Καλειδοσκόπιο 4

«Nakiami-Δεν κλαίω άλλο»

H ομάδα Καλειδοσκόπιο 4 παρουσιάζει στο φεστιβάλ την περφόρμανς «Nakiami-Δεν κλαίω άλλο» στις 21 κι 22 Ιουνίου. Απαντώντας στις ερωτήσεις μας, μάς δίνουν μια πιο καθαρή εικόνα του προβληματισμού τους, ο οποίος, μέσα από αυτοσχεδιασμούς, κατέληξε να οργανωθεί δραματουργικά και να αποτελέσει το υλικό για την παράσταση τους. Ο έρωτας, η αγάπη, οι ανθρώπινες σχέσεις, τα αδιέξοδά τους, οι αναπόφευκτες αλλαγές που δημιουργούν τις ρήξεις κι η ανάγκη να κατανοήσεις, να αγαπήσεις, να δικαιώσεις και να δικαιωθείς, πέρα από ανασφάλειες κι απογοητεύσεις...

Μιλήστε μου για την ομάδα σας και το ιστορικό της πορείας της.

Η ομάδα μας είναι νεοσύστατη, άλλα όλα τα μέλη της, έχουν δραστηριοποιηθεί στο παρελθόν στον θεατρικό χώρο. Κοινό σημείο αναφοράς έχουμε την ομάδα «Άντωση», μέλη της οποίας ήμασταν όλοι στο παρελθόν. Κι έχουμε κάνει κάποιες ακόμη συνεργασίες και με την ομάδα “Αντίθεση” και πρόσφατα με την Buzz productions theater. Αυτή πάντως είναι η πρώτη σκηνική παρουσία της ομάδας μας και είναι το πρώτο έργο μιας τριλογίας, που ο θεματικός της κύκλος θα ολοκληρωθεί με τη μοναξιά και την ελευθερία. Το πρώτο μέρος είναι η αγάπη που πραγματεύεται το παρόν έργο. Η ομάδα αποτελείται από 3 ηθοποιούς, έναν άντρα και δύο γυναίκες, τους Χρυσούλα Καή, Χαρά Κωτσή και Γιώργο Στυλιανόπουλο αλλά κι ένα guest star.

Μιλήστε μου για την παράσταση που παρουσιάζετε στο φεστιβάλ

Είναι μια αυτοσχεδιαστική προσπάθεια απ' την οποία η ομάδα δημιούργησε τα κείμενα της, μονολόγους και διαλόγους, με κεντρικό θέμα την αγάπη σε 3 βασικές της εκφάνσεις: τον έρωτα, τη φιλία και την καθημερινή ζωή που περιλαμβάνει την αγάπη προς τον λίγο έως και καθόλου γνωστό συνάνθρωπο μας.

Ο έρωτας που φθίνει, η αγάπη που τεμαχίζεται και το θάρρος ή η ακατανί-κητη εμμονή του ανθρώπου να πληγώνεται και να φτάνει σε αδιέξοδα, ξανά και ξανά...

Η φιλία που δεν έχει τις βιολογικές ανάγκες του έρωτα, αλλά κι' αυτή πολλές φορές θα φτάσει σε τέλμα, ίσως και εξ' αιτίας του έρωτα ή απλά γιατί ο χρόνος περνάει

και οι άνθρωποι αλλάζουν, όλα φτάνουν στο γελοίο, στο απροχώρητο, οι συνθήκες διαφοροποιούνται και μας καταλήγουνε σε "κάθε εγώ και κάθε εσύ".

Εμείς, που καθημερινά ζούμε στη sadland, που καθημερινά ακούμε και αναπνέουμε τηντρέλα του διπλανού, πόσο μπορούμε να μείνουμε άνθρωποι και ν' αγαπάμε;

Η νεκροψία θα δείξει... ή ίσως...

Το έργο αποτελείται από 4 κομμάτια, τρία μέρη και έναν επίλογο. Το κάθε μέρος αντιστοιχεί στο είδος της αγάπης που πραγματεύεται.

Πλέκει διάφορους τρόπους θεατρικής παρουσίας στη σκηνή, από κλασικό ως σύγχρονο, εμπλέκοντας αρκετά στοιχεία αυτοσχεδιασμού και devised.

Η σκηνική του μορφή είναι πολύ αφαιρετική και με ελάχιστα props όπως ταιριάζει σ' ένα έργο με αρκετές επιρροές από την ιαπωνική κουλτούρα και θέατρο.

Πως αντιλαμβάνεστε το μέλλον του θεάτρου στη χώρα μας;

Το θέατρο στην Ελλάδα είναι δυσοίωνο, τουλάχιστον από οικονομικής πλευράς. Φυσικός απόηχος μιας κρίσης η οποία βρίσκεται ακόμη στα σπάργανά της. Παρ' όλες τις οικονομικές αντιξοότητες όμως και τον κορεσμό του κλάδου απ’ την πληθώρα των αποφοίτων, η συνεχής δημιουργία μικρών ομάδων με όραμα και όρεξη για δουλειά, αποτελούν ίσως την απάντηση στο καλλιτεχνικό τέλμα στο οποίο οδηγούν το θέατρο οι υπερπαραγωγές. Ναι, έχει μέλλον το θέατρο και αυτό προσπαθούμε ν' αποδείξουμε όλοι εμείς που δίνουμε όσο χρόνο διαθέτουμε για την δημιουργία ενός αξιόλογου και ουσιαστικού θεάματος στο θεατρικό ορίζοντα. Στο χέρι μας είναι να δημιουργήσουμε και να στηρίξουμε το νέο αυτό ρεύμα, το οποίο ήδη έχει αρχίσει να φυσάει και να επιβεβαιώσουμε το νόμο που λέει ότι στην περίοδο οικονομικών κρίσεων η τέχνη ξαναγεννιέται δημιουργώντας νέους κώδικες και δίνει λύσεις στις προβληματισμένες κοινωνίες οι οποίες δεν έχουν και πολλές διεξόδους πια...

Ποια είναι τα δικά σας όνειρα για το μέλλον;

Όνειρα: να μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι να βρουν το τρόπο ν' αγαπούνε με τον σωστό τρόπο, να ομορφύνει επιτέλους η πόλη γύρω μας, να γνωρίσουμε τον άγνωστο έξω και μέσα κόσμο, να βρούμε όλοι μας τους ανθρώπους που νοιώθουμε ότι μας ταιριάζουν να' ναι γύρω μας, να ξυπνήσουμε μια μέρα και να αρχίσουμε να βιώνουμε την καθημερινότητα όσο πιο ευτυχισμένα μπορούμε. Ε! ας ονειρευτούμε και για το χώρο μας να ξαναγεμίσει... Αλλά και για μας, να τους προσφέρουμε ότι πιο ουσιαστικό και ανθρώπινο μπορούμε.

Τι γνώμη έχετε για το φεστιβάλ;

Το φεστιβάλ είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για όλους εμάς που θέλουμε να δώσουμε μια πρώτη σκηνική παρουσία στη δημιουργία μας, παίρνοντας τη πολύτιμη αντίδραση του κοινού. Αλλά είναι και ένας κοινός τόπος όπου μπορούμε ν' ανταλλάξουμε έμπρακτα απόψεις και ιδέες μεταξύ μας, όλοι οι εκπρόσωποι των ομάδων και γιατί όχι, να δημιουργήσουμε και δυνατότητες για πιθανές συνεργασίες. Όσο καιρό παρακολουθούμε το φεστιβάλ έχουμε δει κάποιες ενδιαφέρουσες παραστάσεις, μερικές απ' τις οποίες πήραν και τον δρόμο τους... Μέχρι στιγμής η διοργάνωση του φεστιβάλ είναι άψογη και πιστεύουμε ότι δεν θ' αλλάξει η άποψη μας αυτή...

Για ποιο λόγο κάνετε θέατρο;

Ένα από τα πρώτα πράγματα που συζητήσαμε όταν φτιάξαμε την ομάδα μας ήταν η απάντηση αυτού του ερωτήματος. Οι απαντήσεις που δώσαμε ήταν οι εξής: Επειδή μας αρέσει να ονειρευόμαστε, να μεταφέρουμε τον εαυτό μας στους άλλους μ' αυτό το μαγικό τρόπο, να επικοινωνούμε με τους διπλανούς μας επί της ουσίας και να παίζουμε αυτό το μαγικό παιχνίδι για «μεγάλους».

Ποια είναι η γνώμη σας για  το διαδικτυακό περιοδικό για το θέατρο  «Επί Σκηνής»; 

Είναι ένα ενδιαφέρον site, αν κι η μορφή του θα μπορούσε να' χει πιο διαδραστικό χαρακτήρα και η εμφάνισή του να είναι πιο πρωτοποριακή. Όχι ότι δεν είναι καλή η χρηστικότητα! Επίσης καλό θα ‘τανε να' χε κι ένα άρθρο με παγκόσμια νέα του θεάτρου...