MARGARITA SANCHEZ Εκτύπωση
Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη   
Κυριακή, 07 Μάρτιος 2010 17:07

Margarita Sanchez

Η αγάπη είναι παρούσα στα έργα μας, διότι είναι παρούσα και στις ζωές μας.

 

Η Ισπανίδα συγγραφέας, της οποίας δύο έργα έχουν ανέβει σε Ελληνικές θεατρικές σκηνές, γεννήθηκε το 1962 στη Μαδρίτη.

Το 1979, σε ηλικία 18 ετών, συμμετέχει στην ίδρυση του θιάσου Coctail T.P., που ακολουθεί τα πρότυπα του ιστορικού ανεξάρτητου θεάτρου. Ο θίασος παρουσιάζει έργα της Μαργαρίτα Σάντσεθ και άλλων σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων που μεσουρανούν τη στιγμή αυτή στο ισπανικό θεατρικό στερέωμα, όπως ο Ιγνάθιο δελ Μοράλ, ο Ερνέστο Καμπαγιέρο κ.ά.

Σπούδασε θεατρική γραφή με δασκάλους τον Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα, τον Ιγνάθιο δελ Μοράλ, τον Ουίλλιαμ Λέιτον και άλλους.

Από τα έργα της ξεχωρίζουν τα: Ιστορίες πείνας (πρωτότυπος τίτλος: Historias para-lelas, μετάφραση - διασκευή στα ελληνικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ), Búsca me en Hono-lulú (Ψάξε με στη Χονολουλού) 1988 - υποψήφιο το 1989 για το βραβείο Marqués de Bradomin, το σπουδαιότερο βραβείο της Ισπανίας για πρωτοεμφανιζόμενους θεατρικούς συγγραφείς -, La misteriosa venganza de Thomas Kraus, 1989 (Η μυστηριώδης εκδίκηση του Τόμας Κράους), Sobre ascuas (1990, Στα κάρβουνα), Βενετία (2001), Ella se entera de todo (μαζί με τον Ιγνάθιο δελ Μοράλ, 2002, ελλ. τίτλος Τηλεφώνησε ο γιος σου, μετ. Μαρία Χατζηεμμανουήλ), Aquí os espero comiendo un huevo (2003,  Σας περιμένω εδώ, τρώγοντας ένα αυγό).

Τα έργα, τα οποία συνυπογράφει με τον Ignacio del Moral και που ανέβηκαν στην Ελλάδα είναι το «Τηλεφώνησε ο γιος σου» σε σκηνοθεσία Γιώργου Γιανναράκου από την ομάδα «Υστερόγραφο» στην Αθήνα και το «Ιστορίες Πείνας» σε σκηνοθεσία Ευανθίας Σωφρονίδου   και Πένυς Φυλακτάκη, από την ομάδα Ούγκα Κλάρα στη Θεσσαλονίκη.

Η βαθιά αισιόδοξη συγγραφέας που είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη απέναντι στον σύγχρονο άνθρωπο και στον προβληματισμό του, απάντησε τις ερωτήσεις του Επί Σκηνής δίνοντάς μας μια μικρή εικόνα της θεατρικής πραγματικότητας στην Ισπανία και μιλώντας μας για τα ιδεολογικά και συναισθηματικά κίνητρα που την εμπνέουν ώστε να εκφραστεί μέσα από την συγγραφή θεατρικών έργων.

sanchez2

Το έργο σας «Τηλεφώνησε ο γιος σου» είναι μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε μια ηλικιωμένη γυναίκα κι εκείνη που έχει αναλάβει να τη φροντίζει. Η αγάπη πέρα από συμφέροντα και αδυναμίες πώς επηρεάζει το έργο σας;

 Το «Τηλεφώνησε ο γιος σου» το γράψαμε μαζί με τον Ιγνάθιο δελ Μοράλ το 2002.

Η αγάπη είναι παρούσα στα έργα μας, διότι είναι παρούσα και στις ζωές μας. Όταν γράφαμε το έργο, δεν είχαμε ακριβώς στο μυαλό μας μια γυναίκα με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Γράψαμε για δύο γυναίκες που μοιράζονται τη μοναξιά τους και μία κοινή γλώσσα που ευνοεί την κατανόηση: την αγάπη.

 

Οι άνθρωποι που ξεχνούν, μπορούν ταυτόχρονα και να θυμούνται;

 Η αγάπη, η τρυφερότητα, η στοργή είναι συναισθήματα και εκφράσεις που πάντα θα αναγνωρίζουμε.

 

Πως η μοναξιά λειτούργησε σαν πηγή έμπνευσης στο συγκεκριμένο έργο;

Για διαφορετικούς λόγους, όλοι θα νιώσουμε μοναξιά κάποια στιγμή στη ζωή μας. Οι δύο αυτοί χαρακτήρες μοιράζονται τη μοναξιά τους για διαφορετικό λόγο ο καθένας. Αυτό ήταν το σημείο που μας ενδιέφερε περισσότερο τη στιγμή της συγγραφής του έργου.

 

Ποια είναι η σχέση του θεάτρου με την ανθρώπινη φύση;

Η σχέση με την ανθρώπινη φύση είναι θέμα ανεξάντλητο και ιδιαίτερα πλούσιο όταν γράφουμε θέατρο. Θα τολμούσα να πω ότι είναι αδύνατο να σπάσουν οι δεσμοί ανάμεσα στο θέατρο και την ανθρώπινη φύση.

 

Τι σημαίνει για εσάς εκπαίδευση στη θεατρική γραφή και τι σας προσέφεραν οι δικοί σας δάσκαλοι;

Η εκπαίδευση στη θεατρική γραφή είναι τόσο απαραίτητη όσο σε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Ένας από τους πιο σημαντικούς δασκάλους μου ήταν ένας δικός σας γνώριμος, ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ και η Ποιητική του. Αργότερα εμφανίστηκαν στη ζωή μου άλλοι μεγάλοι δάσκαλοι: ο Χοσέ Σάντσις Σινιστέρρα, ο Ιγνάθιο δελ Μοράλ, ο Μαουρίθιο Καρτούν, η Παλόμα Πεδρέρο, ο Ραφαέλ Πόνθε… Όλοι αυτοί αποτέλεσαν σημεία αναφοράς στην εκπαίδευσή μου ως δραματουργού. Ήταν οι πυλώνες της εξέλιξής μου ως θεατρικής συγγραφέως.

 sanchez3

Μιλήστε μου για τον Λόρκα, που τόσο αγαπήθηκε στη χώρα μας.

Ο Λόρκα είναι από τους μεγαλύτερους δραματουργούς της Ισπανίας. Ο πρώιμος θάνατός του στα χέρια των νικητών του αιματηρού εμφυλίου πολέμου μας, τον ανέδειξε σε μυθική προσωπικότητα. Παρά τη σύντομη ζωή του μας κληροδότησε ένα ευρύ έργο: ποίηση, δημοσιογραφικά άρθρα και θεατρικά έργα, που αποτέλεσαν τελικά κομμάτι της παγκόσμιας δραματουργίας. Ο Λόρκα θα αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς στον πολιτισμό μας. Ήξερε πώς να μπλέξει την ηθογραφία με την ποίηση ώστε να δημιουργήσει αυτή την εικόνα που όλοι αναγνωρίζουμε ως τόσο έντονα ισπανική.  

 

Πιστεύετε πως αυτός ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος και λιγότερο άδικος;

 Όταν ήμουν νέα ήμουν πεπεισμένη ότι Ναι, αυτό μπορεί να συμβεί. Αυτή η πιθανότητα ήταν η κινητήρια δύναμη στη ζωή μου. Αργότερα, ο χρόνος μού απέδειξε ότι η δημιουργία ενός πιο δίκαιου κόσμου είναι ανέφικτη. Μέσα μου όμως υπάρχει ριζωμένη η πίστη ότι και το κοντινό μας περιβάλλον έχει ανάγκη από μεγάλες αλλαγές. Επομένως αφιερώνω όλη την ενέργειά μου σ’ αυτόν τον σκοπό. Προσπαθώ να φροντίζω και να διατηρώ ό,τι έχω κοντά μου, δίνοντας τον καλύτερό μου εαυτό, με την ελπίδα να κατορθώσω να κάνω έστω και το μικρό αυτό κομμάτι του κόσμου πιο δίκαιο.

 

Γιατί γράφετε;

Γράφω γιατί έχω να πω πράγματα και θέλω να τα πω. Επέλεξα το θέατρο ως το μέσο για να το κάνω. Με γοητεύουν οι χαρακτήρες και οι διάλογοι, και αυτή μου η προτίμηση με φέρνει πιο κοντά στο θέατρο από οποιαδήποτε άλλη μορφή γραφής.

 

Πώς διαχειρίζεστε τον έρωτα και το θάνατο;

Τον έρωτα όπως μπορώ, γιατί δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο αμοιβαίος έρωτας είναι μια εμπειρία που δεν καταφέρνουμε να γευτούμε εύκολα στη ζωή μας. Αυτή η  πορεία προς τον έρωτα αποτελεί ένα μέρος του μεγάλου δρόμου της ζωής μας∙ κάποιες φορές τον συναντάμε∙ άλλες πάλι είναι δύσκολο να το καταφέρουμε. Αυτό που ξέρουμε όμως για τον έρωτα, όπως και για το θάνατο, είναι ότι υπάρχουν και ότι αργά ή γρήγορα θα τα συναντήσουμε.

 

Μιλήστε μου για τις «Ιστορίες Πείνας».

Οι «Ιστορίες Πείνας» που επίσης έγραψα σε συνεργασία με τον Ιγνάθιο δελ Μοράλ, ανέβηκαν πρώτη φορά το 1987, όταν ακόμα μπορούσαμε να μιλάμε «ελαφρά τη καρδία» για τα θέματα που αφορούν τη διατροφή. Τα φαινόμενα της βουλιμίας και της νευρικής ανορεξίας ήταν, στην ουσία, άγνωστα. Το έργο αυτό διηγείται μέσα από διάφορα σκετς το φαινόμενο των ποικίλων τύπων δίαιτας αδυνατίσματος, ως δείγμα της πίεσης που ασκείται στη γυναικεία κουλτούρα στη σημερινή εποχή. Είναι ένας τρόπος αντικατοπτρισμού του παραλόγου αυτής της υποταγής ως μια καλή ευκαιρία για να γελάσουμε με τους ίδιους μας τους εαυτούς.

 sanchez1

Τι διαπραγματεύεται το έργο σας «Σας περιμένω εδώ τρώγοντας ένα αβγό»;

Μιλάει για την έξωση που υπέστησαν οι γείτονες μιας πολυκατοικίας σε κάποια γειτονιά της Μαδρίτης εξαιτίας της μεσιτικής εκμετάλλευσης και για τον αγώνα αυτών των ανθρώπων ώστε να λύσει το πρόβλημά τους η Διαχείριση.

 

Τι γνώμη έχετε διαμορφώσει για τις πολιτιστικές δυναμικές της χώρας μας;

Στη Θεσσαλονίκη με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: συνάντησα τον ενθουσιασμό, τη συμμετοχή και τη φαντασία, ταγμένα όλα στην υπηρεσία του θεάτρου, με τον τρόπο που κι εμείς τα αντιλαμβανόμασταν τη δεκαετία του ’80. Αν σε όλα αυτά τα προτερήματα προσθέσουμε και την αποδοχή του θεάτρου από το κοινό, τότε πρέπει να θεωρήσουμε ότι έχετε φτάσει ήδη στα μισά της διαδρομής που πρέπει να διασχίσετε. Το να κατορθώσετε να εξαπλώσετε αυτόν τον ενθουσιασμό, ώστε το να πηγαίνει κανείς στο θέατρο να τού γίνει ζωτική ανάγκη, είναι το υπόλοιπο της διαδρομής που θα πρέπει να καλυφθεί. Η στήριξη τέτοιων πρωτοβουλιών από το κράτος είναι απαραίτητη, ώστε να μπορέσει το θέατρο να συνεχίσει να αναπτύσσεται ικανοποιητικά.

 

Τί προβλήματα αντιμετωπίζει το θέατρο στην Ισπανία;

Αυτό αποτελεί θέμα για μια ολόκληρη συνέντευξη. Είναι πολλά τα προβλήματα του θεάτρου στην Ισπανία, με πρωταρχικό την έλλειψη χώρων για τη παρουσίαση παραστάσεων. Οι μικρές αίθουσες εναλλακτικού θεάτρου κλείνουν εξαιτίας της έλλειψης οικονομικών μέσων, παρόλο που κάποιες από αυτές επιχορηγούνται και από το κράτος. Δεν έχουμε κρίση ιδεών, δεν έχουμε κρίση συγγραφέων, αλλά η οικονομική κρίση είναι φαινόμενο παγκόσμιο που επηρεάζει κι εμάς όπως τον υπόλοιπο κόσμο.