Νάντια Δαλκυριάδου

Η ταλαντούχα κι ιδιαίτερα εκφραστική Νάντια γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος της Σχολής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στη Θεσσαλονίκη έχει παίξει στις παραστάσεις: Ελένη του Ευριπίδη σκην. Γ. Παρασκευόπουλου (Κ.Θ.Β.Ε.), Τρεις Σωματοφύλακες, σκην. Κάρμεν Ρουγγέρη, Σελεστίνα, σκην. Ε. Δημητροπούλου, Νορντόστ, σκην. Μ. Σιώνα, Έγκλημα και τιμωρία, σκην. Γλ. Καλαιτζή, Η όπερα του ζητιάνου, σκην. Γλ. Καλαιτζή, Δράκουλας, σκην. Σ. Μαυρόπουλου, Δεσποινίς Τζούλια, σκην. Ν. Βουδούρη, 100, σκην. Ε. Δημητροπούλου, Ο ιππότης της αγάπης, σκην. Ο. Γωνιάδη (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Βέροιας) και έχει συνεργαστεί με το συγκρότημα «ΑΓΑΜΟΙ ΘΥΤΑΙ». Έχει επίσης παίξει και στην τηλεόραση ενώ από τον Οκτώβρη του 2015 ζει στην Αθήνα. Φέτος την είδαμε στο ρόλο της Ζούρα, μιας Τσετσένας μαύρης χήρας στην εξαιρετική παράσταση Nordost του Τόρστεν Μπουχστάινερ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μακαλιά.

Ποια είναι η σχέση του έργου με τις ταραγμένες μέρες που βιώνουμε στην Ευρώπη την Συρία αλλά κι όλο τον κόσμο;

Στο έργο η Όλγα λέει μια καταπληκτική φράση: «Εμείς θέλαμε μόνο να δούμε ένα μιούζικαλ, ένα μιούζικαλ με χάπι έντ». Εκεί στο μιούζικαλ τους πέτυχαν οι Τσετσένοι και τους άλλαξαν τη ζωή, τους έκοψαν το χαπι εντ. Έτσι κάπως εισβάλλει ο τρόμος στην Ευρώπη. Μας πιάνει την ώρα που θέλουμε να δούμε το μιούζικαλ. Πως μπορούμε να ζητάμε χαπι εντ στο μιούζικαλ μας, όταν σε άλλες χώρες έχουμε βομβαρδίσει τα θέατρα τους;

Με ποιο τρόπο επιδρά η στρατευμένη τέχνη στην ψυχοσύνθεση των θεατών;

Εξαρτάται για ποια στρατευμένη τέχνη θα μιλήσουμε… Της Σοβιετικής Ένωσης;..λίγα ξέρω, θα πω ανακρίβειες. Ξέρω για τη σημερινή στρατευμένη τέχνη που υπηρετεί την άλλη πλευρά πια, τρομοκρατεί, επιβάλει, παίρνει θέση σε δημοψηφίσματα, σε πολιτικά θέματα, κατηγορεί τον Φαμπρ για τα παλλόμενα πέη μετά από πρόχειρο γκουγκλάρισμα, μπερδεύει το ασφαλιστικό με τα υαλουρονικά σα να μην τρέχει τίποτα, εξισώνει τον Χίτλερ με τον Στάλιν, προτείνει με το αζημίωτο, άτομα που πρέπει να γνωρίζεις, περσόνες που πρέπει να ακούς και στο τέλος σε έχει πείσει ότι μάλλον «μας ψεκάζουν».

Μίλησε μου για τον ρόλο σου.

Η Ζούρα, είναι μια Τσετσένα παρασκευάστρια, 25 χρόνων, χήρα. Ο άντρας της πέθανε στα χέρια της, όταν τον πυροβόλησε ένας Ρώσος στρατιώτης κατά τη διάρκεια του Τσετσενικού πολέμου. Ζώντας μέσα στον πόλεμο, μέσα σε μια αυστηρά ανδροκρατούμενη, θεοκρατική κοινωνία, διωγμένη από την οικογένεια, από ανάγκη επιβίωσης και εκδίκησης , γίνεται μια μαύρη χήρα και εντάσσεται στην ομάδα, η οποία μπήκε στο μοσχοβίτικο θέατρο με σκοπό να ανατιναχτεί στο όνομα του Αλλάχ μαζί με τους θεατές αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά της για την ελευθερία της Τσετσενίας. Πώς γίνεται το θύμα, θύτης; Πώς καταλήγει ένα κορίτσι πού αγαπάει τη ζωή, να κουβαλάει το θάνατο; Πόσο ακατανόητα και ξένα είναι τελικά όλα αυτά σε μας;

Ποια είναι η διαφορά του θεατρικού τοπίου στην Αθήνα και την Θεσσαλονίκη;

Είμαι φρέσκια στην Αθήνα, οπότε λίγα μπορώ να πω με βεβαιότητα. Θα έλεγα γι’ αρχή ότι διαφορές εντοπίζονται μόνο στους αριθμούς. Δηλαδή, περισσότερες σκηνές, περισσότεροι ηθοποιοί, περισσότερο κοινό, περισσότερες ευκαιρίες. Όμως όλα αυτά, για να είμαστε ειλικρινείς, έχουν αντίκτυπο και στη δουλειά, απαιτούν άλλη δυναμική, άλλη αποφασιστικότητα, άλλη ανταγωνιστικότητα.

Πως συνεργάστηκες με τον σκηνοθέτη;

Μακάρι σε όλες μου τις δουλειές να έχω την τύχη να συνεργάζομαι με τους σκηνοθέτες τόσο καλά, όσο με τον Δημήτρη Μακαλιά. Είμαστε φίλοι πάνω από δέκα χρόνια και αυτό σίγουρα έπαιξε το ρόλο του. Υπάρχει εμπιστοσύνη και νομίζω ότι είναι η πιο στερεή βάση για να κάνει δουλειά ο ηθοποιός. Δεν σε υπονομεύει, δεν σου επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις, είναι ειλικρινής, έχει την υπομονή να περιμένει τον καλύτερο σου εαυτό... Σίγουρα παίζει ρόλο το ότι είναι ηθοποιός και ξέρει τη διαδικασία από μέσα.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Κάθε συνεργασία έχει άλλα χαρακτηριστικά. Άλλοτε κάνεις κάτι για βιοπορισμό, άλλοτε για να σε πάει παρακάτω σαν ηθοποιό, άλλοτε γιατί είναι καλή η «παρέα» και θα σε ξεκουράσει από κάτι δύσκολο που έκανες.

Με ποιο τρόπο προσεγγίζεις τον ρόλο σου;

Με ψυχραιμία και με υπομονή, με διάβασμα και πολλές αμφιβολίες. Πιστεύω πολύ στη δουλειά με στόχο, όχι στον τζάμπα κόπο και τα άσκοπα βασανιστήρια .