Σχετικά άρθρα
ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΕΛΙΣΣΑΡΗ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||
Δευτέρα, 09 Οκτώβριος 2017 09:21 | |||
Μαρία-Χριστίνα Μελισσάρη
Η Μάρω, πτυχιούχος του τμήματος θεατρικών σπουδών του πανεπιστημίου Αθηνών και της σχολής θεάτρου «Αλκμήνη-Άκης Δαβής» έχει επίσης παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής, χορού, φωνητικής, αρχαίου δράματος και θεατρικού παιχνιδιού. Εκτός της θεατρικής της δράσης, έχει και την εμπειρία μιας ταινίας μικρού μήκους με τίτλο «Ελένη-Λιοσίων 5Α» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Σολδάτου. Φέτος την βλέπουμε στο Studio Μαυρομιχάλη στην παράσταση «Χαιρετίσματα στη Μπέρθα», που είναι βασισμένη σε τρία μονόπρακτα του Τενεσί Ουίλλιαμς, σε σκηνοθεσία της Έφης Ρευματά.
Μίλησε μου για τις ηρωίδες που υποδύεσαι. Τι κοινά έχουν μεταξύ τους και πως συνδιαλέγονται με τις υπόλοιπες ηρωίδες του Ουίλιαμς; Η μία είναι η δεσποτική μητέρα, η οποία με αυστηρότητα προσπαθεί να προσεγγίσει και να κατευθύνει τις ζωές των παιδιών της, χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα και η άλλη μια συμπονετική αλλά και σκληρή και ρεαλίστρια ταυτόχρονα πόρνη που προσπαθεί να διώξει την άρρωστη συνάδελφο-συγκάτοικο από το «δωμάτιό» τους. Δεν είναι τόσο τα κοινά στοιχεία που ενώνουν τους ρόλους αυτούς, όσο ο διάλογος που προκύπτει μεταξύ τους, καθώς οι αποτυχημένες οικογενειακές σχέσεις, συχνά παίζουν επικίνδυνο ρόλο στην πορεία της ζωής των μελών τους. Και οι δύο αυτές ηρωίδες, συνδιαλέγονται με άλλες από έργα του Τενεσί, όπως π.χ. η Αμάντα στο «Γυάλινο κόσμο» που μεγαλώνει τα παιδιά της μέσα σε ένα πνιγηρό γι’ αυτά περιβάλλον, έναν κόσμο δηλαδή εμπνευσμένο από την ίδια τη ζωή του συγγραφέα.
Ο Άκης, ήταν ιδρυτής και κατά συνέπεια η ψυχή του θεάτρου «Αλκμήνη». Στο σύντομο βίο του, είχε πολλούς μαθητές, στους οποίους «έσκυβε» με αυθεντικό, βαθύ ενδιαφέρον, ανθρωπιά και τρυφερότητα. Δίδασκε πρωταρχικά, το ήθος που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος και ιδιαίτερα ένας ηθοποιός. Ψυχολογώντας, τον κάθε μαθητή του χωριστά, τον έκανε να νιώθει μοναδικός και τον καθοδηγούσε στα βαθύτερα μονοπάτια της ψυχής και του νου, που είναι τα απαραίτητα εργαλεία για την προσέγγιση ενός ρόλου. Με υπομονή και διακριτικότητα, αγκάλιαζε τους μαθητές του, προσπαθώντας να τους αποκαλύψει ένα δρόμο μακριά από το ψεύτικο, ή το δήθεν... δείχνοντάς τους την πιο απλή και όμορφη φύση των ρόλων αλλά και της ζωής γενικότερα.
Τι γνώμη έχεις για τον τρόπο που μεταφράζεται ένα θεατρικό έργο και τι δυσκολίες αντιμετωπίσατε; Πρόκειται για την πρώτη μετάφραση που κάνω και οδηγός στη διαδικασία αυτή υπήρξε η αίσθηση που μου δημιουργούσε το κάθε μονόπρακτο, η οποία διαχεόταν πίσω και πέρα από τις λέξεις. Με αγάπη και σεβασμό προς τα κείμενα αυτά, σε συνδυασμό με τη διάθεση ένωσης και διαλόγου μεταξύ τους, προσπάθησα να τα μεταφέρω ζωντανά στη δική μας γλώσσα. Σίγουρα, η καθομιλουμένη της Αμερικής, αλλά και της εποχής που γράφτηκαν, απέχει παρασάγγας από την σημερινή ελληνική γλώσσα. Η έρευνα όμως, ήταν ο πολύτιμος βοηθός για την υπερπήδηση τέτοιων εμποδίων. Μίλησέ μου για την σκηνοθέτιδα σου και τον τρόπο που δουλεύετε στις πρόβες; Η Έφη βρίσκεται στον θεατρικό χώρο ως ηθοποιός, αλλά και ως βοηθός σκηνοθέτη αρκετά χρόνια τώρα και η εμπειρία της αυτή, υπήρξε οδηγός στις πρόβες μας. Η συνέπεια και η πειθαρχεία, ήταν πάντα παρούσες στην πορεία μας και απομάκρυναν τις όποιες αναποδιές. Δεν θα πω ότι ο δρόμος μας ήταν πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, γιατί αυτό δεν ισχύει σε καμία δουλειά, αλλά ο ξεκάθαρος διάλογος και η δουλειά, έβγαιναν πάντα νικητές. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό στη συνεργασία μας, καθώς έμαθα πάρα πολλά πράγματα που είναι απαραίτητα για τη δημιουργία μίας θεατρικής παράστασης.
Πως νομίζεις πως μπορούν να αγγίξουν οι ηρωίδες του Ουίλιαμς στην σημερινή Ελληνίδα; Η διαχρονικότητα των έργων του Τενεσί, έγκειται στο ότι οι ηρωίδες του δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας του αλλά κυρίως χαρακτήρες που αποτέλεσαν κομμάτια ή συναπαντήματα της ζωής του και κατά συνέπεια, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται ένα ψυχολογικό-ψυχιατρικό πρόβλημα μέσα σε μία οικογένεια από τους γονείς, δεν είναι αναγνωρίσιμος μόνο στη ζωή και την εποχή του Τενεσί αλλά σε κάθε οικογένεια και σε κάθε κοινωνία. Επιπλέον, η ωριμότητα και η ψυχραιμία με την οποία πρέπει να προσεγγίζονται και να επιλύονται τέτοιου είδους προβλήματα, κάτι που δεν συμβαίνει στη ζωή όχι μόνο των ρόλων αλλά και των ανθρώπων γύρω μας, αποτελούν τα «σημεία» που δημιουργούν το βασικό διάλογο των ηρωίδων των μονόπρακτων μας με την ελληνική πραγματικότητα.
Είναι μια σχέση διαλεκτική με συχνές δόσεις έντονου φλερτ. Η λεπτή γραμμή που χωρίζει τον έρωτα ή το όνειρο ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, από τον θάνατο, συνδιαλέγεται με την φθορά που επιφέρει στην ψυχή, η οποία ως λύτρωση επιζητά ακόμη και τον θάνατο ή την φυγή από την πραγματικότητα. Η Λάουρα για παράδειγμα στο «Γυάλινο κόσμο», βιώνει τον ανεκπλήρωτο παιδικό της έρωτα και μέσα σε ένα ασφυκτικό από τη μητέρα της περιβάλλον, οδηγείται στο να ονειροπολεί, αλλά και στο να πεθαίνει καθημερινά, όχι βιολογικά βέβαια αλλά σίγουρα ψυχικά.
Τι γνώμη έχεις για την έντονη θεατρική παραγωγή στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια; Η θεατρική παραγωγή στην χώρα μας, είναι πλούσια, αναλογικά με τον πληθυσμό της. Η υπερπληθώρα αυτή, καταδεικνύει την ανάγκη θεατρικής έκφρασης και επικοινωνίας, αλλά ενέχει και τον κίνδυνο της προχειρότητας και του ερασιτεχνισμού.
Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική εκπαίδευση στη χώρα μας; Στη χώρα μας υπάρχει πλούσια ποσοτικά θεατρική εκπαίδευση, γεγονός που έχει και σαν αποτέλεσμα την αυξημένη θεατρική παραγωγή που αναφέρθηκε πιο πάνω. Πέρα από τις δραματικές σχολές που είναι εισηγμένες στο υπουργείο πολιτισμού και παρέχουν στους φοιτητές τους πτυχίο ΤΕΙ, υπάρχουν και πάρα πολλά θεατρικά εργαστήρια που λειτουργούν ανεξάρτητα και παρέχουν βεβαιώσεις σπουδών. Επίσης υπάρχει το τμήμα θεατρικών σπουδών, το οποίο καλύπτει το θεωρητικό κομμάτι του θεάτρου και παρέχει πτυχίο ΑΕΙ. Καθώς είμαι απόφοιτη και του τελευταίου, η φτωχή παρουσία του μέσα στην ελληνική πραγματικότητα με κάνει μετά λύπης μου να διερωτώμαι, γιατί δημιουργήθηκε, αφού δε βρίσκει καμία πρακτική εφαρμογή. Οι ώρες διδασκαλίας θεατρικού παιχνιδιού στα σχολεία μειώθηκαν και τείνουν να εξαφανιστούν. Οι δάσκαλοι ιστορίας θεάτρου, ή δραματολογίας στις δραματικές σχολές είναι πολύ λίγοι και οι δραματολόγοι στις θεατρικές παραγωγές σχεδόν ανύπαρκτοι, αφού και το ρόλο αυτό καλύπτει ο σκηνοθέτης... Δεν είμαι αρμόδια στο να εκφέρω άποψη για το αν θα έπρεπε να δημιουργηθεί ακαδημία θεάτρου, ούτε για το αν τελικά πρέπει να υπάρχουν εισαγωγικές εξετάσεις στις δραματικές σχολές ούτε και για την άδεια ασκήσεως επαγγέλματος του ηθοποιού... Αυτό όμως για το οποίο είμαι σίγουρη είναι πως οι σπουδές του ηθοποιού, όπως και κάθε επαγγελματία που σέβεται τη δουλειά του, δεν πρέπει να σταματούν ποτέ. Επιλέγεις ρόλους ή συνεργασίες; Η μικρή επαγγελματική μου εμπειρία μου δείχνει, πως οι επιλογές μου καλό είναι να γίνονται με γνώμονα όχι συμφεροντολογικό, αλλά με το τι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μου.
Όταν ονειρεύομαι, σκέφτομαι τον εαυτό μου να ασχολείται με το θέατρο απερίσπαστα, χωρίς τα άγχη και τις σκοτούρες της καθημερινότητας... Ίσως αυτό να είναι μία ουτοπία, αλλά στα όνειρα όλα επιτρέπονται. Έτσι δεν είναι;
Ναι, έτσι είναι. Ελπίζω να το πραγματοποιήσεις μια μέρα αυτό σου το όνειρο. Καλή επιτυχία!
|