| PREVIEW: THEATROVICTORIA |
|
| Συντάχθηκε απο τον/την Μαρία Κυριάκη | |||||||||||||||||||||||
| Τετάρτη, 13 Οκτώβριος 2010 19:33 | |||||||||||||||||||||||
|
THEATROVICTORIA Μια ελπιδοφόρα συνεργασία 
Η νέα σαιζόν 2010 - 2011 για το THEATROVICTORIA σηματοδοτείται από τη συνεργασία του Δημήτρη Κομνηνού με τον Γιώργο Παλούμπη, μετά την περσυνή κίνηση του Δημήτρη να μισθώσει το θέατρο για 16 χρόνια. Άλλωστε όπως λέει κι ο ίδιος σε συνέντευξη του στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη, στην Ελευθεροτυπία «Οι εποχές κρίσης έχουν δύο πλευρές. Όταν η Αργεντινή πτώχευσε, το θέατρό της άνθησε. Σε περιόδους κρίσης ή θα κλειστεί ο κόσμος σπίτι του ή θα ξεχυθεί στους δρόμους κλείνοντας τις τηλεοράσεις». Οι δύο σκηνοθέτες διάβασαν αρκετά έργα της σύγχρονης δραματουργίας, πριν διαλέξουν αυτά τα δύο, τα οποία παίζονται για πρώτη φορά στη χώρα μας. Σύμφωνα και με τη γραμμή του ρεπερτορίου το οποίο έχουν επιλέξει, τα έργα αυτά θα έχουν σκληρή γραμμή, ρεαλιστικό περιεχόμενο, δυναμικές αντιπαραθέσεις και θα κινούνται στην κόψη των προβληματισμών της εποχής μας.
Οι ηθοποιοί Norbert Leo Butz και Elizabeth Marvel στο πρώτο ανέβασμα του έργου σε σκηνοθεσία Austin Pendleton
THE THEATER CASE από τη θεατρική ομάδα βλάκlist Από 11 Οκτωβρίου έως 28 Δεκεμβρίου
Ο «Κώστας», ο «Μάριο», η «Αλεξάνδρα» και οι «άλλοι»...κρατούν από την ίδια βαλίτσα. Συναντιούνται όταν ο Μάριο αποφασίζει να γυρίσει τον κόσμο, αλλά τελικά ο κόσμος όλος βρίσκεται στα μάτια της Αλεξάνδρας κι έτσι το ταξίδι του σταματάει εκεί. Την Αλεξάνδρα δε, την συναντά εξαιτίας του συγκατοίκου της του Κώστα, ο οποίος περιμαζεύει τον Μάριο στο σπίτι, όταν με την άφιξη του στην Αθήνα, του κλέβουν το πορτοφόλι. Έτσι τελικά, μένουν όλοι μαζί κάτω από την ίδια στέγη, γίνονται συγκάτοικοι και η ιστορία ξεκινά... Σύμφωνα με τους συντελεστές αυτής της παράστασης, ο λόγος συνδιαλέγεται με την κίνηση και χρησιμοποιούνται τεχνικές του κλόουν, του σλάπστικ και του physical theater καθώς και θεατρικοί αυτοσχεδιασμοί. Περισσότερα θα σας πούμε αφού τη δούμε... 
Για τους βλάκlist
βλάκας ο [vlákas]: 1. άτομο που χαρακτηρίζεται από χαμηλό διανοητικό επίπεδο· ηλίθιος*, κρετίνος*. ANT έξυπνος: Δεν μπορεί να καταλάβει, είναι ~. Για βλάκα με περνάς; Tι ~, Θεέ μου, αυτός ο άνθρωπος! Kάνω / παριστάνω το βλάκα, προσποιούμαι ότι δεν καταλαβαίνω κτ. (έκφρ.) ~ με περικεφαλαία / με πατέντα, πολύ βλάκας. ένας ~ και μισός*. 2. ως βρισιά: Kάτσε κάτω, ρε βλάκα. Σου μιλάω, βρε βλάκα, δεν καταλαβαίνεις; 3. (ψυχιατρ.) άτομο με ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ευφυΐα· (πρβ. ιδιώτης, ηλίθιος). [λόγ. < αρχ. βλάξ, αιτ. βλάκα]
Η ομάδα ιδρύθηκε το 2009 από τους: Μαργαρίτα Αμαραντίδη ηθοποιό και σκηνοθέτιδα, Χριστίνα Δενδρινού ηθοποιό, Σάββα Κοβλακά ηθοποιό και τον Κολομβιανό ηθοποιό, σκηνοθέτη και συγγραφέα Federico Nieto-El’ Gazi. Η πρώτη παράσταση με τίτλο «The Theater Case» δημιουργήθηκε με σκοπό να συμμετάσχει στο «Devised Theatre Festival» του Θεάτρου του Νέου Κόσμου στην Αθήνα όπου και πρωτοπαίχτηκε (Μάιος 2009). Για δεύτερη φορά παρουσιάστηκε στο «Going Youth Festival 09» στην Τεχνόπολη στο Γκάζι (Σεπτέμβριος 2010). Έπειτα, συνεχίστηκε να παίζεται στο «Θέατρο Ειλισσός» για 4 μήνες με μεγάλη επιτυχία. Το «The Theater Case» πήρε μέρος επίσης στο «Bob Theatre Festival» στο Θέατρο Χώρα στη Αθήνα (Μάιος 2010) κι ακόμα, εκπροσώπησε την Ελλάδα και την Κολομβία στο διεθνές θεατρικό Φεστιβάλ «The Black Box» στο Plovdiv (Φιλιππούπολη) στη Βουλγαρία (Ιούνιος 2010). Παίχτηκε στην Κρήτη (Αύγουστος 2010) και την Θεσσαλία. Τώρα μετακομίζει στο Θέατρο Βικτώρια μεχρι τις 28 Δεκεμβρίου!
Η Μαργαρίτα Αμαραντίδη είναι απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου, έχει κάνει σπουδές με τον Φιλίπ Γκωλιέ στο Παρίσι, ενώ επίσης είναι φοιτήτρια εικαστικών στην σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με τον Πέτερ Στάϊν, τον Δημήτρη Μαυρίκιο, τον Στάθη Λιβαθινό, τον Βασίλη Νικολαϊδη, την Αγγελική Στελλάτου, τη Σεσίλ Μικρούτσικου και τον Παναγιώτη Λάρκου. Η ίδια έχει σκηνοθετήσει το “The Theater Case” με τους βλακlist και την χοροθεατρική παράσταση «FormEnVie», καθώς και στο Καπποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στην ομάδα «Άφαντοι». Τον χειμώνα που μας πέρασε συμμετείχε στην παράσταση “Vendetta” σε σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη.
Η Χριστίνα Δενδρινού γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης στο Deree έκανε το μεταπτυχιακό της σε θεατρικές σπουδές στο Λονδίνο και μετά φοίτησε στη σχολή θεάτρου του Jacques Lecoq στο Παρίσι. Έχει συμμετάσχει στις θεατρικές παραστάσεις: Σπιρτόκουτο, Φαλακρή Τραγουδίστρια, τα Καινούρια Ρούχα του Βασιλιά.
Ο Σάββας Κοβλακάς αποφοίτησε από την Ανώτερη Δραματική Σχολή Αρχή (της Νέλης Καρρά) το 2007. Έχει επίσης σπουδάσει στο Deree College (Bachelor in Business Administration) και έχει παρακολουθήσει διάφορα σεμινάρια θεάτρου και χορού. Έπαιξε στο θέατρο Ιλίσια Ντενίση, στην παράσταση "Σκηνικές Οδηγίες" (τρία μονόπρακτα του Israel Horovitz) με την ομάδα Nota Bene, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου (η ομάδα δημιουργήθηκε ύστερα από προτροπή του ίδιου του συγγραφέα) και δουλεύει στο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης του Δήμου Υμηττού κάνοντας θεατρικό παιχνίδι σε παιδιά. Από το 2004 μέχρι τώρα έχει παίξει σε διάφορες παραστάσεις και έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες: Γιώργο Οικονόμου, Μ.Ξενουδάκη, Α. Παπαδαμάκη, Στρ. Νιζήρη, Φωτεινή Τερανόβα, Α.Ρεββή, Α. Βοτσίνου και Σ.Μαβίδη.
Ο Federico Nieto – El’ Gazi είναι Κολομβιανός ηθοποιός, συγγραφέας και καθηγητής σε Δραματικές σχολές. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Σπούδασε στην σχολή του Jaques Lecoq και του Philippe Gaulier στο Παρίσι, πρόσφατα στο θέατρο Footsbarn στη Γαλλία και την Complicite στο Λονδίνο. Ακόμα, έχει εκπαιδευτεί στην κινησιολογική μέθοδο Grotowsky. Έχει παίξει στην Κολομβία, την Γαλλία Ιταλία, Γερμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα καθώς και στο Fringe Festivalτου Εδιμβούργου. Είναι ο σκηνοθέτης και συγγραφέας της τρίτης παράστασης της ομάδας βλακlist με τίτλο «Το νησί» και ήταν το “τρίτο μάτι” στην παράσταση ‘Boxette: l’histoire d’un champion’ από την Διεθνή ομάδα ‘The Gazpacho Brothers’. Είναι επίσης ιδρυτικό μέλος των βλακlist και πρόσφατο μέλος της ομάδας "Aller-Retour", δύο από τις λίγες ομάδες που δραστηριοποιούνται στο χώρο του σωματικού θεάτρου της ελληνικής σκηνής. Είναι καθηγητής στην Δραματική σχολή της Νέλλη Καρρά «ΑΡΧΗ».
Ο Μαρίνος Παναγιωτάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1986. Το 2008 αποφοίτησε από την Ανώτερη δραματική σχολή “Κεντρική Σκηνή” της Μιμής Ντενίση. Το 2004 – 2005, συμμετείχε στην τηλεοπτική σειρά “Κρυφά Μονοπάτια” του Μανούσου Μανουσάκη. Το 2008 – 2009 Συνεργάστηκε με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Ρόδου στα έργα : «Αισώπου Ζώα» της Φωτεινής Τερρανόβα και «Beirut Rocks» του Israel Horovitz, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου. Το Χειμώνα 2009 – 2010 συμμετείχε στην παράσταση "Σκηνικές Οδηγίες" στο θέατρο Ιλίσια Ντενίση β’ σκηνή Βολανάκης, (τρία μονόπρακτα του Israel Horovitz) με την ομάδα του Nota Bene, σε σκηνοθεσία του Γιώργου Οικονόμου. (Η ομάδα δημιουργήθηκε ύστερα από προτροπή του ίδιου του συγγραφέα). Επίσης συμμετείχε στην μικρού μήκους ταινία του Σταύρου Ποταμάρη «INSIDE» και στην ταινία μικρού μήκους του Αλέξανδρου Κακαβά «Ο ΓΑΜΟΣ».  Σκηνοθετική Επιμέλεια: Μαργαρίτα Αμαραντίδη Δραματουργική Επιμέλεια : Federico Nieto - El' Gazi Παίζουν: Χριστίνα Δενδρινού, Σάββας Κοβλακάς, Federico Nieto - El' Gazi, Μαρίνος Παναγιωτάκης Σκηνικά: βλακlist Kοστούμια: Μαργαρίτα Αμαραντίδη Πρωτότυπη Μουσική & Εφέ: Λαέρτης Μαλκότσης Μουσική επιμέλεια: Federico Nieto – El’ Gazi, Φωτισμοί: Federico Nieto – El’ Gazi, Φωτογραφίες: Πάνος Γκόλφης, Αννα Ταγκάλου, Tίνα Αλεξοπούλου Γραφιστικός Σχεδισμός: Γιώργος Αμαραντίδης (meteoros) Βίντεο κάλυψη: Seán James Sutton
Διάρκεια παράστασης 60’
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα- Τρίτη 9.30μμ Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ με ποτό (γενική είσοδος)
50 ΛΕΞΕΙΣ του Michael Weller
Από 19 Νοεμβρίου 2010 έως 20 Φεβρουαρίου 2011
Κεντρική σκηνή
Michael Weller, ο συγγραφέας
«Αγάπη. Ανόητη λέξη. Θα έπρεπε να υπάρχουν πενήντα λέξεις για την αγάπη, όπως οι Εσκιμώοι έχουν πενήντα λέξεις για το χιόνι»
Γεννήθηκε το 1942, ζει στο Μπρούκλυν και είναι από τους ιδρυτές του πετυχημένου Mentor Project του Cherry Lane Theatre. Το 2005, η Broken Watch Theatre Company στη Νέα Υόρκη έδωσε το όνομά του στο θέατρό της «προς τιμή των εκπληκτικών επιτευγμάτων του». Σήμερα, ο Γουέλλερ ανήκει στο διδακτικό προσωπικό του New School for Drama στη Νέα Υόρκη. Υποψήφιος για το βραβείο της Ακαδημίας, απογειώθηκε στην κορυφή του καλλιτεχνικού στερεώματος με το δυνατό αντιπολεμικό δράμα Moonchildren. Τα έργα του Weller, διακρίνονται εδώ και τρεις δεκαετίες σε παραγωγές ξεχωριστών θεάτρων, όπως το Chicago’s Steppenwolf Theatre Company και το New York’s Circle-in- the Square. Οι «50 Λέξεις», η καινούργια του δουλειά, σκληρή και εμπνευσμένη, αστεία και τρομακτική ταυτόχρονα, ρίχνει μια βαθιά ματιά στο θεσμό του γάμου, όπως αυτός καθρεφτίζεται στο μακρύ ταξίδι μιας νύχτας ενός ζευγαριού προς την επόμενη μέρα.
«Δε ξέρω αν θα είχα βρει τόσο συναρπαστικό αυτόν τον παρατεταμένο πολεμικό χορό αν δεν ήταν τόσο άψογα υπαγορευμένος από τις μανιασμένες και αντιφατικές ορμές ανθρώπων που επιζητούν να απωθούν και να μαγνητίζουν ταυτόχρονα». Μπεν Μπράντλυ των New York Times  Η ιστορία Ο εννιάχρονος γιος του ζευγαριού λείπει απ’ το σπίτι - είναι η πρώτη φορά που θα κοιμηθεί σε ένα φίλο του – κι ο Άνταμ με την Τζέην ετοιμάζονται να περάσουν τη νύχτα μόνοι τους μετά από πολλά χρόνια. Η προσπάθεια του Άνταμ να «αποπλανήσει» τη γυναίκα του πριν φύγει για το επαγγελματικό ταξίδι του γίνεται αφετηρία για μια ξέφρενη διαδοχή αποκαλύψεων, μνησικακίας και πάθους. Μέσα από την δραματουργία διερευνάται με χιούμορ ένας σύγχρονος γάμος που του μέλλεται είτε να διαλυθεί είτε να αποκτήσει περισσότερη συμπόνια και κατανόηση...
Γιώργος Παλούμπης, ο σκηνοθέτης  Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Από το 2001 συνεργάστηκε με το θέατρο Επί Κολωνώ όπου σκηνοθέτησε τους «Δανειστές» του Αύγουστου Στρίμπεργκ, μετέφρασε και σκηνοθέτησε το «Dumb Waiter» του Χάρολντ Πίντερ, το «Η Κατάρα των Πεινασμένων» του Σαμ Σέπαρντ (συν-σκηνοθεσία, υποψήφιο για βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερης παράστασης-Βραβεία Αθηνοράματος 2003), το «Bug» του Τρέισι Λετς (υποψήφιο για βραβείο καλύτερης παράστασης-Βραβεία Αθηνοράματος 2006) και το «Penetrator» του Άντονυ Νίλσον (το οποίο διακρίθηκε στο διαγωνισμό Νέου Ελληνικού Έργου – διοργάνωση: Γραμματεία Νέας Γενιάς και Θέατρο του Νότου/Αμόρε 2000). Έγραψε και σκηνοθέτησε τα έργα «Penalty» (Επί Κολωνώ), «Νο 44» (Θέατρο Μεταξουργείο), «ΠΑΚΜΑΝ» (Θέατρο Χώρα). Σκηνοθέτησε επίσης την «Διονυσιακή Νύχτα» του Στέφανου Κακαβούλη με την Μπέτυ Λιβανού στο θέατρο Αθηνών και το «10.30» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη με την Μίνα Αδαμάκη στα πλαίσια της εκδήλωσης 24hours Play (Θέατρο Χώρα). Επιμελήθηκε σκηνοθετικά το αναλόγιο του έργου «Λάσπη» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη στο Εθνικό Θέατρο και τη μουσικο-θεατρική παράσταση «Κοινός Τόπος» με την Όλια Λαζαρίδου και τους Active Member στο Φεστιβαλ Αθηνών 2010. Από το 2003 συνεργάζεται και με τη Δημοτική Θεατρική Ομάδα Νέας Αρτάκης όπου έχει σκηνοθετήσει έργα των Τερζάκη, Άντερσεν, Φεντώ, Κεχαϊδη κ.α. Έχει διδάξει υποκριτική σε διάφορα θεατρικά εργαστήρια.
Μετάφραση/σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης Σκηνικά/κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας. Παίζουν: Μαρία Τσιμά Χρήστος Σαπουντζής.
FUCKING GAMES του Grae Cleugh
Από 26 Φεβρουαρίου 2011 έως 26 Μαΐου 2011 Κεντρική σκηνή
Grae Cleugh, ο συγγραφέας  «Ένας τέλειος γάμος, τρία παιδιά που ουρλιάζουν, το εμπορικό κέντρο το Σάββατο... αν θέλουν να ζουν σα ζόμπι, ασ’ τους... Οι γκέι αντιμετωπίζουν τη ζωή αλλιώς».  Το «FUCKING GAMES», απέφερε στον Grae Cleugh το βραβείο Laurens Olivier 2002 ως του «Most Promising Playwright». «Η δράση στο έργο του Cleugh είναι όσο απερίφραστη όσο κι ο τίτλος – ανταγωνισμοί, πεολειχίες και πρωκτικό σεξ. Όπως κι ο Μαρκ Ρέιβενβιλ, ο νεαρός Σκωτσέζος συγγραφέας υπαινίσσεται ότι το γκέι σεξ έχει ξεπέσει από σύμβολο απελευθέρωσης σε φαινόμενο μόδας ή και σε εργαλείο εξουσίας». Μάικλ Μπίλινκτον, The Guardian
Η ιστορία Το «FUCKING GAMES» είναι το καυστικό και ειρωνικό πορτραίτο δύο γκέι ζευγαριών καθώς εμπλέκονται σ’ ένα περίπλοκο ιστό σχέσεων στην μετά AIDS εποχή. Ο Τέρενς και ο Τζόνα είναι μαζί δέκα χρόνια. Ο Τζουντ είναι νέος, όμορφος και πάντα διαλέγει λάθος συντρόφους. Όταν λοιπόν φέρνει σπίτι το τελευταίο του απόκτημα, τον Ντάνυ, αρχίζουν τα παιχνίδια: συγκρούσεις, υπονοούμενα, χτυπήματα κάτω από τη μέση καθώς οι τέσσερις άντρες, μαέστροι στους λεκτικούς διαξιφισμούς, αρχίζουν να εκσφενδονίζουν απόψεις για την απιστία, την αγάπη και την εμπιστοσύνη. Υπάρχει όμως και ένα μυστικό που δεν μπορεί να ειπωθεί ανοιχτά...
Δημήτρης Κομνηνός, ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στη Ν. Υόρκη. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Έχει μεταφράσει τα έργα ‘‘Καλοκαίρι και Καταχνιά’’ και ‘‘Γυάλινος Κόσμος’’ του Τεννεσσί Ουίλλιαμς που ανέβηκαν στο Κ.Θ.Β.Ε. και ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας αντίστοιχα, σε σκηνοθεσία Ανδρέα Βουτσινά, με τον οποίο συνεργάστηκε επί σειρά ετών ως βοηθός σκηνοθέτη σε πολλές παραστάσεις. Έχει σκηνοθετήσει τα έργα ‘‘Στους 90°C’’ της M. Norman (Επί Κολωνώ), ‘‘Φαλακρή Τραγουδίστρια’’ του Ε. Ιονέσκο (Επί Κολωνώ, Κ.Θ.Β.Ε., Βικτώρια),‘‘Σπιρτόκουτο’’ του Γ. Οικονομίδη (Βικτώρια), το οποίο πήρε το Βραβείο καλύτερου Νέου Έργου στα Βραβεία Αθηνοράματος 2008, ‘‘Λόγω Φάτσας’’ του Γ. Διαλεγμένου (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Λάρισας) και ‘‘Αυτό θα το δούμε’’ του Τομ Στόπαρτ (Βικτώρια). Το 2004 ίδρυσε τη θεατρική ομάδα 90°C. Ο Δημήτρης Κομνηνός είναι τακτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (UNESCO).
Μετάφραση / σκηνοθεσία: Δημήτρης Κομνηνός Σκηνικά / κοστούμια: Γιώργος Λυντζέρης Φωτισμοί: Βασίλης Κλωτσοτήρας Διανομή (δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα): Γιώργος Γιαννακάκος Μάνος Καναβός Χάρης Μπόσινας
ΤΟ ΒΕΛΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΛΗΓΩΝΕΙ του Βασίλη Μαυρογεωργίου Παιδική σκηνή
ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΠΕΦΤΑΣΤΕΡΙ» Από 17 Οκτωβρίου 2010 έως 26 Μαΐου 2011
Σ΄ ένα φτωχό βασίλειο ο βασιλιάς και οι δύο σύμβουλοί του - αχώριστοι φίλοι και πρώην γενναίοι τοξοβόλοι - προσπαθούν να βρουν μια λύση, για να σώσουν το βασίλειο και το λαό του από την πείνα και την εξαθλίωση. Αποφασίζουν να διαδώσουν μια φήμη ότι στο βασίλειο υπάρχει ένας δράκος, αποσκοπώντας στο να προσελκύσουν ξένους επισκέπτες στη χώρα ώστε να εξασφαλίσουν κάποια οικονομικά οφέλη. Όταν ο ένας σύμβουλος αντιδρά σ' αυτό το ψέμα, τότε οι σχέσεις των τριών δοκιμάζονται. Οι άλλοι δύο αποφασισμένοι να εφαρμόσουν το πονηρό τους σχέδιο τον φυλακίζουν. Και θα δείτε «επί σκηνής» ως που μπορούν να οδηγηθούν οι άνθρωποι όταν τους κινεί η ανάγκη, όταν η ανάγκη γίνεται απληστία κι όταν ο σκοπός ...αγιάζει τα μέσα.
Σκηνοθεσία: Σοφία Τσινάρη Σκηνικά/κοστούμια: Βαϊα Παρασκευά Μουσική επιμέλεια: Δημήτρης Παπαγεωργίου, Χορογραφίες: Ιωάννα Νταμπαξή. Παίζουν: Θάνος Αλεξίου Πέτρος Αποστολόπουλος Άννα Πορφύρη.
Η παράσταση έχει εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας & Δια βίου Μάθησης
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Κεντρική σκηνή
Παιδική σκηνή
|
|||||||||||||||||||||||
