Αγγελική Καρυστινού

Είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς έχουμε τόσο καλούς ηθοποιούς με τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα...

Το θέμα σε μια συνεργασία δεν είναι, να είναι ιδανική, αλλά να είναι συν-εργασία.

Πολυσχιδής, δραστήρια και ταλαντούχα, η Αγγελική Καρυστινού αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια με τους Δημήτρη Μαυρίκιο, Ασπασία Κράλλη, Roberta Carreri, Torgei Werham και Albrecht Hirche ενώ έχει σπουδές στη μουσική και το χορό.

Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τους Πήτερ Χωλ («Βάκχες»), Ασπασία Κράλλη («Ο έρωτας δαγκώνει»), Νίκο Μαστοράκη («Το ξύπνημα της άνοιξης»), Τάσο Ράτζο («Της ροδιάς το δάκρυ»), Νίκο Καμτσή («Μια θάλασσα από παραμύθια»), Μιχαήλ Ζάιμπελ («Περάσματα»), Αλέξανδρο Βούλγαρη («The Lady», «1984»), Πέπυ Οικονομοπούλου («Νύχτες χαμένων ερώτων», «Η Ψευτοϋπηρέτρια»), Ευαγγελία Χρηστάκου («Fire walk with me»), Δήμητρα Θεοδωρίδου («Διηγήματα», devised theater) και τη γαλλική ομάδα «Illustration Confuse» σε φεστιβάλ στο εξωτερικό.

Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο έχει κάνει προσεγμένες επιλογές ενώ έχει συνεργασίες ως θεατρολόγος, σεναριογράφος, βοηθός σκηνοθέτη και υπεύθυνη παραγωγής. Έχει διδάξει θεατρικό παιχνίδι και ήταν υπεύθυνη θεατρικών ομάδων σε σχολεία και δήμους. Έχει μεταφράσει και επιμεληθεί βιβλία των Στανισλάφσκι, Μποάλ, Μακντόναλτ κτλ

Στο «Επί Σκηνής» μιλάει για τις φετινές εμφανίσεις στο θέατρο, τις δυσκολίες του επαγγέλματος και τις ελλείψεις στη θεατρική παιδεία και θυμάται ευχάριστες αλλά και επώδυνες στιγμές που βίωσε στο μαγικό βασίλειο της σκηνής.

Σε ποια παράσταση παίζετε φέτος;

Φέτος έκανα μια δική μου παράσταση, την «Κυρία Λώρα» που βασίζεται στο «Ναι» της Μαργαρίτας Καραπάνου μαζί με την Ιωάννα Κανελλόπουλου που έπαιξε και τον ομώνυμο ρόλο. Εγώ έπαιζα τη Λούκα, το σκύλο της. Και τώρα παίζω στο «Πολύ κακό για το τίποτα» του Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κοέν που παίζεται στο Θέατρο Αργώ. Παράλληλα αυτές τις μέρες κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη ένα βιβλίο για παιδιά που έγραψα «Το μεγάλο ταξίδι της Μαριάνθης» με εικονογράφηση της Ιωάννας Κανελλόπουλου και πάλι.

Μιλήστε μου για τους σημαντικούς σταθμούς στην καριέρα σας.

Νομίζω ότι κάθε σταθμός είναι σημαντικός γιατί ακόμα και αν τελικά δε σου αρέσει η «περιοχή» κάτι έχεις μάθει από το ταξίδι.

Ποιες στιγμές έχουν μείνει στην μνήμη σας από την ως τώρα εμπειρία σας;

Μια performance που είχαμε κάνει με τον Αλέξανδρο Βούλγαρη που ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία. Τη θυμάμαι ακόμα εκείνη τη νύχτα και μετά θυμάμαι συζητήσεις, ανθρώπους, κάποιες στιγμές… Και δυστυχώς δεν μπορώ να ξεχάσω τον Κωνσταντίνο Παπαχρόνη και την οδυνηρή εμπειρία να παίζουμε ενώ εκείνος δεν ήταν μαζί μας.

Τι ήταν για σας η κινητήριος δύναμη ώστε να συνεχίσετε την πορεία σας στον δύσκολο χώρο της υποκριτικής.

Πραγματικά δεν ξέρω. Πολλές φορές έχω πει «έως εδώ. Δεν πάει παραπέρα» και μετά κάτι γίνεται και συνεχίζω… Έχω κάνει πολλές δουλειές και εξακολουθώ να κάνω -διδάσκω και σ’ ένα σχολείο- αλλά ακόμα δεν έχω βρει κάτι που να με παρασέρνει, να με αφορά τόσο όσο το θέατρο.

Ποια είναι η γνώμη σας για το τηλεοπτικό κατεστημένο;

Και στην τηλεόραση μπορούν να γίνουν καλά πράγματα. Πάρτε για παράδειγμα το «Νησί», που είναι εξαιρετική δουλειά. Έχω παίξει αρκετά στην τηλεόραση και θεωρώ ότι μπορείς να μάθεις πολλά στο γύρισμα: ετοιμότητα, ευελιξία, προσαρμοστικότητα, συνεργασία με πάρα πολλά άτομα διαφόρων ειδικοτήτων.

Ποια είναι η οπτική σας για τον Ελληνικό κινηματογράφο;

Νομίζω ότι ο ελληνικός κινηματογράφος σήμερα έχει να επιδείξει πολύ σοβαρό έργο, πράγμα εξαιρετικά περίεργο, αν συλλογιστείτε ότι δεν υπάρχουν σχολές ούτε χρήματα. Κι όμως πολλοί νέοι σκηνοθέτες- ο Λάνθιμος, ο Βούλγαρης, ο Τζουμέρκας, ο Κούτρας, ο Αλεξίου και άλλοι- έχουν πολύ ιδιαίτερη κινηματογραφική γλώσσα και κάνουν ενδιαφέρουσες ταινίες που και στο κοινό έχουν απήχηση και σε σημαντικά φεστιβάλ ταξιδεύουν, κερδίζοντας διακρίσεις και βγάζοντας από την αφάνεια και τη μιζέρια του το ελληνικό σινεμά. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους πολιτιστικούς φορείς στη χώρα μας;

Δεν θέλω να αρχίσω την γνωστή γκρίνια για την κακή λειτουργία όσον αφορά τις επιχορηγήσεις που είναι σημαντικός θεσμός και οξυγόνο για το θέατρο αλλά δεν είναι η ουσία του προβλήματος. Νομίζω ότι το πρόβλημα στη χώρα μας είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική γύρω από την τέχνη. Έτσι δεν υπάρχει εκπαίδευση ούτε για τους καλλιτέχνες ούτε όμως και για το κοινό. Και γενικώς η τέχνη καταλήγει κάτι σαν πάρεργο ή στην καλύτερη περίπτωση μια ωραία διασκέδαση, αλλά μέχρι εκεί. Δυστυχώς.

Ποια πλεονεκτήματα και ποια μειονεκτήματα έχετε επισημάνει στην θεατρική παιδεία στην Ελλάδα;

Δεν έχω επισημάνει κανένα πλεονέκτημα δυστυχώς, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι Δάσκαλοι. Όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Η εκπαίδευση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Στις δραματικές σχολές δε μαθαίνουμε βασικά πράγματα: όπως να διαβάζουμε σωστά ένα κείμενο, να δουλεύουμε ένα ρόλο, να διαχειριζόμαστε τα εκφραστικά μας μέσα. Οι περισσότερες σχολές δίνουν κομμάτια στα παιδιά και κυριολεκτικά τους τα «φοράνε» για να περάσουν τις εξετάσεις αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με την εκπαίδευση ενός ηθοποιού. Ίσα-ίσα που κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Όλα τελικά τα μαθαίνουμε δουλεύοντας και πολλές φορές καλούμαστε μέσα στη δουλειά να ξεπεράσουμε και τα κακά προηγούμενα της σχολής. Και είναι πραγματικά απορίας άξιον πώς έχουμε τόσο καλούς ηθοποιούς με τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα...

Ποιοι δημιουργοί υπήρξαν για σας κινητήριες δυναμικές στην ως τώρα πορεία σας;

Υπάρχουν άνθρωποι που θαυμάζω. εκτιμώ και παρακολουθώ τη δουλειά τους, αλλά νομίζω ότι οι κινητήριες δυνάμεις του καθενός μας, βρίσκονται μέσα μας. Έχουμε πολλά «δαιμόνια» από μόνοι μας, να μας θρέφουν…

Ποια θεωρείτε την ιδανική συνεργασία που θα επιδιώκατε;

Η μέχρι τώρα ζωή μου, μου έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχουν ιδανικά πράγματα. Το θέμα σε μια συνεργασία δεν είναι λοιπόν να είναι ιδανική, αλλά να είναι συν-εργασία.

Πως αντιμετωπίζετε την οικονομική κρίση καθώς μάλιστα το θέατρο δεν προσφέρει ποτέ ικανοποιητικές αποδοχές;

Όπως σας είπα διδάσκω σ’ ένα σχολείο, γράφω και παράλληλα κάνω κατά καιρούς και διάφορα άλλα πράγματα. Αλλά αυτό είναι πάρα πολύ κουραστικό, πιστέψτε με, όσο κι αν οι δουλειές που κάνω έχουν ενδιαφέρον και με διασκεδάζουν κατά κάποιο τρόπο.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Διακοπές…

Ποια η γνώμη σας για το διαδικτυακό περιοδικό Επί Σκηνής;

Μου αρέσει πολύ που υπάρχει ένας διαδικτυακός τόπος όπου μπορείς να ενημερωθείς αποκλειστικά για το θέατρο. Και θεωρώ σημαντικό ότι βλέπετε και ψάχνετε σχεδόν τα πάντα, δίνοντας βήμα και λόγο σε πολλούς νέους δημιουργούς.