Δημήτρης Γκουτζαμάνης

Απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος αλλά και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έχει συνεργαστεί με τους Γιάννη Παρασκευόπουλο (“Ο Υμπύ Βασιλιάς”), Ρέινα Εσκενάζυ (“Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ”), Χρήστο Θεοδωρίδη ( “Παρθενώνας”,“Έσπασε”), Νικολέττα Βλαβιανού (“Ο Γιαννάκης”), ενώ έχει παρουσιάσει και σε δική του σκηνοθεσία τον “Εραστή” του Harold Pinter στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Φέτος μπορούμε να τον δούμε στο ''Αγγέλων Βήμα'', στην ''Λούλου'' του Βέντεκιντ σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.

"Λούλου" Φωτογραφία Νικολέτα Γιαννούλη

Δημήτρη, σε συναντάμε στην εμβληματική "Λούλου" του γερμανού Φρανκ Βέντεκιντ, ένα έργο ερωτισμού και θανάτου, στο οποίο ο συγγραφέας είχε βάλει υπότιτλο "Μια τραγωδία τεράτων"...

Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο έργο, καθώς μπορεί να θεωρηθεί ως ένα παραμύθι για μεγάλους. Έχοντας ένα ρεαλιστικό πλαίσιο ως βασικό κορμό, μέσα στο οποίο βρίσκονται συμβολισμοί από τον κόσμο του τσίρκου, μιλά για τις πιο κρυφές μας επιθυμίες. Οι άνθρωποι στο έργο πολλές φορές φαίνεται να “αποποιούνται των ανθρώπινων χαρακτηριστικών” τους κι έτσι να διαπράττουν ύβρη.

Ο Άλβα που υποδύεσαι είναι ένας ρόλος θεωρώ με αρκετό ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό: Στην αρχή του έργου τον βλέπουμε λαμπερό και γεμάτο ορμή ενώ στη συνέχεια φτάνει στην απόλυτη εξαθλίωση...

Συμφωνώ μαζί σου. Είναι ένας ρόλος που μέσα στο έργο έχει μια μεγάλη διαδρομή, από την ακμή, την ευημερία αλλά και το λαμπρό μέλλον που διαγράφεται μπροστά του στην όπως πολύ σωστά το περιέγραψες, στην απόλυτη εξαθλίωση. Αυτή ακριβώς είναι και η ιδιαίτερη γοητεία του.

Πολυεπίπεδο το έργο και πολλά τα θέματα που αναδεικνύει... ποιο κομμάτι του σε αγγίζει περισσότερο;

Αυτό που με έχει κινητοποιήσει σ' αυτό το έργο είναι το γεγονός ότι βλέπουμε τους ήρωες του έργου να κυνηγάνε την ηδονή και γενικότερα το ευ ζην χωρίς όρια και τελικά μέσα σ' αυτό το πλαίσιο να καταστρέφονται.

Ο Βέντεκιντ λέει κάποια στιγμή μέσα στο έργο: "'Ολοι μας εκπορνεύουμε τα ταλέντα μας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο". Το έχεις αισθανθεί κι εσύ κάποια στιγμή;

Ναι, είναι μια πανανθρώπινη αλήθεια. Όλοι μας στηριζόμαστε στα ταλέντα μας για να ζήσουμε και να καταφέρουμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα και τους στόχους μας. Όπως φαίνεται από το έργο όταν αυτό συμβαίνει ανεξέλεγκτα τελικά καταλήγουμε να χάσουμε την ουσία των ταλέντων μας.

Στην παράσταση που παρακολούθησα εγώ, το χειροκρότημα του κοινού ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδες. Εκεί κρίνονται τελικά όλα;

Στην τέχνη για μένα το σημαντικότερο είναι να καταφέρεις να επικοινωνήσεις. Να επικοινωνήσεις ένα μήνυμα με τον κόσμο. Όταν αυτή η επικοινωνία επιτυγχάνεται συμβαίνει κάτι μαγικό. Είναι σαν όλοι μαζί να έχουμε μοιραστεί ένα ταξίδι, μια μοναδική εμπειρία. Αυτό σημαίνει για μένα το χειροκρότημα.

"Λούλου" Φωτογραφία Νικολέτα Γιαννούλη

Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η περιπέτεια του θεάτρου για σένα;

Ηθοποιός ήθελα να γίνω από πάντα. Από παιδί όποτε μπορούσα και έβρισκα την ευκαιρία, έπαιζα. Πρακτικά ξεκίνησα να ασχολούμαι με το θέατρο τελειώνοντας το παιδαγωγικό τμήμα δημοτικής εκπαίδευσης. Γράφτηκα για ένα χρόνο σε ένα θεατρικό εργαστήρι στη Θεσσαλονίκη και μετά έδωσα εξετάσεις για τη δραματική σχολή του κρατικού θεάτρου βορείου Ελλάδος, όπου και πέρασα. Από τότε, το ένα έφερε το άλλο.

"Εραστής" με την Βάλια Παπακωνσταντίνου . Φωτογραφία του Ζώη Τριανταφύλλου

Πέρυσι σκηνοθέτησες τον εαυτό σου στον "Εραστή" του Χάρολντ Πίντερ. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή; Σκέφτεσαι να την επαναλάβεις;

Στην αρχή μου φάνηκε περίεργο να μην έχω κάποιον/α από κάτω να με καθοδηγεί, αλλά η επιθυμία μου να δημιουργήσω αυτό που είχα φανταστεί διαβάζοντας τον “Εραστή” ήταν τόσο μεγάλη που το ξεπέρασα πολύ γρήγορα. Η ανάγκη μου να αποδώσω σκηνικά το συγκεκριμένο έργο όπως το ονειρεύτηκα με κινητοποιούσε, για να αντιμετωπίσω όλα τα προβλήματα που προέκυπταν. Οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου στο όλο εγχείρημα, με στήριξαν και με βοήθησαν πάρα πολύ για να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι και τους/τις ευχαριστώ όλους/ες μέσα από την καρδιά μου. Η σκηνοθεσία είναι μια πολύ δημιουργική διαδικασία και η αλήθεια είναι πως σκέφτομαι να το ξανακάνω. Έχω βρει μερικά έργα που με έχουν κινητοποιήσει, όπως είχε συμβεί με τον “Εραστή”.

"Εραστής" Φωτογραφία του Ζώη Τριανταφύλλου

Σου έχουν συμβεί απρόοπτες καταστάσεις επί σκηνής; Πώς τις αντιμετώπισες;

Πολλές φορές έχουν συμβεί απρόοπτα, αλλά “the show must go on”. Συνήθως τα αντιμετωπίζω με χιούμορ, καθώς κάθε παράσταση είναι ζωντανή, συμβαίνει στο παρόν και είναι μοναδική. Επίσης, θεωρώ ότι είναι όμορφο στην όλη κατάσταση να κάνεις συμμέτοχο και τον κόσμο. Να νιώσει ότι δεν τον κοροϊδεύεις, αλλά είστε “συνένοχοι” και συνταξιδιώτες σ' αυτό το ταξίδι.

"Λούλου" με την Ευτυχία Γιακουμή. Φωτογραφία Νικολέτα Γιαννούλη

Τι σου αρέσει στο ελληνικό θέατρο και τι όχι;

Θεωρώ πως έχουμε ένα αρκετά υψηλού επιπέδου θέατρο. Υπάρχουν άνθρωποι με όραμα και διάθεση να ανακαλύψουν καινούρια μονοπάτια επικοινωνίας επίσης, έχουμε πολλούς/ες ταλαντούχους/ες σκηνοθέτες/ιδες και ηθοποιούς. Ωστόσο, αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι λόγω της κρίσης, πολλοί αναγκάζονται να κάνουν εκπτώσεις στο όραμά τους. Οι “εκπτώσεις” της παραγωγής και το γεγονός ότι οι ηθοποιοί και οι διάφοροι συνεργάτες είναι κακοπληρωμένοι, έχουν αντίκτυπο στο σκηνικό αποτέλεσμα. Επίσης, πολλές φορές λείπει το ρίσκο, κυρίως στο πλαίσιο της παραγωγής καθώς πολλοί φοβούνται “μην πέσουν έξω”. Ωστόσο, πολλές νέες ομάδες προσπαθούν δημιουργικά να υπάρξουν σ' αυτή την πραγματικότητα και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Πολλοί άνθρωποι κυρίως νεότεροι/ες δεν το βάζουν κάτω και αναζητούν την επικοινωνία και την αλήθεια σε μια συγκυρία όπου το ψέμα και η απογοήτευση, μέσα στην κοινωνία μας, έχουν τον πρώτο λόγο.

Από την παράσταση Άννα Φρανκ

Κάποια παράσταση που παρακολούθησες πρόσφατα και σου άρεσε πολύ;

Πολλές μου άρεσαν. Ενδεικτικά κάποιες: “ Αγαπητή Ελένα” στο Επί Κολωνώ, το “Condractions” στο Αλκμήνη και ο “Κόλχαας” με τον Νίκο τον Αλεξίου.

Αγαπημένος σου συγγραφέας;

Σίγουρα από τους πιο αγαπημένους μου είναι ο Πίντερ, μου αρέσει όμως πάρα πολύ και ο Mike Bartlett και φυσικά κλασσικοί συγγραφείς όπως ο Σαίξπηρ, οι αρχαίοι Έλληνες τραγωδοί κ.α. και ο ευφυής εκφραστής της ρώσικης ψυχής Άντον Τσέχωφ.

Τι εύχεσαι για το θεατρικό σου μέλλον;

Όμορφες συνεργασίες με εμπνευσμένους ανθρώπους σε καλογραμμένα έργα και σε παραγωγές οι οποίες να πληρώνουν τους ανθρώπους που εργάζονται και να κάνουν πράξη το όραμά τους.