Αυτογονία

του Αύγουστου Κορτώ

Πήγα στο θέατρο Αλκμήνη για να παρακολουθήσω την «Αυτογονία» του Αύγουστου Κορτώ έχοντας υπόψη μου μερικές πληροφορίες που κινούσαν το ενδιαφέρον. Εκεί με περίμενε μία ευχάριστη θεατρική έκπληξη: μία νέα ηθοποιός και σκηνοθέτις, η Μιράντα Κατσιβέλου, ανέβασε μία εύφορη παράσταση με γόνιμη έμπνευση που αξιοποίησε το δυναμικό του αδιαμφισβήτητου ταλέντου της σε συνάφεια με τον οίστρο στις απαιτήσεις της δουλειάς της, η οποία ανέδειξε το κείμενο του Κορτώ με έναν απολαυστικά πρόσφορο σκηνικό τρόπο. Στον απέριττο χώρο της σκηνής του μη–τόπου στον οποίο συνυπάρχουν οι αυτόχειρες Σύλβια Πλαθ, Βιρτζίνια Γουλφ και Σάρα Κέιν δεχόμενες επίσης αναγκαστικά την παρουσία της εποπτείας του Κώστα, η Κατσιβέλου αξιοποίησε δημιουργικά τη θεατρογένεια του λόγου του Κορτώ, όπου η άμεση έκφραση μίας σκληρότητας συνυφαίνεται οργανικά στη γκάμα της παλέτας ενός «τσεχωφικού» χιούμορ, ήτοι με μία αφοπλιστικά «γλυκόπικρη» τρυφερότητα ως προς τα ανθρώπινα, συγκινητική, τραχιά, ιλαρή και λυρική στη ζωτική μέθεξη του μέτρου της θεατρικής τέχνης.

Ο Σταυριανός Κιναλόπουλος ως Κώστας, ενδεχομένως να μη διαθέτει μία ανάλογη εμπειρία που θα του επέτρεπε να προσεγγίσει αρκούντως το βάρος του ρόλου – με τις αντίστοιχες ερμηνευτικές δυνατότητες που προσφέρει στον ηθοποιό – ως επιβλέπων προϊστάμενος σε πτέρυγα μίας μεταθανάτιας κατάστασης. Με στοιχεία επιφανειακής υπερβολής, ο Κιναλόπουλος απέδωσε μονόχορδα μία εξωτερική περιγραφή φιγούρας μεταξύ υπαλλήλου δημοσκοπήσεων και κλητήρα περίπου σαν καρικατούρα, αν μη τι άλλο με αποτέλεσμα η μεταγενέστερη αλλαγή ύφους – αντί να σηματοδοτεί νευραλγικό σημείο κορύφωσης – να μην κάνει καμία αίσθηση. Και επιπροσθέτως το έκανε με πινελιές παρωδίας νάρκισσου ερασιτέχνη κονφερασιέ λ.χ. αναψυκτηρίου ελληνικής επαρχίας της δεκαετίας του ’70, τη στιγμή μάλιστα που το στοιχείο του κομπέρ θα μπορούσε να συμβάλλει δομικά σε μία έως και συγκλονιστική ερμηνεία του ρόλου. Ωστόσο ακόμα και έτσι, αυτή η μονότονη προσέγγιση κατά κάποιον τρόπο κάπου στέκει αντιστικτικά σε σχέση με τις περιρρέουσες (δια)θέσεις των άλλων ρόλων στην άρτια σύνθεση της στιβαρής σκηνοθεσίας.

Στον ρόλο της Σύλβια Πλαθ, που πιθανώς χρειαζόταν μία ηθοποιό άλλης ηλικίας ή τουλάχιστον πιο έμπειρη, στο μέτρο των δυνατοτήτων της η Στέλλα Σαπουνάκη καταθέτει έντιμα μία σκηνική παρουσία, η οποία λειτουργεί χάρη στη συναισθηματική ειλικρίνεια της αληθινής της έκφρασης και δη αρμονικά στη γερή σκηνοθετική δομή της αξιοσημείωτης οπτικής της Μιράντας Κατσιβέλου. Ερμηνευτική αποκάλυψη της παράστασης, η εκπληκτική Εύη Τσάφου μεταμορφώνεται κυριολεκτικά στη Βιρτζίνια Γουλφ σε μία υπόδυση – ή/και υπόδηση – λεπταίσθητων συγχορδιών, διαπεραστικά καθηλωτική και αιθέρια ρέουσα στις συνταρακτικές μεταπτώσεις της υπέροχης υπόστασής της. Η Μιράντα Κατσιβέλου ως Σάρα Κέιν είναι καταλυτική, με σχεδόν ανεπαίσθητες διακυμάνσεις αποχρώσεων σε μία εξαίσια ερμηνεία με καίρια ευφυΐα και ευαισθησία, συναρπαστικά απρόβλεπτη, πυρετωδώς ηλεκτριστική και γοητευτικά παλλόμενη από το μεδούλι της ύπαρξής της καθώς ακροπατεί στις πτυχές της (κ)όψης μεταξύ φωτός και ερέβους. Μία αξιοπρόσεκτη παράσταση, αν μη τι άλλο άξια και περαιτέρω παρουσίασης ει δυνατόν αισίως και σε μεγαλύτερο θεατρικό χώρο.

Σκηνοθεσία: Μιράντα Κατσιβέλου

Σκηνικά Χρήστος Γράπας

Κοστούμια: Αργυρώ Καλλιάφα

Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού

Παραγωγή: GREENSTUDIOS

Διανομή:

Σταυριανός Κιναλόπουλος: Κώστας

Στέλλα Σαπουνάκη: Σίλβια Πλαθ

Εύη Τσάφου: Βιρτζίνια Γουλφ

Μιράντα Κατσιβέλου: Σάρα Κέιν

ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΜΗΝΗ

Αλκμήνης 8 – 12

Γκάζι

(Στάση Μετρό Κεραμεικός)

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3428650 (καθημερινά μετά τις 17.30)

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Δευτέρα και Τρίτη 21.30

Μέχρι τις 19/4

Διάρκεια: 70΄

Εισιτήρια

Γενική Είσοδος: 10€