτύπησε! ΑΛΕΞ Πλησίασε... ΧΑΡΑ ...και μ΄ όλη τη δύναμη σε χτύπησε μικρούλη μου. (Τον αγκαλιάζει σφιχτά) Μην κλαις Αλέξανδρε... μην κλαις αδελφούλη μου... (αν και ο Αλέξανδρος δεν κλαίει) Εγώ είμαι εδώ... Σε πονάω; Δε σε πονάω; Δε σε πονάω. Σε πονάω; ΑΛΕΞ Χαζή... ΧΑΡΑ Να το πάρει το ποτάμι... ΑΛΕΞ Ηλίθια! Δεν πονάω. Κανείς δεν πονάει. Ούτε αυτός δεν πονάει. Είναι νεκρός... Πολύ νεκρός... Πέρασε εύκολα απ΄το χρόνο... στην αιωνιότητα... Τον έστειλα στον άλλο κόσμο... Σιωπή ΧΑΡΑ Χα, χα, χαχα... ΑΛΕΞ (Χειρονομία ότι σκότωσε κάποιον) ΧΑΡΑ (Συνεχίζει να γελάει) Πάλι βγάζεις ιστορίες απ΄το μυαλό σου... Ποιος πέθανε; ΑΛΕΞ Φόνος αδελφούλα! Φόνος! Τον σκότωσα. ΧΑΡΑ Πάει τέλειωσε αυτό... Παλιό πολύ παλιό. ΑΛΕΞ Τον καθάρισα... Τον έλιωσα μέσα κι έξω αδελφούλα. ΧΑΡΑ Ησύχασε... ΑΛΕΞ Καθαρός Φόνος... Φόνος... φόνος... ΧΑΡΑ Μπέρδεψες τα game; ΑΛΕΞ Δολοφονία εν ψυχρώ... ΧΑΡΑ Κατάλαβα...κατάλαβα... AΛΕΞ Φόνος... φόνος... φόνος... ΧΑΡΑ Πού τη θυμήθηκες αυτή τη λέξη; Κανείς δεν τη λέει πια. Τέλειωσαν οι φόνοι Αλέξανδρε... Το παιχνίδι έχει επιθέσεις… γκολ… εκκαθαρίσεις... αποβολές…. προληπτικά μέτρα... νόμιμη άμυνα... εθνοκάθαρση... φάουλ… καταστολή... ενέργειες... ενέργεια για τα ανθρώπινα δικαιώματα... επιθετική ενέργεια... τρομοκρατική ενέργεια... παράπλευρες απώλειες... προσομοίωση βίαιης ενέργειας... προσομοίωση μάχης... σκόπευση στόχου... εκτέλεση καθήκοντος... εξάπλωση της δημοκρατίας... Θετική ενέργεια... Άκου φόνος... Ξύπνα, δεν υπάρχουν φόνοι σήμερα... Τελείωσαν για πάντα... ΑΛΕΞ Φόν.... (Η Χαρά του κλείνει το στόμα). ΧΑΡΑ Βρίσκεις μια άλλη λέξη ... αλλάζεις όνομα στην πράξη... Βλάκα... ε, βλάκα... ΑΛΕΞ Σκότωσα έναν άνθρωπο... (Παύση) ΧΑΡΑ Αυτό ήταν! Πάει πέρασε... Τόπες... τόβγαλες από πάνω σου... Τώρα θα νιώσεις καλύτερα... Αυτό ήταν... ΑΛΕΞ Κανείς δεν είδε... ΧΑΡΑ Ξεκόλλα... κι όλος ο κόσμος νάταν μάρτυρας τίποτα δε θάκανε. Τέλειωσε... Δεν υπάρχει τίποτα...Έλα... έλα να σε πλύνω... να σε καθαρίσω ... Η Χαρά, γδύνει τον Αλέξανδρο και του κάνει μπάνιο. ΑΛΕΞ Δε θα μου το πάρουν κι αυτό. Δε θα μου πάρουν αυτό το φόνο. Θα μάθουν! Όλοι θα μάθουν! Κανείς δεν ξέρει τ΄όνομά μου. ΧΑΡΑ Άλεξ; ΑΛΕΞ Θα με δουν, πού θα πάει; ΧΑΡΑ Ναι. ΑΛΕΞ Θα δείχνουν εμένα. ΧΑΡΑ Ναι. ΑΛΕΞ Θα ξέρουν εμένα. ΧΑΡΑ Ναι. ΑΛΕΞ Βγάζω τ΄όνομά μου απ΄τον τηλεφωνικό κατάλογο... και το κάνω πρωτοσέλιδο. ΧΑΡΑ Ναι. ΑΛΕΞ Σβήνω τ΄όνομα του πατέρα και της μητέρας... Ο κόσμος αρχίζει μ΄εμένα. ΧΑΡΑ Εγώ; ΑΛΕΞ Εσύ θα περιμένεις. ΧΑΡΑ Πάρε με μαζί σου... Πάρε με. ΑΛΕΞ Σύμφωνοι... σύμφωνοι. Πήγαινε μέσα να δεις, συνήλθε ο Χάρης; (Η Χαρά βγαίνει. Ο Αλεξ κλειδώνει παντού)
Σκοτάδι
Σκηνή επτά
Ο Αλεξ φτιάχνει κάτι στα καλώδια. Ανοίγει η τηλεόραση. Ζάππιγκ για να βρει ειδήσεις. Παίζουν το θεμα του νεκρού αλλοδαπού. ΑΛΕΞ Αμφέβαλα... Θεέ μου σχώρα με... για μια στιγμή αμφέβαλα... είπα δε θα φανούν... κανείς δε θα μιλησει γι αυτό... Πάλι σιωπή. Όμως ήρθαν! Έστησαν, νέταραν, κάνουν ζουμ... (Μικρή παύση) Καρδιά μου πάψε... Εστιάζουν στα ίχνη μου. Κάνουν κοντινά... μεσαία... μακρινά πλάνα... η πράξη μου μπροστά στις κάμερες... ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ «...το θύμα πέθανε ακαριαία...» ΑΛΕΞ Χρόνος δεν μπήκε ανάμεσα.. ΠΑΡΟΥΣ. «...ο πενηντάχρονος άντρας ήταν αλλοδαπός. Η αστυνομία εξετάζει το ενδεχόμενο ο δράστης να ήταν συμπατριώτης του θύματος...» ΑΛΕΞ Ηλίθιοι μπάτσοι... Τυφλοί... Εγώ το έκανα! Εγώ είμαι εκεί. Ο Άλεξ Κάπα. Εγώ λάμπω στην οθόνη. Ηλίθιοι, διαβάστε τα γκολ που μπήκαν στο κορμί του... ΠΑΡΟΥΣ. «...ο δράστης πρέπει να είναι πολύ ευφυής, γιατί τα ίχνη...» (σαν σε όνειρο η φράση «πρέπει να είναι πολύ ευφυής» κάνει λούπα και επαναλαμβάνεται). ΑΛΕΞ Να γίνεται σίγουροι. Είναι πολύ ευφυής. Όχι, πρέπει... είναι!! Η απογείωσή του ήταν τέλεια, φωτεινή, με ζωηρά χρώματα... Το έργο μου, ακαριαίο αριστούργημα. ΠΑΡΟΥΣ. «Το θύμα δεν αντιστάθηκε ... η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε ότι δεν έφερε σημάδια πάλης...» ΑΛΕΞ Ούτε ένα ψίθυρος πόνου δεν ακούστηκε... Εύκολος θάνατος... Μπορώ να το παινευτώ... Ξύσιμο νυχιού σε τζάμι το γλίστριμά του στον άλλο κόσμο. Τον έστειλα δικέ μου. Του μιλάω... Τίποτα...Σιωπή... Ξαναμιλάω... Τίποτα. Πάει ν΄ ανοίξει το στόμα... Τον αρπάζω / να σκάσει!! Με αγνοεί. Τρίχες από τα ρουθούνια του αγγίζουν το χέρι μου... Αυτό ήταν! Τελευταία φορά ρωτώ τ΄όνομά του... Γυρνάει τη μούρη του αλλού... Σιωπή... Με περιφρονεί ο μαλάκας... ΠΑΡΟΥΣ. «Εξετάζουν το ενδεχόμενο το θύμα να προκάλεσε το δράστη...» ΑΛΕΞ Πλησίασε τόσο... ΠΑΡΟΥΣ. «...ή ο αυτουργός να έστησε ενέδρα στο δράστη, αθέατος...» ΑΛΕΞ Αθέατος!! (έξαλλος) Γελοίοι μπάτσοι...Ηλίθιοι... Βρείτε με... Ψάξτε με!!
Χτύποι στην πόρτα. ΣΤΕΛΙΟΣ Άνοιξε την πόρτα! ΑΛΕΞ Λείπω! ΣΤΕΛΙΟΣ Άνοιξε. Ο Αλεξ σα μαρμαρωμένος. ΣΤΕΛΙΟΣ Άνοιξε! ΑΛΕΞ Δεν είμαι εδώ. ΣΤΕΛΙΟΣ Κάποια μας είδε! Την έχω εδώ...Άνοιξε! ΆΛΕΞ Έλειπα... Αλλά επιστρέφω σιγά – σιγά. Ανοίγει την πόρτα. Μπαίνει ο Στέλιος μαζί με μια κοπέλα γύρω στα δεκαεπτά. ΣΤΕΛΙΟΣ Μας είδε. Τί κάνουμε με δαύτην; Η Αριάδνη, παίρνει συνέχεια βαθειές ανάσες για να σταματήσει να τρέμει. Ο Άλεξ γελάει με το θέαμα της Αριάδνης. ΣΤΕΛΙΟΣ Ήταν στο απέναντι μπαλκόνι. Της πήρε ο αέρας το σεντόνι. ΑΛΕΞ Τί είδες; Η Αριάδνη προσπαθεί να κρατήσει τα χέρια ενωμένα στο σώμα να μην τρέμουν. ΑΛΕΞ Ποιόν είδες; ΣΤΕΛΙΟΣ Κουβέντα δε βγάζει! ΑΛΕΞ Τί άκουσες; ΣΤΕΛΙΟΣ Δε μιλάει η καριόλα. Η Αριάδνη δοκιμάζει ν΄ανοίξει το στόμα της, αλλά φωνή δε βγαίνει. ΑΛΕΞ Είσαι σίγουρος πως μας είδε; ΣΤΕΛΙΟΣ Φεύγαμε... Γύρισα και την είδα να χάσκει απ το μπαλκόνι. Η Αριάδνη κινεί το κεφάλι της αυτοματικά, λες και κάποιο έντομο πετάει μες το κρανίο της. ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν έχουμε χρόνο. ΑΛΕΞ Είν’ ηλίθια. ΣΤΕΛΙΟΣ Θα μας βρουν... σε είδε!! ΑΛΕΞ (άγρια) Μας...μας...μας...μας είδε!!! ΣΤΕΛΙΟΣ Πάμε να φύγουμε... εδώ είναι σπίτι σου... Θα μας βρουν. ΑΛΕΞ Καλέ, μην τρέμεις! ΣΤΕΛΙΟΣ Έρχονται... Τους ακούω... ΑΛΕΞ (Γελάει) Χέστη!! ΣΤΕΛΙΟΣ Θάχει μιλήσει στους μπάτσους. ΑΛΕΞ Σκάσε Στέλιο! ΣΤΕΛΙΟΣ Θα μας βρουν... ΑΛΕΞ Μην κάνεις έτσι... ΣΤΕΛΙΟΣ Την κάνω! Οκ. ΑΛΕΞ Δεν πας πουθενά! ΣΤΕΛΙΟΣ Θα με κάψεις γαμώτο! ΑΛΕΞ Ρε φόβος... ΣΤΕΛΙΟΣ Αντίο... ΑΛΕΞ (τον σταματάει με το σώμα του) Δεν κατάλαβα...την κάνεις και μ΄αφήνεις μ΄αυτό το καθυστερημένο... ΣΤΕΛΙΟΣ Τελειώσαμε... ΑΛΕΞ Τί κάναμε, λεει; ΣΤΕΛΙΟΣ Με το δικό σου το τριπάκι τελείωσα... ΑΛΕΞ Πολύ εύκολα τελειώνεις εσύ... ΣΤΕΛΙΟΣ (Αλλάζει τακτική) Πέναλντυ φίλε… κινδυνεύουμε ΑΛΕΞ Δεν ακούω... ΣΤΕΛΙΟΣ Κατάσταση έκτακτης ανάγκης!! ΑΛΕΞ Ψέμματα... ΣΤΕΛΙΟΣ Σβήσε το τριπάκι... Βγες έξω!! ΑΛΕΞ Μην πέφτεις ρε! ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν ξανακαθαρίζω για πάρτη σου! Τέλος! ΑΛΕΞ Είσαι ένα τίποτα ρε... τζάμπα σε τρέφω... ΣΤΕΛΙΟΣ Εχω δουλέψει και το τελευταίο SMS...(Μικρή παύση) Βλάκα, ξέχασα τ΄όνομά μου για πάρτη σου... ΑΛΕΞ Δεν είχες... εγώ σε βάφτισα μωρό μου... ΣΤΕΛΙΟΣ το όνομα του αριστερού μπακ... Δεν το θέλω πια... ΑΛΕΞ Δεν έχεις άλλο... ΣΤΕΛΙΟΣ (Πάει να ξεφύγει από το κράτημα του Άλεξ) Εμένα στους μπάτσους δε με στέλνεις... Εκεί δεν ξαναμπαίνω... Είμαι ήδη μακριά... ΑΛΕΞ (Παλεύουν και ο Άλεξ τον κρατάει σφιχτά αγκαλιά) Ήρεμα... ήρεμα... Εγώ είμαι εδώ...ήρεμα... ΣΤΕΛΙΟΣ (Μαλακώνει) Θα μας δείξει... ΑΛΕΞ (Στην Αριάδνη) Είδες; Τί είδες; Βλέπεις; (Χώνει τη μούρη του στο πρόσωπό της) Τί είναι αυτό; Βλέπεις; Αυτό; Μίλα! ...Γαμώτο, μίλα! ΣΤΕΛΙΟΣ (Της πιάνει από πίσω το κεφάλι και το κουνάει) Μίλα..! Μίλα...! Μίλα! Μίλα! Μίλα! ΑΛΕΞ Μίλα...! (Ο Άλεξ της πιάνει τον καρπό και τον στρίβει. Ακούγεται τρίξιμο κοκκάλων) Πάμε πάλι! (Τρίξιμο) Ακούω! (Στρίβει το πάνω μέρος του κορμιού της. Τρίξιμο). Σε ποιούς μίλησες; (Τρίξιμο) Θα σου λιώσω το στόμα. ΜΙΛΑ! (Τρίξιμο) ΣΤΕΛΙΟΣ (Υπόνοια οίκτου) Άλεξ... ΑΛΕΞ Τί είδες; ΑΡΙΑΔΝΗ Σκότωσες έναν άνθρωπο. (Παύση) ΑΛΕΞ (Δήθεν μαλακά) Ε, και; Πατέρας σου ήταν; ΑΡΙΑΔΝΗ Δε μίλαγε τη γλώσσα σου. ΑΛΕΞ Πού μίλησες γλυκιά μου; ΑΡΙΑΔΝΗ Τον σκότωσες χωρίς λόγο. ΑΛΕΞ (Απογειώνεται) Ποιός σκότωσε; Ποιόν σκότωσε; Κανέναν δεν πείραξα. Δε σκότωσα... Δε σκότωσα...Δε σκότωσα... Αυτή η λέξη δεν υπάρχει... Χρόνια τώρα.. Δεν ξέρεις το game ηλίθια. Χάνουν οι άνθρωποι... Χάνονται… Τον έστειλα στην άλλη του ζωή ... Πέρασε στην επόμενη φάση... Στο ντέρμπυ. Τον απογείωσα γλυκειά μου (Μικρή παύση) Μ΄ άγγιξε... ήταν αντικανονικό... Πήρε κόκκινη... Ακούς...; Δε σκότωσα... Κανέναν δε σκότωσα... Δεν ξέρω τ΄είναι αυτό! Δε σκότωσα...
Η Αριάδνη πάει να μιλήσει. ΑΡΙΑΔΝΗ Σκοτωσ ... ΑΛΕΞ (Αρπάζει την Αριάδνη) Θα σου κόψω τη γλώσσα να πάψεις να μουρμουρίζεις αρχαίες λέξεις... Θα ξεριζώσω αυτό το κόκκινο μαλάκιο... Θα τη στύψω να στραγγίσουν οι λέξεις. (Ο Άλεξ πάει να της κόψει τη γλώσσα). Ο Χάρης χτυπάει την πόρτα από μέσα. Ο Στέλιος ξεκλειδώνει. Μπαίνουν η Χαρά και ο Χάρης. ΧΑΡΑ Δε το κάνω καλά το βλαμένο. ΧΑΡΗΣ Άσε με! ΧΑΡΑ Τούπα τί έγινε στο γήπεδο. ΧΑΡΗΣ Να με ρωτάτε... Βαρέθηκα πια... Να με ρωτάτε όταν κάνετε κάτι... ΑΛΕΞ Άφριζες μικρέ... ΧΑΡΗΣ Δεν είμαι ο μαλάκας που βρίσκει εισιτήρια... Έχω γνώμη... ΑΛΕΞ Ξεκόλλα... Θα σου ζητάμε τη «σύμφωνη γνώμη». ΧΑΡΗΣ Άσε τα αυτά... Εσύ, να με ρωτάς... Ο Στέλιος, ξέρω γω, φυλάει τον κώλο του... μόνο την πάρτη του... Και καλά, να σε κοουτσάρει όταν πέφτει ξύλο... ΣΤΕΛΙΟΣ Εσύ ρε χαμένο τί να φυλάξεις... τίποτα δεν έχεις... Χαμένος για χαμένος. ΑΛΕΞ (δείχνει την Αριάδνη) Μικρέ, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα τώρα. ΧΑΡΗΣ Ακούτε τί λέω... Να με ρωτάτε... Όχι ν΄ανοίγω το μάτι και να φιλιέμαι μ΄ένα πτώμα... ΧΑΡΑ Δεν ένιωθες ρε Χάρη. ΧΑΡΗΣ Δεν έβλεπα... Ένιωθα όμως! ΑΛΕΞ Μικρέ, να ξεμπλέξουμε πρώτα... ΣΤΕΛΙΟΣ Ξέρω ένα μέρος Οκ... Πάμε! Τώρα θα εξηγήσεις στο μαλάκα τί και πώς; ΧΑΡΗΣ Ναι ρε, να μου εξηγήσει. Τί έγινε; Πώς έγινε; Ακούω...Ακούω... Θέλω να μάθω ο μαλάκας!! ΑΛΕΞ (στην Αριάδνη) Πές τί έγινε... Πες! ΣΤΕΛΙΟΣ Τρελλαθήκατε; ΧΑΡΗΣ Δε με νοιάζεστε ρε... Δε νοιάζεστε... Σας τόχω πει χίλιες φορές... Δε γουστάρω νεκρούς, νεκροταφεία, νεκροφόρες, νεκροθάφτες... Δε γουστάρω... Φρικάρω... Δε γουστάρω... (Μικρή παύση) ΑΛΕΞ Εντάξει Χάρη. ΧΑΡΗΣ Και θρίλλερ νάναι να με ρωτάτε... ΑΛΕΞ Πάντα αγόρι μου... ΧΑΡΗΣ Και σύ Χαρά, να με ρωτάς! ΑΛΕΞ Σύμφωνοι. ΧΑΡΗΣ Στην Ασφάλεια έχω κάποιον... απ΄τα δικά μου κόλπα... Θα σας βγάλει καθαρούς. ΣΤΕΛΙΟΣ Όχι.. ΑΛΕΞ Όχι αγόρι μου, θα καθαρίσουμε μόνοι μας... Πάμε!
Αργό σκοτάδι. Η Αριάδνη βγάζει έναν ακατανόητο ήχο, που μοιάζει και με άλλη γλώσσα. ΑΡΙΑΔΝΗ Αγκ... αγκ..γκ...γκ...γκ...αγκου...γκου...γκι... γκ... ντ...ντ...ντι...ντι...γκου... μμμ... μμμ....μ μμμμμ....μπ...μπ...μπ...μπ...μπ... μπα...μπα...μπα...μπα...μπα...
Σκηνή Οκτώ
Στη εξώπορτα του σπιτιού του Ανδρόνικου. Στέκεται ο Μάρκος ένας άντρας γύρω στα είκοσιεπτά, ντυμένος casual. Χτυπάει το κουδούνι. Παύση. Χτυπάει πιο επίμονα. Παύση. Σύντομο χτύπημα. Μιλάει αμέσως. ΜΑΡΚΟΣ Άνοιξε... Σε παρακαλώ άνοιξε, ο Μάρκος είμαι. Ξέρω πως είσαι μέσα... Ακούω την τηλεόραση... Βιάζομαι... Δε θα μείνω πολύ... ΄Εχω μήτιγκ σε μια ώρα... Άνοιξε.(Μικρή παύση) Για δέκα λεπτά. Χθες γύρισα, είπα να σου κάνω έκπληξη... Αν είσαι θυμωμένος πες το μου... Έχουμε τέσσερα χρόνια να μιλήσουμε... το καταλαβαίνω... Καλά, εγώ...εσύ δε νοιάστηκες αν ζει ο γιος σου ή πέθανε; Έτρεχα... δούλευα... είναι δύσκολα εκεί έξω... Δεν κάνουν φιλανθρωπίες... δουλεύω... δεν έχω χρόνο ούτε να χέσω... Άμα τα σκατώσεις σε σβήνουν απ΄το χάρτη (Μικρή παύση) Μ΄ακούς; Κλείσε αυτή την τηλέοραση κι άνοιξε την πόρτα... Ξέρω, δεν ταιριάζουμε αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μη μιλάμε...Πατέρας μου είσαι, σ΄ αγαπάω. Θυμάμαι κάθε δευτερόλεπτο απ΄τα πέντε χρόνια που ζήσαμε κι οι τρεις μαζί... Αλήθεια σου λέω... τα βράδια που δεν μου κολλάει ύπνος απ΄το στρες, τα σκέφτομαι... είχαν πλάκα. Όταν έφυγες θύμωσα... αλλά μετά είδα και της μάνας μου τα στραβά... Καλά έκανες... Δική σου είν΄ η ζωή... (Χτυπάει) Ακούς; Άνοιξε που να πάρει ο διάβολος... Άνοιξε ρε μπαμπά...Πέντε λεπτά...Θέλω να μου υπογράψεις κάτι χαρτιά. Τίποτα σπουδαίο. Να τακτοποιήσουμε τα κληρονομικά. Θέλω να κάνω μια αγορά... Ξέρεις τώρα... Γιατί να τραβάει σε μάκρος; Άλλον δεν έχεις... Μια υπογραφή είναι ρε πατέρα, τη βάζεις κι εδώ στην πόρτα... μη σου χαλάσω και την έμπνευση. Ξέρω πως γράφεις. (Παύση) Σε περιμένω. (Χτυπάει) Μην το ξημερώσουμε... Αν δεν ανοίξεις αμέσως, έφυγα και δε θα με ξαναδείς ποτέ πια. Ορίστε, στο ζητάω γονατιστός... φχαριστήθηκες; Άνοιξε!! (Σηκώνεται και πετάει τα χαρτιά στην πόρτα) Μια υπογραφή είναι ρε... Θες να με ξεφτιλίσεις. Φεύγω. Δε πρόκειται να ξανάρθω. Φεύγω, μ΄ακούς, φεύγω. (Απομακρύνεται) Είπα να τα βρούμε, αλλά εσύ… Κρίμα ρε πατέρα, κρίμα…
Σκηνή εννέα
Σπίτι Ανδρόνικου Χτυπάει το τηλέφωνο. Βγαίνει ο τηλεφωνητής. «Ακούτε μαγνητοφωνημένο μήνυμα της εταιρείας Barco. Με την αγορά δορυφορικού χρόνου ομιλίας από την εταιρεία μας, κερδίζετε οκτώ ατομικά στρώματα θαλάσσης». Ανοίγει ένα παράθυρο σιγά – σιγά. Μπαίνουν τα παιδιά. Παίζει η τηλεόραση. Άλλο φως δεν υπάρχει. ΑΡΙΑΔΝΗ (Ακούγεται το κλάμα της μέσα από το φραγμένο με ταινία στόμα της). ΧΑΡΑ Τί; ΣΤΕΛΙΟΣ Ναι; ΑΛΕΞ Τί; ΧΑΡΗΣ (Στην Αριάδνη) Σσσσς... ΑΛΕΞ Ακούς; ΧΑΡΗΣ Τί; ΑΛΕΞ Δε βλέπω. ΧΑΡΗΣ (Στην Αριάδνη) Σσσσς! ΧΑΡΑ Γιατί; ΣΤΕΛΙΟΣ Τί να δείς; ΑΛΕΞ Εκεί ΧΑΡΗΣ Τίποτα ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν υπάρχει τίποτα. ΑΛΕΞ Μια σκιά. ΣΤΕΛΙΟΣ Κανείς ... δεν ειν΄ κανείς ΑΛΕΞ Εκεί ... μια σκιά... Χειροκροτήματα από κάποια εκπομπή στην τηλεόραση. ΧΑΡΑ Αυτός κέρδισε πέντε εκατομμύρια. ΑΛΕΞ Τί ώρα είναι...; Σε πόση ώρα έχει ειδήσεις; ΧΑΡΗΣ Κάτι δεν πάει καλά. ΑΛΕΞ Φώτα... Πού είναι τα φώτα; ΣΤΕΛΙΟΣ Περίμενε! ΧΑΡΑ Τί; ΧΑΡΗΣ Μια μυρωδιά...; ΣΤΕΛΙΟΣ Ιδέα σου είναι.. ΧΑΡΗΣ (Στην Αριάδνη) Σσσσσσ.... σκάσε! Ο Χάρης ανοίγει την πόρτα του δωματίου του Ανδρόνικου. ΣΤΕΛΙΟΣ Μή Χάρη... μην πας εκεί!! ΧΑΡΗΣ Τί λες... δεν ακούω...τί λες; ΑΛΕΞ Τί κάνουμε εδώ; ΣΤΕΛΙΟΣ Προσωρινά... να κρυφτούμε... ΑΛΕΞ Κάτι δε μ΄αρέσει... Ο Χάρης ακούγεται από μέσα. Βγάζει μια αλλόκοτη κραυγή. Ο Στέλιος πάει και τον πιάνει. Φαίνονται στο βάθος του δωματίου. ΣΤΕΛΙΟΣ Είναι νεκρός ρε μαλάκα. Τον ξέχασαν εδώ μέσα. Είπα, μην μπείς... μπήκες! Θα σ΄το λεγα. Σ΄ όλους θα τόλεγα. Μπάτσοι δε θα μας βρούν εδώ. Σκάσε! Μη φωνάζεις! Σκάσε! Πτώμα είναι. Σκέτα κόκκαλα πια. Μη φοβάσαι! Δε μιλάει. Δεν πειράζει! Δεν κουνιέται. Είναι πεθαμένος πολύ καιρό τώρα. Ήρεμα... μη φοβάσαι. Άνθρωπος είναι.
Παύση ΑΛΕΞ (στο Στέλιο) Ρε, βλαμένο. ΧΑΡΑ Καμιά πλάκα του Στέλιου ΑΛΕΞ Βρωμάει αυτή η πλάκα... ΧΑΡΑ (στον Άλεξ) Τί είναι; Πώς κάνεις έτσι; Παύση ΧΑΡΗΣ Ο τύπος εκεί μέσα... ο κερατάς... αυτός εκεί μέσα ντε... Ει, ξυπνήστε... μπροστά στην τηλεόραση και δεν έχει ιδέα πως πάμε για Πρωτάθλημα. Ξεχασμένος αλλού... Του τα εξήγησα ένα- ένα... Ποιά εκτός έδρας πήραμε... Πόσα γκόλ έβαλε ο δικός σου... τα πέντε πέναλντυ που μας φάγανε οι πούστηδες οι διαιτητές... πως γαμήσαμε τ΄αρχίδια που κάναν πεντακόσια χιλιόμετρα για να μας τη βγούνε... Ενθουσιάστηκε. Σου λέει... επιτέλους...να μάθω τί γίνεται στον κόσμο... Έτρεξαν δάκρυα...η μαύρη πέτσα ανατρίχιασε... κομμάτια ξεκόλλησαν απ΄τα γέλια πούκανε... Σου λέει, ο κόσμος κινείται... κάτι συμβαίνει... λαχτάρησε γεγονότα. ΑΛΕΞ Τί; ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη... είναι νεκρός. ΧΑΡΗΣ Τον έκανα ευτυχισμένο... εγώ ο μαλάκας, ο χαμένος... Με είδε βαθειά... τόσο βαθειά που δεν ήμουν εκεί! Άνοιξα ρε μαλάκες... η κολλητική ταινία που με τύλιγε γύρω-γύρω έσπασε... χέρια/πόδια/νύχια/δάχτυλα την κάνανε... Γαμώτο, η μουσική εδώ μέσα στράβωσε... χίλια κομμάτια έγινε...τα βλέπω να κυλάνε απ΄τα αυλάκια του εγκεφάλου... χύνονται πίσω απ΄τ΄αυτιά... στις μασχάλες... οι τόνοι στριγγλίζουν...σπάει η γαμημένη η μουσική σπάει δε μπορω να τη φρενάρω σπάει γυαλί και σπάει σε μικρα ψιχουλάκια... (Παύση) Κανένας ήχος. (Παύση) Κάντε κάτι ρε μαλάκες να φράξει το μέσα μου εξατμίζεται (στη Χαρά) Αγκάλιασέ με ρε, αγκάλιασέ με... τα χεράκια σου... κούμπωσε με κλείσε με να μείνει κάτι μέσα μου. Βόηθα Χαρά, βόηθα πάρε με από δω Χαρούλα μου... πάμε να φύγουμε... να φύγουμε μωρό μου... ΧΑΡΑ Ξέχνα το... δεν πάω πουθενά ... τί…επειδή με πήδαγες… σιγά τώρα… ΑΛΕΞ Γελοίε... τάπαιξες ρε... πάς. ΧΑΡΑ Έλα βρε Χάρη, είδες το Χάρο δεν είναι τίποτα... ΧΑΡΗΣ Ο κόσμος σακατεύτηκε ....πέφτει ΣΤΕΛΙΟΣ Σκάσε. ΧΑΡΑ Χαμένο... έ χαμένο... looser για looser ΧΑΡΗΣ Τίποτα όρθιο... ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη ξεκόλλα... ΑΛΕΞ Τί έγινε ρε... ένα πτώμα... σιγά το πράμα. Ένα σκουπίδι. Κάποιος άσχετος που το ξεχάσαν. Πόσο καιρό είν εδώ; ΣΤΕΛΙΟΣ Κάνα δυο χρόνια... τον βρήκα τυχαία όταν μπήκα απ΄το παράθυρο να βρω κανά ψιλό.. ΑΛΕΞ Έλα ρε Χάρη... δεν τον ψάχνουν... δεν υπάρχει... Κάνας μαλάκας θάταν... ΧΑΡΗΣ Δε νοιάζονται ρε... Ό,τι αρπάξει ο κώλος τους... όλοι ξεφτιλισμένοι... Σκόνη... όλα σκόνη θα γίνουν... η έκρηξη έρχεται...βουίζει στον βυθό! ΣΤΕΛΙΟΣ Μικρέ... ξεκόλλα απ΄το θρίλλερ. ΑΛΕΞ Πέτα τον έξω... Tούστριψε! ΧΑΡΗΣ (Για το νεκρό) Ο πρώτος άνθρωπος της νέας εποχής. Οι άλλοι εκεί έξω, ούτε αρτιμελή πτώματα... Θάχουν σκάσει οι κώλοι τους κι οι κοιλιές τους από πριν... ΑΛΕΞ Σταμάτα τον! Ο Στέλιος πλησιάζει το Χάρη, που βγάζει μαχαίρι. ΧΑΡΗΣ Οι τελευταίες μέρες του κόσμου ΧΑΡΑ Μικρέ, ήσυχα... θα σε ξεσκίσει (εννοεί τον Άλεξ) ΧΑΡΗΣ (με την απειλή μαχαιριού) Φώναξέ με κορίτσι μου... Τ΄όνομά μου... δυνατά. ΧΑΡΑ Δε θυμάμαι. ΑΛΕΞ Λίπασμα θα γίνεις ρε μαλάκα... στο δικό μου όνειρο... ΧΑΡΗΣ (στη Χαρά) Πάμε να φύγουμε... Φώναξέ με να φύγουμε... Το τέλος είναι πια εδώ! ΧΑΡΑ Είναι τρομερά εκεί έξω. ΧΑΡΗΣ Μια βόλτα. Κάλεσέ με...! ΧΑΡΑ Δεν ακούς το θόρυβο... τα όπλα... Οι μπάτσοι σημαδεύουν... ΧΑΡΗΣ Έρημα... ήσυχα όλα εκεί έξω... Τέλειωσαν... Όλες οι μάχες τέλειωσαν. ΧΑΡΑ Είμαι τόσο μόνη εκεί έξω... Τ΄ ακούω όλα. Περπατώ και συντρίβομαι... απ΄τη βροχή... τον αέρα...απ΄τα πετραδάκια που τρίζουν στις πατούσες μου... Όλα ... Όλα είναι τόσο απρόβλεπτα. ΧΑΡΗΣ Οι ιστορίες του Άλεξ, η ομάδα...όλα τέλειωσαν. ΧΑΡΑ Ψεύτη, ε ψεύτη, καλά λέει ο Άλεξ πως είσαι χέστης.Οι ιστορίες ζουν και βασιλεύουν. Έχουν αρχή μέση και τέλος... The game is going on!! Ξέρω τις οδηγίες χρήσεως… (Ουρλιάζει) Έξω δεν υπάρχει τίποτα... ούτε αρχή ούτε τέλος... ΑΛΕΞ (στο Στέλιο) Ξεφορτώσου τον... ΧΑΡΑ Δε γουστάρω αυτοσχεδιασμούς! Δεν ξέρεις τον τρόμο του απροσδόκητου...Καλύτερα μ΄αυτόν εκεί μέσα! ΑΛΕΞ Χαρα, σκάσε! ΧΑΡΗΣ Και μάταια οι γιατροί προσπαθούν... η καλοσύνη είναι άρρωστη στα άσυλα... Ουδόλως οι λεχρίτες νοσούν αλλά μιλούν μιλούν μιλούν και δίνουν πάρτυ... ΑΛΕΞ Κάντον να σκάσει! ΧΑΡΗΣ Η έκρηξη βουίζει σπάει το γυαλί της θάλασσας... Ο Άλεξ πάει να του επιτεθεί. Ο Στέλιος τον σταματάει. Του κάνει νόημα ότι κάνει σοβαρό συμβαίνει στο Χάρη. ΧΑΡΗΣ Τρέχουν να σωθούν μ΄ένα ποντικό στον κώλο... μη φύγει η καύλα ενώ μετρούν τα τάληρα. ΣΤΕΛΙΟΣ (στο Χάρη) Αγόρι μου... ΧΑΡΗΣ Πώς με λένε; Παυση Ο Στέλιος τον αγκαλιάζει, του παίρνει το μαχαίρι. Ο Χάρης είναι στην αγκαλιά του. ΣΤΕΛΙΟΣ Χάρη... Χάρη μωρό μου. ΧΑΡΗΣ Πέρασα απ΄τον κόσμο, ο μαλάκας; Τον πάνε μέσα στο δωμάτιο του νεκρού. Γυρνάει το πρόσωπο. ΧΑΡΗΣ Χαρά;
Σκηνή δέκα
Λίγο πιο μετά, αργά το βράδυ. Μια τεράστια τζαμαρία που βλέπει στη θάλασσα. Είναι το διπλανό δωμάτιο απ΄αυτό του νεκρού. Η τηλεόραση αναβοσβήνει. Ο νοτιάς βγάζει κύματα τόσο ψηλά που χτυπούν τη τζαμαρία. Η Αριάδνη είναι ακόμα με το στόμα φραγμένο. Ο Στέλιος τη φυλάει, μ΄ένα όπλο στο χέρι. Έχει μπροστά του ένα πιάτο φαί. Τρώει. Μετά από λίγο. ΣΤΕΛΙΟΣ Πεινάς; ΑΡΙΑΔΝΗ ... Παύση Ο Στέλιος της ξεκολλάει την ταινία απ΄το στόμα. Της δίνει μια μπουκιά. Η Αριάδνη τη φτύνει. Ο Στέλιος της ξαναδίνει. Εκείνη τη φτύνει πάλι. Γίνεται το ίδιο για τρίτη φορά. ΣΤΕΛΙΟΣ Δε πα να πεθάνεις. ΑΡΙΑΔΝΗ Σκότωσέ με... ΣΤΕΛΙΟΣ (σηκώνει τους ώμους) Σιγα... ΑΡΙΑΔΝΗ Σκότωσέ με για πάντα. ΣΤΕΛΙΟΣ Φοβάσαι; ΑΡΙΑΔΝΗ Σκότωσέ με... σε παρακαλώ. ΣΤΕΛΙΟΣ (τρώει) Μμμμ ΑΡΙΑΔΝΗ Κάψε με... Κόψε με... ΣΤΕΛΙΟΣ Σκάσε...Τρώω τώρα. ΑΡΙΑΔΝΗ Άχνα δε θα βγάλω ΣΤΕΛΙΟΣ Είπα σκάσε. ΑΡΙΑΔΝΗ Κανένα ρίσκο... Κανείς δε με ψάχνει... Ο τελευταίος άνθρωπος που μ΄ αγαπούσε πέθανε. ΣΤΕΛΙΟΣ Θα τα πάρω... γαμώτο ... Σκάσε! ΑΡΙΑΔΝΗ Σε παρακαλώ, σκότωσέ με...σκότωσέ με...Δεν έχω πού να πάω... ΣΤΕΛΙΟΣ Στο διάολο... ξέρω γω... στον άλλο κόσμο. ΑΡΙΑΔΝΗ Στείλε με ...εκεί... σ΄ άλλο κόσμο. ΣΤΕΛΙΟΣ Ρε μπελάς... ΑΡΙΑΝΔΗ Είν΄εύκολο... ΣΤΕΛΙΟΣ Πολύ εύκολο. ΑΡΙΔΝΗ (Γρήγορα και ψιθυριστά) Με λένε Αριάδνη. Ήρθαμε εδώ απ΄τα βόρεια. Ο πατέρας μου έζησε δέκα χρόνια χωρίς γυναίκα. Αυτή, πέθανε τη στιγμή που αυτός γύριζε όλους τους δρόμους της Αθήνας για να τη βρει. Δεν μιλούσαν ο ένας στον άλλο. Καμιά λέξη, μη ραγίσει η αγάπη. Η μητέρα μισούσε την πατρίδα που άφησαν κι ο πατέρας την πατρίδα που βρήκαν. Για να ζουν σε ειρήνη δε μιλούσαν καμιά γλώσσα... ΑΡΙΑΔΝΗ Τί μαλακίες είναι αυτές; ΑΡΙΑΔΝΗ Όταν γεννήθηκα σταμάτησαν το χρόνο. Έσκισαν εφημερίδες, περιοδικά εικόνες...έκλεισαν ραδιόφωνα, τηλεοράσεις... Δε γράφω ... δε διαβάζω... Κράτησαν τη μουσική. Βύζαινα το χαμόγελο της μάνας και του πατέρα μου. Στη γιορτή μου όλες οι πεταλούδες του κόσμου λαμπύριζαν στα μαλλιά μου... μια ευτυχία βέβαιη που τη δαγκώνεις σαν τούρτα σοκολάτα... ΣΤΕΛΙΟΣ Μου κόβεις την όρεξη γαμώτο! ΑΡΙΑΔΝΗ Μια γιορτή! ΣΤΕΛΙΟΣ Σκάσε επιτέλους σκάσε... καθυστερημένο... ΑΡΙΑΔΝΗ Ο πατέρας γέμιζε το σπίτι μουσική... πυκνή που δεν μπορούσα να διασχίσω το δωμάτιο... ΣΤΕΛΙΟΣ Ε, είσαι βλαμμένο... ντιπ! ΑΡΙΑΔΝΗ ...να πέσω στην αγκαλιά του. Τον πατέρα μου τον σκοτώσατε σήμερα το πρωί. Τώρα μόνος του πάνω σ΄ένα άσπρο μάρμαρο κρυώνει... Χάσκουν τα μάτια του ανοιχτά...Πρέπει να πάω (έτσι όπως είναι με δεμένα χέρια προχωράει προς την πόρτα. Ο Στέλιος τη σταματάει) ΣΤΕΛΙΟΣ Μαλακισμένο... γαμώ την τύχη μου ... γαμώ... Πατέρας σου; (Παύση) Κουβέντα στον Άλεξ για τον πατέρα σου... Χάθηκες... Σκάσε...σκάσε... κάτσε κάτω... Τί κάνω τώρα; Το ένα πανω στ΄ άλλο... Πώς θα την κάνω; ΑΡΙΑΔΝΗ Σβήσ’ το μυαλό μου... Χάλασέ το!! ΣΤΕΛΙΟΣ Μη μιλάς! ΑΡΙΑΔΝΗ (Πέφτει πάνω στον Στέλιο βίαια και χτυπάει το κεφάλι της) Δε βοηθάει... τίποτα δε βοηθάει... Πόνα με ... να σταματήσω να πονώ. Μπαίνει ο Άλεξ αθέατος. ΑΡΙΑΔΝΗ Τίποτα... Όλα παρέλυσαν ... η μουσική... η μουσική... τέλειωσε για πάντα... ΣΤΕΛΙΟΣ Σκάσε να σκεφτώ! ΑΡΙΑΔΝΗ Πόνα με... ΣΤΕΛΙΟΣ Θα σε κάνω να σκάσεις...(Πάει να της ξανακλείσει το στόμα) ΑΡΙΑΔΝΗ Παρακαλώ σκότωσέ με... Σβήσε με... ΑΛΕΞ Θα στο κάνω εγώ το χατήρι, βρωμόμουνο... υπομονή... Παίρνεις το δρόμο για τον αγύριστο...(την πλησιάζει για να την πνίξει)...Σιγά – σιγά, όλα με η σειρά τους (με δεμένα χέρια, όπως είναι την αναποδογυρίζει, κατεβάζει το παντελόνι του και τη πλησιάζει από πίσω) ΑΡΙΑΔΝΗ (κοιτάει το Στέλιο, σα να ζητάει βοήθεια) ΣΤΕΛΙΟΣ (της κάνει νεύμα να μην πει τίποτα) Σσσς.
Ο Στέλιος πλησιάζει αργά τον Άλεξ σα να προετοιμάζεται να του επιτεθεί. Ο Άλεξ γυρνάει προς το μέρος του. Μικρή παύση. ΑΛΕΞ Τί κοιτάς έτσι ρε; Σ΄αρέσει να βλέπεις; ΣΤΕΛΙΟΣ Κόφτο! ΑΛΕΞ Σ΄αρέσει!! Πολύ! ΣΤΕΛΙΟΣ Τί; ΑΛΕΞ Πόσο καιρό έχεις να... Κοίτα... κοίτα... μουνί του κουτιού... Η Αριάδνη ματώνει. Ο Στέλιος κατεβάζει το κεφάλι.
ΣΤΕΛΙΟΣ (Σιωπή) ΑΛΕΞ Μουγκάθηκες; Ο Άλεξ όταν τελειώνει, σκουπίζεται πάνω σ΄ ένα ταριχευμένο ζώο που είναι εκεί δίπλα. ΑΛΕΞ Λέω να μείνει ζωντανή...
Σκοτάδι ΑΡΙΑΔΝΗ Κορμί μου γίνε μικρό... γιν΄ αερικό να περάσεις να φύγεις.
Σκηνή έντεκα Μετά από λίγο ο Χάρης μπαίνει στο δωμάτιο που είναι η Αριάδνη, ματωμένη. ΧΑΡΗΣ Όλα είναι μαλακίες κι εγώ, ο πιο μεγάλος μαλάκας, τις πιστεύω. Τις πιο φανταστικές μαλακίες να μου πουν τις χώνω στο κεφάλι μου. Τις βάζω τη μια δίπλα στην άλλη κι όταν ψάχνομαι δεν μπορώ να ξεχωρίσω τη μία μαλακία από την άλλη... Μπέρδεμα, όχι μαλακίες.(Μικρή παύση) Δεν ξέρω τί να κάνω, τη μιά μαλακία ή την άλλη. Στέκομαι σα μαλάκας στη μέση του δρόμου και προσπαθώ να ξεχωρίσω τί πρέπει να κάνω. Κι οι άλλοι γύρω μου, με δείχνουν ... κοίτα ένας μαλάκας στη μέση του δρόμου. Μετά αλλάζω σύστημα. Πιστεύω μόνο κάποιες υπέροχες μαλακίες και τις βάζω τη μια πάνω στην άλλη, όχι δίπλα, αλλά πάνω. Πρόοδος καμία. Μου χρειάζεται ξαφνικά να πω κάποια μαλακία... σε σένα που λέει ο λόγος... μια ωραία μαλακία σαν κι αυτές του Κατηχητικού, όταν ήμουν μικρός... την τραβάω προσεχτικά από τη στίβα με τις μαλακίες... μένει ένα κενό, κι οι υπόλοιπες μαλακίες πέφτουν πάνω στο κεφάλι μου και με ζαλίζουν. Κάποιες μαλακίες είναι διαφορετικές... όταν ψωνίζομαι με αγνώστους, εκεί δε χωράνε μαλακίες. Ωρες –ώρες όμως ο μαλάκας είμαι ποιητής... όλα τα μαλακισμένα όντα γλιστράνε πάνω μου και με σπρώχνουν στον πάτο της θάλασσας. Μην πεις τίποτα... Μπαίνει ο Στέλιος. ΣΤΕΛΙΟΣ Τί κάνεις εδώ ρε μαλάκα; ΧΑΡΗΣ (στην Αριάδνη) Τί σούλεγα;
Σκηνή δώδεκα Μετά από κάνα δυό μέρες ΧΑΡΑ Αδελφούλη μου!! ΑΛΕΞ Δεν το πστεύω! ΧΑΡΑ Επιτέλους! ΑΛΕΞ Άκουσες; ΧΑΡΑ Το είπαν; ΣΤΕΛΙΟΣ Τί; Δεν καταλαβαίνω. ΧΑΡΑ Πήραν το μήνυμα. ΑΛΕΞ Το παίζουν όλα τα κανάλια... ΣΤΕΛΙΟΣ Τί μήνυμα; ΑΛΕΞ Άλεξ Κάπα... Άλεξ Κάπα... από τη Θύρα εννιά... ΧΑΡΑ Λεν το όνομά σου.. ΑΛΕΞ ...της Ομάδας ΧΑΡΑ (σε έμπνευση) Ένα τεράστιο ηλεκτρομαγνητικό κύμα που γράφει Άλεξ Κάπα τυλίγει τη γη... ΣΤΕΛΙΟΣ Τί ήπιατε; ΧΑΡΑ (στον Άλεξ) Σε βλέπω... έτσι που... ΑΛΕΞ Έγινα... δεν έγινα αυτός που αγαπάς; ΧΑΡΑ Σε βλέπω ΣΤΕΛΙΟΣ Ακουω...τί; ΑΛΕΞ Τ΄ όνομά μου... έφτασε στ΄αυτί του Θεού! ΧΑΡΑ Δε φοβάμαι πια! ΑΛΕΞ Τίποτα δε θα σ΄αγγίξει. ΧΑΡΑ Αγάπη μου. Αγάπη μου. Αγάπη μου. ΑΛΕΞ Με ακούν. Ρωτούν ο ένας τον άλλον... ΧΑΡΑ Ποιός είναι ο Άλεξ Κάπα... ποιός; ΑΛΕΞ Εγώ... εγώ... εγώ. ΧΑΡΑ Αφήνω τη ζωή μου πάνω σου και ξεκουράζομαι. ΑΛΕΞ Μικρή μου. ΧΑΡΑ Μωρό μου. ΑΛΕΞ Η τρίπλα έπιασε... Το μήνυμα έλεγε... Στις τσέπες του νεκρού άντρα στην αυλή του 5ου Δημοτικού Σχολείου βρήκα τη λίστα μιας σειράς προγραμματισμένων ενεργειών που θα λάβουν χώρα μέσα στους επόμενους μήνες. Οι ενέργειες είναι τέτοιου μεγέθους που σημαίνουν το τέλος του Δυτικού πολιτισμού. Ο Παρθενώνας είναι δεύτερος στη λίστα... το Λούβρο τρίτο... το γήπεδο της Ομάδας στην όγδοη. Ο νεκρός πρέπει να είναι μέλος ενός εκτεταμένου δικτύου που δρα σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο. Εγώ, ο Άλεξ Κάπα τον έστειλα στον άλλο κόσμο. ΧΑΡΑ Το παίζουν όλα τα κανάλια. Έλα να δεις.. ΣΤΕΛΙΟΣ Χαθήκαμε... ΑΛΕΞ Βλάκα... ΧΑΡΑ Δε φαντάζονται πως είμαστε εδώ... Ο Ανδρόνικος ζει γι αυτούς. ΑΛΕΞ Μικρέ χαζέ, Αλβανέ... ΧΑΡΑ Εδώ ποτέ δε θα μας ψάξουν. ΑΛΕΞ Κι αν είν΄αλήθεια αυτό που λέω; ΣΤΕΛΙΟΣ Θα μας βρουν! ΑΛΕΞ Δεν είδες το χαρτί στην τσέπη του; ΣΤΕΛΙΟΣ Ψέμματα ... όλα είναι ψέμματα... ΑΛΕΞ Δεν είναι! ΣΤΕΛΙΟΣ Κανένα χαρτί δε βρήκες... ΑΛΕΞ Βρήκα... όλα είν΄αλήθεια... το ξέρει ο κόσμος όλος. ΣΤΕΛΙΟΣ Εν ψυχρώ θα μας εκτελέσουν... για το τίποτα... για ένα ψέμα... ΑΛΕΞ Μη μιλάς εσύ για ψέματα… Δεν ξέρω καλά- καλά ποιος είσαι… ΣΤΕΛΙΟΣ Ας τα αυτά… ΑΛΕΞ Ο κακομοίρης… που του σκοτώσανε το αδελφάκι…στην αγκαλιά της μάνας του.. ΧΑΡΑ Κλάψαμε… ΣΤΕΛΙΟΣ Σκάστε… ΑΛΕΞ Για να ψωνίσεις οίκτο…Πολλοί κρετίνοι κάνουν ουρά για κάτι τέτοιο. ΧΑΡΑ Δεν αγοράζουμε! ΣΤΕΛΙΟΣ Σας προειδοποιώ… ΧΑΡΑ Οκ… δικό σου παραμύθι.. ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν είσαι κορίτσι εσύ… το σκατό του Άλέξ είσαι… ΧΑΡΑ Δε μου χαλάς τίποτα…Εγώ βλέπω το όνειρό του… ΑΛΕΞ Τίποτα δε θα πάθουμε... Ξεκολλήστε! ΣΤΕΛΙΟΣ Γαμώ τις μαγκιές σου... Εχεις τρελαθεί! ΧΑΡΑ Έλα ν΄ακούσεις! (εννοεί στην τηλεόραση) ΣΤΕΛΙΟΣ Κιμάς θα γίνουμε ... για χαβαλέ... ΑΛΕΞ Δε θα μας βρουν... ΣΤΕΛΙΟΣ Θα μας βρουν! ΑΛΕΞ Φανεροί είμαστε ακόμα πιο προστατευμένοι. Οι δημοσιογράφοι θαν ασπίδα μας... Σκέψου μαλάκα. Αποκλειστική συνέντευξη μ΄αυτόν που σκότωσε... ΧΑΡΑ Εξουδετέρωσε! ΑΛΕΞ έναν επικίνδυνο... ΧΑΡΑ ... τρομοκράτη! ΑΛΕΞ Σωστά, τρομοκράτη. Στην πλευρά του κακού είσαι πάντα εκτός κινδύνου. ΧΑΡΑ Ελέγχεις το παιχνίδι. Φτιάχνεις τους κανόνες. ΑΛΕΞ Αυτοί στην τηλεόραση έχουν διάρροια λέξεων, δεν συγκρατούν τα έντερά τους μπροστα σ΄εμάς που έχουμε τη δύναμη να κάνουμε το Μεγάλο... ΧΑΡΑ Μην αφήσεις κανέναν να μπει στο δρόμο σου... έλεγε η μαμά. ΑΛΕΞ Θα μας γλείψουν τον κώλο για μια λέξη... ΧΑΡΑ Θα ξεσκίσουν ο ένας τον άλλο... ΑΛΕΞ Θ΄αποκτήσουμε τραπεζικό λογαριασμό. ΧΑΡΑ Οι πολιτικοί θα μας ευγνωμονούν ΑΛΕΞ Θα γεμίσουμε τις οθόνες τους... ΣΤΕΛΙΟΣ Θα βρουν το ψέμμα σου... Χαθήκαμε ΑΛΕΞ Θα τρελλαθούν τα μηχανάκια τους... ΧΑΡΑ Planet fighters... ΑΛΕΞ Η εξέδρα αποθεώνει. Τhe shooter is back. ΧΑΡΑ «...το μόνο σύνορο είν΄ο ουρανός, παιδιά μου». Ναι ρε μάνα! Παύση
Σκοτάδι Σκηνή δεκατρία Η Αριάδνη φωτίζεται περισσότερο. Βλέπουμε ότι ακόμα υπάρχει ξεραμένο αίμα ανάμεσα στα πόδια της. Ο Στέλιος την καθαρίζει μ΄ένα βρεμένο πανί. Δροσίζει τα χείλια της. Ένα πουλί έρχεται και κάθεται στο παράθυρο. ΑΡΙΑΔΝΗ Βοήθησέ με! ΣΤΕΛΙΟΣ Σσσσς. ΑΡΙΑΔΝΗ Να πάω να τους πω τ΄όνομά του. ΣΤΕΛΙΟΣ Ας το Αριάδνη. ΑΡΙΑΔΝΗ Δε θάναι πουθενά... ΣΤΕΛΙΟΣ Είχε καμιά σχέση με οργανώσεις...; ΑΡΙΑΔΝΗ Δεν ξέρω... ΣΤΕΛΙΟΣ Έβλέπε ανθρώπους... ξέρω γω...κάπως περίεργους; ΑΡΙΑΔΝΗ Εμένα έβλεπε... Θα τον παραχώσουν... ΣΤΕΛΙΟΣ Ο Άλεξ παραμονεύει. ΑΡΙΑΔΝΗ Με μια καρτέλα «Αγνώστων στοιχείων» θα τον εξαφανίσουν για πάντα κάτω απ΄το χώμα... Πρέπει να τους πω τ΄όνομά του... ένα σημαδάκι πάνω στη γη. ΣΤΕΛΙΟΣ Κανείς δε βγαίνει από δω πια! Ο Άλεξ τους έβαλε να μας ψάχνουν. ΑΡΙΑΔΝΗ Δε θα πω τίποτα. ΣΤΕΛΙΟΣ Όχι! ΑΡΙΑΔΝΗ Χωρίς τάφο δεν είν΄πατέρας μου... δεν είμαι κόρη του (Παύση) ΣΤΕΛΙΟΣ Θάθελα να βγαινα ... μαζί σου ...έξω ...εκεί. Το σημαδάκι πάνω στη γη…που λες… ΑΡΙΑΔΝΗ Αφού μ΄άφησες να ζήσω... πάρε με... ό,τι έμεινε. ΣΤΕΛΙΟΣ Είμαστε χαμένοι, Αριάδνη... Ξέχασέ το. ΑΡΙΑΔΝΗ Θα πλένω τα ρούχα σου. Θα σβήνω τους δρόμους από τα παπούτσια σου...ούτε τόση δα σκονίτσα δε θ΄αφήνω κάτω απ΄το νύχι του μεγάλου ποδιού. Θάμαι μακριά να με φωνάζεις. Θα τρίβω την πλάτη σου να ξεχωρίζουν οι μικρές και οι μεγάλες φλέβες. Θάμαι το κορίτσι σου. Θα ζυμώνω το ψωμί μικρές μπουκιές σαν κεφαλάκι πουλιού να μην πληγώνουν τον ουρανίσκο. Θα σε κάνω ν΄αγαπήσεις όλες τις γυναίκες του κόσμου, μεμιάς. Θα φέρνω μπύρες στο σπίτι μας... Θα σ΄αγκαλιάζω σφιχτά να μου φωνάζεις φτάνει. Θα λέω παληές ιστορίες που όλοι ξέχασαν και τα παιδιά μας, αχ τα παιδιά μας, θα μας ζαλίζουν το κεφάλι. Όσα γίνονται θα τα κάνω...όλα... και τα ψέμματα που χρειάζονται θα τα βάζω στο συρτάρι νάναι εύκαιρα σαν πρέπει...Θάμαι το κορίτσι σου. Θα σ΄αγαπώ. Δεν είναι δύσκολο. Γεννηθήκαμε στην ίδια χώρα. (Παύση) Μ΄ αυτό το τίποτα που μου απόμεινε ... Ήδη σ΄αγαπώ. Είναι πανεύκολο να σ΄αγαπώ. ΣΤΕΛΙΟΣ Αριάδνη κοιμήσου... καλύτερα να σε σκότωνα... ΑΡΙΑΔΝΗ Έλα να βγούμε... έξω. ΣΤΕΛΙΟΣ Εκεί πίσω... δεν έχουμε πια τίποτα ΑΡΙΑΔΝΗ Έλα. ΣΤΕΛΙΟΣ Τον τάφο που φτιάχνω στο χωριό... ατέλειωτος θα μείνει. ΑΡΙΑΔΝΗ Θα τον τελειώσεις. ΣΤΕΛΙΟΣ Κοιμήσου Αριάδνη... δεν ξέρω αν χωράς εκεί μέσα. ΑΡΙΑΔΝΗ Αχ, Στέλιο... ήσουν όμορφος απ΄την κοιλιά της μάνας σου... ΣΤΕΛΙΟΣ (της χαιδεύει τα μαλλιά) Κοιμήσου Αριάδνη. Η Αριάδνη επιτέλους κοιμάται λίγο. ΣΤΕΛΙΟΣ Μη μ΄ αγαπάς. Μη μ΄αγαπάς. Ολόιδιος ο πατέρας μου. Σταμάτησαν το λεωφορείο μας για έλεγχο. ΄Ένας στρατιώτης όρμησε μέσα. Η φωνή του κόμπιαζε. Η σκόνη σ΄έπνιγε. Έβγαλε το μαχαίρι και το ανέμισε ψηλά στον αέρα. Χαμογελούσε και τα χέρια του ήταν πρησμένα από τη ζέστη. Με μια κίνηση έσκυψε και βύθισε τη λεπίδα στο λαιμό του μωρού μας, που κοιμόταν στην αγκαλιά της μάνας μου. Αίμα πετάχτηκε στα παράθυρα, πάνω μου, στο πίσω κάθισμα. Οι άλλες γυναίκες ούρλιαζαν. Ο πατέρας ακίνητος. (Μικρή παύση) Εγώ ακίνητος. Ο στρατιώτης φώναξε στη μάνα μου να σκάσει και με τ΄αριστερό του χέρι έσπρωξε το κεφάλι της πάνω στο νεκρό κορμάκι. «Πιες το αίμα του πουτάνα» ούρλιαζε ξανά και ξανά. Πιές το! Πιες το! Πιές το! Σκοτάδι
Σκηνή δεκατέσσερα
Το δωμάτιο είναι άδειο. Χτυπάει το τηλέφωνο. Βγαίνει ο τηλεφωνητής. ΦΩΝΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ Κύριε Ανδρόνικε καλημέρα. Είμαι η κυρία Μπέτυ, η ιδιοκτήτρια του σπιτιού. Τί κάνετε; Είναι η τρίτη φορά που σας παίρνω τηλέφωνο... Πήρα το θάρρος. Δε σας ενόχλησα ποτέ όλα αυτά τα είκοσι χρόνια που μένετε στο σπίτι. Δεν απαντάτε στα τηλεφωνήματά μου... και πάλι συγγνώμη που σας ενοχλώ ... δε θα το τολμούσα... τόσα χρόνια όλα ήταν μια χαρά... και να σας δω δε θα σας γνώρισω. Το ενοίκιο ήταν πάντα στην ώρα του. Τώρα η τράπεζα με ειδοποίησε ότι ο τραπεζικός σας λογαριασμός άδειασε και χρωστάτε πέντε ενοίκια. (Παύση. Ξαφνικά αυστηρός επαγγελματικός τόνος) Σας παρακαλώ να τακτοποιήσετε άμεσα το λογαριασμό, διαφορετικά θα αναγκαστώ να σας καταγγείλω.
Μπαίνουν ο Χάρης και η Χαρά πίνοντας. Ο Χάρης είναι γυμνός απ΄τη μέση και πάνω. Η Χαρά προσπαθεί να του χτυπήσει ένα τατουάζ. Ο Στέλιος σε εγρήγορση.
ΑΛΕΞ Με περιμένουν. ΧΑΡΑ Όλοι εκεί. ΑΛΕΞ Φωνάζουν. ΧΑΡΑ Σε δείχνουν... Χιλιάδες στις εξέδρες του γηπέδου, που ήταν στόχος τρομοκρατών... μέρες τώρα... όρθιοι νηστικοί, άγρυπνοι σε περιμένουν να φανείς. Κράτησες την Ομάδα... που θα την έλυωναν. ΑΛΕΞ Είμαι έτοιμος να βγω. ΣΤΕΛΙΟΣ Δε θα πας πουθενά. ΧΑΡΑ Σ΄αγαπούν. ΑΛΕΞ Μ΄αγκαλιάζουν... τα χέρια τους τρυπώνουν στις τσέπες μου. ΧΑΡΑ Ο γενναίος! ΑΛΕΞ Αν δεν ήμουν εγώ θα τρώγατε σκατά κι εσείς κι αυτοί. Θα ψάχνατε ένα νόημα χεσμένοι μες το φόβο. ΣΤΕΛΙΟΣ Συνεχίζεις; ΑΛΕΞ Μικρέ Αλβανέ, έχασες σκάσε... Η Ομάδα είμαι εγώ...Κανείς δε σε γλυτώνει από μένα. ΧΑΡΑ Ήρθε η ώρα. ΑΛΕΞ Άκου.! Το παραμύθι αρχίζει. Αυτή τη φορά. Σ΄αυτον τον καιρό... Άνθρωποι... ανθρωπάκια... εκατομμύρια εκκολαπτόμενα ανθρωποειδή... μελλοντικοί εξωγήϊνοι τρέχουν πάνω στη γη... κάτω απ΄τη γη... γύρω απ΄τη γη στριφογυρίζουν στους ουρανούς... τρυπάνε τ΄αστέρια... μ΄ένα πελώριο όνειρο στην ψυχή...Να φτάσουν! Να φτάσουν! Πέντε δισεκατομμύρια ψυχές... ο καθένας ένα όνειρο μοναδικό που ξεσκίζει το άλλο όνειρο το διπλανό του... το διπλανό ξεσκίζει το απέναντι... το απένατι το από κάτω... το από κάτω ξεσκίζει το αριστερά...πέντε δισεκατομμύρια όνειρα σε πόλεμο! Ο μπαμπάς πετάει το παιδί και τη μάνα μαζί για να βρει καινούριο μουνί... η μαμά στρίβει το λαιμό του παιδιού της που κλαίει όταν κουλάρει με Μπαχ, κι ετοιμάζει το μήτιγκ στο Δ.Σ του Ομίλου... ο δάσκαλος κοιτά το ρολόι να φύγει... ο φιλάνθρωπος κοιτά το φακό... ο επώνυμος κάνει το παιδί του κιμά για να μείνει ανώνυμο... ο καλλιτέχνης βουτάει στα σκατά του μωρού το πινέλο, για να βρεί την χαμένη αθωότητα... ο διανοούμενος εκεί κάπου, κάνει μελέτη θανάτου...ο μαλάκας ο ξένος θέλει να μοιάσει σε μένα, στη μαμά στο μπαμπά μου... Να μπει στην Ομάδα, στην Ελλάδα, ο σκατένιος.! Πρώτος- πρώτος εσύ μικρέ Αλβανέ που σε τρέφω σα φίδι... θα σε στείλω να βρείς τον αμέριμνο που μπήκε στο γήπεδο!! Απαγορεύεται η αμεριμνησία μαλάκες!! Η δημοκρατία σκοτώνει! Ο καθένας μπορεί να σκοτώνει! Εγώ είμαι εδώ!! Απ’ την αρχαία φυλή! Είμαι το μωρό που σκοτώνει! ΧΑΡΑ Οχι, αγάπη μου... δε σκοτώνει... Λυτρώνει και σώζει. ΧΑΡΗΣ (που μπήκε στη μέση του μονολόγου) Λέω να την κάνω... Αλλά πού να πάω; ΣΤΕΛΙΟΣ (Φοβάται πολύ) Νίκησες! ΑΛΕΞ Πάω. ΣΤΕΛΙΟΣ Όλοι μαζί... ΑΛΕΞ Εγώ πηγαίνω μόνος για το μεγάλο σκορ! ΣΤΕΛΙΟΣ Θάμαι πίσω σου... αμίλητος...αθέατος. ΑΛΕΞ Μόνος. ΣΤΕΛΙΟΣ Σε ικετεύω... πάρε με έξω από δω. ΧΑΡΑ Εγώ; Απο τη τηλεόραση μέσα, φτάνουν σποραδικά ιαχές γηπέδου που περιλαμβάνουν το όνομα Άλεξ Κάπα. ΑΛΕΞ (Χαιδεύει το κεφαλι της Χαράς) ΣΤΕΛΙΟΣ Βλέπεις πολύ μακρυά... ΧΑΡΑ Εγώ; ΧΑΡΗΣ Ήταν ένας κύριος, σ΄ένα πέρα μακρυά περιβόλι και μιλούσε στα δεντρά... κι αυτά λέγαν «για δε σκάς; Τώρα μας γαμάει η μέλισσα... ΣΤΕΛΙΟΣ Νίκησες παντού. ΑΛΕΞ Κολώσατε. ΣΤΕΛΙΟΣ Βλέπω ό,τι βλέπεις... ακούω ό,τι ακούς... πιστεύω ό,τι αγγίζεις... ΑΛΕΞ Τhe gate angel returns. Freedom begins!! The shooter shoots the shot. ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν είμαι τίποτα.. δε θέλω νάμαι τίποτα. Εκεί όλοι μας ήξεραν. Μας φακέλωναν, πως ήταν τρύπιο το βρακί μου, κι η μάνα μου άχρηστη να το ράψει... πως μίλησα αργά, είπα το ρο στα τέσσερα μου χρόνια. ΑΛΕΞ Χέστηκα. ΣΤΕΛΙΟΣ Η Ομάδα μ΄έθρεψε... μ΄έκανε άνθρωπο σαν τον καθένα...Κουμπώνω το σακκάκι μου όπως εσύ, βάζω το σκούφο μου, γίνομαι εσύ. ΧΑΡΗΣ Μια μέλισσα όμως δε γαμά... παραμιλά και λέει... ΑΛΕΞ Κάντε τον να σκάσει... Και σύ δε γλυτώνεις. ΣΤΕΛΙΟΣ Πέφτω στα πόδια σου... Πάρε με έξω από δω. Σκότωσες...Δε θα πω τίποτα! ΑΛΕΞ Χρήσιμος νεκρός ΣΤΕΛΙΟΣ Τον έλυωσες...Δε θα πω τίποτα ΑΛΕΞ Εύκολος νεκρός ΣΤΕΛΙΟΣ Βίασες...Δε θα πω τίποτα ΑΛΕΞ Ήταν αυθόρμητο ΣΤΕΛΙΟΣ (εννοεί το Χάρη) Τον τρέλλανες... Δε θα πω τίποτα. ΧΑΡΗΣ ...παραμιλά και λέει «άμα δεν κλάσει ο Θεός αέρα δε σηκώνει...» ΧΑΡΑ Ακούς... όρθιοι σ΄αποθεώνουν. ΣΤΕΛΙΟΣ Ορκίζομαι, δε θα πω τίποτα. ΑΡΙΑΔΝΗ (όλη αυτή την ώρα ακούει. ) Μιλάω... ΣΤΕΛΙΟΣ Σσσς. Αριάδνη. ΑΡΙΑΔΝΗ Μια φορά κι εναν καιρό, ο πατέρας σκυμμένος πάνω στο στήθος της μάνας άκουγε να τρίζει το γάλα, απαλά να βουίζει. Έπαιζε ακορντεόν και χόρευα στην κοιλιά της... τόσο που το γάλα έπηξε… Έσκαγε στα γέλια με την κοιλιά της και γω τον άκουγα... Ήχοι εξέδρας από την τηλεόραση... Άλεξ Κάπα... Άλεξ Κάπα... Ο Άλεξ και η Χαρά ξεσπούν σε άγρια γέλια. ΑΡΙΑΔΝΗ Όταν γεννήθηκα τάχασε...Απ΄την πολλή αγάπη που τον πλημμύρισε έμεινε σιωπηλός κι ακίνητος τριάντα μέρες πάνω απ΄την κούνια μου αφήνοντας την έρμη τη μάνα αβοήθητη... καλά αυτό; μπελάς της έγινε... Μέχρι που την τριακοστή πρώτη μέρα ξύπνησε, έφαγε, γυάλισε τα παπούτσια του... τη φίλησε, πήρε το ακορντεόν κι έπαιξε ασταμάτητα σαράντα ώρες... ΧΑΡΑ Σκάσε βλαμμένο. ΑΡΙΑΔΝΗ Ναι... βγήκε στο δρόμο να πάει στην πρόβα. Η μάνα μου είπε την ιστορία. «Ο πατέρας σου, ο παππούς σου, ο προπάππους σου κι άλλες τρεις γενιές πίσω ήταν μουσικοί... πολλοί λέγανε πως είχανε τσιγγάνικο αίμα... κανείς δεν ξέρει. Ο πατέρας σου στενεύτηκε μες τις αίθουσες γιατί η μουσική που τούμαθε ο παππούς σου ήταν φτιαγμένη κάτω απ΄τον ουρανό και κάπως κουβέντιαζε με τα θροίσματα, τα τριζόνια, το τσούγκρισμα των ποτηριών και το κουβεντολόι των ανθρώπων. Γι αυτό και γω του μουρμουράω παληές ιστορίες όταν παίζει στο σπίτι μας... νεράιδες, ξωτικά, μπαμπόγριες... το φεγγάρι, αντάρτες βρώμικοι, κομμένα κεφάλια που ψάχνουν να βρουν το κορμί τους, άγιοι τρελλοί... τρελλους ν΄ακούσουνε τ΄αυτιά σου... ΧΑΡΑ Κουνημένοι όλοι σας. ΣΤΕΛΙΟΣ (στην Αριάδνη) Σσσσς, να χαρείς! Ο Χάρης καθιστός σε μια γωνία. Ο Άλεξ με τη Χαρά «φτιάχνονται». ΑΡΙΑΔΝΗ Ήταν όμορφη... δηλαδή όχι πολύ... μάλλον πολύ... κι είχε πίστη ... μεγάλη... σε μένα, στον πατέρα και σ΄άλλους που δε ήξερα... το βλέμμα της έσκιζε τον αέρα ν΄ ανοίξει χώρος να μπω, ν΄ανθίσω. Όταν αρρώστησε στη χώρα σας, την πρώτη μέρα στα εξωτερικά ιατρεία... την έδιωξαν...πήγαινε φέρε κάποιον που μπορεί να μεταφράσει πού πονάς...τη δεύτερη μέρα την έστειλαν να φέρει βιβλιάριο... δεν είχε... πήγε να βγάλει... Βογκούσε, ξαναπήγε στο γιατρό... ‘πού να σε βάλω κυρά μου, εδώ οι ντόπιοι και περιμένουν, πέρνα απ τα επείγοντα μηπως βρεθεί κάνα κρεβάτι’, εκεί μπροστά του... άνοιξε το στόμα.. έβγαλε όλο το αίμα της κι έμεινε άσπρη... άσπιλη. ΧΑΡΗΣ Μάτια μου, κι εσύ... ΧΑΡΑ Θα στο κλείσω το στοματάκι να μη λές αυτά τα λυπημένα. ΑΛΕΞ Δε συμβαίνουν εδώ αυτά. ΑΡΙΑΔΝΗ Ο πατέρας έγινε πιο ήσυχος απ τη σιωπή. Τον σκότωσες για χαβαλέ! Για πλάκα! Για διασκέδαση! Για εμπειρία! Για χαβαλέ! Τέρας. Παύση ΑΛΕΞ Α, μάλιστα... έτσι ε; (Παύση) Ήταν τρομοκράτης!! ΑΡΙΑΔΝΗ Δεν ήταν τίποτα. Σούρθε και τον σκότωσες. ΑΛΕΞ Πολύ ωραία, η πλάκα συνεχίζεται. Δεν στην έκοψα όταν έπρεπε... Τώρα θα βγάλω τη γλωσσίτσα που λέει αυτά τα πράγματα. (Την αρπάζει) ΑΡΙΑΔΝΗ Πώς να μιλήσω... να με λυπηθείς... Πώς; Για χάρη ποιανού θα με λυπόσουνα; Της μάνας, του πατέρα σου... όχι τη γλώσσα... σκότωσέ με, σε παρακαλώ... αλήθεια... Όχι τη γλώσσα! Τέρας...τέρας. ΧΑΡΑ Μην την ακούς. Kαι τις κόκκινες φλεβίτσες απ΄τους βολβούς των ματιών της... ξήλωνε ... ξήλωνε. ΑΡΙΑΔΝΗ Στέλιο; Στέλιο; Στέλιοοοοοοοοοοοοοοο ΑΛΕΞ Να τελειώνουμε. Ένταση στην τηλεόραση, φωνές της εξέδρας. ΑΛΕΞ Τους ακούω που με φωνάζουν. Πληγώνει το στόμα της Αριάδνης. Πάει προς τη πορτα. Την ώρα που πάει να την ανοίξει κόβεται το ηλεκτρικό. ΑΛΕΞ Θέλω να χορέψω...
Σκηνή δεκαπέντε Προβολείς έξω απ΄τα παράθυρα. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (απ΄έξω) Ανοίξτε!! ΑΛΕΞ Ήρθαν στην ώρα τους! ΣΤΕΛΙΟΣ (με καχυποψία) Δεν είναι ακόμα οκτώ... ΑΛΕΞ Είμαι έτοιμος για το βραδυνό δελτίο. ΣΤΕΛΙΟΣ Κάτι γίνεται ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (απ΄έξω) Ανοίξτε την πόρτα! ΑΛΕΞ Για την Ομάδα…Για την πατρίδα! ΧΑΡΑ Μίλα. ΑΛΕΞ Τα βλέπω όλα...Το χέρι του Θεού μ΄αγκαλιάζει, μ΄οδηγεί... για όλους εσάς που φοράτε τη λευκή φανέλα, για την ιδέα μιας ελεύθερης ζωής... λαμπερής, πουπουλένιας, σέξυ, high, ψηφιακής, διάσημης... αγάπη μου, αγάπη μου, μωρό μου, χρυσέ μου, μωρό μου να φωνάζουν ο ένας στον άλλον, εμένα να φωνάζουν ...στο βάθρο… The champion of the Champions League. ΧΑΡΑ Είσαι όμορφος ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (απ΄έξω) Ελληνική Αστυνομία. Έχεις 2 λεπτά ν΄ανοίξεις τηνν πόρτα. ΧΑΡΗΣ Γαμιέστε κωλόμπατσοι. ΑΛΕΞ Ήρθαν να με συνοδέψουν στην εξέδρα των επισήμων. ΧΑΡΗΣ (έτοιμος να επιτεθεί) Θα σας φάω τ΄αρχίδια! ΑΛΕΞ Ηλίθιε...Αυτοί οι μπάτσοι είναι δικοί μας! ΧΑΡΗΣ Δεν τους εμπιστεύομαι ... ούτε να με σκοτώσουν... ΑΛΕΞ Οι μπάτσοι μας προστατεύουν! ΧΑΡΗΣ ...αν δεν πέσω μόνος μου πάνω τους. ΑΛΕΞ Ρε, θα μας πανε στο γήπεδο. Θα μας σηκώσουν ψηλά. ΣΤΕΛΙΟΣ Δεν πέφτω στα χέρια τους. ΑΛΕΞ Είναι δικοί μας!!! ΣΤΕΛΙΟΣ Τρελλαίνομαι ρε, τρελλαίνομαι ακούς...μέσα δεν πάω. ΑΛΕΞ Οι κάμερες είναι δίπλα τους... Αποθεώνουν... ΣΤΕΛΙΟΣ Θα με σαπίσουν... ΑΛΕΞ ...τους ήρωες της Ομάδας. ΧΑΡΗΣ Πάω στο βυθό τ΄ουρανού... ΣΤΕΛΙΟΣ (τραβάει κοντά του την Αριάδνη) Έλα μαζί μου... (πάει προς το παράθυρο) ΑΛΕΞ Μην κουνηθείς. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ (απ΄έξω) Άνοιξε ρε μαλάκα... Θα σπάσουμε την πόρτα! ΧΑΡΗΣ Με βουτάει το φως. ΣΤΕΛΙΟΣ Θα φτάσω εκεί...στον τάφο μου ζωντανός... ΑΛΕΞ Μου ξέφυγες... είσαι ξεφτίλας ρε... (τραβάει το Στέλιο μ΄ένα κορδόνι απ΄το λαιμό). Είναι δικοί μας. ΣΤΕΛΙΟΣ Σκοτώνεις...Βασανίζεις... Τρελλαίνομαι... Τον ξεκοίλιασες σα να ξεσπόριζες ντομάτα... για χαβαλέ... για μια πόζα. Τον σπάραξες... Αυτήν την έκοψες, χαρούμενα σαν κορδέλα εγκαινίων...Πιο δαιμονικός απ΄το διάβολο. ΧΑΡΗΣ Θα ψιθυρίζουν τ΄όνομά μου ως την άκρη του κόσμου... ΣΤΕΛΙΟΣ Ο Σατανάς θα σπάραζε με το κακό. ΑΛΕΞ Εκεί έξω μ΄αποθεώνουν. ΣΤΕΛΙΟΣ Πώς να σε σκοτώσω; ΑΛΕΞ Με βάζουν στάμπα στα μπλουζάκια τους ΧΑΡΗΣ Θα λένε τα κορίτσια του Ειρηνικού...Μπράβο το μαλάκα!.. Μέχρι να κάψει ο ήλιος τα χείλη τους. ΣΤΕΛΙΟΣ ... έτσι που να ξεραθεί το σπέρμα σου κι όλα τα γονίδια που κουβαλάς στον αιώνα τον άπαντα. ΑΛΕΞ Χτυπουν τατού τ΄όνομά μου ΧΑΡΗΣ Άντε γεια. Ο Χάρης ανοίγει την πόρτα. Το φως ορμάει. ΧΑΡΗΣ Καθαρός αέρας. Ακούγονται δυο πυροβολισμοί. Ο Χάρης πέφτει νεκρός. Ο Στέλιος τραυματίζεται. Μπαίνουν δύο Αστυνομικοί. ΧΑΡΑ (δείχνει τον Αλεξ) Αυτός είναι! He is the hero. The shooter (Παύση) ΣΤΕΛΙΟΣ Αριάδνη, είναι εύκολο να σ΄αγαπήσω... αλήθεια εύκολο είναι να σ΄αγαπήσω πολύ. ΧΑΡΑ ( για τον Άλεξ) Αυτός σκότωσε τον τρομοκράτη! Α΄ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ποιον; ΧΑΡΑ Τον πατέρα της! Β΄ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Ούτε στην Κόλαση νάμασταν. ΧΑΡΑ Ένας ξένος ήταν Α΄ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Πού είναι η απόφαση της έξωσης; Β΄ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ (Διαβάζει) Κύριε Ανδρόνικε Μισιτζή, πάντα υπήρξατε ένας νομοταγή πολίτης. Όμως εδω και πέντε μήνες ο τραπεζικός σας λογαριασμός άδειασε με συνέπεια να μείνει απλήρωτο το ενοίκιο, η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, η ΕΥΔΑΠ και οι φόροι που σας αναλογούν. Η ιδιοκτήτρια σας κάνει έξωση. Ποιος θα παραλάβει τη απόφαση; Ποιός είναι ο Ανδρόνικος Μισιτζής; Η Χαρά δείχνει το νεκρό ΑΛΕΞ Για το πτώμα ήρθατε; Για το μαλάκα τον πεθαμένο; Α΄ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ Σταμάτησε να πληρώνει. ΑΛΕΞ Είμαι ο ΄Αλεξ Κάπα!! ΧΑΡΑ Εδώ μπροστά σας στέκεται αυτός που σκόραρε για όλους σας ! ΑΛΕΞ Να θυμάστε τ΄όνομά μου! Ο Άλεξ βγάζει ένα πιστόλι και το βάζει στο στόμα του. Πυροβολεί. Πέφτει νεκρός. ΧΑΡΑ Δολοφόνοι! Δολοφόνοι! Ο αστυνομικός πλησιάζει τον Ανδρόνικο. Φαίνεται μόνο η πλάτη. Κουνάει την καρέκλα του. Πέφτει ένα Μαγνητοφωνάκι κάτω. Ο Αστυνομικός το πατάει. ΦΩΝΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ 24 Δεκεμβρίου 2008. Δεν κοιμήθηκα καλά το μεσημέρι. Κανένα παιδί δεν εμφανίστηκε για τα κάλαντα. Ας είναι... Το χέρι μου μουδιασμένο ... δεν μπορώ να γράψω... ένας πόνος στην πλάτη ( Παύση)
ΣΤΕΛΙΟΣ Εύκολο να σ΄αγαπώ. Στο μαγνητόφωνο ακούγονται βογκητά. Μια κραυγή. Μια φωνή που σβήνει. ΦΩΝΗ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ Ει, ακούει κανείς;
Σκοτάδι ΤΕΛΟΣ
|
