Σχετικά άρθρα
| ΑΜΗΝ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Παρασκευή, 15 Ιανουάριος 2016 08:23 |
|
ΑΜΗΝ τηςΑλκυόνης Βαλσάρη
Η υπόθεση (από το δελτίο τύπου) Σε ένα κατεστραμμένο τοπίο, δύο ιερείς, τελευταίοι εναπομείναντες υπερασπιστές μιας εκκλησίας, χαμένης κάπου στο χωροχρόνο, αποζητούν την αγιοσύνη και τη σωτηρία τους μέσα από την παραφροσύνη και το… μαρτύριο. Ο υπερδογματικός μισότρελος Πάτερ Ευλόγιος καταδιώκεται από υστερικά τραγελαφικές παραισθήσεις τρέμει τον θάνατο, κατεβάζει τα ψυχοφάρμακα σαν καραμέλες και πιστεύει ότι η αγιοσύνη τον περιμένει στο τέλος της «μαρτυρικής» του ζωής. Δίπλα του ο Αδελφός Τριαντάφυλλος αν και «σακατεμένος» από γεννησιμιού του, υπηρετεί πιστά τον ιερέα του, αναζητά κι αυτός το νόημα της μαρτυρικής ζωής του, αλλά αγαπάει απλόχερα κάθε πλάσμα που περπατά στη γη. Σχολιάζει ο Δημήτρης Κομνηνός, σκηνοθέτης της παράστασης: «Το ΑΜΗΝ ως καθαρόαιμη σάτιρα, αναδεικνύει και στηλιτεύει τα «κακώς κείμενα» στην Εκκλησία. Έτσι, ενώ διασκεδάζει, καταφέρνει καίρια πλήγματα στις υπερεκκλησιαστικές φιλοδοξίες του επαγγελματικού κλήρου. Λοιδωρεί την ωραιοπάθεια και τον άκρατο ναρκισσισμό εκπροσώπων της Εκκλησίας που συχνά ενδύονται τον θρησκευτικό μανδύα για να τονίσουν την αυτοπροβολή τους καθώς εκστομίζουν, άκριτα και αυθαίρετα, πύρινα κηρύγματα μίσους, έξω από κάθε έννοια ηθικής και νομιμότητας, προάγοντας, έτσι, την περιφρόνηση του πλησίον, την διαπόμπευση των άλλων, την κατάκριση και την ιεροκατηγορία δημιουργώντας καταστροφικές σχέσεις μεταξύ των πιστών. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να το βροντοφωνάξουμε: Φτάσαμε στο «ΑΜΗΝ»!!».
Η παράσταση Η δραματουργία, μια σάτιρα που καυτηριάζει τα εκκλησιαστικά ήθη, είναι γραμμένη με χιούμορ, σαρκασμό αλλά και τρυφερότητα. Ο ιερέας βρίσκεται αντιμέτωπος με τον ενδότερο εαυτό του αλλά και με την απληστία του που φαίνεται πως συγκρούονται προκαλώντας του ψυχωτικές κρίσεις στην διάρκεια των οποίων «ταξιδεύει» σε «βιβλικά» περιστατικά και τερατώδες καταστάσεις που γέννησαν ή εξακολουθούν να γεννούν την τεράστια αυτή αντίφαση ανάμεσα στην θρησκεία της απόλυτης αγάπης και στην επί γης εφαρμογή της από κάποιους εκπροσώπους της, οι οποίοι φαίνεται να υπηρετούν πιστά μόνο τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Κι ωστόσο η ίδια η φύση της θρησκείας αυτής είναι παράλογη, με έναν αυστηρό εβραίο θεό που μετράει τις αμαρτίες σαν τσιγκούνης γεροξεκούτης κάνοντας κάθε λογής παράδοξες συμφωνίες με τους πιστούς του κι έναν γιο κατευθείαν απόγονο του ορφισμού και των διονυσιακών τελετών που συγχωρεί τους εχθρούς του κι αγαπάει τον πλησίον του σαν τον εαυτό του. Οπότε οι ιερείς της, ακόμα κι αν τους έχει απομείνει κάποιο ίχνος ηθικής, μοιραίο είναι να διχάζονται ανάμεσα σε παράλογες απαγορεύσεις κι αφύσικες προτροπές. Στο έργο μας, ο παπάς εκπροσωπεί πιο πολύ τον κοσμικό κλήρο που διαμορφώνει με τους πιστούς του μια σχέση εκμετάλλευσης ή καταπίεσης ενώ ο ταλαίπωρος καντηλανάφτης ο οποίος πολύ συμβολικά είναι και θεότυφλος, ακολουθεί την οδό της ελπίδας, της πίστης και της αγάπης με την απλοϊκή θέρμη του πτωχού τω πνεύματι. Έτσι οι δύο ήρωες έρχονται συχνά αντιμέτωποι κι από τις συγκρούσεις τους προκύπτουν ξεκαρδιστικά απρόοπτα.
Η σκηνοθεσία εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις «αιχμές» της δραματουργίας, προσφέροντάς μας ένα ξεκαρδιστικό θέαμα με διαδραστικές κι αυτοσχεδιαστικές προεκτάσεις το οποίο ενθουσιάζει το κοινό χωρίς ποτέ να μετατρέπεται σε χυδαίο ή ανούσιο. Υπάρχουν σκηνές που αναπαριστούν τις παρακρούσεις του ψυχωτικού ιερέα οι οποίες μέσα στην υπερβολή τους διαθέτουν και μια ατόφια ποιητική διάσταση ενώ άλλες που οδηγούν τα πρόσωπα σε κωμικό παραλήρημα δίνοντας την ευκαιρία στους ηθοποιούς να μας προσφέρουν δυναμικά, ξεκαρδιστικά ρεσιτάλ. Έντονοι ρυθμοί, γρήγορες σκηνικές αλλαγές, δυναμικοί φωτισμοί και εύγλωττος μουσικός σχολιασμός, ενισχύουν το τελικό αποτέλεσμα και εντείνουν τις δραματουργικές αποχρώσεις. Ο Ερνέστος Βουτσίνος στο ρόλο του ταπεινού, παραμορφωμένου σωματικά και τυφλού νεωκόρου αναδεικνύει την ατόφια κωμική του φλέβα αλλά και την σκηνική του πειθαρχία, την ετοιμότητα και την ευέλικτη σωματικότητα και μελετημένη κινησιολογία. Ο Ερμόλαος Ματθαίου δημιουργεί έναν εκρηκτικό παπά που επικοινωνεί διαρκώς με το κοινό προκαλώντας αβίαστο γέλιο με τις κυκλοθυμικές εντάσεις του και δημιουργώντας έκρυθμες καταστάσεις. Το κοινό συμμετέχει στη παράσταση ως το ποίμνιο το οποίο είναι καταδικασμένο από θέση να σιωπά και να υπακούει αλλά καλείται να γίνει ενεργό μέσα στα πλαίσια πάντα των απαιτήσεων του δυνάστη εφημέριου του, κάτι που δίνει στην παράσταση μια επιπλέον διάσταση προκαλώντας και νέο χείμαρρο κωμικών αντιδράσεων. Αν θέλετε να γελάσετε με την ψυχή σας, να εκτονωθείτε συμμετέχοντας (ή και όχι) σε μια οργιώδη σκηνική δράση και να απολαύσετε δύο αεικίνητους κωμικούς με πολλά προσόντα, μην χάσετε αυτή την παράσταση.
Σκηνοθεσία / φωτισμοί: Δημήτρης Κομνηνός Σκηνικός χώρος / κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης Μουσική: Ανδρέας Τρούσσας, Γεωργία Σαλαμπάση Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ Illustrator: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνα Δημητριάδη Παίζουν: Ερμόλαος Ματθαίου Ερνέστος Βουτσίνος Πολυχώρος VAULT Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8’ περίπου με τα πόδια) Τηλέφωνα: 213 0356472 / 6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00) Email: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ: Δευτέρα-Τρίτη στις 21:15 Ως την Κυριακή 24 Απριλίου 2016 ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Γενική είσοδος: 12 ευρώ Προπώληση VIVA: 10,00 ευρώ www.viva.gr
|
