Βαριέμαι

του Ρικάρντο Ταλεσνίκ

Στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (υπόγειο) από το ΔΗ. ΠΕ.ΘΕ. Κέρκυρας για 5 μόνο παραστάσεις, από Τετάρτη 6 έως Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010, σε μετάφραση της Κατερίνας Χριστοδούλου και σκηνοθεσία της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου.

Η ζωή που δε ζούμε

Το έργο αυτό του Αργεντίνου συγγραφέα που καθόλου δεν βαριέται να γράφει, αγγίζει πτυχές του βίου του σύγχρονου ανθρώπου. Στο πρόσωπο του ήρωα του, όλοι εμείς οι καθημερινοί άνθρωποι θα αναγνωρίσουμε λίγο πολύ τον εαυτό μας, την πίεση την οποία υφιστάμεθα, το χρόνο που κάθε μέρα χάνουμε, τη ζωή που δε ζούμε...

Με σημείο εκκίνησης την άρνηση του πρωταγωνιστή να πάει στη δουλειά του, δημιουργούνται μια σειρά από άκρως αποδομητικές… σκέψεις για το νόημα και την αξία των ψηφίδων που συνθέτουν την καθημερινότητά μας.

Ποιος είναι ο Ρικάρντο Ταλεσνίκ

Συγγραφέας και σκηνοθέτης του θεάτρου, του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης. Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες στις 25 Δεκεμβρίου του 1935. Από παιδί ανέβηκε στο σανίδι σαν ηθοποιός. Ξεκίνησε σπουδές σε αρκετές ειδικότητες αλλά τις εγκατέλειψε όλες. Παράλληλα, άλλαξε πολλές δουλειές, όπως υπάλληλος σε πολυκατάστημα, μεταφορέας στην οικογενειακή επιχείρηση, μεσίτης και αρθρογράφος σε τοπική εφημερίδα, μέχρι το 1964, οπότε έγραψε το πρώτο του σενάριο για την τηλεόραση. Από τότε εργάστηκε ως επαγγελματίας ηθοποιός, σεναριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Έχει παντρευτεί τρεις φορές και έχει δύο παιδιά.

Το 2002 πήρε το βραβείο «Gran Premio de Honor» για το σύνολο του έργου του. Έγινε διεθνώς γνωστός με τα έργα του: «Βαριέμαι», «Οι Γιαπωνέζοι δεν περιμένουν» και «Δεν χρωστάω 100 φορές».
Το «Βαριέμαι» έχει αποσπάσει το βραβείο καλύτερης θεατρικής κωμωδίας «Argentores», έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη και έχει μεταφραστεί και παρουσιαστεί σε περισσότερες από τριάντα χώρες.

Ο Νέστορ Βινιάλε κάνει την κίνηση...

Ο  Νέστορ Βινιάλε, ο ήρωας του Αργεντινού συγγραφέα, υπάλληλος επί οκταετία σε μια ιδιωτική επιχείρηση, έξαφνα, ένα βράδυ Κυριακής, αποφασίζει να μη βάλει το ξυπνητήρι και να μην πάει την επομένη στη δουλειά του… Και την επομένη… και την επομένη… Στη γυναίκα του, τη μητέρα του, τους προϊσταμένους του στην εταιρεία, μία εξήγηση έχει να δώσει: «Βαριέμαι…» Έτσι, μπορεί η γυναίκα του να τον εγκαταλείπει, όμως ο ίδιος γίνεται στα μάτια του περίγυρου ένας ήρωας που λέει φωναχτά αυτό που νιώθουν όλοι αλλά το κρύβουν. Και από πάνω το διεκδικεί!

Και προκαλεί την αντίδραση!

Ο Διευθυντής Προσωπικού κάνει την αναφορά του στη Διεύθυνση στην οποία αναφέρει: «Το να απολυθεί ο Νέστορας Βινιάλε είναι πολύ εύκολο. Το δύσκολο είναι να τον κάνουμε να επιστρέψει κι οι συνάδελφοί του να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που έκανε δεν ήταν παρά μόνο μια τρέλα της στιγμής. Αν τον απολύσω, θα γίνει σύμβολο, θα τον κάνουν ήρωα. Ενώ αν επιστρέψει...θα γίνει η προσωποποίηση της αποτυχίας»

Δεν δουλεύω, δεν δουλεύω...

Ο Νέστορας Βινιάλε μόλις έχει διατυπώσει το δικό του μανιφέστο επαγγελματικής αυτοδιάθεσης, μια ωραία Δευτέρα που αποφασίζει να δει τη ζωή του αλλιώς. Ο περίγυρός του αναστατώνεται και προσπαθεί να τον μεταπείσει. Αυτός αντιστέκεται και γίνεται ήρωας στον εργασιακό και κοινωνικό του μικρόκοσμο. Μέχρι που το «σύστημα» θα βρει τρόπο να κάμψει τις αντιστάσεις του.

«Πρέπει να σηκώνομαι  στις εφτά το πρωί, να ξυρίζομαι, να πλένω δόντια, να φοράω κοστούμι και γραβάτα, να χώνομαι στο μετρό, να φτάνω στο γραφείο, να χαμογελάω σε κόσμο που δεν πάω με τίποτα, να ανέχομαι τα αστεία του διευθυντή. Και όλα αυτά για 40 ευρώ και 30 λεπτά. Δεν αξίζει τον κόπο. Θα μείνω λοιπόν σπίτι σήμερα, γιατί έτσι μου κάνει κέφι».

Μια παράσταση που δεν βαριέσαι καθόλου να την δεις

Ο Ταλεσνίκ μέσα από τη γλαφυρή μετάφραση της Κατερίνας Χριστοδούλου, περιγράφει με ανάλαφρο τρόπο τον εγκλωβισμό του σύγχρονου ανθρώπου σε ένα πλαίσιο από κοινωνικές επιταγές που τον απομακρύνουν από τις πραγματικές του ανάγκες και η σκηνοθέτις Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, στήνει μια εύρυθμη παράσταση με πολύ χιούμορ και κέφι αξιοποιώντας τις καλλιτεχνικές δυνάμεις της Κέρκυρας και κάνοντας καίριες μετακλήσεις από την Αθήνα.

Πρόκειται για μια σύγχρονη σάτιρα που στο επίκεντρό της βάζει το κρίσιμο θέμα της εργασίας και του εργάσιμου χρόνου σε σχέση με την ποιότητα ζωής, την ελευθερία αλλά και την ασυδοσία. Το έργο αυτό το επέλεξα όχι μόνο για το αφοπλιστικό χιούμορ του αλλά και γιατί μας αφορά όλους. Ο τρόπος με τον οποίο λεηλατείται όλο και περισσότερο ο πολύτιμος προσωπικός μας χρόνος, μας αφαιρεί το δικαίωμα να διαχειριστούμε την ζωή μας, να έρθουμε σε επαφή με τον εαυτό μας και να ανιχνεύσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Σε μια εποχή κρίσης όπως αυτή που ζούμε τώρα, η πρώτη κίνηση που γίνεται για να θιχθεί ο εργαζόμενος είναι η μείωση των μισθών με παράλληλη αύξηση του ωραρίου. Η κοινωνία μας επιχειρεί να μας μετατρέψει σε σκλάβους της αναγκαστικής εργασίας για να μπορεί ευκολότερα να μας χειρίζεται και να μας εκμεταλλεύεται. Αλλά ο ήρωας της κωμωδίας μας κάνει την πιο απλή και παθητική κίνηση. Αρνείται να πάει στη δουλειά του. Κι αμέσως κάποιοι αρχίζουν ν’ ανησυχούν. Το έργο αυτό δεν προτείνει λύσεις αλλά θέτει σημαντικά ερωτήματα. Στον καθένα μας έγκειται να αποφασίσει τι απαντήσεις θα δώσει και ποιο θα είναι εκείνο το πρωινό της ζωής του που θα τις κάνει πράξη.

Κατερίνα Πολυχρονοπούλου, σκηνοθέτης της παράστασης και διευθύντρια του ΔΗΠΕΘΕ Κέρκυρας.

Σκηνοθεσία: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου.
Μετάφραση: Κατερίνα Χριστοδούλου.

Κοστούμια: Μαρί Ροδίτη

Παίζουν: Γιάννης Κοτσαρίνης

Ερμίνα Γεράρδη

Νότα Δαρμανή

Κατερίνα Μηλιώτη

Ανδρέας Σκλαβουνάκος

Παραστάσεις: Τετάρτη έως Κυριακή 21.15

Διάρκεια παράστασης: 80’

Τιμές εισιτηρίων: €20 , €16 φοιτητικό

ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ (ΥΠΟΓΕΙΟ)

Πεσμαζόγλου 5

Αθήνα

Τηλέφωνο: 210 3228706 ΩΡΕΣ ΤΑΜΕΙΟΥ (Δευτέρα- Κυριακή 10.00- 13.00 17.00-22.00)

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να πλοηγηθείτε:

-στο θέατρο Τέχνης http://www.theatro-technis.gr/

-στο ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ   Κέρκυρας  http://www.dipethek.gr/