Τρία μονόπρακτα:

Ο γύρος του κόσμου σε 8 λεπτά

Ο θαυμαστός κόσμος του Ωμέγα

Βαλς Εζιτασιόν

Του Πάρι Τακόπουλου

Ο ίδιος αποκαλεί τον εαυτό του υπερρεαλιστή και συχνά τα περιστατικά των θεατρικών του έργων συνθέτουν εικόνες πέραν της κοινής φαντασίας, οικοδομώντας ανάρμοστους κόσμους, ανασυρμένους, θαρρείς, από το υποσυνείδητο ενός μαθηματικού σε φαντασιωτικό παραλήρημα. Το χιούμορ ισοπεδώνει κάθε συγκινησιακή έξαρση, οι ήρωες περνούν στην παράνοια μέσα από λογικές, αντίστροφες εξισώσεις, η ηθική καταλύεται από τον ανατρεπτικό σαρκασμό κι οι χαρακτήρες εξελίσσονται στα άκρα για να μεγεθύνουν ως φορείς των ιδιοτήτων τους τις αντιθέσεις που εκπηγάζουν από τις ακατανόμαστες και συχνά παράλογες τάσεις τους.

Στο «Γύρο του κόσμου σε 8 λεπτά» μια γυναίκα θέλει να κατακτήσει κάθε γνώση αλλά και κάθε εμπειρία στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Ο κύριος που την συνοδεύει στο ταξίδι της, γίνεται αντικείμενο του υποφώσκοντος ερωτισμού της και εγείρει τους πόθους της, ποτίζοντάς την σαμπάνια. Μόνο στο τέλος μαθαίνουμε ότι στο παράδοξο αυτό ταξίδι-ξενάγηση στον κόσμο από αέρος, οι φυσαλίδες του ευγενούς ποτού είναι οι ίδιες οι ζωές των επιβατών κι ο γοητευτικός μεθύστακας που φλερτάρει στα γαλλικά, είναι ο πιλότος του.

Στο «Θαυμαστό κόσμο του Ω» ένας ιερωμένος ετοιμάζει το λόγο του και μια μοναχή με πολλά ερωτήματα του συμπαραστέκεται, προσφέροντας του έμπνευση. Ο υπηρέτης, ένας αφρικανός που σπουδάζει θεολογία αλλά έχει μαρξιστικές θέσεις, προσπαθεί να εμβολίσει στο λόγο του Καρδινάλιου τις δικές του αντιλήψεις για την διευθέτηση των κοινωνικών και θεολογικών εκκρεμοτήτων. Στο αποκορύφωμα της δράσης κι ενώ ο καρδινάλιος με τα χρωματιστά ράσα που θυμίζουν παγόνι βρίσκεται σε δημιουργικό παραλήρημα ο νέγρος κι η όχι και τόσο αγνή, μοναχή καταλήγουν να συνευρίσκονται ερωτικά πίσω από το παραβάν που χωρίζει όπως φαίνεται, τις θρησκείες και τις ιδεολογίες πάσης φύσεως από τον πραγματικό κόσμο και τις ζωτικές ανάγκες των ανθρωπίνων όντων.

Στο μαγευτικό «Βαλς Εζιτασιόν» ένας παρακμασμένος θαυματοποιός στην κόψη της αυτοκτονίας, συζητάει ανέμελα με την σύντροφό του, την αγαπημένη του κούκλα που απλά επαναλαμβάνει τις φράσεις του. Η διέγερση της μουσικής δίνει έμπνευση στο κορίτσι-αυτόματο το οποίο καλούμενο να χορέψει ένα βαλς που φαίνεται πως αποτελεί γι’ αυτήν ισχυρό αναμνησιακό φορτίο, στοιχειωδώς αντιδρά στα ερεθίσματα. Για να έρθει η ανατροπή του φινάλε και να κλειστεί ο άντρας στο κουτί του από την ίδια αυτή γυναίκα, την προστάτιδα κούκλα του που αποδεικνύεται πως στην πραγματικότητα ελέγχει το παιχνίδι. Οι ήρωες εναλλάσσονται στους ρόλους των αυτομάτων, νοσταλγώντας μέσα στην σπαρακτική παρακμή τους, τις εποχές που μπορούσαν ακόμα να αξιοποιούν την νόηση και τις επιθυμίες τους, πριν καταδικαστούν στην επανάληψη μηχανικών κινήσεων και σπαραγμάτων επικοινωνίας αντλημένων από ένα ξεχασμένο λεξιλόγιο το οποίο κάποτε υπήρξε ο κωδικός της συγγένειάς τους με τη ζωή αλλά τώρα δεν είναι παρά το προανάκρουσμα της επερχόμενης ύπνωσης.

Με κοστούμια που αναδεικνύουν το στοιχείο της φάρσας και απλά σκηνικά που διαρκώς μετασχηματίζονται για να εξυπηρετήσουν διαφορετικές ανάγκες κι ατμόσφαιρες από μονόπρακτο σε μονόπρακτο, η παράσταση ενισχύει και υποκριτικά και σκηνοθετικά την σχηματικότητα δράσεων και ηρώων ενώ οι ηθοποιοί τονίζουν ερμηνευτικά τα περιγράμματα δημιουργώντας τύπους που υπηρετούν με χιούμορ και διαύγεια τα εικονοπλάσματα των χαρακτήρων. Αν υπήρχε μια καθαρή κινησιολογική γραμμή και μια πιο εξωστρεφής εκφορά του λόγου, αν είχαν τονιστεί οι δυναμικές αντιθέσεις κι είχαν μορφοποιηθεί πιο καθαρά οι σωματικές εκφάνσεις, το όλο εγχείρημα θα ήταν ακόμα πιο λειτουργικό για την ανάδειξη του αστραφτερού λόγου του Τακόπουλου και των εκκεντρικών, ευφάνταστων αποχρώσεων της δραματουργίας του.

Σκηνοθετική επιμέλεια: Πάρις Τακόπουλος

Σκηνικά-κοστούμια: Μπέττυ Λυρίτη

Μουσική: Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος

Παίζουν: Ράνια Πρέβεζα

Αλέξανδρος Βερώνης

Μπέττυ Λυρίτη

Στο Νεοκλασσικό Κτίριο του ΚΟΜΗ

Λασκαράτου 15

Άνω Πατήσια

Τηλέφωνο: 210 2112135

Κάθε Τρίτη στις 22:15