Το Ημερολόγιο του Αδάμ και της Εύας

του Μαρκ Τουέιν

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς, γεννημένος στις 30 Νοεμβρίου 1835 και αποβιώσας στις 21 Απριλίου 1910, θα σας φανεί ίσως άγνωστος αν δεν προσθέσω πως έγραψε με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην. Πολλοί από σας θα θυμάστε ανάμεσα στα εφηβικά σας αναγνώσματα τις ελκυστικές και προκλητικές περιπέτειες του ευγενικού Τόμ Σώγιερ και του αλιτήριου Χάκλμπερι Φιν αλλά το έργο του διάσημου Αμερικανού συγγραφέα είναι εξαιρετικά πλούσιο και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και μια νουβέλα στην οποία ο πρόγονος όλων μας κατά τη βίβλο, ο Αδάμ ανακαλύπτει την Εύα, τον όφι, την αμαρτία, τον έρωτα, την πτώση, την τεκνοποιία, τον πόνο, την κούραση, την απελπισία και κυρίως τις ηθικές αξίες, αυτές που εν τέλει γίνονται η αιτία για να απολέσει τον παράδεισο και μας μεταφέρει τις δειλές του διαπιστώσεις μέσα από ξεκαρδιστικές ημερολογιακές σημειώσεις. Με το γνωστό σκωπτικό του ύφος ο συγγραφέας δημιουργεί έναν ήρωα που κινείται στην κόψη της άγνοιας και της γνώσης κι ο οποίος ταξιδεύει από τον παραδεισένιο, αιώνιο κήπο των ουρανών στην εφήμερη κόλαση της γης, κι από το μακρινότερο παρελθόν στο εγγύς παρόν, για να ανακαλύψει την γλυκόπικρη μελαγχολία της νοσταλγίας και την οδυνηρή ματαιότητα της ύπαρξης αλλά και να βιώσει ταυτόχρονα μικρές, απλές χαρές που μπορεί να μην τον κάνουν πολύ ευτυχή, τον κάνουν όμως σοφό κι υπομονετικό.

Η Λίλλυ Μελεμέ διάλεξε αντιπροσωπευτικά αποσπάσματα της νουβέλας, ενέταξε στίχους του Μαγιακόφσκι κι αποσπάσματα από την «Μήδεια» του Ευριπίδη και δημιούργησε μια σουρεαλιστική δραματουργία η οποία διατηρεί αλώβητο το υπονομευτικό χιούμορ του συγγραφέα ενώ προσεγγίζει ταυτόχρονα, το μυστήριο του παραστρατημένου αγγέλου –όφεως, ενός βαθιά απελπισμένου δαίμονα που επεμβαίνει σχολιαστικά στην περιπέτεια των πρωτοπλάστων, υποδηλώνοντας εν τέλει μέσα από την απειλητική κι απρόσιτη παρουσία του την δική τους εσωτερική αγωνία και την ενδότερη τάση τους να εξελιχτούν, από αθώα, καλόπιστα, ευδαίμονα και δοτικά όντα φτιαγμένα καθ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, σε πλάσματα απελπισμένα, γοητευτικά, άπληστα και φθονερά, καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Διαβόλου.

Η παράσταση, με ισχυρούς συνεκτικούς αρμούς, εξαίσιο εξπρεσιονιστικό πνεύμα, δυναμικές συγκρούσεις, υποβολιμαίο χιούμορ και καταιγιστικούς ρυθμούς, είναι ένα απολαυστικό μίνι-μιούζικαλ που δυναμιτίζει την κατεστημένη αισθητική, καθιστώντας ταυτόχρονα κρίσιμα μερικά από τα πιο αρχέγονα μας ερωτήματα.

Ο Βασίλης Ανδρέου θέτει το αναμφισβήτητο ταλέντο του στην υπηρεσία του ρόλου του, ενσαρκώνοντας ένα δαιμονικό αερικό, πανίσχυρο κι αδύναμο μαζί, ανάμεσα στο θεό και τον διάβολο, ανάμεσα στο ηθικό και το ανήθικο, που μεταμορφώνεται διαρκώς, υποβάλλεται σε ακραίες συναισθηματικές μεταπτώσεις, αναδύεται από το μυστήριο για να καταδυθεί στην αποκάλυψη του, σωματοποιείται και εξαϋλώνεται, γι να αναδείξει τις βαθύτερες αποχρώσεις και τις επίπονες αντιφάσεις της έλλογης ψυχοσύνθεσης.

Η Άννα Κουτσαφτίκη με το ατόφιο κωμικό και δραματικό της ταπεραμέντο, δημιουργεί μια αμίμητη Εύα, αξιοποιώντας την κάθε πτυχή του ρόλου της, αποδίδοντας με εξαιρετική ερμηνευτική ποιότητα την αθωότητα, τον φόβο, την κωμική άγνοια, την περιέργεια και τον βαθύ σπαραγμό της γυναίκας, πλουτίζοντας με λεπτομέρειες τις δράσεις κι αντιδράσεις της κι ενισχύοντας τις κινησιολογικές και φωνητικές της δυναμικές με ισχυρή συναισθηματική φόρτιση κι ανεπιτήδευτη αυθορμησία.

Ο Δημήτρης Μυλωνάς ενσάρκωσε έναν απολαυστικό Αδάμ, αποδίδοντας με χιούμορ τις αποχρώσεις του χαρακτήρα του κι ισορροπώντας έξυπνα ανάμεσα στην αφέλεια και την επίγνωση. Εξαιρετική η διαφοροποίησή του από την εποχή της αφέλειας και της αθωότητας, στην περίοδο της ωρίμανσης και της ευθύνης αλλά και στο τελικό στάδιο της βαθύτερης επίγνωσης όπου η μελαγχολία αναμιγνύεται με την σοφία χωρίς ταυτόχρονα να εξαφανίζεται η ενδότερη φύση του αρσενικού ήρωα, η καταλυτική αμηχανία κι έλξη του από το θηλυκό κι από το αξεδιάλυτο, τελικά μυστήριο του.

Η μουσική εξυπηρετεί ως ένα βαθμό τους στόχους της δραματουργίας και της σκηνοθετικής της προσέγγισης, ενισχύοντας τα στοιχεία του μιούζικαλ καθώς ξεπηδά μέσα από το λόγο και την ρυθμολογία του αλλά δεν ανταποκρίνεται στις εκρηκτικές εξάρσεις, παραμένοντας κάπως αδιαμόρφωτη και αρμονικά ανολοκλήρωτη. Οι στίχοι θα ήθελαν λίγη παραπάνω επεξεργασία, μια πιο σοφή διευθέτηση του έμμετρου λόγου και των αποχρώσεών του.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένα και εφευρετικά, οι φωτισμοί θα ήθελαν ίσως λίγο καλύτερο συντονισμό και πιο ευαίσθητες διαφοροποιήσεις για να αναδειχτούν περισσότερο οι επί μέρους και συχνά αντιφατικές, ατμόσφαιρες της παράστασης.

Θαυμάσια για ακόμα μια φορά, η κινησιολογία της παράστασης, που αναδεικνύει θαυμάσια τις ικανότητες των ηθοποιών και στα μέρη της πρόζας και στις επί μέρους μουσικές-χορευτικές δράσεις.

Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

Σκηνικά-κοστούμια: Αλεξάνδρα Σιάφκου, Αριστοτέλης Καρανάνος

Μουσική: Παράξενες Μέρες-Άρης Τρουπάκης

Στίχοι τραγουδιών: Βασίλης Ανδρέου

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη

Βοηθός σκηνοθέτη: Λαμπρίνα Καραγιαννίδου

Παίζουν: Βασίλης Ανδρέου

Άννα Κουτσαφτίκη

Δημήτρης Μυλωνάς

Θέατρο «Συνεργείο»

Κολωνού 31

Μεταξουργείο (Στάση ΜΕΤΡΟ: Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο: 6981802544

http://www.synergyo.gr/

Έως τις 5 Ιουνίου

Δευτέρα, Παρασκευή & Κυριακή στις 21.00

Τιμές εισιτηρίων

12€, 18€ για όσους επιθυμούν να παρακολουθήσουν δυο παραστάσεις στο Συνεργείο