Άρης Τσαμπαλίκας

Δικαίωμα στο όνειρο, στη γνώση του και στην αμφισβήτησή του.

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Συνεργάστηκε με το Θέατρο Νέων, το Κ.Θ.Β.Ε., την Εθνική Λυρική Σκηνή, τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ιωαννίνων, Λάρισας και Σερρών. Συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Θοδωρή Γκόνη, Πέτρο Σεβαστίκογλου, Δημήτρης Σεϊτάνη, Δημήτρη Οικονόμου, Δημήτρη Κομνηνό, Παύλο Παπαδόπουλο, Βασίλη Νικολαΐδη, Αντρέα Βουτσινά, Δαμιανό Κωνσταντινίδη, Γλυκερία Καλαϊτζή, Μαριτίνα Πάσσαρη, Αττίλα Ρέτλι, Τάσο Ράτζο, Πέτρο Ζηβανό, Πέρη Μιχαηλίδη, Γιώργο Ιορδανίδη, Ισίδωρο Σιδέρη κ.ά. Συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές «Εγκλήματα» και «Η αγάπη άργησε μια μέρα» καθώς και στην εκπομπή «Κυριακή με όλες τις αισθήσεις» (του ποιητή, λογοτέχνη Κ. Γ. Παπαγεωργίου). Η πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα ήταν με την ομάδα χορού VIS MOTRIX με την performance «Παίζοντας με τον Σάμυ», με αφορμή το μονόπρακτο «Solo» του Samuel Beckett.

Φέτος, τον συναντάμε στο θέατρο «Χώρα» στις μεταμεσονύχτιες παραστάσεις του έργου του Μπερνάρ Μαρί Κολτές «Στη Μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» που σκηνοθέτησε ο Ανέστης Αζάς. Ο πνευματώδης ηθοποιός με το ιδιόμορφο λεκτικό στιλ και την δυναμική σκηνική παρουσία φαίνεται αποφασισμένος να φτάσει στα όριά του αλλά και να τα ξεπεράσει. Ας ελπίζουμε πως διαθέτει τόσο ταλέντο όσο και πνεύμα ώστε να μας προσφέρει ερμηνείες που θα δικαιώσουν το όνειρό του.

Γιατί ξεκίνησες να κάνεις θέατρο;

Στην αρχή για λόγους καθαρής περιέργειας πάνω στην φύση των πραγμάτων, αλλά μετά εξελίχθηκε ως μεταφυσική των στιγμών.

Μίλησε μου για το ρόλο σου και την παράσταση στην οποία συμμετέχεις τώρα

Σίγουρα δεν είναι ένα καθαρά δραματικό θεατρικό κείμενο. Η γραφή του λειτουργεί πάνω στη φιλοσοφία της ανθρώπινης αντίληψης και της διαλεκτικής επικοινωνίας μεταξύ δύο ανθρώπων. Η μόνη, ίσως, θεατρική σύμβαση είναι ότι ο Koltes δίνει και στους δύο από ένα ρόλο – του dealer και του πελάτη -  για να μπορέσει να παρουσιάσει τις θέσεις τους και ο καθένας να δώσει τη μάχη του επιχειρηματολογώντας μέχρι να φτάσει στα όρια της πτώσης. Είναι άνθρωποι που κοιτάζουν ψηλά αλλά που ο συγγραφέας τους ορίζει ως ημιτελή όντα και τους διακόπτει σαν «αποσιωπητικά» στο τέλος μιας φράσης. Τελικά και οι δύο ίσως να ολοκληρώνονται ο ένας μέσω του άλλου, φτάνοντας όμως σ’ αυτό που δεν έρχεται ποτέ, στην συνεννόηση μέσα στο λυκόφως. Όσον αφορά την προσωπική μου σκέψη και κατάθεση, η εντύπωσή μου είναι ότι ο ίδιος ο συγγραφέας δημιουργεί δύο ετερώνυμούς του προσπαθώντας να έρθει σε ρήξη με τον ίδιο του το «είναι». Στην ίδια θέση βρέθηκα κι εγώ ξεκινώντας αυτό το έργο στο να γίνουμε δηλαδή μαζί με τον Ανέστη και τον Στάθη συνένοχοι – ετερώνυμοι του  Koltes.

Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας νέος δημιουργός στο θεατρικό χώρο;

Κανένα πρόβλημα! Από τη στιγμή βέβαια που αντιλαμβάνεται ότι εισήλθε σε αυτόν.

Ποια είναι τα θεατρικά όνειρά σου; 

Το άνοιγμα του Αρχαίου Θεάτρου της Δωδώνης και κάποια στιγμή, όταν και αν, με βρει το γήρας να φύγω από το θέατρο χαμογελώντας.

Ποιοι δάσκαλοι δια ζώσης ή με το έργο τους σε εμπνέουν;

Πιστεύω πως οι δάσκαλοι που σε εμπνέουν είναι αυτοί που σε κάνουν να βλέπεις τον κόσμο με περιέργεια, αλλά ταυτόχρονα σε «δαιμονίζουν» στο να αμφισβητείς τα πάντα και πάνω απ’ όλα σου λένε οι ίδιοι να μην τους αποκαλείς «ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ».

Τι πιστεύεις για την θεατρική παιδεία και τους πολιτιστικούς θεσμούς στη χώρα μας;

Θα σας δώσω την απάντηση μέσα από το κείμενο που μελετάω αυτόν τον καιρό:

« Αφού πάνω σε αυτή τη γη δεν υπάρχει αδικία και το μόνο σύνορο που υπάρχει είναι αυτό ανάμεσα στον πωλητή και τον αγοραστή, ασαφές όμως, αφού κατέχουν και οι δύο τον πόθο και το αντικείμενο του πόθου. Ταυτόχρονα εσοχή και προεξοχή.»

Πως επιλέγεις τις συνεργασίες σου;

Με τη Θεία Χάρη που και οι ίδιες επιλέγουν εμένα.

Ποιά κατά τη γνώμη σου είναι τα βασικά προσόντα ενός νέου δημιουργού;

Δικαίωμα στο όνειρο, στη γνώση του και στην αμφισβήτησή του.

Τι πιστεύεις για τις θεατρικές ομάδες;

Έχω την εντύπωση πως για να υπάρξουν, πρέπει να υπάρχει πίστη.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;

Δουλειά σε μπαρ.