Σχετικά άρθρα
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ |
Συντάχθηκε απο τον/την Μάριος Παϊτάρης | |||
Κυριακή, 03 Νοέμβριος 2013 13:16 | |||
Αναστάσης Κολοβός Ένα βασικό στοιχείο μιας ιδανικής συνεργασίας είναι ο σεβασμός προς τον συνάδελφο. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι πρέπει να τιθασεύουμε το εγώ μας Ο Αναστάσης Κολοβός γεννήθηκε το 1974 στην Χαλκίδα και έχει αποφοιτήσει από την Ανώτερη Δραματική Σχολή «Ίασμος Βασίλης Διαμαντόπουλος» το 2000. Έχει στο ενεργητικό του ενδιαφέρουσες και πολυδιάστατες συνεργασίες τόσο στο θέατρο και στον κινηματογράφο, όσο και στην τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες όπως ο Χάρης Ρώμας, ο Δημήτρης Κομνηνός, ο Θανάσης Θεολόγης, ο Δημήτρης Καρατζιάς, ο Πέτρος Νάκος, η Κατερίνα Ευαγγελάκου, ο Μάκης Παπαδημητράτος, ο Σωτήρης Γκορίτσας, η Μύρνα Τσάπα, ο Στέφανος Μπλάτσος, η Πηνελόπη Κροντηροπούλου, ο Αντώνης Αγγελόπουλος και πολλοί άλλοι. Ο ταλαντούχος ηθοποιός μιλάει στο Επί Σκηνής για την συνεργασία του με τον Δημήτρη Καρατζιά, για την κρίση στον χώρο των ηθοποιών αλλά και για τα όσα βιώνουμε σήμερα.
Μίλησε μου για τον ρόλο σου στην παράσταση «Elizadeth» Παίζω τον Άρη Λυμπερόπουλο ο οποίος είναι ένας νευρωτικός άνθρωπος. Αυτός ο ρόλος μου αρέσει πολύ γιατί είναι κάτι τελείως διαφορετικό απ’ ότι είχα παίξει στο παρελθόν, συνήθως ερμήνευα πιο χαλαρούς τύπους, πιο παθητικούς χαρακτήρες.
Μίλησε μου για την συνεργασία με τον Δημήτρη Καρατζιά Με τον Δημήτρη γνωριζόμαστε από το 2000, είναι φίλος μου και χαίρομαι που συνεργάζομαι ξανά μαζί του. Είχα παίξει και στο πρώτο ανέβασμα του έργου, στο θέατρο «Ράγες» την σαιζόν 2010-2011, σ’ άλλο ρόλο απ’ αυτόν που υποδύομαι τώρα.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός , με ποιο επάγγελμα θα ένιωθες εξίσου δημιουργικός; Θέλω κάποια στιγμή να πάω να ζήσω σε μια επαρχιακή πόλη, μακριά από τους ρυθμούς της Αθήνας. Έχω σκεφτεί ότι ακόμα και εκεί θα ήθελα να ασχολούμαι με το θέατρο, είτε κάνοντας θέατρο για παιδιά, είτε να βρίσκομαι με φίλους και να στήνουμε μια θεατρική παράσταση. Θα μπορούσα επίσης να ασχοληθώ και με τον τουρισμό.
Ποια είναι η γνώμη σου για τον ελληνικό κινηματογράφο; Γίνονται πολύ ενδιαφέροντα πράγματα στο ελληνικό σινεμά αλλά είναι πολύ δύσκολο πια να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα, από οικονομικής πλευράς. Χρειάζονται χρήματα για να γίνει μια ταινία όπως πρέπει και φυσικά να πληρωθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν για αυτή, ηθοποιοί, τεχνικοί.
Θα σ’ ενδιέφερε κάποια στιγμή να σκηνοθετήσεις; Έχω ανεβάσει στην Κύμη το έργο «Οι ράγες πίσω μου» στο οποίο συμμετείχα άτυπα στο κομμάτι της σκηνοθεσίας και μπορώ να σου πω ότι είναι ένας «ρόλος» που μου άρεσε πολύ. Βρήκα την όλη διαδικασία πολύ ενδιαφέρουσα και η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή θέλω να σκηνοθετήσω. Είναι τρομερά ενδιαφέρον και συνάμα δύσκολο να μεταφέρεις στον ηθοποιό αυτό που θες. Ο κάθε ηθοποιός έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και πρέπει να διαχειριστείς τον καθένα με τελείως διαφορετικό τρόπο. Θεωρώ ότι οι καταξιωμένοι σκηνοθέτες είναι ευφυείς άνθρωποι.
Πώς βιώνεις την κρίση στην οποία βρισκόμαστε; Θεωρώ ότι είμαστε και εμείς ως ένα βαθμό συνένοχοι σ’ αυτό που μας συμβαίνει. Ως λαός έχουμε πολλά ελαττώματα τα οποία τα αντιλαμβάνεσαι αν περπατήσεις στον δρόμο, τα βλέπεις μέσα στην καθημερινότητα μας. Βλέπεις τι διαστάσεις έχει πάρει το θέμα του φασισμού αλλά όπως λένε, πρέπει να πιάσεις πάτο για να μπορέσεις να ξανασηκωθείς. Με ενοχλεί ότι οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου μένουν σιωπηλοί και αμέτοχοι. Είναι απογοητευτικό να βλέπεις τους διανοούμενους να μην παίρνουν θέση σε όλα αυτά που βιώνουμε, σε όλο αυτό το κύμα φασισμού. Είναι παράλογο να βλέπεις ανθρώπους να σκοτώνονται για θρησκείες, ιδεολογίες κτλ. Πρέπει με κάποιο τρόπο να αφυπνιστούν συνειδήσεις, να δούμε προς τα πού βαδίζουμε. Οι Έλληνες δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, ακόμα υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που καβγαδίζουν για τα κόμματα, που διακατέχονται από πολιτικές αντιθέσεις και που συνεχίζουν να εκλέγουν τις ίδιες σάπιες κυβερνήσεις.
Τι γνώμη έχεις για τους νέους δημιουργούς, χώρους και ομάδες που δρουν έντονα τα τελευταία χρόνια; Δεν μπορείς να στερήσεις σε κάποιον το δικαίωμα να δοκιμαστεί σε κάποιο επαγγελματικό χώρο που νιώθει ότι τον εκφράζει. Φυσικά η κατάσταση είναι δύσκολη αλλά πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θέλουν να καταθέσουν πράγματα και να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Υπάρχουν και καλλιτεχνικοί χώροι που δεν κάνουν πάντα καλές παραστάσεις αλλά όπως είπα και πριν όλοι έχουν το δικαίωμα να δοκιμαστούν καλλιτεχνικά και θα δείξει ο χρόνος πώς θα εξελιχτούν και ποια θα είναι η πορεία τους.
Ποια είναι η γνώμη σου για την θεατρική παιδεία στην Ελλάδα. Δεν πιστεύω στις δραματικές σχολές στην Ελλάδα. Κατά την περίοδο της άνθησης της ιδιωτικής τηλεόρασης ξεπετάχτηκαν αναρίθμητες σχολές αμφιβόλου ποιότητας, προκειμένου να εκμεταλλευτούν όλα αυτά τα παιδιά που ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί για να γίνουν αναγνωρίσιμα και να βγάλουν χρήματα. Αυτή η εντύπωση υπήρχε τότε και ήταν λανθασμένη βέβαια. Επίσης δεν μου αρέσει αυτό που συμβαίνει ακόμα και σήμερα, κάποιος που έχει παίξει σε δύο σήριαλ ή τρεις παραστάσεις, ξαφνικά γίνεται δάσκαλος υποκριτικής. Πότε πρόλαβε να μάθει την υποκριτική ώστε να την μεταδώσει σε έναν άλλον; Γενικότερα δεν πιστεύω ότι η δραματική σχολή σε κάνει ηθοποιό. Πιστεύω όμως πολύ στο ταλέντο, στο φυσικό χάρισμα.
Ποια είναι για σένα η ιδανική συνεργασία; Ένα βασικό στοιχείο μιας ιδανικής συνεργασίας είναι ο σεβασμός προς τον συνάδελφο. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι πρέπει να τιθασεύουμε το εγώ μας. Ο Κουν έλεγε ότι κάνουμε θέατρο για να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Τι νόημα έχει να ασχολείσαι με τον πολιτισμό χωρίς να προσπαθείς να βελτιώσεις τον εαυτό σου; Επίσης να σου πώ ότι δεν θα μπορούσα ποτέ να συνεργαστώ με έναν σκηνοθέτη ο οποίος θα με προσέβαλε.
Τι είδους παραστάσεις σου αρέσει να βλέπεις; Θα σου απαντήσω λέγοντας σου τι είδους παραστάσεις δεν μου αρέσουν. Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα τα υπαρξιακά δράματα. Δεν με αφορά να δω επί σκηνής την υπαρξιακή κρίση του συγγραφέα ή του σκηνοθέτη. Δεν μου αρέσει σαν θεατής να βλέπω τα προσωπικά αδιέξοδα του ανθρώπου που έγραψε το έργο ή το σκηνοθετεί. Θέλω το θέατρο να αφορά περισσότερο κόσμο και φυσικά να έχει κάποια σχέση με το σήμερα, με όλα αυτά που βιώνουμε. Δεν λέω να πάμε στο άλλο άκρο στο απολύτως στρατευμένο θέατρο, ούτε εμένα μου αρέσει. Αλλά να γίνονται δουλειές που να αφορούν το σήμερα. Σαν είδος, εκτιμώ πολύ το θέατρο του παραλόγου.
Υπάρχουν ρόλοι ή έργα που θα ήθελες πολύ να παίξεις; Θέλω κάποια στιγμή να παίξω στο «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ. Αγαπώ αυτό το έργο και μακάρι να μου δοθεί η ευκαιρία να το δοκιμάσω.
Μίλησε μου για την κρίση στον χώρο των ηθοποιών Τα πράγματα στο θέατρο πάντα ήταν δύσκολα για τους ηθοποιούς, απλά στην εποχή μας έχουν χειροτερέψει κατά πολύ. Είναι άσχημο να μην μπορεί ένας ηθοποιός να βιοπορίζεται από το επάγγελμα που ασκεί αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όταν ένας ηθοποιός δουλεύει σε ένα σήριαλ, σε αυτά τα μηδαμινά σήριαλ που γίνονται πια και πληρώνεται, αν δεν κάνω λάθος, εννέα μήνες μετά την προβολή, ενώ παλαιότερα ήταν έξι, αντιλαμβάνεσαι πώς έχει η κατάσταση. Πιστεύω ότι σ’ αυτό το θέμα έχουμε ευθύνη και εμείς οι ηθοποιοί. Αν είχαμε συσπειρωθεί και είχαμε διεκδικήσει τα δικαιώματα μας, αυτό μπορεί και να είχε σταματήσει. Στο κομμάτι που αφορά το θέατρο, εκεί η κατάσταση πάντοτε ήταν δύσκολη, απλά τώρα έχει εξελιχθεί ακόμα χειρότερα.
Ποια είναι τα προσεχή σου σχέδια; Συμμετέχω στη παιδική παράσταση «Η Μαργαρένια και το μεγάλο ταξίδι» η οποία θα ανέβει σύντομα στον Πολυχώρο «Πασάγιο 8» ενώ έχω παίξει και στην ταινία «Tom» σε σκηνοθεσία Θεοφύλακτου Αργυρίου η οποία θα ταξιδέψει σε διάφορα φεστιβάλ. Επίσης θέλω κάποια στιγμή σύντομα να ανεβάσω ξανά το έργο «Οι ράγες πίσω μου».
|