Ιωάννα Κανελλοπούλου

Είναι απολύτως αναγκαίο, η πρόσβαση στη Τέχνη να κατανοηθεί ως κοινωνικό δικαίωμα

Η Ιωάννα Κανελλοπούλου σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε από το Θέατρο Τέχνης-Κάρολος Κουν. Έχει λάβει μέρος στις παραστάσεις: «Κυρία Λώρα» σε διασκευή-σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού, «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, «Ηλέκτρα αυτουργός» σε σύλληψη/σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου, «7 Εβραιόπουλα, ένα έργο για τη Γάζα» της Caril Churchill σε σκηνοθεσία Θανάση Χαλκιά, «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Renate Jet, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Peter Stein, «Οιδίπους 2+2»(διασκευή) του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία Δ. Βέργαδου, «Περάσματα» του Γ. Ρούσσου σε σκηνοθεσία M. Seibel, «Η Σαμάνθα και ο Μαξ στο βυθό της ασφάλτου» του Άκη Δήμου σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γράμψα, «Η ζωή είναι ωραία...», μονόπρακτα του Άντον Τσέχωφ σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη, «Μεγάλο και μικρό» του Botho Strauss σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γράμψα, «Βάκχες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Peter Hall. Και στις παιδικές παραστάσεις « Ο Τζακ και η φασολιά» και «Ο αυτοκράτορας και το αηδόνι» σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη. Στον κινηματογράφο συμμετείχε στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Νύφες». Πανέξυπνη, με εκφραστική άνεση και ανησυχίες αλλά και συνείδηση των όσων συμβαίνουν γύρω της και μέσα της, η Ιωάννα είναι έτοιμη να επιχειρήσει τομές στην θεατρική της πορεία και να καταθέσει το ταλέντο της και την ψυχική της ποιότητα στη σκηνή. Η πορεία της φαίνεται ενδιαφέρουσα και θα ήταν πρόκληση να την παρακολουθήσουμε στο μέλλον. 

Σε ποια παράσταση παίζετε φέτος;

Μόλις τελειώσαμε τις παραστάσεις της «κυρίας Λώρας» στο χώρο του διαδικτυακού περιοδικού «ελculture», όπου είχα την τύχη να παίξω τη Λώρα, την ηρωίδα του μυθιστορήματος της Μαργαρίτας Καραπάνου «Ναι», σε σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού. Και συνεχίζω με εντατικές πρόβες για την παράσταση «Tο σημάδι του Κάιν» που θα παιχτεί από Οκτώβριο στο θέατρο του Νέου Κόσμου σε σκηνοθεσία Θανάση Χαλκιά. Πρόκειται για μια παράσταση που διαχειρίζεται τη βία για την οποία δουλεύουμε όλοι με μεγάλη πίστη. Θεωρώ μάλιστα ότι κάτω από τις παρούσες συνθήκες καθίσταται και με τραγικό τρόπο, εξαιρετικά επίκαιρη. Συγχρόνως κάνω πρόβες για ένα αναλόγιο που θα παρουσιαστεί στο γαλλικό ινστιτούτο σε σκηνοθεσία Δ. Βέργαδου όπως και για την επανάληψη της «κυρίας Λώρας» από Σεπτέμβρη.

Μιλήστε μου για τους σημαντικούς σταθμούς στην καριέρα σας.

Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σημαντικούς ανθρώπους. Το πιο καταλυτικό όμως υλικό στη σχέση μου με το θέατρο, μου το έχει προσφέρει η ζωή μου έξω απ’ αυτό.

Ποιες στιγμές έχουν μείνει στην μνήμη σας από την ως τώρα εμπειρία σας.

Όποτε τα πράγματα βγαίνουν από τη νόρμα τους, μια ξαφνική πηγαία αντίδραση, μια αναπάντεχη πυκνότητα ατμόσφαιρας στο χώρο, τότε που καταλαβαίνεις ότι κάτι το οποίο όντως αφορά το θεατή έχει βρει το δρόμο του προς αυτόν... Τα λόγια κάποιων σοφών ανθρώπων, η μεγάλη δημιουργική κούραση, οι πολύωρες φρενήρεις συζητήσεις για σπουδαία κείμενα, τα γλεντοκοπήματα των περιοδειών, παράξενες συναντήσεις και συγγένειες, να παίζεις με πυρετό, να παίζεις μετά από κηδείες, μετά από έρωτες, να μη μπορείς καθόλου να παίξεις, να καίγεται η Αθήνα στα τελευταία δεκεμβριανά και συ να πρέπει να κατανοήσεις τη θέση του θεάτρου αν υπάρχει σ’ όλα αυτά .  

Τι ήταν για σας η κινητήριος δύναμη ώστε να συνεχίσετε την πορεία σας στον δύσκολο χώρο της υποκριτικής.

Η ανάγκη να βιώσω έτσι όπως βιώνει κανείς στο θέατρο, όλα όσα αναφέρθηκαν πιο πάνω, υποθέτω.

Ποια είναι η γνώμη σας για το τηλεοπτικό κατεστημένο;

Ελπίζω μόνο ότι κάποια στιγμή θα είναι εξίσου συμφέρον για τους υπεύθυνους των καναλιών όσο για το κοινό, να προσφέρουν υψηλότερης αισθητικής προϊόν. Σε κάθε περίπτωση αυτή την περίοδο προκρίνεται η σκέψη πάνω στο πολιτικό ρόλο του μέσου.

Ποια είναι η οπτική σας για τον Ελληνικό κινηματογράφο;

Το να γυρίσει κανείς μια ταινία στην Ελλάδα παραμένει πάντα μια πράξη σχεδόν αυτοθυσίας. Χαίρομαι όμως που μπορούμε και πάλι να μιλάμε για καλό ελληνικό κινηματογράφο που ο κόσμος παρακολουθεί στις αίθουσες. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει μια μεγαλύτερη κινητικότητα και εξωστρέφεια, λιγότερη εξάρτηση από τους παραδοσιακούς θεσμικούς παράγοντες, περισσότερη αυτοδιάθεση και αυτοπεποίθηση.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτιστικούς φορείς στη χώρα μας;

Ο πολιτισμός ήταν πάντα υπόθεση ελάχιστων οραματιστών. Δεν υπήρξε ποτέ κρατική προτεραιότητα. Όσον αφορά το κράτος, εξυπηρέτησε μια σειρά από άλλοθι και συμφέροντα κι ως εκεί. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει σοβαρή υποδομή. Είναι όμως απολύτως αναγκαίο κάποια στιγμή η πρόσβαση στη Τέχνη να κατανοηθεί ως κοινωνικό δικαίωμα.  

Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχετε επισημάνει στην θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Είναι λίγο πολύ ένα αμάλγαμα ευτυχών συγκυριών και ποικίλων πασαλειμμάτων. Δε θεωρώ ότι μπορούμε να μιλάμε για κάτι οργανωμένο. Το πλεονέκτημα είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Και ίσως η ελεύθερη πρωτοβουλία στην οποία σε εξαναγκάζει το εκπαιδευτικό κενό. Αυτό όμως δεν επαρκεί στο ελάχιστο ως προς την θεωρητική και τεχνική κατάρτιση ενός ηθοποιού.

Ποιοι δημιουργοί υπήρξαν για σας κινητήριες δυναμικές στην ως τώρα πορεία σας;

Οι ποιητές. Όπως και οι εικαστικοί. Αυτοί όμως που με συγκινούν βαθειά είναι οι άνθρωποι των οποίων η ίδια η ζωή και η παρουσία, αποπνέει «Τέχνη».

Ποια θεωρείτε την ιδανική συνεργασία που θα επιδιώκατε;

Την επί «ίσοις όροις» με αλληλοσεβασμό, πνευματική συγγένεια και σταθερότητα. Αν με ρωτούσατε για δασκάλους ίσως η απάντηση να ’ταν διαφορετική. Βρίσκομαι όμως πιθανόν στην ηλικιακή αναγκαιότητα να αισθάνομαι συνδημιουργός περισσότερο παρά όργανο μιας εξαιρετικής σκηνοθεσίας. Και πάντα προτιμώ την ομαδική δουλειά.

Πως αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση καθώς μάλιστα το θέατρο δεν προσφέρει ποτέ ικανοποιητικές αποδοχές;

Με υπομονή, προσπάθεια, χιούμορ και δραστηριοποίηση. Επίσης με αμφισβήτηση σχετικά με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της και τις λύσεις που επιχειρείται να δοθούν. Τέλος με σοβαρό θυμό για όλες τις ευθύνες που ποτέ δεν αποδίδονται και ποτέ δεν αναλαμβάνονται απ’ όλες τις πλευρές (συμπεριλαμβανομένων και ημών των ιδίων) και που οδηγούν έναν συνταξιούχο σήμερα να μαζεύει πατημένα φρούτα που έπεσαν από τους πάγκους της λαϊκής

.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Θά ‘θελα να μπορώ να συνεχίσω να κάνω θέατρο καταρχάς. Πρόσφατα έκανα την εικονογράφηση για το παραμύθι «Το μεγάλο ταξίδι της Μαριάνθης» της Αγγελικής Καρυστινού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Ήταν κάτι που επίσης ευχαριστήθηκα πολύ και θα ήθελα να επαναλάβω.

Ποια η γνώμη σας για το διαδικτυακό περιοδικό Επί Σκηνής;

Νομίζω ότι είναι σημαντικό να μπορούν νέοι άνθρωποι να βρουν ένα βήμα έκφρασης και ένα χώρο επικοινωνίας για το Θέατρο.