Σχετικά άρθρα
Η ΑΓΙΑ ΙΩΑΝΝΑ ΤΩΝ ΣΦΑΓΕΙΩΝ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης |
Σάββατο, 23 Φεβρουάριος 2013 15:08 |
Η Αγία Ιωάννα των Σφαγείων του Μπέρτολτ Μπρεχτ Το θέατρο Ακροπόλ παρουσιάζει την Αγία Ιωάννα των Σφαγείων του Μπρεχτ σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και σε σκηνοθεσία, σκηνογραφία και κοστούμια του Νίκου Μαστοράκη. Το γραμμένο το 1929, έργο του Μπρεχτ αναφέρεται στο κραχ του ’29 στο Σικάγο και στον Πιέρποντ Μάουλερ βιομήχανο κρέατος ο οποίος δημιουργεί κρίση στον χώρο προκειμένου αυτό να του αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος, φέρνοντας σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Απέναντι του βρίσκεται η Ιωάννα Νταρκ, μέλος μιας χριστιανικής οργάνωσης των «Μαύρων Καπέλων» που στόχος της είναι η φιλανθρωπία και η ανακούφιση των φτωχών οι οποίοι μέσα στην κρίση ενώ τα σφαγεία είναι κλειστά, δεν έχουν να φάνε και ζητάνε να ανοίξουν και πάλι για να εξασφαλίσουν ένα μεροκάματο. Ένα έργο τρομακτικά επίκαιρο στην εποχή μας που μελετώντας το συνειδητοποιείς ότι τελικά τίποτα δεν άλλαξε στο πέρασμα των ετών. Ο Μαστοράκης έστησε ένα σκηνικό σύμπαν ζοφερό και εφιαλτικό το οποίο ταιριάζει απόλυτα με την θεματική του έργου και τα όσα πραγματεύεται, οπτικά τουλάχιστον. Ίσως, μια πιο αδρή και λιτή σκηνοθετική γραμμή θα τόνιζε πιο εύστοχα τα νοήματα του έργου σε αντίθεση με το αισθητικό πανδαιμόνιο που επικρατεί επί σκηνής. Έχω την εντύπωση ότι η σκηνοθεσία σε κάποια σημεία είναι ιδιαίτερα υπερφορτωμένη. Για παράδειγμα, το εύρημα του βίντεο με τα δελτία ειδήσεων δεν προσέφερε κάτι ουσιαστικό στην εξιστόρηση της δράσης, όπως κι η μεγάλη επιγραφή με τα τεράστια κόκκινα γράμματα που μας επισημαίνει σε τίτλους τα τεκταινόμενα, είχε μια τάση περιττής επεξηγηματικότητας. Ενδιαφέρον το μακιγιάζ αλλά άκρως υπερβολικό σαν αισθητική θέση, που δεν συνεργούσε στην πιο διαυγή ανάλυση χαρακτήρων και καταστάσεων. Σκηνογραφικά πολύ εύστοχη βρήκα την μεγάλη υπερυψωμένη πολυθρόνα όπου κάθεται ο Μάουλερ και αποφασίζει για τις τύχες των φτωχών και της κοινωνίας, ουσιαστικά. Όσον αφορά τις ερμηνείες, εξαιρετικός ο Αιμίλιος Χειλάκης, ερμηνεύει τον ρόλο του με πλήρη συνειδητότητα της ιδιαίτερης τυπολογίας του, με λεπτομερείς εναλλαγές, προσφέροντας μια θαυμάσια ερμηνεία με διακυμάνσεις και έντονους χρωματισμούς, δίνοντας μια ακριβή σκηνική εικόνα του Μάουλερ. Αξιόλογη ερμηνεία από την Βίκυ Βολιώτη, αν και σε αρκετές στιγμές είναι έντονα γραμμική παρόλο που διακρίνεται από σκηνική ευσυνειδησία. Είναι αυθεντική όμως στον τελικό της μονόλογο. Έξοχος ο Μιχάλης Οικονόμου, ως δεξί χέρι του Μάουλερ, πλάθει έναν απολαυστικό χαρακτήρα του οποίου η μορφή αποτυπώνεται σκηνικά σαν ένα μοχθηρό σύμβολο του καπιταλισμού, περισσότερο ίσως και από του ίδιου του Μάουλερ και αυτό αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια μεγάλη επιτυχία για τον ηθοποιό. Και να προσθέσω ότι με τον τρόπο που ερμηνεύει τον ρόλο του ίσως είναι και ο μόνος που υποστηρίζει τόσο εύστοχα το υπερβολικό μακιγιάζ του. Τα κοστούμια του ίδιου του σκηνοθέτη είναι ενδεικτικά των χαρακτήρων αλλά όχι απαραιτήτως και χαρακτηριστικά. Εξαιρετικό το βασικό μουσικό θέμα της παράστασης από τον Γασπαράτο. Πολύ δυνατή η τελική σκηνή με όλο το καστ επί σκηνής να ερμηνεύει το τραγούδι της παράστασης. Σκηνοθεσία - σκηνικά - κοστούμια: Νίκος Μαστοράκης Παίζουν: Αιμίλιος Χειλάκης Κίκα Γεωργίου Δημήτρης Δεγαϊτης Μίνως Θεοχάρης Δανάη Κατσαμένη Λάμπρος Κτεναβός Γόνη Λούκα Κωσταντίνος Μαραβέλιας Αγγελος Μπούρας Μιχάλης Οικονόμου Ελένη Ουζουνίδου
Θέατρο «Ακροπόλ» 15€ την Τετάρτη και στην λαϊκή απογευματινή του Σαββάτου
Διάρκεια: 120΄
Μέχρι τις 10/3 |