Σχετικά άρθρα
| Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Κυριακή, 13 Ιούλιος 2014 08:59 |
|
Η αληθινή απολογία του Σωκράτη
Η «Αληθινή απολογία του Σωκράτη», ένα κείμενο του Βάρναλη που διαθέτει μια ενδιαφέρουσα διαχρονικότητα κι από μόνο του αποτελεί έναν μονόλογο, προσαρμόζεται εύκολα στις σύγχρονες ανάγκες μιας χώρας που ξεπουλιέται, καταρρέει αλλά παραδόξως δεν αντιστέκεται. Ο Αθηναίος που αποφασίζει να πιει το κώνειο για να μην υποχωρήσει ούτε ένα βήμα από τις θέσεις του δεν θα μπορούσε να υπάρχει σήμερα, σε μια κοινωνία διαβρωμένη από άλλες αξίες αλλά μπορεί κάλλιστα να γίνει ένα σκηνικό πρόσωπο, ένας ήρωας που δεν υφίσταται την τραγική του μοίρα, που απλά κάποιος τον υποδύεται και την βιώνει σκηνικά. Τα μηνύματα, τεχνάσματα εποχών στις οποίες ο ελεύθερος άνθρωπος κυριαρχούσε μερικές φορές του σκλάβου έστω και με τίμημα τη ζωή του, μπορούν στην καλύτερη των περιπτώσεων να ξύσουν μερικές πληγές και στην συνηθέστερη να δημιουργήσουν έναν ελεγχόμενο, πρόσκαιρο ενθουσιασμό. Ωστόσο ζώντας στον τόπο που σε σκοτώνουν αργά αλλά τόσο συστηματικά ώστε να νοσταλγείς τις σφαίρες, αξίζει ένας τέτοιος λόγος να γίνει η υπενθύμιση των όσων πραγματικά έχουν απολέσει οι Έλληνες. Διότι δεν χάνουμε περιουσίες, μισθούς, δώρα, δουλειές και ευμάρεια, χάνουμε και χάσαμε πίστη, ελπίδα, αγάπη, αδελφοσύνη, ελευθερία, ισότητα, ανθρωπιά και συναίσθηση και φυσικά το δικαίωμά μας στην εργασία και στην αντίσταση. Χάσαμε ακόμα και το δικαίωμά μας σε έναν αξιοπρεπή θάνατο. Ο λόγος του Βάρναλη έρχεται από άλλους, σκοτεινούς επίσης καιρούς για να μας θυμίσει ότι ακόμα κι ένας χρυσός αιώνας έχει τις πληγές του κι ότι από το σάπιο αίμα των παλιών πληγών γεννιέται όχι μόνο ένας Πελοποννησιακός πόλεμος αλλά κι ο όλεθρος του σήμερα. Δυστυχώς οι πράξεις του δασκάλου με την αμφισβητούμενη διαγωγή, είναι πια μόνο συμβολικές κινήσεις σ’ ένα κόσμο όπου δεν έχει απομείνει ρωγμή για να διεισδύσει έστω κι η παραμικρή συνειδητότητα, η παραμικρή προσδοκία μιας ανατροπής. Ο Σωκράτης την ανατροπή την κάνει στον εαυτό του, αυτός αποφασίζει μέσα από το θάνατό του να φέρει ένα μήνυμα ζωής στους άλλους, είναι ένας μάρτυρας. Ίσως χρειαζόμαστε μάρτυρες αλλά είναι παραπάνω από γεγονός, πως δεν τους έχουμε. Ίσως χρειαζόμαστε μερικά γραμμάρια τιμιότητας μέσα στη λαίλαπα της κοινής απάτης αλλά που να τα βρούμε; Όταν ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο, πέθανε για να ξαναζήσει στις μνήμες των ανθρώπων του. Όταν ο Βάρναλης έγραψε την αληθινή απολογία του, με έναν τρόπο τον ανέστησε ξανά. Κρίμα που η εποχή μας μέσα από την ακατάσχετη φθορά της είναι έτοιμη να προκαλέσει τον τελειωτικό του θάνατο, δολοφονώντας στην πράξη τις αξίες του τις οποίες είτε συμμερίζεται κανείς είτε όχι, δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να τις αγνοήσει. Η ηγεσία μας, δολοφονεί και ξεπουλάει τα πάντα με διατάγματα κι εμείς αποτελειώνουμε το κακό σιωπώντας. Η αληθινή απολογία του Σωκράτη δεν θα μπορούσε να προβλέψει πως θα έρχονταν μια μέρα για τους Έλληνες να μην μπορούν πια ούτε να συμβιβαστούν ούτε να αντισταθούν. Παρά τις αντίθετες προδιαγραφές μιας αξιόλογης και ενίοτε ηρωικής ράτσας, η μέρα αυτή ήρθε…
Η σκηνοθεσία του Φεζολάρι ακολούθησε υπάκουα την ορμή του πρωταγωνιστή και τις συμπαγείς σκηνικές του φόρμες, χωρίς να επιχειρήσει να τις διασπάσει με ευφυή αλλά ανωφέλευτα ευρήματα. Η ομάδα υπήρξε όπως το συνηθίζει ενωμένη με μια χρόνια χημεία κι η κίνηση, η έξαρση, η δυναμική της διοχετεύτηκαν στο οικείο κανάλι της συναισθηματικής διέγερσης που την χαρακτηρίζει. Μια ενδιαφέρουσα δουλειά που θα πρότεινα να βγει από το ασφαλές περιβάλλον του κλιματιζόμενου θεάτρου με τους επώνυμους και μισοεπώνυμους θεατές και να χυθεί στους δρόμους και στις πλατείες, στα χωριά και στις μικρές πόλεις όπου κατά τη γνώμη μου τα νοήματα κι οι δυναμικές της θα αξιοποιηθούν πολύ περισσότερο αφού θα απευθύνονται στο πραγματικό κοινό της, τον ανώνυμο, φοβισμένο, προδοτικό και προδομένο, ευκολόπιστο και εγωπαθή αλλά και πάντα έτοιμο κατά βάθος να κάνει την απρόβλεπτη ανατροπή, τον μέσο Έλληνα πολίτη…
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι Παίζουν: Σωκράτης: Σταμάτης Κραουνάκης Σπείρα Σπείρα : Μαθητές - Κατήγοροι Αθηνά Αφαλίδου Από Πέμπτη 10 έως Σάββατο 19 Ιουλίου Διάρκεια: 80’ Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος)
|
