Μαργαρίτα Πανουσοπούλου

Εσείς πόσο Romantic Fools είστε;

Σπούδασε υποκριτική στην Αγγλία στη Δραματική σχολή «Italia Conti Academy of Theatre and Dramatic Arts» και εργάστηκε ως ηθοποιός στη Βρετανία. Ο λόγος που επέστρεψε στην Ελλάδα, ήταν η συμμετοχή της στις «Γυναικείες Συνωμοσίες» του Βασίλη Βαφέα (48ο Φεστιβάλ Θεσ/νικης).
Έκτοτε ζει στην Αθήνα και εργάζεται στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση ενώ ασχολείται επαγγελματικά και με το αργεντίνικο tango. Έχει δημιουργήσει μαζί με την Μπέτυ Λιβανού την θεατρική ομάδα «Εν Λευκώ», τα έσοδα της οποίας διατίθενται σε τοπικές κοινότητες και ιδρύματα. Είναι, επίσης, ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Todos Tango» που οργανώνει tango δρώμενα και φεστιβάλ. Επίσης πρωταγωνιστεί, στη νέα ταινία του Βασίλη Βαφέα, «Ρισάλτο». Φέτος την είδαμε στην πανέξυπνη κωμωδία «Romantic Fools» του Rich Orloff, η οποία παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μιλάει στο «Eπί Σκηνής» για την παράσταση αλλά και για την εκπαίδευση στην Αγγλία, το αργεντίνικο tango και πολλά άλλα.

 Μίλησε μου για το Romantic Fools και τον ρόλο σου (ή μάλλον τους ρόλους σου).

Ο Άλεξ και η Μάρτζι αντιπροσωπεύουν τον καθένα από εμάς που ψάχνει την αγάπη σ’ αυτήν τη ζωή, καθώς τρώει τα μούτρα του και απογοητεύεται αλλά χωρίς να χάνει το ρομαντισμό του και την ελπίδα ότι κάποτε θα βρει την αληθινή αγάπη! Έντεκα μοναδικά σκετσάκια «τραβηγμένα από τα μαλλιά» που παρουσιάζουν το ζευγάρι μας μέσα από τον αγώνα της αναζήτησης του έρωτα και προσεγγίζουν με χιούμορ τις αλλόκοτες καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί κανείς κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Τελικά όλοι ψάχνουμε το ίδιο αλλά τσακωνόμαστε λες και μόνο ο ένας μπορεί να το έχει! Δεν είναι περίεργο; Όλα μας τα ελαττώματα τα βγάζουμε μέσα στη σχέση μας και γίνεται ο κακός χαμός. Τελικά πόσο πρέπει να ψάξουμε για να βρούμε μία ευτυχισμένη σχέση;

Πες μου δυο λόγια για τον συγγραφέα.

Ο Rich Orloff, είναι ένας μοντέρνος συγγραφέας που αντιλαμβάνεται τον παλμό και τους προβληματισμούς της εποχής του. Είναι βραβευμένος στην Αμερική και τα έργα του παίζονται σ’ όλο τον κόσμο! Είναι ιδανικός στο να πλάθει αστείες καταστάσεις οι οποίες πραγματεύονται σημαντικά θέματα που απασχολούν την ανθρωπότητα που όμως τα παρουσιάζει με έναν κωμικό τρόπο έτσι ώστε ο θεατής να προβληματίζεται μέσα από το γέλιο και την ευχάριστη διάθεση και να πηγαίνει σπίτι του με την ελπίδα να γίνει καλύτερος.

Γιατί η πάλη των δύο φύλων είναι τόσο σημαντική ώστε να ασχολιόμαστε συνέχεια μαζί της;

"Έρως πρώτον κινούν, ακίνητον" - Αριστοτέλης. Ο έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη όλου του σύμπαντος επομένως ό,τι σχετίζεται με αυτόν, μας απασχολεί. Αν δεν υπήρχε ο Έρως θα είχαμε εκλείψει ως είδος, δεν θα είχαμε λόγο αναπαραγωγής και εξέλιξης. Η φύση μας προίκισε μ’ αυτό το ένστικτο πολύ σοφά. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα είναι θέμα χημείας, ορμονών και ενέργειας.

Ποιες είναι οι διαφορές των δύο φύλων που φέρνουν την σύγκρουση αλλά και την αρμονία;

Δεν είναι η διαφορετικότητα που φέρνει τις συγκρούσεις αλλά ο εγωισμός και η δυσκολία να δεχτούμε το διαφορετικό. Οι άνδρες και οι γυναίκες είναι πολύ διαφορετικοί σε πολλά, αλλά αυτό μας κάνει αλληλοσυμπληρούμενους όχι εχθρούς. Όσοι καταφέρνουν να ισορροπήσουν με αυτά τα δεδομένα και να έχουν μία ήρεμη χωρίς εντάσεις καθημερινότητα, θα έχουν μία ολοένα αναπτυσσόμενη σχέση που θα τους κάνει καλύτερους ανθρώπους μέσα στη μοναδικότητά τους και τη ξεχωριστή τους οντότητα.

Πως είναι το εκπαιδευτικό σύστημα στην Αγγλία;

Οργανωμένο. Μα υπάρχει και ένα μεγάλο «αλλά». Οι Έλληνες κουβαλάμε μία συλλογική μνήμη και μία οξυδέρκεια που είναι περασμένη μέσα στο DNA μας και τον τρόπο σκέψης μας. Σκεφτόμαστε στα Ελληνικά κι αυτό είναι μεγάλο προσόν. Έχουμε καλά μυαλά και σπουδαίους εκπαιδευτικούς και επιστήμονες αλλά μόνο αυτό. Δεν ξέρουμε τι να τους κάνουμε και πώς να οργανώσουμε τη γνώση και την παιδεία μας. Για να μη μιλήσω για τα κόμματα μέσα στα πανεπιστήμια... Στο ξακουστό UCL του Λονδίνου, στην εναρκτήρια ύλη του BA Γενετικής συναντάμε τον πολλαπλασιασμό ομώνυμων κλασμάτων! Πράγμα που εμείς μαθαίνουμε από το δημοτικό. Οι συμφοιτητές μου στη δραματική σχολή δεν ήξεραν να εντοπίζουν το ρήμα και το αντικείμενο μέσα σε μία πρόταση. Για άλλη μια φορά οι Έλληνες απαρνούμαστε τα δώρα του Ελληνισμού και χαραμίζουμε την καταγωγή μας.

Πως λειτουργεί το θέατρο στην Αγγλία και ποιες διαφορές βλέπεις από την Ελλάδα;

Και πάλι θα αναφερθώ στην οργάνωση και ό,τι συνεπάγεται με αυτό. Κατά τα άλλα η τέχνη παντού λατρεύεται από τους καλλιτέχνες το ίδιο.

Μίλησε μου για το Αργεντίνικο Τάγκο

Εδώ ή γράφω βιβλίο ή σου απαντώ με ένα απόφθεγμα: "Το bandoneon δε σε αγγίζει αν δεν έχεις πληγές." Το Bandoneon είναι ένα μουσικό όργανο σε Tango ορχήστρες.

Ποιες δυσκολίες παρουσιάζει η κωμωδία ως θεατρικό είδος;

Είναι σαφώς πιο εύκολο για τον καθένα να προκαλέσει τη θλίψη και το κλάμα. Το πιο δύσκολο είναι να προκαλέσεις το γέλιο γιατί αυτό δεν βγαίνει αβίαστα, έχει κάποιο κόστος. Αν ο θεατής δει έναν ηθοποιό να κλαίει και να ωρύεται, μόνο και μόνο από την εικόνα επηρεάζεται. Στην κωμωδία όμως ο ηθοποιός δε γελάει έτσι ώστε να τον μιμηθεί ο εγκέφαλος του θεατή. Στην κωμωδία γελάς με τα παθήματα του ήρωα για τα οποία ο ίδιος υποφέρει. Το αστείο ακυρώνεται όμως αν ο χαρακτήρας επιστατεί πλήρως της θέσης του, ή γελά με τον εαυτό του επάνω στη σκηνή. Η κωμωδία είναι σκληρή και αμείλικτη και η εξίσωση είναι η εξής: Κωμωδία = Τραγωδία + χρόνος/απόσταση.

Ποια είναι η διαφορά της υποκριτικής ανάμεσα στο σινεμά, την τηλεόραση και το θέατρο;

Της υποκριτικής καμία. Της παράδοσης αρκετές. Με τον ίδιο τρόπο προσεγγίζουμε τους χαρακτήρες αλλά τα μέσα μας, διαφέρουν. Άλλο η κάμερα και άλλο το σανίδι. Στόχος είναι να φτάσει η πληροφορία στον θεατή. Με διαφορετικό τρόπο γίνεται στην κάθε περίπτωση αλλά αν μιλούσαμε για τον ίδιο φανταστικό ήρωα, αλλιώς θα όφειλε ο ηθοποιός να τον εξωτερικεύσει. Με λίγα λόγια η διαφοροποίηση γίνεται στο δεύτερο στάδιο, πού ο ηθοποιός προσεγγίζει το κοινό και όχι στο στάδιο που προσεγγίζει το ρόλο.

Ποια είναι η γνώμη σου για την κρίση και το προσφυγικό;

Δε νομίζω πως η γνώμη μου θα παίξει κάποιο ρόλο σε αυτήν την τραγωδία. Τέτοια θέματα είναι πρέπον να τα θίγουμε μόνο αν έχουμε κάτι έμπρακτο να προσφέρουμε, όχι για ψιλή κουβεντούλα. Και εδώ δεν γίνεται «ό,τι μπορεί ο καθένας κάνει» από το σπίτι του. Ή κανονικά ή καθόλου. Μπορεί κάποιος λέγοντας τη γνώμη του να θεωρεί πως έχει κάνει το χρέος του και να απαλλαγεί από τις τύψεις του. Όχι , εγώ.