ICE TEA

«Αννιούτα» σε διασκευή από το διήγημα του Άντον Τσέχωφ

Τους ένωσε μια κοινή εργασία στη σχολή κι η αγάπη για ένα διήγημα του Τσέχωφ. Τώρα εμφανίζονται στο off-off festival στο θέατρο «Επί Κολωνώ» και θα είναι η πρώτη τους εμφάνιση ως ομάδα. Τους εύχομαι να πραγματοποιήσουν όλα τα όνειρά τους και να μην μας απογοητεύσουν σ’ αυτή την πρώτη τους δοκιμασία στη σκηνή. Απαντώντας στις ερωτήσεις του «Επί Σκηνής» μας δίνουν ένα στίγμα της σκηνικής τους δράσης και των μελλοντικών τους στόχων.

Μιλήστε μου για την ομάδα σας και το ιστορικό της πορείας της.

Η ομάδα μας ICE TEA, που αποτελείται από τους Μύρια Χώπλαρου, Στέφανο Παπατρέχα, Λήδα Θωμαϊδη, Δέσποινα Κατσαρού και Κατερίνα Χατζάκη, δημιουργήθηκε στα πλαίσια μιας εργασίας που μας ανατέθηκε στη σχολή από την καθηγήτριά μας κα. Τζένη Μιχαηλίδου. Η εργασία ήταν να επιλέξουμε ανά ομάδες ένα διήγημα του Τσέχωφ και να το κάνουμε θεατρικό έργο μ’ όποιον τρόπο η κάθε ομάδα επιθυμεί. Εμείς επιλέξαμε το διήγημα "Ανιούτα", και την συγγραφή της διασκευής του σε θεατρικό έργο ανάλαβαν ο Στέφανος Παπατρέχας και ο Χρήστος Κοροβίλας. Η απoστολή επετεύχθη και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε ως ομάδα και να το παρουσιάσουμε σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Έτσι προέκυψε η συμμετοχή μας στο φεστιβάλ.

Μιλήστε μου για την παράσταση που παρουσιάζετε στο φεστιβάλ

Όπως είπαμε το έργο Αννιούτα είναι διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του Τσέχωφ. Η δράση μεταφέρεται στην Αθήνα του -50 κι όλο το έργο είναι γραμμένο σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο (και τροχαϊκό μέτρο σε ένα μικρό μέρος του). Τα πρόσωπα είναι ο Αφηγητής της ιστορίας, η Άννα, ο Κυριάκος, ο ζωγράφος Δομήνικος και η καφετζού Κιοπέογλου. Η Άννα, μια γλυκιά, ευαίσθητη, εύθραυστη κοπέλα γνωρίζει και στην συνέχεια συζεί με τον σοβαρό, φιλόδοξο φοιτητή ιατρικής Κυριάκο. Από τον Κυριάκο και την ταλαιπωρία εξ αιτίας του, θα περάσει στο Δομίνικο ένα γείτονα ζωγράφο και στην Κιοπέογλου μια καφετζού από την Πόλη για να καταλήξει πάλι στον Κυριάκο μέσα από μια εναλλαγή σκηνών και τραγουδιών και με στόχο να μας καταδείξει τη σχέση θύτη-θύματος. Πόσο εύκολο είναι να διαλέξεις ρόλο ανάμεσα σε αυτόν του θύματος και του θύτη; Μπορείς να απαρνηθείς το ρόλο από την στιγμή που τον διάλεξες και να αλλάξεις ή εντέλει ο χαρακτήρας μας, δεν αλλάζει; Μέσα από σκηνές, στις οποίες το γέλιο διαδέχεται τη συγκίνηση, ο θεατής θα δει πόσο η επιλογή του ρόλου ανάμεσα σε θύτη και θύμα καθορίζει τη ζωή. Η παράσταση διαρκεί περίπου 25 λεπτά και ακούγονται τρία τραγούδια από το «Έκτο πάτωμα» του Σταμάτη Κραουνάκη και ένα τραγούδι γραμμένο από μέλη της ομάδας τα οποία συνδέονται μέσω του αφηγητή.

Πως αντιλαμβάνεστε το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;

Θεωρούμε πως τα πράγματα, όσο δύσκολα κι αν φαίνονται, είναι ελπιδοφόρα. Ευτυχώς πολλά θέατρα όχι απλώς επιβιώνουν μέσα στις σημερινές συνθήκες αλλά γεμίζουν και οι παραστάσεις συνεχίζουν να μας επηρεάζουν. Υπάρχουν πολύ περισσότερες απόψεις και οπτικές, οι οποίες δίνουν μια πολυφωνία. Το θέμα είναι αυτή η πολυφωνία να μας πάει προς τα μπρος. Αλλά έτσι κι αλλιώς ανάμεσα σε τόσες πολλές παραστάσεις ακόμα και μία ή δύο να ξεχωρίσουν είναι αρκετές ώστε να συμβάλουν στην πρόοδο του θεάτρου. Κατά τη γνώμη μας είναι ευτυχία στην Αθήνα να παίζονται τόσες πολλές παραστάσεις το χρόνο. Και στο κάτω της γραφής γιατί κανείς δεν παραπονιέται για τα τόσα μπαρ που ολοένα ανοίγουν; Ας μη μιζεριάζουμε! Ας είμαστε αισιόδοξοι!

Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον;

Ο καθένας μας έχει τα δικά του σχέδια και όνειρα. Όλοι ωστόσο θέλουμε να είμαστε παρόντες και να μετέχουμε στα θεατρικά πράγματα. Επιθυμούμε επίσης η ομάδα μας να συνεχίσει να έχει αυτή τη δημιουργική διάθεση και είτε «ως έχει» είτε με άλλη σύσταση να έχει λόγο και άποψη κάνοντας και άλλες παραστάσεις στο μέλλον. Το σίγουρο είναι πως έχουμε πολλά όνειρα και πολλή θέληση να τα υλοποιήσουμε!

Τι γνώμη έχετε για το φεστιβάλ;

Αναμφισβήτητα το θέατρο Επί Κολωνώ προσφέρει μια ευκαιρία σε πολλές νέες ομάδες, πράγμα που δε συναντάμε συχνά. Είναι πραγματικά όμορφο να βλέπεις τόσες πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες κάτω από τη σκέπη ενός θεάτρου κι ενός φεστιβάλ. Δίνει έτσι την προτροπή να ενώσουν τις δυνάμεις τους νέοι άνθρωποι που ασχέτως του αποτελέσματος, σίγουρα έχουν κάτι να πουν.

Για ποιο λόγο κάνετε θέατρο;

Μεγάλη και σίγουρα ανεξάντλητη συζήτηση. Ένας λόγος είναι πως μας αρέσει αυτό που κάνουμε, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε το λόγο. Ένας άλλος ίσως είναι πως δοκιμάζουμε τους εαυτούς μας μπαίνοντας σε ρόλους οι οποίοι κάνουν και ζουν αυτά που εμείς μπορεί να μην κάνουμε και να μην ζήσουμε ποτέ. Επίσης μαθαίνουμε πολλά μέσα σε αυτό το ταξίδι τόσο για τους άλλους γύρω μας όσο για τους ίδιους μας τους εαυτούς. Ένας λόγος που κάνουμε θέατρο μπορεί και να είναι και το πως για μία ή δύο ώρες ξεχνάμε λίγο τον κόσμο μας και μπαίνουμε σ’ έναν άλλο, μπορεί όχι πραγματικό αλλά σίγουρα πιο ουσιαστικό. Υπάρχουν πάρα πολλές αιτίες για να καλύψουν το κενό και την άγνοια ίσως της πιο βαθιάς επιθυμίας που μας σπρώχνει να κάνουμε θέατρο, οπότε ας αρκεστούμε σε αυτές.

Ποια είναι η γνώμη σας για  το διαδικτυακό περιοδικό για το θέατρο  «Επί Σκηνής»;

Δεν έχουμε την καλύτερη σχέση με την τεχνολογία, αλλά ως ηθοποιούς μας αφορά οτιδήποτε σχετίζεται με το θέατρο και με τον πολιτισμό γενικότερα. Είναι καλό να μαθαίνει περισσότερος κόσμος για το θέατρο κι από τη στιγμή που μεγάλο μέρος, κυρίως των νέων, ενημερώνεται διαδικτυακά, την ενημέρωση αυτού του είδους θα την συναντάμε όλο και περισσότερο, με μεγάλη ευχαρίστηση.