Δημήτρης Μοθωναίος

Ελπίζοντας στο καινούργιο

Γοητευτικός και πολυτάλαντος ο Δημήτρης κάνει προσεγμένες επιλογές ως ηθοποιός ενώ καταπιάνεται επιτυχώς και με την θεατρική μετάφραση.

Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης ενώ σπούδασε και στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Στάθη Λιβαθινό («Ο Ηλίθιος»), την Ελένη Μποζά («Οι Παίκτες»), την Έφη Θεοδώρου («Rainbow»), το Δημήτρη Λιγνάδη («Βατρα-Χ»), τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη («Το ημέρωμα της στρίγγλας»), το Γιώργο Σαχίνη («Μοσκώβ Σελήμ») και τον Λορέν Σετουάν («Λεόντιος και Λένα»).

Τον συναντήσαμε φέτος στο Θησείο, ένα θέατρο για τις Τέχνες όπου πρωταγωνιστεί στο έργο του Μάικ Μπάρτλετ «Cock» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου. Μας μίλησε με ενθουσιασμό για αυτή τη δουλειά και την απήχησή της στο κοινό της Αθήνας, για τα θεατρικά του όνειρα και τα σχέδια του για το μέλλον.

Λίγα λόγια για την παράσταση στην οποία παίζεις

Το «Cock» είναι ένα σύγχρονο έργο σχέσεων. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ο John, σε ένα διάλειμμα της επτάχρονης σχέσης του με έναν άντρα, τον Α, συναντά στο δρόμο του μια γυναίκα, τη Γ, με την οποία συνάπτει μια σύντομη σχέση. Το έργο δεν είναι ένα γκέι έργο, ο βασικός του άξονας είναι το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, η απουσία κοινωνικής «ταμπέλας», η διεκδίκηση μιας κοινωνικής αλλά και ουσιαστικής ελευθερίας.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Ξεκίνησα εντελώς συμπτωματικά και από περιέργεια, όταν μια συμφοιτήτριά μου στη Νομική μού ανακοίνωσε ότι θα έδινε εξετάσεις στο Εθνικό και έκτοτε συνεχίζω. Δεν είχε περάσει ποτέ μέχρι τότε από το μυαλό μου.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Το κυριότερο ζήτημα είναι η ανεργία. Από τη στιγμή που αποφοίτησα από τη σχολή δεν έχω σταματήσει να δουλεύω. Θεωρώ τον εαυτό μου από τους τυχερούς.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου;

Ιδανικά θα ήθελα να συνεχίσω να εργάζομαι με ανθρώπους που με εμπνέουν σε κείμενα που έχουν κάτι να πουν. Δε βάζω συγκεκριμένους στόχους, για να μην απογοητεύομαι.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Η ιδιότητα του δασκάλου, του παιδαγωγού, είναι μια εντελώς ιδιαίτερη ποιότητα, που δεν την έχουν απαραίτητα όλοι, ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους επιτυχία και την καταξίωσή τους στο χώρο. Είχα την τύχη να βρεθώ στα χέρια καλών δασκάλων από τη σχολή ακόμα, του Διαγόρα Χρονόπουλου, που με στήριξε πολύ και στην αρχή μου, της Κάτιας Γέρου, που είναι ένας υπέροχος άνθρωπος και μου έμαθε τις πρώτες βασικές αλήθειες για το θέατρο.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα δύσκολη και αυτό δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστο και το θέατρο. Ελπίζω πως κάτι καινούριο θα αρχίσει σιγά-σιγά να διαμορφώνεται. Το βασικό ζήτημα είναι αυτό της θεατρικής παιδείας, τόσο για τους ηθοποιούς, όσο και για το κοινό. Στην Ελλάδα είμαστε σε όλα λίγο χύμα. Ο ηθοποιός αρκεί να βγει και να τα πει και το κοινό έρχεται πολλές φορές απροετοίμαστο και λες και βλέπει τηλεόραση.

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Είναι πολύ ιδιαίτερη αυτή η δουλειά. Επιλέγοντας μια συνεργασία διαμορφώνεις κάθε φορά το πλαίσιο, την καθημερινότητά σου για πολλούς μήνες. Το βασικότερο απ’ όλα πέρα από τους ρόλους είναι για μένα οι συνεργάτες. Να μπορούμε δηλαδή να συνεννοηθούμε και να περάσουμε και καλά ει δυνατόν.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Νομίζω το κυριότερο προσόν ενός νέου δημιουργού είναι η δυνατότητα που έχει να φέρει κάτι καινούριο στο χώρο, να μην αφομοιώνεται από το σύστημα και να δημιουργεί όσο μπορεί δικούς του όρους συνεργασίας και δημιουργίας.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες

Οι ομάδες είναι ένα καλό εφαλτήριο για δημιουργία, άνθρωποι με κοινό κώδικα που δε χάνουν χρόνο στη συνεννόηση μεταξύ τους. Πολλές φορές λόγω κακής συνεννόησης μπορεί να χαθεί ο στόχος στην πορεία. Μετά από λίγο καιρό, όμως, μπορεί και να εγκλωβίσουν τον καλλιτέχνη στο ίδιο επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Επειδή βαριέμαι κι εύκολα, μ’ αρέσει να συνεργάζομαι όσο μπορώ με περισσότερους και διαφορετικούς ανθρώπους κάθε φορά. Γι’ αυτό άλλωστε και διάλεξα αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Δεν έχω ακόμη σαφή σχέδια, σκεφτόμαστε να επαναλάβουμε το έργο και την επόμενη χρονιά.

Ποια η γνώμη σου για το διαδικτυακό περιοδικό «Επί Σκηνής»;

Είναι από τους λίγους διαδικτυακούς χώρους για το θέατρο που έχουν χαρακτήρα και ταυτότητα. Μπαίνω πολύ συχνά και το παρακολουθώ με ενδιαφέρον.