Σχετικά άρθρα
ΦΥΛΛΑ ΑΠΟ ΓΥΑΛΙ |
Σάββατο, 12 Δεκέμβριος 2009 17:12 |
Φύλλα από γυαλί του Φίλιπ Ρίντλεϋ Το έργο Το «Φύλλα από γυαλί» είναι γραμμένο μόλις το 2007 και ήδη έχει θεωρηθεί ένα σημαντικό δράμα της σύγχρονης Αγγλικής δραματουργίας. Χαρακτηρίζεται από τους δραματικούς του μονολόγους και τις ανατροπές του. Πρόκειται για την ιστορία των μελών μιας οικογένειας που συγκρούονται αλλά και συμφιλιώνονται μέσα από την «κοινή» τους ασθένεια. Αδυνατώντας να αποκαλύψουν την αλήθεια ο ένας στον άλλο, υποχρεώνονται να υποταχτούν σε μια σειρά συμβάσεων που φθείρει τους εσωτερικούς τους δεσμούς και τινάζει στον αέρα τις γέφυρες επικοινωνίας τους. Μυστικά που δεν αποκαλύπτονται εξ αιτίας του φόβου ανατροπής των εύθραυστων ισορροπιών, γίνονται οι βόμβες στα θεμέλια των διαπροσωπικών σχέσεων και οι ήρωες «εκρήγνυνται» όταν οι περιστάσεις τους ωθούν στην υπέρβαση των ψυχικών αντοχών τους. Η ψυχοπάθεια που διασαλεύει την πνευματική ισορροπία όλων των μελών αυτής της οικογένειας και που χαρακτηρίζεται από τη μητέρα, ως «γρίπη» φαίνεται πως εκτός από την γονιδιακή της προέλευση, αφυπνίζεται έντονα εξ αιτίας της χρόνιας αποξένωσης των ηρώων αλλά κι απ’ τις υπόγειες αναταράξεις των διαρκών κι ανεκδήλωτων εντάσεων. Θύματά της πέφτουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλοι τους αλλά ο μικρός γιος πληρώνει το τίμημα με τη ζωή του. Όμως, στο απρόβλεπτο φινάλε, η κυρίαρχη παρουσία της αγάπης, της στοργής, της συμπαράστασης, κατακρεουργημένη από τις ζωτικές ανάγκες και τους ανεκδήλωτους φόβους, καταφέρνει να έρθει στην επιφάνεια και να λυτρώσει τόσο τους θεατές όσο και τους ήρωες του δράματος.
Η παράσταση Η σκηνοθέτης έστησε αυτό το ιψενικό δράμα δωματίου σαν μια ιδιόρρυθμη σκακιστική παρτίδα, με τους ηθοποιούς-πιόνια να βρίσκονται σχεδόν συνέχεια επί σκηνής και να παρακολουθούν τις δράσεις ο ένας του άλλου ακόμα κι όταν δεν συμμετέχουν δραματουργικά. Η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και η απειλητική αλλά και μελαγχολική αίσθηση επιτείνονται και από το σκηνικό στο οποίο κυριαρχούν τα σπασμένα γυαλιά μέσα σε γυάλινα δοχεία. Οι φωνές των αξιόλογων ηθοποιών είναι τοποθετημένες σε αφύσικα υψηλούς τόνους, ενώ η κινησιολογία τους, καλά οργανωμένη, ακολουθεί τη ροή του έργου, υποβάλλοντας μια επιφανειακή ηρεμία που διαταράσσεται από ξαφνικά ξεσπάσματα. Οι ερμηνείες αποδίδονται υποτονικά, με κυρίαρχο το βρετανικό φλέγμα αλλά με και μια συγκρατημένη υστερία, αποκαλύπτοντας στην πορεία, μέσα από τις διαρκείς αντιπαραθέσεις των ηρώων, την υποβόσκουσα διαρκώς ψυχοπαθολογία τους και επιτείνοντας βαθμιαία την αίσθηση της επικείμενης καταστροφής. Ρυθμοί αργοί αλλά και υποβλητικοί, που ενισχύονται από τα μουσικά ακούσματα και τις σοφές εναλλαγές των φωτισμών.
Μετάφραση: Ευάγγελος Τυρόγλου Σκηνοθεσία: Βίκυ Γεωργιάδου Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης Μουσική: Κώστας Ανδρέου Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα Παίζουν: Θέμις Μπαζάκα Μαρία Παρασύρη Γιώργος Τσαμπουράκης Θανάσης Δόβρης
Απλό θέατρο-Νέα Σκηνή Χαριλάου Τρικούπη 4 Καλλιθέα (πίσω από την Πάντειο) Τηλέφωνο: 210 9229605 |
Τελευταία Ενημέρωση στις Σάββατο, 19 Νοέμβριος 2011 10:13 |