Το Παρτάλι

του Θεόδωρου Γρηγοριάδη

Παρτάλι σημαίνει το παλιό ρούχο, το κουρέλι και η λέξη έχει μετεξελιχθεί σ’ ένα αρνητικό σχόλιο για τον τρόπο που κάποιος ντύνεται. Ο ήρωας αυτού του μονολόγου, ο οποίος έχει αντληθεί από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γρηγοριάδη, είναι ένας άντρας που ντύνεται με γυναικεία ρούχα, τα οποία όμως κάθε άλλο παρά παρτάλια είναι. Μεγάλωσε υπό δύσκολες συνθήκες, μέσα στον πόλεμο, σ’ ένα βορειοελλαδίτικο χωριό κι η μητέρα του τον «έκρυβε» μέσα σε κοριτσίστικα ρούχα για να μην εκτεθεί στους κινδύνους του αντάρτικου. Όμως το ρούχο εναρμονίζεται σ’ αυτήν την περίπτωση με μια θηλυκή φύση η οποία ανταγωνίζεται την αρσενική κι αποπλανείται απ’ αυτήν. Πρόκειται δηλαδή για μια παρενδυσία που πηγάζει από την επιθυμία του ήρωα να είναι και γυναίκα, κυρίως γυναίκα, κι όχι απλά να ντύνεται σαν γυναίκα. Μεταμφιέζοντας το παρτάλι τον εαυτό του, τον φέρνει αντιμέτωπο με το «κοινό», το πλήθος, τον κοινωνικό περίγυρο, τους συνταξιδιώτες της ζωής του, μέσα από μια εικόνα του τόσο αποτρεπτική όσο και ελκυστική αλλά πάντα ακραία κι ανατρεπτική. Παράλληλα με τα ιστορικά γεγονότα, λειτουργεί και το σημαίνον γεγονός της ύπαρξής του η οποία επαναστατεί όχι μόνο ενάντια στον συντηρητικό περίγυρο  αλλά και στην ίδια την εικόνα της. Η οποία εικόνα ανατρέπεται μέσα από τις δομές ενός ιδιόρρυθμου μαγικού και βαθιά δημιουργικού ψυχισμού χωρίς συγκεκριμένο προσανατολισμό αλλά και χωρίς συμβιβαστικές αποκρύψεις.

Υπήρξε το Παρτάλι; Συναντήθηκε με επώνυμους κι ανώνυμους στις σκοτεινές γειτονιές της Καβάλας ή της Θεσσαλονίκης και στα έκλαμπρα πάλκα της Αμερικής; Ή μήπως πρόκειται απλά για ένα δημιούργημα με συμβολική αχλή που ανέδειξε η γόνιμη φαντασία του συγγραφέα του, προσδίδοντάς του έντεχνα, κοινωνικές προεκτάσεις; Πάντως ισορροπώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο, κινήθηκε το πλάσμα αυτό σε κάθε περίπτωση και ταυτόχρονα, ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα, ανάμεσα στον όλεθρο και την ηδονή, ανάμεσα στη φάρσα και την τραγωδία… Το Παρτάλι διασώζεται εν τέλει, διασώζεται από το χιούμορ του, μια επίστρωση ελαφράδας στην σκοτεινή, μελαγχολική κατά βάθος, ψυχοσύνθεσή του και κυρίως διασώζεται χάρη στην καλλιτεχνική του φύση. Διασώζεται επίσης επειδή στο πλέγμα του περιβάλλοντος ιστού αντιδρά κυρίως σαν θεατής, θεατής των συμβάντων, των ανατροπών, των συμβάσεων, θεατής εν τέλει ακόμα και του εαυτού του.

Ο Κρασανάκης με την διπλή του ιδιότητα ως σκηνοθέτη και ψυχιάτρου, είναι ο ιδανικός για να ανεβάσει στη σκηνή αυτή τη δραματουργία. Με διακριτικότητα και το ανάλογο χιούμορ δημιουργεί ένα ελκυστικό και ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο θα μπορέσει ο σολίστας να αναδείξει όλες τις πτυχές της πολύμορφης φύσης του. Ο Στέργιογλου «ντύθηκε» το Παρτάλι με αμεσότητα, αυθεντικότητα και ιδιαίτερη ευαισθησία. Ανέδειξε όχι μόνο το πάσχον σώμα αλλά και τις πολλαπλές αντανακλάσεις του στο κάτοπτρο της εποχής και των ανθρώπων της. Διερεύνησε εσωτερικά τις αντιθετικές εκφάνσεις του ήρωά του και τον παρέδωσε στο κοινό στέρεο και μαζί φευγαλέο, λαμπρό και παράλληλα σκιώδη,  ελκυστικό και ταυτόχρονα απρόσιτο.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα από κάθε άποψη παράσταση που ξεκίνησε από το Φεστιβάλ Αθηνών τον Ιούλιο του 2011 σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Νάξου και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας και μετακόμισε ευδόκιμα και για δέκα μόνο παραστάσεις στη σκηνή του φιλόξενου σινεθέατρου «Τριανόν» όπου και θα συνεχίσει να παίζεται ως τις 28 Απριλίου. Ελπίζουμε να την ξαναδούμε στο μέλλον αφού το κοινό αλλά και οι συντελεστές της, την έχουν πολύ αγαπήσει.

Σκηνοθεσία-Σκηνικός χώρος: Στέλιος Κρασανάκης

Κοστούμια: Κώστας Βελινόπουλος

Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Στέργιογλου

Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ

Σκηνοθεσία video: Χρήστος Δήμας

Επιμέλεια κίνησης: Αμάλια Μπέννετ

Ηχητικός σχεδιασμός: Σπύρος Αραβοσιτάς

Διεύθυνση παραγωγής-Επικοινωνία: Μάριος Βαζαίος

Παίζει ο Χρήστος Στέργιογλου

Στο ρόλο του παρουσιαστή ακούγεται ο Jeff Maarawi

Σινεθέατρο «Τριανόν»

Κοδριγκτώνος 21

(Πατησίων 101 - μετρό στάση Βικτώρια)

Τηλέφωνο: 2108215469, 2108222702

Καθημερινά εκτός Κυριακής

Ώρα έναρξης: 21:00

Εισιτήρια: 15€ & 10€

Ως τις 28/4/2012