Η αγάπη άργησε μια μέρα

της Λιλής Ζωγράφου

Σε μια αγροτική περιοχή της Κρήτης τέσσερις γενιές γυναικών της εξέχουσας οικογένειας Φτενούδου, ζουν κάτω από την σκιά της πατριαρχικής καταπίεσης. Ξεχνούν τα όνειρά τους, καταπνίγουν τα συναισθήματά τους, υποτάσσονται στην επιταγή του καταδυναστευτικού πατέρα. Αλλά και υποτάσσουν... Η μεγαλύτερη κόρη, έπειτα από το θάνατο του πατέρα και της μητέρας της, αναλαμβάνει τον ρόλο του εξουσιαστή, προσπαθώντας να ελέγξει τις ζωές και την τύχη όλων των αδερφών της. Κάποιοι θα υποχωρήσουν, άλλοι θα προσπαθήσουν να ξεφύγουν. Ανάμεσα τους η Ερατώ, θα είναι αυτή που θα τολμήσει, με μια τεράστια δύναμη ψυχής, θα επιλέξει τον δρόμο της ελευθερίας, θα αναζητήσει τον έρωτα, την ανεξαρτησία, την λύτρωση.

Ο Φεζολάρι δουλεύει συχνά και ως ηθοποιός και κυρίως ως σκηνοθέτης, με δραματουργία που πατάει στη λογοτεχνία, στον ποιητικό λόγο, στο κινηματογραφικό σενάριο. Και πολύ καλά κάνει αφού διαχειρίζεται έξυπνα και έντεχνα αυτό το είδος θεάτρου. Η σκηνοθετική του οπτική έχει έντονο το τελετουργικό στοιχείο και λειτουργεί σαν μια μορφή ιεροτελεστίας. Ο χορός που περιλαμβάνει συνήθως το σύνολο των ηθοποιών του, ορίζει τις κοινές δράσεις μέσα από ομαδικές εκφάνσεις του λόγου και του συναισθήματος αφήνοντας ρωγμές μέσα από τις οποίες αναδύονται τα κυρίαρχα, τα πάσχοντα πρόσωπα, για να μονολογήσουν ή να συνδιαλλαγούν,  εξελίσσοντας την δράση κι αποκαλύπτοντας τον ιδιαίτερο ψυχισμό τους. Άλλοτε με ψιθύρους κι άλλοτε με κραυγές οι σκηνικές ηρωίδες του Φεζολάρι, διασχίζουν την καθημερινότητα τους για να εκτοξευτούν σε έντονες δραματικές κορυφώσεις μέσα από ένα ελεγχόμενο συντονισμένο απόλυτα σύνολο δράσεων, που σωματοποιεί ως άρρηκτη ενότητα, τους συμβολισμούς και τα αρχέτυπα. Ένα μπαλέτο ο θίασος, κινείται διαρκώς στο χείλος του γκρεμού υποθάλποντας την κρισιμότητα, ορίζοντας τις πτώσεις, συναδελφώνοντας τους ερωτικούς σπασμούς με αυτούς του ολέθρου. Κυρίαρχα στοιχεία, το χιούμορ κι ο σαρκασμός αλλά κι η έντονη, Αλμαδοβαρική γυναικεία διάσταση, η στιβαρή κυριαρχία της ηρωίδας που διαχειρίζεται την πτώση και την άνοδο της με την ίδια πάντα δραματική, μεγαλόσχημη και χυμώδη εξωστρέφεια.

Η δραματουργία που προέκυψε και πραγματώθηκε ως σκηνικό δρώμενο από το μυθιστόρημα της Ζωγράφου, ορίζεται μέσα από τους παλμούς των ηρωίδων που πάσχουν, αντιστέκονται, υποτάσσονται ή εξουσιάζουν η μία την άλλη, δίνοντάς μας εύγλωττη την εικόνα μιας κλειστής, επαρχιακής κοινότητας του προηγούμενου αιώνα με έντονη την πατριαρχική δυνάστευση αλλά και ισχυρό αντίπαλο δέος την θηλυκή ανυποταξία, την αόρατη και ταυτόχρονα υλική κυριαρχία της μήτρας. Οι ηρωίδες, δέσμιες των παραδόσεων της οικογένειας τους αλλά και της σφοδρής επιθυμίας τους να ευτυχήσουν που έρχεται σε σύγκρουση με τους αυστηρούς κανόνες, βιώνουν την αντίφαση της μοίρας τους μέσα από μια πλούσια γκάμα συναισθημάτων, η αλαζονεία, η αθωότητα, η ερωτική παράκρουση, η μοχθηρία που γεννιέται από την στέρηση, η δίψα για στοργή, η σιωπηλή συναίνεση, η σφοδρή αντίδραση κι η αθέλητη υποταγή, η πονηρή κι εκμεταλλευτική  υποκρισία, δημιουργούν υπόγειες συμμαχίες αλλά κι εστίες συρράξεων που γιγαντώνονται κι ωθούν την καθεμία από τις γυναίκες αυτής της ιστορίας σε διαφορετικό δρόμο, με διαφορετικό τίμημα και διαφορετική αν και εξ ίσου τραγική κατάληξη. Δυνατό μυθιστόρημα που γνωρίσαμε επίσης κι ως σειρά τηλεοπτική σε σκηνοθεσία του Κουτσομύτη, με εξαιρετικό κάστινγκ, απέκτησε φέτος και σκηνική υπόσταση με ένα επιτελείο ηθοποιών που διαθέτουν όλες έντονο σκηνικό ταπεραμέντο και σπουδαία ερμηνευτικά προσόντα.

Η πιο πρόσφατη αυτή δουλειά του ταλαντούχου σκηνοθέτη είναι η πιο δυνατή σκηνοθεσία του, μια θερμή, συγκινητική κι άρτια οργανωμένη περφόρμανς, με στιβαρούς ρυθμούς οι οποίοι θέλουν λίγο σφίξιμο από τους ηθοποιούς στο δεύτερο μέρος, δυναμικές ερμηνευτικές εκρήξεις, υποδειγματική κινησιολογία, εμπνευσμένους μουσικούς σχολιασμούς, φωτισμούς που υποβάλλουν εύγλωττα τις ατμόσφαιρες και ευφάνταστα, λειτουργικά, σκηνικά που συντελούν στην δημιουργία ενός αισθητικά άρτιου εικαστικού περιβάλλοντος. Η Υψηλάντη, σε μια από τις πιο ώριμες ερμηνείες της και σε σύγκρουση με το δυναμικό ταπεραμέντο της, ισορροπεί με δεξιότητα τις αντιθέσεις του χαρακτήρα της μητέρας που καταπνίγει την ισχυρή θέληση της άλλοτε από φόβο κι άλλοτε από μια επείγουσα αίσθηση καθήκοντος. Στον δύσκολο ρόλο της μεγάλης αδελφής η Τσιλύρα, καταφέρνει να αποδώσει μέσα από την πλούσια ερμηνευτική της γκάμα, την εσωτερική συναισθηματική φόρτιση της ηρωίδας, τις ψυχικές ρωγμές της αλλά και την δυναστευτική φύση της. Θαυμάσιες κι οι υπόλοιπες ηθοποιοί, ζωντάνεψαν τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος με ευκρίνεια, ξεδιπλώνοντας την ερμηνευτική τους γκάμα ως τις πιο ακραίες της εκφάνσεις. Ο θίασος λειτουργεί με σπάνια ομοιογένεια και θαυμάσιο συντονισμό, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά χαρακτηρίζει τις δουλειές του Φεζολάρι.

Μια παράσταση που αξίζει να δείτε και να ξαναδείτε.

Διασκευή-Σκηνοθεσία : Ένκε Φεζολλάρι
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης
Πρωτότυπη Μουσική: Γιώτα Κοτσέτα
Δραματουργική επεξεργασία: Ναταλί Μηνιώτη
Βοηθός σκηνοθέτη: Δάφνη Λιανάκη
Φωτογραφίες: Πάνος Μαζαράκης
Παίζουν: Αιμιλία Υψηλάντη, Αθηνά Τσιλύρα, Κατερίνα Μισιχρόνη, Μυρτώ Γκόνη, Μαρία Καρακίτσου, Βασιλική Διαλυνά, Μαρία Αποστολακέα.

Θέατρο Αργώ
Ελευσινίων 15

Μεταξουργείο

(Σταθμός μετρό Μεταξουργείο)

Τηλέφωνο: 210-5201684

e-mail:

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 19.00 Πέμπτη ως Σάββατο 21.00 Κυριακή 19.
Διάρκεια Παράστασης: 100΄ με διάλλειμα

Τιμές εισιτηρίων: 17, 15, 12 ευρώ