ΤΙ ΚΟΙΤΑΤΕ, ΡΕ;

Ο Χρήστος Συριώτης μιλάει στο Επί Σκηνής για το πρώτο του έργο το οποίο ερμηνεύει ο ίδιος και για την «υδάτινη» παράσταση που γεννήθηκε μέσα απ’ αυτό.

«Τι κοιτάτε, ρε;» 

«Κι εσείς έτσι ήσασταν στην κοιλιά της μάνας σας».

«Γυμνοί και μόνοι».

Μιλήστε μου για το πρώτο θεατρικό σας έργο το «Τι κοιτάτε, ρε;». Πρόκειται για μονόλογο αν δεν κάνω λάθος…

Ναι. Πρόκειται για ένα κείμενο που γράφτηκε σε μια δύσκολη περίοδο της  ζωής μου. Αναζητούσα μιαν ελπίδα και την βρήκα γυρνώντας πίσω, πολύ πίσω αφού το έργο αφορά ένα αγέννητο πλάσμα μέσα στην μήτρα μιας μάνας…

Μέσα από την αρχέγονη αυτή φωλιά, τη μήτρα και περιτυλιγμένο από το υγρό στοιχείο, αντιλαμβάνεται την απογοήτευση, τις δυσκολίες και το «μαύρο» στις ζωές των ανθρώπων. Αντιλαμβάνεται  πόσο δύσκολη είναι η ζωή της μάνας που τον κουβαλά, και πόση παραίτηση και ήττα υπάρχει σε όλους τους  ανθρώπους σήμερα.

Η επίσκεψη της εγκύου μάνας του στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, είναι σημαδιακή για τον αγέννητο  ήρωα του έργου  γιατί εκεί γνωρίζει, συνομιλεί και ερωτεύεται ένα αρχαιοελληνικό άγαλμα , την πεπλοφορεμένη κόρη. Εκείνη τον γυρίζει ακόμη πιο πίσω, στο παρελθόν. Μέσα από το υδάτινο τοπίο του, μαθαίνει για τους Έλληνες και την ιστορία τους, μαθαίνει για τη ζωή και τον θάνατο που είναι τόσο κοντά.

-«Τι κοιτάτε, ρε ;» Φωνάζει στους απογοητευμένους «Θεατές της Ζωής».    «Κλείστε τα μάτια και κοιτάξτε μέσα, μέσα σας. Έχετε Χρέος απέναντι στη Ζωή , απέναντι στη Δημιουργία , στα Παιδιά σας, στην Πατρίδα σας, στις Μανάδες σας και ο Ένας απέναντι στον Άλλο.»

Φορέας της Ελπίδας, ο ήρωας του έργου , επάνω σε ένα καραβάκι που έρχεται να δέσει στην ακτή,  σηματοδοτεί τον ερχομό μιας «Νέας Ζωής», γεμάτης όνειρα και προσδοκίες.

Πως συνδυάζετε το χιούμορ με την τραγικότητα;

Δεν τα συνδυάζω εγώ , η ζωή τα συνδυάζει .

Με ποιο τρόπο το υγρό στοιχείο επεμβαίνει στην ιδιοσυστασία του αγέννητου ήρωα;

Το νερό είναι το στοιχείο της κάθαρσης, και σηματοδοτεί την αρχή της ζωής. Μέσα από το νερό δεν ήρθαμε όλοι; Σ’ αυτό δεν βαπτιστήκαμε; Δεν «ξεπλύναμε» τόσα και τόσα;

Ήταν απαίτηση  μου να υπάρχει και στην σκηνή  το νερό. Κι ευτυχώς λειτούργησε μαγικά !!!

Πως η μήτρα επιδρά στην σκέψη αλλά και στην κατάσταση του ήρωα;

Η επιστροφή του ανθρώπου στη μήτρα που τον γέννησε μπορεί να είναι ασφάλεια και απάγκιο, όμως όταν γίνεται μέσα από τις εμπειρίες και τις γνώσεις που έχει κάποιος και τυραννία. Επίσης η μήτρα δεν είναι μόνο το αγγείο που μας φιλοξένησε όλους για επτά, οκτώ, εννιά μήνες, αλλά και το καζάνι μέσα στο οποίο αναμίχθηκε η τέχνη και η πνευματικότητα αιώνων ελληνικού πολιτισμού, το αλάτι που πρόσθεσε σε αυτή τη σούπα η Αναγέννηση, το πιπέρι από την Ανατολή και το ξύδι από το Βορρά.

Τι σχέση έχει το έργο με την «χαμένη ελπίδα» της Ελλάδας του 2012.

Για  την ανεύρεση αυτής της ελπίδας γίνεται όλη αυτή η προσπάθεια.

Ο καθένας μας από το μετερίζι του , έχει χρέος να προφέρει κάτι για να «βγούμε στο φώς». Αυτό προσπάθησα να κάνω . Να «πω» κάτι μέσα από την παράστασή  μας, να προβληματίσω, και να χαρίσω αισιοδοξία.

Τι υπόσχεται και τι φοβάται η νέα ζωή που καταφθάνει μονολογώντας μέσα από το σώμα της «μητέρας»;

Δεν υπόσχεται τίποτα και δεν φοβάται τίποτα.

Γεννιέται !!!

Μια νέα Ζωή αρχίζει . Για όλους .

Τι γνώμη έχετε για όλη αυτή την πληθώρα μονολόγων που κατακλύζουν ειδικά φέτος τις θεατρικές σκηνές της πόλης;

Δεν είναι ειδικά φέτος. Πάντα έχουμε πλούσια θεατρική έκφραση στην Ελλάδα.

Τώρα, ο μονόλογος σημειολογικά,  έχει να κάνει με την αυτοκριτική και με τον εσωτερικό διάλογο που κάνουμε με τον εαυτό μας. Πράγμα που δεν κάνουμε ως Λαός. Ή τουλάχιστον δεν κάναμε ως τώρα. Φτάσαμε τόσο γρήγορα στην αγανάκτηση χωρίς ίχνος εσωτερικής σκέψης κι αυτοκριτικής .

Μονολογώντας, η  εξωτερίκευση των σκέψεων και των συναισθημάτων μας, σε μια σκηνή θεάτρου, αποτελεί ύψιστη μορφή «Επικοινωνίας».

Πως ήταν η συνεργασία σας με την σκηνοθέτιδα;

Η Άρτεμις Αποστολοπούλου έχει αισθητική και μέτρο .  Με βοήθησε πάρα πολύ και της οφείλω πολλά. Δεν είναι τυχαίο που όποιος έρθει στην παράστασή  μας , ενθουσιάζεται με την σκηνοθεσία.

Πως θα σχολιάζατε την σύγχρονη, ελληνόφωνη δραματουργία;

Είμαι σίγουρος πως γράφονται σπουδαία ελληνικά κείμενα. Αλλά κανείς δεν τολμά να ρισκάρει να τα ανεβάσει , πλην εξαιρέσεων, γιατί ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που επενδύουν στο καλό ελληνικό έργο. Δυστυχώς  πολλά από τα  ελληνικά έργα που παίζονται σήμερα είναι διορθωμένα τηλεοπτικά  σενάρια της κακιάς ώρας.

Ποια είναι τα προσεχή σας σχέδια;

Να είμαι καλά . Και να καταφέρω πάω την παράσταση μας σε όλη την Ελλάδα.  Ξεκινώντας από την πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη .

Α , και κάτι ακόμη… ξεκίνησα να γράφω το επόμενο μου έργο. Κωμωδία αυτή τη φορά!

Σκηνοθεσία:  Άρτεμις Αποστολοπούλου

Μουσική Σύνθεση: Τάσος Καρακατσάνης

Σκηνικά Κοστούμια: Ναταλία Μηλιώκα

Σχέδια & Σκίτσα: Άρτεμις Τσακνιά

Τραγούδι: Παναγιώτης Τερζάκης

Video art, Graphic animation, Φωτογραφίες: Δημήτρης Ζόγκας

Βοηθός Σκηνοθέτη : Παντελής Γερογιάννης

Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Σοφία Καραγιάννη

Μακέτα: Κωνσταντίνος Λίγκας

Παίζει ο Χρήστος Συριώτης

STUDIO ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗ

Μαυρομιχάλη 134

Τηλέφωνο: 2106453330

Κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.15

Τιμή εισιτηρίου: 10 € γενική είσοδος