Κρις Ραντάνοφ

«Η προσπάθειά μου είναι, να είμαι ειλικρινής πάνω στη σκηνή»

Ο Κρίς κατάγεται από την Ρούσε της Βουλγαρίας και είναι απόφοιτος της τεχνικής σχολής πυρηνικής ενεργητικής «Μαρία Σκλοντόβσκα-Κιουρί» αλλά και παλαιστής. Ήρθε στην Ελλάδα το 2001 και αποφοίτησε αριστούχος από την Δραματική σχολή Ίασμος. Στην πορεία παρακολούθησε σεμινάρια με την Ελένη Σκότη. Στο θέατρο τον είδαμε στις παραστάσεις  «Σοσιάλ – Δομή. ΑΕ» σε δική του σκηνοθεσία, «Δεσποινίς Τζούλια» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Φοινίτση, «Όρνιθες» και «Του νεκρού αδελφού» σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, «Ένας στους δέκα» σε σκηνοθεσία Λαέρτη Βασιλείου όπου και βραβεύτηκε με το τρίτο βραβείο Α' ανδρικού ρόλου στα Θεατρικά Βραβεία Αθηνοράματος 2008 , «Οιδίπους Τύραννος – Επί Κολωνώ» σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη, «Ανώνυμη Αγία ή μια Κοινότατη Ιστορία» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη. Στον κινηματογράφο έπαιξε στις ταινίες  «J.A.C.E» σε σκηνοθεσία Μ. Καραμαγγιώλη, «Τρεις ευτυχισμένες μέρες» σε σκηνοθεσία Δ. Αθανίτη, «Χορεύοντας στον πάγο» σε σκηνοθεσία Στ. Ιωάννου και σε αρκετές ταινίες μικρού μήκους. Στην τηλεόραση συμμετείχε στις σειρές «Αληθινοί έρωτες», «Κόκκινο δωμάτιο» και «Για την Άννα». Σε όλες τις δουλειές του τον χαρακτηρίζουν έντονα η αυθεντικότητα της ερμηνείας, η έντονη δυναμική της σκηνικής του παρουσίας κι η αλάνθαστη χρήση των εκφραστικών του μέσων. Φέτος το σώμα του, η φωνή του και το ταλέντο του ετέθησαν στην υπηρεσία ενός εξαιρετικά δύσκολου ρόλου στην παράσταση «lautréamont – maldoror-Eγκώμιο Mιας Mεταμόρφωσης» όπου μετουσιώθηκε σε μια παρουσία τόσο εικαστική όσο και σπαρακτικά πάσχουσα, προσφέροντάς μας μια υπαρξιακή θεατρική εμπειρία, μοναδικής ποιότητας. Συζητήσαμε για την τέχνη του, τα όνειρά του και την συνεργασία που τον ενέπνευσε ώστε να ενσαρκώσει αυτό το υπερρεαλιστικό ον-έκθεμα, ζωντανεύοντας σπαράγματα της εξαίσιας, βλάσφημης ποίησης του Λωτρεαμόν. 

Τι σε οδήγησε να ασχοληθείς με την τέχνη του ηθοποιού μετά μάλιστα και από την ενασχόληση σου με άλλες εξίσου ενδιαφέρουσες δραστηριότητες;

Το να ασχοληθώ με την τέχνη του ηθοποιού ήταν το όνειρό μου από πολύ μικρός. Έβλεπα στην ασπρόμαυρη τηλεόραση τους μεγάλους Βούλγαρους κωμικούς, όπως και τον Τσάρλι Τσάπλιν, τον Χοντρό και τον Λιγνό… ε, και μετά τους μιμούμουν. Λόγο διαφόρων καταστάσεων δεν μπόρεσα να κυνηγήσω το παιδικό μου όνειρο στη Βουλγαρία. Το έκανα όμως εδώ στην Ελλάδα, στη δεύτερή μου πατρίδα.

Τι είναι για σένα  η θεατρική τέχνη;

Η θεατρική τέχνη για μένα είναι έρευνα και αυτογνωσία. Βγάζεις μπροστά στον κόσμο τα συναισθήματά σου: κλαίς, γελάς, θυμώνεις, τρομάζεις. Όλα αυτά βέβαια μέσα από ένα ρόλο, όμως δεν παύεις να είσαι εσύ. Η προσπάθειά μου είναι να είμαι ειλικρινής πάνω στη σκηνή.

Μίλησε μου για την συνεργασία με την Bijoux de Kant.

Με τον Γιάννη Σκουρλέτη και τον Κώστα Δαλακούρα είναι η πρώτη μας συνεργασία και δε θα είναι η τελευταία. Είναι οι δύο βασικοί δημιουργοί της ομάδας Bijoux de Kant οι οποίοι αλληλοσυμπληρώνονται. Ο Γιάννης στο σκηνοθετικό και εικαστικό κομμάτι και ο Κώστας στο μουσικό. Μάλιστα στην παράστασή μας ο Κώστας παίζει ανάλογα με αυτό που του δίνω πάνω στη σκηνή. Η μουσική και οι ήχοι δεν είναι προγραμματισμένοι, έχουν το παλμό τους. Ο Γιάννης Σκουρλέτης ως σκηνοθέτης μου έδωσε την ευκαιρία να αναδείξω τις δυνατότητές μου.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι  να παίξεις;

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο ρόλο που να ήθελα πάρα πολύ να κάνω. Μου αρέσουν οι ρόλοι με εσωτερικές συγκρούσεις, οι πολύπλευροι… Γιατί και εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο «καλοί», ε;

Ποιό πιστεύεις  ότι είναι το μέλλον της θεατρικής τέχνης στην Ελλάδα σε συνάρτηση με την περίοδο την οποία διανύουμε;

Ειλικρινά δεν ξέρω πιο είναι το μέλλον της τέχνης. Ξέρω για μένα προσωπικά ποιος πρέπει να είναι ο στόχος μας ως καλλιτέχνες: Να μην κλείνουμε τα μάτια μας και να αφουγκραζόμαστε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Η δουλειά μας δεν είναι μόνο να διασκεδάζουμε τον κόσμο, αλλά και να μιλάμε για αυτά που οι άλλοι, οι πολιτικοί κι οι δούλοι της εξουσίας, δεν τολμούν.

Οι καταραμένοι ποιητές επιχειρούν να διασπάσουν την ίδια την δυναμική της ανθρώπινης φύσης και να υπονομεύσουν ταυτόχρονα την εξέλιξή της. Πως εκφράζεται αυτό μέσα από την ποίηση του Λωτρεαμόν;

Οι καταραμένοι ποιητές είχαν καταφέρει να κοιτάξουν βαθιά μέσα τους και να αναδείξουν το ανθρώπινο τέρας. Είναι οι καλλιτέχνες που στάθηκαν απέναντι στην «οργανωμένη κοινωνία» η οποία ακόμα και σήμερα παραμένει διπρόσωπη και δεν αποδέχεται εύκολα τη διαφορετικότητα.

Ποιες είναι οι συγγένειες του λόγου  του ποιητή με την ηθική και πνευματική έκπτωση αλλά και ανάφλεξη των ημερών μας;

Σήμερα ο φόβος που μας δημιουργεί η εξουσία έχει βγάλει στην επιφάνεια την σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας, η οργή βράζει και η βία προσπαθεί να νομιμοποιηθεί. Γι’ αυτό το «τέρας» της ανθρωπότητας μιλάει ο Λωτρεαμόν. Δεν είμαστε τρελοί οι άνθρωποι; Από το φόβο να μην καταρρεύσει η Δημοκρατία είμαστε έτοιμοι να διαλέξουμε την Δικτατορία

. 

Πως λειτουργεί η σωματικότητα στην απόδοση των εσωτερικών πτυχών των χαρακτήρων των θεατρικών ηρώων;

Για μένα το σώμα είναι ένα βασικό εργαλείο του ηθοποιού. Εμείς οι ηθοποιοί πολλές φορές αναλύουμε την κατάσταση μιας σκηνής, ενός έργου εγκεφαλικά και όχι σωματικά. Για μένα η ψυχή επηρεάζει το σώμα, όπως και το σώμα την ψυχή.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδιά σου;

Με την ομάδα Bijoux de Kant θα συνεργαστώ και το χειμώνα κι είναι μεγάλη μου χαρά. Από τον Οκτώβριο θα έχω γυρίσματα και για μια ταινία μεγάλου μήκους. Αλλά έτσι όπως είναι το παρόν, ας δούμε που θα μας βγάλουν οι αποφάσεις μας και μετά καταστρώνουμε καινούρια σχέδια.