Αλέξανδρος Φράγκος

Για μένα η κρίση είναι ευκαιρία. Μια ευκαιρία να βρεθούν και να ανθίσουν ευφυείς λύσεις και ιδέες.

Ο Αλέξανδρος Φράγκος γεννήθηκε στην Πάτρα και είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Έχει συμμετάσχει στην παράσταση «Γκόλφω» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου στην Επίδαυρο και στην «Πενθεσίλεια» σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση ενώ έχει παρακολουθήσει σεμινάρια υποκριτικής με τους Δημήτρη Μαυρίκιο, Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη και Ευδόκιμο Τσολακίδη αλλά και σεμινάρια τραγουδιού και οπερατικού ρεπερτορίου. Ο Αλέξανδρος μιλάει στο «Επί Σκηνής» για την παράσταση «Cleansed» και την συνεργασία με την σκηνοθέτη του Έφη Γούση καθώς και για το θέατρο σε καιρούς κρίσης αλλά και για την δική του ματιά πάνω σ’ αυτό.

Μίλησε μου για την παράσταση «Cleansed» και για την συνεργασία με την  Έφη Γούση.
Πριν καν μπω στη δραματική σχολή όπου και φοίτησα είχε τύχει να πέσει στα χέρια μου αυτό το έργο. Για την ακρίβεια ήτα το πρώτο έργο της Kane που έτυχε να διαβάσω και αυτομάτως με συνεπήρε. Δεν μπορώ ακόμα να προσδιορίσω τι ακριβώς ήταν αυτό που με άγγιξε τόσο πολύ, και ίσως να το προτιμώ αυτό. Και αυτό είναι κάτι που εκφράζει γενικά τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα περισσότερα έργα της Kane, τα οποία ανέκαθεν λάτρευα, αλλά πάντα σε ένα εντελώς θεωρητικό επίπεδο. Ποτέ δεν ήξερα ή δεν είχα σκεφτεί καν πως ένα τέτοιο κείμενο μπορεί να αποκτήσει πνοή πάνω σε μια σκηνή. Ως εκ τούτου, από την αρχή της ενασχόλησης με τη συγκεκριμένη παράσταση, γνώριζα ότι πρόκειται για μια πολύ απαιτητική δουλειά, για έναν πειραματισμό σε σχέση με τι τι μπορούμε να κάνουμε, τι οφείλουμε ενδεχομένως να κάνουμε αλλά πάνω από όλα ότι θα επρόκειτο να είναι μια απόπειρα να μιλήσουμε για πράγματα που μας αφορούν βαθιά μέσα από ένα έργο όπως αυτό. Με την Έφη βουτήξαμε σε αυτήν την προσπάθεια, είχε κάτι πολύ συγκεκριμένο υπ'όψιν της, και βάλαμε τα δυνατά μας να το υποστηρίξουμε. Ζήτησε την εμπιστοσύνη μας, και την είχε. Προσωπικά χαίρομαι που είχα αυτήν την ευκαιρία και που μπήκα μέσα σε αυτό το cast και που αφέθηκα στα χέρια της Έφης.

Μίλησε μου για τον ρόλο που υποδύεσαι στην παράσταση.
Ο ρόλος μου είναι αυτός του Καρλ. Και δηλώνω ευτυχής για τη συγκεκριμένη συγκυρία γιατί τυχαίνει να είναι και ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους, κάτι που είχα εντοπίσει από την πρώτη φορά που είχα διαβάσει το κείμενο. Είναι ένας νεαρός που ειλικρινά και βαθιά πιστεύει στην αγάπη. Διψάει για να την προσφέρει και να τη δεχτεί, να την νιώσει, είναι η απόλυτη διέξοδός του στην κατάσταση που έχει περιέλθει, ανεξάρτητα με το πόσο θα δοκιμαστεί τόσο ο ίδιος όσο και η πίστη του στον έρωτα. Θα μπορούσαν να γραφτούν δοκίμια αναλύσεων σε σχέση με τον χαρακτήρα, όπως και τον κάθε χαρακτήρα άλλωστε, εν τούτοις θα προσπαθήσω να εκφράσω αυτό που θαυμάζω σε αυτόν τον ήρωα, αυτό που με συνδέει. Δε φοβάται να ερωτευτεί, και να ριχτεί τόσο πολύ μέσα σε αυτό.

Ποιο ήταν το κυρίαρχο ερέθισμα σου για να ασχοληθείς με το θέατρο;
Αυτό, ακόμα ούτε ο ίδιος το γνωρίζω. Η κλισέ απάντηση του τύπου "δεν το ήθελα απλά, το είχα ανάγκη", σίγουρα περιέχει μια δόση αλήθειας και στην περίπτωσή μου. Από ότι έχω δοκιμάσει να κάνω, είναι αυτό που με κέρδισε πιο πολύ. Δεν είμαι σίγουρος τι το προκαλεί αυτό, ίσως να πρέπει να ρωτήσω τον ψυχαναλυτή μου (αστειεύομαι φυσικά).

Τι πιστεύεις ότι πρέπει να διαθέτει ένας νέος ηθοποιός για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της θεατρικής τέχνης;
Για μένα ένας ηθοποιός πρέπει να είναι πολυ-εργαλείο, και συνεχώς να ανακαλύπτει τον εαυτό του μέσα από την εργασία του. Η τεχνική είναι φυσικά εκ των ων ουκ άνευ. Τώρα όσον αφορά τα υπόλοιπα παρελκόμενα που συνθέτουν το πακέτο ενός ηθοποιού, νομίζω ότι ο καθένας οφείλει να βρίσκει το ποιος είναι μέσα από το θέατρο. Την αλήθεια του μέσα από την ψευδαίσθηση που προβάλει.

Πως βιώνεις τη σχέση σου με το κοινό όσον αφορά και την αρνητική και την θετική της πλευρά;
Δεν έχω μεγάλη εμπειρία με αυτόν τον τομέα, καθώς μόλις φέτος είναι η πρώτη μου χρονιά στο χώρο (τελείωσα τις σπουδές μου αυτό το καλοκαίρι). Αλλά ακόμα και από τα λίγα που έχω ζήσει, δεν το θεωρώ ακριβώς ως ένα δίπολο ανάμεσα σε αρνητικές ή θετικές αντιδράσεις. Είναι απλά αυτό που είναι. Τα πάντα είναι θέμα ανατροφοδότησης (feedback) και υποκειμενικότητας.

Τι γνώμη έχεις για τους νέους δημιουργούς, χώρους και ομάδες που δρουν έντονα τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θεατρικό τοπίο;
Κατά κανόνα, πολύ θετική. Το θεατρικό τοπίο σε κάθε χώρα, οφείλει να είναι ένα καζάνι που βράζει. Κάποιες φορές η συνταγή πετυχαίνει, κάποιες όχι. Αλλά σίγουρα κάτι συμβαίνει. Το τι ακριβώς θα προκύψει από αυτό θα το δούμε στο μέλλον, για το οποίο προτιμώ να είμαι αισιόδοξος.

Ποια είναι τα συναισθήματα κι οι σκέψεις που σε διακατέχουν λίγο πριν βρεθείς αντιμέτωπος με το κοινό για να ξεκινήσει η παράσταση;
Θα το χαρακτήριζα ως μια θέρμη, μια εσωτερική ένταση και ανυπομονησία, του να μοιραστώ μια ιστορία που βρέθηκα εκεί για να πω/δείξω μαζί με τους συναδέλφους/φίλους μου και που αυτοί βρέθηκαν εκεί για να παρακολουθήσουν. Σαν να έχει μαζευτεί η φυλή γύρω από τη φωτιά και να είναι η ώρα της ιστορίας.

Πως αντιλαμβάνεσαι την πορεία του θεάτρου σε καιρούς κρίσης;
Και σε αυτό θα απαντήσω αισιόδοξα. Για μένα είναι ευκαιρία. Μια ευκαιρία να βρεθούν και να ανθίσουν ευφυείς λύσεις και ιδέες. Βιοποριστικά, προφανώς δεν καλύπτει τους συντελεστές, αλλά όλα έχουν την πτώση και την άνοδό τους και ακολουθούν έναν κύκλο και κατά κανόνα η ιστορία μας διδάσκει ότι κατά τη διάρκεια και μετά από περιόδους κρίσης υπάρχει έντονη καλλιτεχνική δραστηριότητα (με τις εξαιρέσεις να επιβεβαιώνουν τον κανόνα).

Σε τι διαδικασία υποβάλλεις τον εαυτό σου για την προετοιμασία ενός ρόλου;
Αυτό εξαρτάται πάρα πολύ από τον τύπο θεάτρου και την παράσταση. Αυτή η προετοιμασία μπορεί να περιλαμβάνει τα πάντα από vocal training, body training ή τέλος πάντων οτιδήποτε ανάλογα με το είδος. Όσον αφορά σε ένα έργο όπως το Cleansed, πέρα από τις κλασσικές οδούς της ανάλυσης προκειμένου να προσεγγίσω όσο καλύτερα μπορώ το ρόλο από τη δική μου σκοπιά φυσικά, μπορεί να ανατρέξω σε διάφορες τεχνικές που έχω διδαχτεί , ή πράγματα που έχω διαβάσει, ιδέες που μπορεί να μου ήρθαν σε παντελώς άκυρη στιγμή κ.α. Εν τέλει, δοκιμάζω τι λειτουργεί και τι δε λειτουργεί και φτιάχνω ένα κολάζ που τείνει προς τη σωστή κατεύθυνση (κατ' εμέ και σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη φυσικά) και μετά προσπαθώ να το υποστηρίξω.

Ποια είναι για σένα πετυχημένη παράσταση;
Αυτό είναι ένα ακόμα μεγάλο θέμα. Καθώς μια παράσταση που μπορεί να έχει χτιστεί με εξαιρετικό μεράκι και αγάπη, να έχει όλα τα σωστά συστατικά, ποτέ να μην αγαπηθεί από το κοινό.  Ή έστω από το ευρύ κοινό. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια αποτυχημένη παράσταση; Για μένα όχι. Όπως και δεν μπορώ να αποκαλέσω αποτυχημένη μια παράσταση που δε μου άρεσε προσωπικά και έτυχε να έχει μεγάλη αποδοχή από το κοινό. Τώρα σε παραστάσεις που έχω λάβει μέρος, για μένα, πετυχημένη είναι μια παράσταση το ταξίδι της οποίας δε θέλω να τελειώσει.

Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια;
Ρευστά κατά κύριο λόγο. Αλλά το σίγουρο είναι πως στα μέσα της άνοιξης προγραμματίζω να αποπειραθώ να ζήσω για έναν με δύο μήνες στο Λονδίνο, να παρακολουθήσω κάποια σεμινάρια, να δω τον τρόπο δουλειάς, να αποκτήσω εμπειρίες και ίδωμεν.