Σχετικά άρθρα
| ΒΑΚΧΕΣ |
 |
 |
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη |
| Παρασκευή, 06 Σεπτέμβριος 2013 08:38 |
|
Βάκχες του Ευριπίδη Ο ύπνος τον γέμιζε όνειρα καρπών και φύλλων Ο ξύπνος δεν τον άφηνε να κόψει ούτε ένα μούρο. Κι οι δυο μαζί μοιράσανε τα μέλη του στις Βάκχες. Πενθέας Γιώργος Σεφέρης
Η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Αργώ», παρουσιάζει φέτος στο Ηρώδειο και σε φεστιβάλ της Αττικής και της περιφέρειας την κορυφαία αυτή τραγωδία του Ευριπίδη που διαχειρίζεται την υπόθεση του Διόνυσου και της επιβολής της νέας του θρησκείας στην πολιτεία της Θήβας στην οποία κυβερνάει ο εχθρικός απέναντί του, Πενθέας, εγγονός του Κάδμου. Χαρακτηριστικά η σύγκρουση ανάμεσα στην Βακχεία και στην Εξουσία αποτελεί μια διαχρονική δυναμική κι η σκηνική της απόδοση είναι μια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση που απαιτεί βαθιά γνώση των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης και της αφύπνισης της ευφυΐας των σωμάτων για να επιτελεστεί το αιματόβρεχτο θαύμα της τελετουργικής θυσίας σε εναρμόνιση με την εσωτερική δυναμική του θείου δράματος. Η παράσταση που έστησε ο ταλαντούχος κι εφευρετικός Λιγνάδης διαθέτει μια σειρά από ενδιαφέροντα ευρήματα όπως η δράση της έναρξης από την Γιώτα Βέη με την διαυγή φωνή και την σεμνοπρεπή κίνηση καθώς κι η άνοδος του Διονύσου-Ρουβά σε μια κολώνα της ΔΕΗ για την εισαγωγή του φωτός στη σκηνή ή η παρουσία του Τειρεσία-Πατεράκη σε ένα καρότσι που σέρνει ο Κάδμος- Καρατζογιάννης. Ωστόσο η σύνδεση των επί μέρους στοιχείων δεν είναι στιβαρή και δεν υπάρχει μια σαφής εσωτερική διαπλοκή οποία να ολοκληρώνει τα εναύσματα σε προτάσεις.
Πέραν τούτου ο καλογυμνασμένος χορός διαθέτει εντυπωσιακή κίνηση και ζωηρότητα αλλά δεν προσεγγίζει κινησιολογικά την σωματική διάσταση της βακχείας η οποία εδρεύει στη λεκάνη και διαθέτει έναν σαφή εσωτερικό ρυθμό που κλιμακώνει το τελετουργικό ως την έκσταση. Οι Βάκχες αυτής της παράστασης κινήθηκαν κυρίως ως αναστατωμένες έφηβες με νευρωτικά ξεσπάσματα παρά ως ιέρειες του Διονύσου. Οι ηθοποιοί ερμήνευσαν τους ρόλους τους με συνέπεια αλλά χωρίς υπερβατικότητα. Να ξεχωρίσω τον εξαιρετικό Δημήτρη Πασσά στο ρόλο του Πενθέα. Ο Ρουβάς στην πρώτη του θεατρική εμφάνιση απέδωσε την ερμαφρόδιτη φύση και τον διάχυτο ερωτισμό του θεού καθώς και την ελκυστική παθητικότητά του αλλά δεν κατάφερε να κατακτήσει την σκοτεινή, απειλητική, φονική εσωτερική του διάσταση και την καταλυτική του μέθη. Ο λόγος της μετάφρασης ήταν πυκνός, κρουστός κι ευέλικτος. Τα κοστούμια ευφάνταστα, τα σκηνικά λιτά αλλά εμπνευσμένα κι οι φωτισμοί ιδιαίτερα λειτουργικοί. Η μουσική εμβολίζει με ενδιαφέροντα τρόπο το έργο αν και υπονομεύεται από κάποια ευρήματα τα οποία νομίζω πως δεν συνδέονται μεταξύ τους και δεν υπηρετούν αρκετά την βακχική έξαρση. Η μεγάλη διάρκεια κούρασε κάπως και δεν προσέφερε πολλά επί της ουσίας στην ανάπτυξη της σκηνικής δράσης. Μια αξιοπρεπής παράσταση που όμως δεν τα κατάφερε να γίνει συγκλονιστική.
Μετάφραση: Γιάννης Λιγνάδης Σκηνοθεσία: Δημήτρης Λιγνάδης Σκηνικά - κοστούμια: Εύα Νάθενα Μουσική: Γιώργος Πούλιος Χορογραφία: Δάφνη Ασημακοπούλου Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη Βοηθός σκηνοθέτη: Βίκυ Βολιώτη Κρουστά: Μιχάλης Αφολαγιάν, Δ/νση παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης Προβολή – Επικοινωνία: BrainCoΑ.Ε. Παραγωγή: Θέατρο «ΑΡΓΩ» Αιμιλία Υψηλάντη Διανομή Διόνυσος: Σάκης Ρουβάς Τειρεσίας: Ρούλα Πατεράκη Κάδμος: Γιάννης Καρατζογιάννης Πενθέας: Δημήτρης Πασσάς Αγγελιοφόρος: Δημήτρης Λιγνάδης Αγαύη: Μαρία Κίτσου Χορός: Μουσικοί κρουστών:
Πρόγραμμα υπόλοιπης περιοδείας 04 & 05/09 Κηποθέατρο, Παπάγου |
