του Anthony Neilson

Το έργο

Το έργο του Anthony Neilson “Stitching” παρουσιάζουν το Beton7 και το Θέατρο Μηχανή.

Πρόκειται για «in your face theater», με τολμηρό περιεχόμενο και έντονο ερωτισμό. Ένα ζευγάρι με τραυματικό μετά την απώλεια του παιδιού τους, επιχειρούν να ξεπεράσουν κάθε όριο στην σεξουαλική τους σχέση μέσα από μια πρόκληση που έχει σαν πρόσχημα την αγάπη αλλά επί της ουσίας κινείται στα πεδία της διαστροφής. Η ηρωίδα στο τέλος ράβει το αιδοίο της σαν την ύψιστη απόδειξη αγάπης προς τον εραστή της ο οποίος αναζητάει σε μια τέτοια πράξη την επανόρθωση της απώλειας της ψυχικής και σωματικής αγνότητας. Ο ήρωας αντιμέτωπος με την ακραία της αυτή θυσιαστική πράξη, αφυπνίζεται, ανακαλύπτει ξανά μέσα του την πηγή της ερωτικής αγάπης και λυτρώνεται επώδυνα. Το στοιχείο της ανατροπής περιορίζεται σε μια σειρά από στιγμιότυπα που εξαντλούνται στην πρόκληση για την πρόκληση χωρίς ουσιαστική προσέγγιση της εσώτερης ιδιαιτερότητας του ερωτικού ενστίκτου και των συντεταγμένων της. Οπότε το εύρημα του φινάλε μοιάζει να μην προκύπτει από υπαρξιακή αγωνία αλλά πιο πολύ από πλήξη. Οι ήρωες οι οποίοι κινούνται σ’ ένα κλειστοφοβικό περιβάλλον καταλήγοντας να επικοινωνούν μέσα από κώδικες που ορίζουν οι φαντασιώσεις τους όσον αφορά σαδομαζοχιστικές εκδοχές του έρωτα, εμφανίζονται συγγενικοί με οικείες μας προσωπικότητες από τον Μαρκήσιο ντε Σαντ, κάποια Μπεργκμανικά σενάρια, κείμενα του Μπρέστον Έλλις και του Πασκάλ Μπρύγκνερ. Αλλά δυστυχώς χωρίς τον πλούτο ή την ανατρεπτικότητα των κειμένων αυτών. Η διαπλοκή αυτού του τελετουργικού θεατρικού έργου απεικονίζει τη διαδικασία αλλά δεν διευθετεί το κίνητρο. Έτσι αν δεν έχει περιπλέξει κανείς μεταξύ τους τις έννοιες της αγάπης και του έρωτα θα μπορούσε να το εκλάβει ως μία μαρτυρία των σκοτεινών έξεων μέσα από την ψυχωτική στρέβλωση του σεξουαλικού ενστίκτου.

Η παράσταση

Μια από τις πιο ακραίες σκηνοθεσίες του Πέρη Μιχαηλίδη με αξιόλογα ευρήματα, χαλαρούς ρυθμούς και εντυπωσιακές σεκάνς που υποδηλώνουν τον εστετισμό του και τις αισθητικές του εμμονές. Η κινησιολογία, εμπνευσμένη και ρέουσα, «δένει» αρμονικά τις κινήσεις των ηθοποιών  και το σκηνικό είναι ενταγμένο στην γραμμή του έργου με ενδιαφέροντα, λειτουργικό τρόπο. Οι διακριτικοί φωτισμοί ενισχύουν την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις των ηρώων, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του σκηνικού χώρου κι αναδεικνύοντας τον ελλοχεύοντα ερωτισμό και τις κρυμμένες εντάσεις.

Ενδιαφέρουσα η ερμηνεία του Γιάννη Χατζηγιάννη ο οποίος διαχειρίζεται τις ψυχικές εκφάνσεις του ήρωα με ευαισθησία, εσωτερικότητα και σκηνική άνεση.

Η Βαλέρια Χριστοδουλίδου διαθέτει ένα θαυμάσιο σώμα και «δυνατό» πρόσωπο καθώς και αξιόλογη κίνηση αλλά υστερεί από εκφραστικότητα και ισοπεδώνει τις αντιφάσεις του ρόλου της μέσα από μια επίπεδη ερμηνεία.

Ενδιαφέρων και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός ο χώρος του Beton 7 με μεταμοντέρνα, σκληρή αισθητική αντίληψη και ευρύχωρο, φιλόξενο φουαγιέ.

Μετάφραση: Κλαίρη Χριστοπούλου
Σκηνοθεσία: Πέρης Μιχαηλίδης
Σκηνικά: Μιχάλης Αργυρού
Φωτογράφηση: Τάκης Διαμαντόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Ευθυμίου
Παίζουν: Βαλέρια Χριστοδουλίδου

Γιάννης Χατζηγιάννης

Λόγω μεγάλης προσέλευσης θεατών , το Stiching συνεχίζει τις παραστάσεις του μέχρι 30 Νοεμβρίου, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

Ώρα: 21:30

Εισιτήριο: 15,00€

Φοιτητικό 10,00€

BETON 7
Πύδνας 7, Βοτανικός - Αθήνα 11855
(κοντά στη στάση Κεραμεικός του Μετρό)
Τηλέφωνο: 2107512625
www.beton7.com - Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.