Νιου Γουόρλντ

Από την ομάδα Ubuntu

Πώς θα είναι ο κόσμος μας σε σε λίγες δεκαετίες από σήμερα και τι αλλαγές θα υποστούμε για να δεχτούμε την…τέλεια κοινωνία; Στον Κάτω Χώρο του «Θεάτρου του Νέου Κόσμου», ένας πενταμελής θίασος αναλαμβάνει να μας μεταφέρει εικόνες του από το…εγγύς μέλλον!

Όταν συνεχίζεις να γελάς στη στάση του λεωφορείου όσο γίνεται πιο διακριτικά μετά από μια κωμική…συνουσία, ηρεμείς και αποφασίζεις να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις και τους παροξυσμούς. Έλα μου όμως πως όταν έχεις απολαύσει στο έπακρο μια θεαματικά πρωτότυπη ιδέα, επιδιώκεις να επαναπροσδιορίσεις τα όσα διαδραματίστηκαν και να ψάξεις για την κορύφωση! Σαφέστατα έχουμε να αναλογιστούμε τις παρούσες συνθήκες που ζούμε για να φανταστούμε πως θα ήταν να βρισκόμαστε σε μια... φουτουριστική πολιτεία. Η εναρκτήρια σκηνή όπου ακούγονται κλισέ χαρακτηρισμοί οι οποίοι μπορεί να αντανακλούν στις απωθημένες ή ανομολόγητες σκέψεις των θεατών (όπως ότι ορισμένοι πιθανώς απατούν το ταίρι τους και οι 3 από αυτούς...θα το κοιτάξουν επιφυλακτικά) ξεκινάει αυθόρμητα την επερχόμενη σύγκριση παλιού και Νέου 2031 (!) Κόσμου, αποκαλύπτοντας τις προφανείς επιρροές της ομάδας από έναν Brave New World και κατ’ εμέ, Φίλιπ Κ. Ντικ, παρά τις οργουελικές διχογνωμίες και κοινωνικές μεταστάσεις.

Πραγματικά, θα ήθελα να είμαι το δυνατότερο περιληπτικός αναφορικά με τις καταστάσεις που σκαρφίστηκαν οι UBUNTU, καθώς το ζουμί κρύβεται στις λεπτομέρειες και στις άφθονες νεοκοσμικές παραφιλολογίες. Σε έναν κυριολεκτικά μεταλλαγμένο κόσμο, οι αισθήσεις, τα πάθη, οι μυρωδιές και οι αμφιβολίες έχουν αντικατασταθεί από μηχανοκίνητες διατάξεις, ενορχηστρωμένες με αυτοματοποιημένους κανόνες, ο «Μεγάλος Λατρευτός» είναι η…απόλυτη υποταγή σε κάτι πνευματικό και η ωμοφαγία, το…ωμό φαγητό (όπως αριστοτεχνικά μας εξηγεί η πεντάδα ωσάν διαφημιστικό προϊόν) η λύση για εν’ δυνάμει υγεία! Το παράλογο φτάνει σε νέα ύψη λοιπόν και η σκηνοθετική ματιά της Ελεάνας Τσιχλή δεν εξαντλείται ούτε και στις, τηλεοπτικής έμπνευσης, σάτιρες κι αντιφάσεις. Οι συγκρούσεις στον μεταλλαγμένο κόσμο παίρνουν θέση ως υποκατάστατα, όπως ακούγεται προς το τέλος της παράστασης, σε μια φράση που θα την τοποθετούσα και σαν υπότιτλο. Η σύγκριση των δύο εποχών, η διαστημικής φύσεως ενδυματολογία και ο βομβαρδισμός ηλεκτρονικών κλισέ μετατρέπονται σε ένα κύμα ξέφρενης σωματικής δεξιοτεχνίας, όπου ο νέον φωτισμός καλύπτεται από λογής αντικείμενα που ζωντανεύουν τις...νεοταξικές ασφυξίες! Πώς αλλιώς να εξηγήσεις την ύπαρξη ενός και μόνο τηλεπαιχνιδίου με την ονομασία «Ο Υποψήφιος» για μια θέση σε ανύπαρκτη εργασία ή τις υπουργικές νομοθεσίες στη σημασιολογία λέξεων όπως «γονείς» και «σεξ», για λόγους ηθικής προσαρμοστικότητας.

Εάν το «Μίστερο Μπούφο» φέτος κρατάει τα σκήπτρα της καθηλωτικής σάτιρας, το «Νιού Γουόρλντ» άνετα υπερνικά με την ημι-φαρσική του διαστρωμάτωση τους δισταγμούς που το κοινό έχει πριν παρακολουθήσει μια κωμική παράσταση. Οι άντρες της ομάδας, Άρης Λάσκος και Σωτήρης Μεντζέλος κερδίζουν πόντους χάρις τις γκριμάτσες και την ορμητικότητά τους ενώ οι ασύλληπτες δεσποινίδες Μάγια Ανδρέου, Κατερίνα Πατσιάνη και Ελεάνα Στραβοδήμου ενδυναμώνουν το τέμπο με τις διασκεδαστικές φωνητικές τους ευχέρειες. Λίγο κιτς οι ενδυμασίες του Γιάννη Καλαφάτη αλλά ταιριαστές με το σκεπτικό της παράστασης, ενώ τα εφέ εμπλουτίζουν την εξωκοσμική τρέλα της μελλοντικής πραγματικότητας. Είναι το πάθος για το κείμενο που τελικά εκστασιάζει και προκαλεί αβίαστο γέλιο. Υλικό παρμένο από τις νεότερες γενιές μεν (εξαιρετικό το εύρημα πώς θα κάνουμε ζωντανό poke, μια «facebook» διαδικασία «σκουντήγματος» για να μπορέσουμε να βρούμε…το ταίρι μας), όμως διευρυμένο σε ένα ευρύτερο πλαίσιο απεικόνισης των γεγονότων που ζούμε επαναληπτικά για δεκαετίες (εργασία, οικογένεια κλπ). Το Νιού Γουόρλντ σχολίασα παραπάνω πως διανθίζεται από Χάξλεϊ, Ντικ (η αποδιοργάνωση των αντικειμένων και συνθηκών ζωής) και ελάχιστο Όργουελ, αφού η μηχανοποίηση, ο θεσμικός σκοταδισμός διατηρεί καλωδιωμένους τους πολίτες της νέας αυτής γης, αντί να τους επαναστατοποιεί. Οι τρύπες μνήμης που μας επαναφέρουν στο παρελθόν (για εμάς τους θεατές, παρόν) αφορούν την νοσταλγία και τίποτα περισσότερο. Οι διαφημίσεις, η παθητική ομοιομορφία, τα στερεότυπα και ο περιορισμός γνώσης (πανέξυπνο το σκετσάκι των μαθητών που μαθαίνουν μια άχρηστη πληροφορία για τον Τζορτζ Γουάσινγκτον ή τον Χίτλερ και θεωρούν πως έμαθαν κάτι…πολύτιμο) γκρεμίζουν τις αληθινές ελευθερίες των κατοίκων του νέου κόσμου, υποκρινόμενες πως είναι οι αδιάψευστες, σταθερές. Το αστείο είναι πως η μάζα υποκλίνεται όπως και να ‘χει και δεν αφήνονται περιθώρια αντίστασης αφού ακόμα κι αν αναλογιστεί κανείς ένα καθεστωτικό λάθος, θα αυτό-διορθωθεί για να κρατήσει στέρεο αυτό το «ιδανικό» οικοδόμημα!

‘Ισως το νιώσαμε αρκετοί στον στενό κάτω χώρο του θεάτρου αλλά εμένα προσωπικά μου άφησε και μια γλυκόπικρη σκέψη αυτός ο όμορφος πανζουρλισμός. Καμμία σχέση με την «επική» μουσική ή το ατελείωτο τρεχαλητό της ομάδας, απλώς παρατήρησα πόσο ατελές θα ήταν ένα τέτοιο περιβάλλον, ριζικά κατασκευασμένο για να υπηρετεί τις μηχανορραφίες των αφ’ υψηλού «λίγων». Οι UBUNTU δούλεψαν σοφά και αποτελεσματικά και για τα δεδομένα της μαύρης κωμωδίας σήμερα, οι πικρά ξεκαρδιστικές αλήθειες ειπώθηκαν με διαπεραστική ουσία. Το μοναδικό μειονέκτημα που εύλογα τίθεται είναι το ότι στις σκηνές των ηλεκτρονικών / «facebook» αναφορών, όσοι δεν έχουν συνηθίσει αυτή τη μορφή τεχνολογίας, μπορεί να χαθούν στα «likes» και στις νεανικές σπίθες του πρότζεκτ. Μικρό το κακό, αφού το φινάλε συνεχίζει να σου ανοίγει την όρεξη για μεγαλύτερη διάρκεια, ειδικά όταν το μετα-ροκ συγκρότημα των «νεοκοσμιτών» κλείνει θριαμβευτικά την παράσταση ολοκληρώνοντας την σειρά από λεπτομερή σκετσάκια περιγραφής ενός κόσμου που λάτρεψα σκηνικά αλλά δε θα άντεχα να ζήσω στη...ζοφερή μας πραγματικότητα!

Σκηνοθεσία: Ελεάνα Τσίχλη

Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Δενδρινός

Κείμενο – Δραματουργική επεξεργασία – Μουσική επιμέλεια: Η ομάδα

Σκηνικά – κοστούμια: Χαράλαμπος Νικολάου

Πρωτότυπη μουσική: Δημήτρης Τζιμέας

Γραφικά: Φώτης Καλαφάτης

Παίζουν: Μάγια Ανδρέου, Άρης Λάσκος, Σωτήρης Μεντζέλος,

Κατερίνα Πατσιάνη, Ελέανα  Στραβοδήμου

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Φοιτητικό 8€, Ανέργων 5€

Συμπαραγωγή με την ομάδα «UBUNTU»