Ελένη Κερολλάρι

Η βασιλοπούλα που αγάπησε ένα δράκο

Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Μαίρη Βογιατζή Τράγκα», η νεαρή, ταλαντούχα ηθοποιός έχει παίξει σε μια σειρά παραστάσεων μεταξύ των οποίων τις «Tο όνομα μου είναι Τζαίημς Ντην» σε σκηνοθεσία Γιώργου Χρονά, «TheRecord», Δημιουργία & Σκηνοθεσία των Abigail Browde & Michael Silverstone, «Δεσποινίς Τζούλια», σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, «Εγώ η Μάρθα Φρόυντ» σε σκηνοθεσία Γιούλης Ζήκου, «Πληκτρολογώ και σε σκέφτομαι ή Έρωτες στα χρόνια του διαδικτύου» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Φραγκιόγλου. Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες «Έρφοι» σε σκηνοθεσία Ε. Μποτονάκη, «Ουζερί Τσιτσάνης» σε σκηνοθεσία: Μ. Μανουσάκη, «Αινιγματικά δειλινά» σε σκηνοθεσία: Γ. Καψαλάκη. Συμμετείχε επίσης και σε τηλεοπτικά σήριαλ.

Φέτος θα την δούμε στην παράσταση «Η Βασιλοπούλα που δεν ήθελε να παντρευτεί» να ενσαρκώνει μια ηρωίδα παραμυθιού αλλιώτικη από τις άλλες, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Φραγκιόγλου, στο Θέατρο «Παραμυθίας».

Πως βίωσες τα πρώτα σου βήματα στο θέατρο;

Πάτησα πρώτη φορά το σανίδι (επαγγελματικά) όταν φοιτούσα στη δραματική σχολή, έχοντας κάποιες μικρές συμμετοχές σε παραστάσεις. Τα πρώτα μου βήματα όμως, τα κάνω τώρα. Νιώθω τυχερή που περιτριγυρίζομαι από διαλεχτούς συνεργάτες που πιστεύουν σε μένα και με στηρίζουν.

Μια βασιλοπούλα που δεν ήθελε να παντρευτεί: Μίλησε μου γι’ αυτήν.

Η βασιλοπούλα μας δεν μοιάζει με τις βασιλοπούλες στα άλλα παραμύθια. Είναι πολύ όμορφη, της αρέσουν τα λουλούδια και να διαβάζει τη νύχτα. Τη νύχτα συναντάει και τον αγαπημένο της, τον δράκο. Τα έχει με το δράκο και πάει μαζί του με τη θέληση της. Στα παραμύθια, συνήθως, οι βασιλοπούλες πάνε με το δράκο γιατί θυσιάζονται για το κοινό καλό. Ή γιατί ο δράκος τους έχει κάνει μάγια, ή γιατί τις άρπαξε με το ζόρι. Στο παραμύθι μας η βασιλοπούλα αγαπάει το δράκο. Και αυτός είναι ο λόγος που αρνείται να παντρευτεί όποιον πρίγκιπα της το ζητήσει.

Με ποιο τρόπο κερδίζει μια παράσταση το δύσκολο παιδικό κοινό;

Με την αλήθεια. Τα παιδιά είναι έξυπνα και δεν μπορείς να τα ξεγελάσεις, θεωρώντας πως δεν καταλαβαίνουν. Αν πας να τα γελάσεις, όχι μόνο θα το καταλάβουν αλλά και δε θα διστάσουν να το πουν. Χαίρομαι όταν βλέπω τα παιδιά να διασκεδάζουν στην παράσταση. Και ακόμα περισσότερο, όταν ταυτίζονται με τους ήρωες του παραμυθιού.

Πως συνεργάστηκες με τον σκηνοθέτη σου;

Με τον Δημήτρη Φραγκιόγλου είχαμε γνωριστεί στο Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Κερατσινίου όπου ήταν δάσκαλος. Τότε ήμουν μαθήτρια στο σχολείο και γράφτηκα στη θεατρική ομάδα. Ήταν η πρώτη μου επαφή με το θέατρο που τόσο αγαπούσα κι ονειρευόμουν να ασχοληθώ. Λάτρεψα το θέατρο μέσα απ’ το μάθημά του. Ο Δημήτρης Φραγκιόγλου είναι υπομονετικός, θετικός, ακούραστος , έχει ωραίες ιδέες και είναι οργανωτικός. Παρατηρώ και μαθαίνω δίπλα του. Του χρωστάω πολλά.

Ποιες είναι οι προσδοκίες σου και ποιοι οι φόβοι σου όντας μια ηθοποιός στην Ελλάδα του σήμερα;

Οι φόβοι είναι κοινοί για τους ηθοποιούς. Πόσο μάλλον για τους νέους. Αποζητούν την αναγνώριση της τέχνης τους. Και να εργάζονται στο αντικείμενο που επέλεξαν. Είναι γεγονός ότι τα πράγματα είναι δύσκολα. Προσωπικά θέλω να είμαι θετική. Προσδοκώ να παραμείνω σ’ αυτή τη δουλειά με μόνα όπλα την επιμονή, την υπομονή και τη μελέτη. Η συνεχής καλλιέργεια του εαυτού μου είναι μέρος της καθημερινότητάς μου. Διαβάζω, παρακολουθώ σεμινάρια υποκριτικής, κάνω τραγούδι και χορό. Αγαπώ αυτή τη δουλειά. Ζω γι’ αυτή τη δουλειά. Κι αν δεν την κάνω, δεν είμαι ζωντανή.

Τι ιδιαίτερα προσόντα πρέπει να έχει ένας δημιουργός του θεάτρου για να «πλάσει» μια παράσταση που να μπορεί να αγγίξει τον θεατή και να ξεχωρίσει μέσα στο πλήθος;

Σίγουρα πρέπει να έχει πολλές γνώσεις, δυνατό ένστικτο και εμπειρία στο θέατρο. Σπάνια θα το καταφέρει ένας νέος δημιουργός. Κάποια πράγματα έρχονται με το χρόνο. Και καλό είναι να γίνονται όλα στην ώρα τους, χωρίς βιασύνη.

Όταν λέμε παράσταση για παιδιά ποια θα έλεγες πως είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της σε σχέση με μία παράσταση που απευθύνεται σε ενήλικες;

Η παράσταση για παιδιά δεν είναι πιο εύκολη υπόθεση απ’ την παράσταση για ενήλικες. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με την ίδια σοβαρότητα. Και να «μιλήσεις» στα παιδιά σαν να είναι ενήλικες. Και γι’ αυτό το λόγο συγχαίρω τον σκηνοθέτη μου που στην παράσταση δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει το παιδικό κοινό με σκηνικά και φανταχτερά κοστούμια. Αλλά βασίζει την παράσταση στην ουσία. Στο λόγο και την ύπαρξη του ηθοποιού στη σκηνή. Γιατί αυτό είναι το θέατρο.

Τι ευκαιρίες δίνονται στους ηθοποιούς στη χώρα μας ώστε να δηλώνουν επάγγελμα ηθοποιός και να μην προκαλούν ειρωνικά χαμόγελα;

Δυστυχώς, δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες. Πρέπει να προσπαθήσει πολλές φορές κάποιος, να αντέχει την απόρριψη- που είναι αναπόφευκτη- και κάποια στιγμή θα πετύχει. Αν τύχει.

Ποιες είναι οι τρεις σοβαρότερες πληγές του θεάτρου στην Ελλάδα σήμερα;

Η ανεργία. Oι νέοι ηθοποιοί για να ζήσουν κάνουν και άσχετες δουλειές. Το οικονομικό είναι ένα θέμα, γιατί ακόμα κι αν δουλέψουν πάλι δεν θα πληρωθούν καλά, παρά μόνο σε επιλεγμένα -μεγάλα θέατρα. Και η θεατρική εκπαίδευση η οποία δε δίνει αρκετά εφόδια στον νέο για να βγει και να δουλέψει αμέσως αλλά πρέπει να ακολουθήσει σειρά σεμιναρίων για να προχωρήσει.

Ονειρεύεσαι ρόλους ή συνεργασίες;

Ονειρεύομαι και ρόλους! Υπάρχουν ρόλοι που θα ήθελα να παίξω μεγαλώνοντας. Οι συνεργασίες όμως είναι που θα κάνουν τους ρόλους να αναδειχθούν. Το θέατρο είναι ομαδικό. Η επιτυχία θα έρθει όταν η ομάδα θέλει το κοινό καλό. Όταν ο καθένας απ’ τον τομέα του προσπαθεί να βάλει το λιθαράκι του για ένα καλό αποτέλεσμα. Οπότε ονειρεύομαι και συνεργασίες καλές! Τώρα είμαι σε μία καλή ομάδα και είμαι ευγνώμων!