Μόδας & Τέχνης Εραστές

"Γύρνα πίσω…στα ψηλά τακούνια"

των Κωνσταντίνου Ρόδη & Ιωάννη Κυφωνίδη

Στις 15, 16 και 17 Μαΐου 2012, η ομάδα «Μόδας & Τέχνης Εραστές» παρουσιάζει την performance «Γύρνα πίσω… στα ψηλά τακούνια». Πρόκειται για έναν συνδυασμό λόγου, σωματικού θεάτρου, κίνησης και κινηματογραφικής μουσικής. Εμπνευσμένη από τις ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ και κυρίως από τους ανδρικούς ρόλους αλλά και τη μουσική και τα τραγούδια στις ταινίες του, η perfomance αυτή έχει για υλικά της τα σώματα των ηθοποιών, τον ελάχιστο λόγο, την εικόνα σε μια εικαστική της προσέγγιση αλλά και τα vintage ρούχα και αξεσουάρ, τα περισσότερα φτιαγμένα στο χέρι από τη «γιαγιά της ραπτικής» Μαίρη Αναστασίου και το σχεδιαστή Χρήστο Χατζηβασιλείου.

Μιλάμε με τους δύο συντελεστές της παράστασης για τους άντρες του Αλμοδόβαρ, την δύναμη της εικόνας και την λειτουργία του λόγου μέσα από παρουσία-απουσία του.

Πως ιχνογραφούνται οι άντρες- ήρωες στα έργα του Αλμοδόβαρ και κατά προέκταση στην παράσταση;

Κυφωνίδης: Οι άντρες στις ταινίες του Αλμοδόβαρ είναι το «πίσω κείμενο» των σεναρίων του. Είναι οι «σταθμοί» στη ζωή της γυναίκας που κυριαρχεί είτε ως μάνα, είτε ως ερωμένη είτε ως σύντροφος στο σύνολο των έργων του Ισπανού δημιουργού. Αν και σε πρώτη ανάγνωση δε δίνει έμφαση στους ρόλους αυτούς, σε δεύτερη και τρίτη αντιλαμβάνεται κανείς ότι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πλοκής, αφού αυτοί λειτουργούν ως μοχλός για να ξεδιπλωθούν οι γυναικείοι ρόλοι στις ταινίες του.
Ρόδης: Αντικειμενικά, οι περισσότερες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ κινούνται γύρω από τις γυναίκες, οι αντρικοί ρόλοι λειτουργούν δορυφορικά. Με εξαίρεση ταινίες, όπως το «Κακή Εκπαίδευση» και το «Μίλα της», όπου βλέπουμε να ξεδιπλώνεται η αντρική ψυχοσύνθεση και οι γυναίκες να είναι η υπόγεια κινητήριος δύναμη για την πλοκή της ταινίας. Στην παράστασή μας δίνουμε έμφαση στους ανδρικούς ρόλους των ταινιών του Ισπανού σκηνοθέτη, χωρίς να υποτιμούμε τη «δύναμη» των γυναικείων ρόλων. Αντίθετα αναδεικνύονται ακόμη περισσότερο και αλληλοσυμπληρώνονται. 

Πως επιδρά η μουσική στη δράση αλλά και στην μνήμη των θεατών;

Κυφωνίδης: Η μουσική -που στη δική μας περίπτωση, είναι μια μονταρισμένη συρραφή τραγουδιών των soundtracks των ταινιών του Αλμοδόβαρ- αποτελεί τη «γέφυρα» ανάμεσα στον κινηματογράφο και το θέατρο. Οι θεατές μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να μπουν στο κλίμα της παράστασης, χωρίς να απολέσουν την αίσθηση των ταινιών αυτών. Η μουσική είναι το πλέον αναγνωρίσιμο εργαλείο και «σκηνικό αντικείμενο» της performance. Ούτως ή άλλως η μουσική λειτουργεί ως παγκόσμια γλώσσα που μπορεί να γίνει κατανοητή και στο μη ελληνόφωνο κοινό αλλά και ως ένδυμα ή αξεσουάρ στο σώμα των ερμηνευτών.
Ρόδης: Είναι αναπόσπαστο κομμάτι του κινησιολογικού θεάτρου. Σαφώς και όταν μιλάμε για κινησιολογική performance γνωρίζουμε ότι η κίνηση και η δράση των σωμάτων των ηθοποιών γίνεται υπό τους ήχους μουσικής. Μουσική, η οποία μπορεί, εκτός από την αναπαραγωγή μέσω CD, να παράγεται από το σώμα των ερμηνευτών. Στην προκειμένη περίπτωση επιλέξαμε soundtracks με πολύ αγαπημένα τραγούδια γνωστών ταινιών του Αλμοδόβαρ αλλά και λιγότερο δημοφιλή κομμάτια. Η μουσική υπάρχει στο DNA μας, ειδικά στους Έλληνες και τους Ισπανούς λόγω μεσογειακού ταμπεραμέντου.

Ποια εικαστική γραμμή ακολουθείτε και πως συμβάλλουν τα κοστούμια στην συγκεκριμένη παράσταση;

Κυφωνίδης: Είναι ένας ενδυματολογικός «γάμος» των δεκαετιών '70, '80 και '90 με κομμάτια φτιαγμένα από το χέρι της «γιαγιάς» της ραπτικής Μαίρης Αναστασίου που συνοδεύονται από ανάλογα αξεσουάρ και σκηνικά αντικείμενα, όπως το καροτσάκι του σούπερ μάρκετ. Σε όλα αυτά προστίθεται ο «βιομηχανικός μινιμαλισμός» με τις ολόσωμες φόρμες του Χρήστου Χατζηβασιλείου.
Ρόδης: Πολυχρωμία και μονοχρωμία. Σικ και κιτς. Vintage και Industrial. Μαξιμαλισμός και Μινιμαλισμός. Κοστούμια που «αποτυπώνουν» την εικαστική και ενδυματολογική πολυσυλλεκτικότητα των ταινιών του Αλμοδόβαρ, αλλά και την «κραυγή» μοναξιάς των ηρώων του. Το κοστούμι του ηθοποιού στο θέατρο είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία για να ολοκληρωθεί ο ρόλος.

Πως αντικαθίσταται ο λόγος από τις βουβές δράσεις των σωμάτων;

Ρόδης: Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Πολλές φορές δε μπορούμε να πούμε με λόγια αυτό που αισθανόμαστε ή αυτό που πιστεύουμε. Μέσα από την κίνηση όμως μπορούν να ειπωθούν τα μεγαλύτερα πράγματα , από τα πιο ασήμαντα μέχρι τα πιο σημαντικά, από το πιο τραγικό και σκληρό γεγονός μέχρι το πιο αστείο και διασκεδαστικό. Άλλωστε με τους Ισπανούς εμείς οι Έλληνες έχουμε πολλά κοινά σημεία, από τον τρόπο «εκδήλωσης» των σωμάτων μας και τις εκφράσεις στο πρόσωπό μας μέχρι τον τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Κυφωνίδης: Με αυτή την παράσταση δεν κάνουμε απλά μια δραματουργική και κινησιολογική επεξεργασία ή παρουσίαση κινηματογραφικών σκηνών του Αλμοδόβαρ, αλλά μία κοινωνική-πολιτική-οικονομική και ανθρωπολογική καταγραφή των δύο λαών, του Ελληνικού και του Ισπανικού. Ο ελάχιστος λόγος που υπάρχει εμβόλιμα δεν εξυπηρετεί τόσο τη δραματουργία , όσο την «οικονομία» της παράστασης. Ωστόσο υπάρχει η απόλυτη ελευθερία του κοινού να λάβει το μήνυμα που επιθυμεί και αποκλειστικά με το δικό του τρόπο και τις δικές του καταβολές. Ούτως ή άλλως το θέατρο και πολύ περισσότερο το σωματικό όπως το χοροθέατρο είναι υποκειμενικό και επιδέχεται πολλών ειδών ερμηνείες και κριτικές.

Ποια είναι η γνώμη σας για το «Επί Σκηνής»;

Κυφωνίδης: Εκτός του ότι λειτουργεί ως ηλεκτρονικό περιοδικό για το θέατρο χωρίς να κάνει διαχωρισμούς σε είδη και παραστάσεις , βάζει στο παιχνίδι το ίδιο το κοινό, τους ίδιους τους χρήστες του διαδικτύου. Είναι εύχρηστο, λειτουργικό και θεματολογικά πλουραλιστικό.
Ρόδης: Αυτό που το κάνει ενδιαφέρον είναι η «δύναμη» ελευθερίας έκφρασης που δίνει στον ίδιο τον αναγνώστη.

Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Κων/νος Ρόδης & Ιωάννης Κυφωνίδης

Κίνηση: Κωνσταντίνος Ρόδης

Κοστούμια: Μαίρη Αναστασίου, Vintage & Χρήστος Χατζηβασιλείου (MED)
Μουσική επιμέλεια-Ηχητικά Εφέ: Νίκος Λυμπεράκης

Πρωτότυπη Μουσική (trailer/spot): Μιχάλης Αβραμίδης (STUDIO AMID)

Φωτογραφίες: ARTE DI 3 & Δημήτρης Κρητικόπουλος

Παίζουν: Κωνσταντίνος Ρόδης, Ιωάννης Κυφωνίδης & GUEST

Παραστάσεις: Τρίτη 15, Τετάρτη 16 & Πέμπτη 17 Μαΐου στις 21:15

Διάρκεια παράστασης: 50 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: 8.00€

«Επί Κολωνώ»

(Σκηνή Φουαγιέ)

Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94

Κολωνός

Τηλέφωνο: 210 5138067

www.epikolono.gr

e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Μετρό: Στάση Μεταξουργείο

Το μπαρ του θεάτρου και η αυλή λειτουργούν τις ημέρες των εκδηλώσεων από το απόγευμα (μιάμιση ώρα πριν την έναρξη της εκδήλωσης) έως αργά το βράδυ.