Νικόλας Αγγελής

Με ταπεινότητα κι αξιοπρέπεια

Ο Νικόλας αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή «Αρχή» της Νέλλης Καρρά το 2005. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στην ταινία του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου «Ο γιος του φύλακα» και έπειτα ακολούθησαν διάφορες θεατρικές συνεργασίες, με πιο γνωστές αυτές της «Πλαστελίνης» και του «Wolfgang» στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.

Στην τηλεόραση συμπρωταγωνίστησε στη δημοφιλή σειρά «Άγρια παιδιά». Στον κινηματογράφο θα τον δούμε στην ταινία «Ο θάνατος που ονειρεύτηκα», του Παναγιώτη Κράββα, που θα προβληθεί τον επόμενο μήνα.

Φέτος τον συναντάμε στην θεατρική παράσταση «Ο χρυσός δράκος» του Ρόλαντ Σίμελπφενιχ σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στη Νέα Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Ξεκίνησε να γίνει ηθοποιός από ματαιοδοξία και κατέληξε πως βασικό προσόν ενός ηθοποιού είναι η ταπεινότητα. Που σημαίνει πως έχει κάνει τα πρώτα του πολύ σημαντικά βήματα στην αρένα της τέχνης του. Του ευχόμαστε να συνεχίσει με την ανάλογη ποιότητα κι αν γίνεται, θέτοντας πάντα τους όρους του.

Μίλησέ μας για την φετινή σου δουλειά.

Από τα πιο ιδιαίτερα κείμενα που έχω διαβάσει. Μια ουσιαστική κριτική στον σημερινό ανθρώπινο πολιτισμό, τον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης, ένα ξεμπρόστιασμα όλων των θεσμών μας από έναν συγγραφέα που έχει πλήρη συναίσθηση της κοινωνικής πραγματικότητας.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Από ματαιοδοξία.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Οι δημιουργοί δεν έχουμε επαφή με την κοινωνία, έχουμε χάσει την ικανότητα να μπορούμε να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της και μοιάζουμε αποκομμένοι απ’ αυτήν με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να μιλήσουμε ουσιαστικά για τα θέματα που την βασανίζουν. Έχει χαθεί ο στόχος.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; 

Να μπορώ να δημιουργώ μαζί με άλλους ανθρώπους, με ομάδες, χωρίς να εξαρτάται η επιβίωση μου απ' τη δουλειά μου.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι είναι ταπεινοί και αξιοπρεπείς, ανεξαρτήτως επαγγέλματος.

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία στη χώρα μας; 

Συνολικά η παιδεία μας, όχι μόνο η θεατρική, βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Θα έλεγα ότι βιώνουμε μια παγκοσμιοποιημένη παρακμή.

Τι πιστεύεις για τους πολιτιστικούς θεσμούς στην Ελλάδα;

«Με πορδές δεν βάφονται αβγά» έλεγε η γιαγιά μου.

Πως αντιμετωπίζεις το πρόβλημα του βιοπορισμού μέσα από το επάγγελμα που διάλεξες;

Με το να κάνω κι άλλες δουλειές για να συμπληρώνω το εισόδημά μου.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Η αίσθηση της ομάδας, η αντίληψη της διαδικασίας, η ταπεινότητα και η αξιοπρέπεια.

Περιέγραψε μου με δυο λόγια το προφίλ ενός καλού σκηνοθέτη.

Να σέβεται τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες του, να γνωρίζει τι θέλει να πει μέσα από την εκάστοτε ιστορία, να στηρίζει τις θέσεις του ενώ ταυτόχρονα αλληλεπιδρά με τους δημιουργούς.

Τι είναι σωστό για σένα στη σκηνή και τι λάθος;

Να έχεις συνεχώς το νου σου στην ομάδα είναι το σωστό. Να βλέπεις το κοινό εχθρικά είναι το λάθος.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Κάποιες τις σέβομαι.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Δεν έχω.