Από τον πέμπτο στίχο κιόλας Φάλτσοι

Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια ζείτε. Η ζωή σας είναι απλώς μία σειρά στιγμών.
Έχω δει πολύ θάνατο, πολύ πόνο, πολλά βάσανα, αλλά επίσης έχω δει και πολλή ζωή, πολλή ομορφιά, πολλά θαύματα. Δεν ξέρετε ποτέ, πότε και πού, θα σας συμβούν, αλλά μένουν μαζί σας σημαδεύοντάς σας παντοτινά.

Το πρόβλημα του να ζεις δεν είναι η μοναξιά ή ο πόνος ή η απώλεια.. είναι και αυτά, δε λέω.. αλλά το μεγαλύτερο είναι όταν η ζωή δε σε εκπλήσσει πια.. Πέρασα όλη μου τη ζωή παρατηρώντας και μελετώντας τον άνθρωπο και μπορώ να πω με σιγουριά ότι όλο αυτό που σας κρατάει ζωντανούς, πιο σημαντικό από το αίμα, το οξυγόνο, ακόμα και από την αγάπη, είναι η ελπίδα.

Την Κυριακή, 18 Οκτωβρίου ολοκληρώνονται οι παραστάσεις του πειραματικού θιάσου, που –έχοντας κερδίσει το φετινό διαγωνισμό scratch night στο Bob Theatre Festival 2015, ανέβασε την δουλειά του με τίτλο «Η Ιστορία θα είναι πάντα η ίδια, τίποτα δε θα την απογοητεύει», για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων, στο BIOS.Πρόκειται για την ιστορία ενός μονόκερου που ήθελε να γίνει άνθρωπος. Στην προσπάθειά του να καταλάβει τους ανθρώπους, αποφάσισε να πάει ως θεατής σε μία θεατρική παράσταση. Εκεί παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον τους ηθοποιούς να αλλάζουν ρόλους και να αφηγούνται ιστορίες και στιγμές από τις ζωές διαφορετικών ανθρώπων.

Μιλήστε μου για τη δραματουργία σας. Τι συνδέει τα κείμενα και πως τα δραματοποιήσατε;

Η παράσταση είναι δημιούργημα προβών εργαστηριακής μορφής. Κείμενα που χρησιμοποιήθηκαν για πειραματισμούς, αυτοσχεδιασμούς και εργασίες, μας έδωσαν το υλικό που έγινε η παράσταση. Μελετήσαμε και παίξαμε με αυτό, και τελικά παρατηρήσαμε πως το κοινό τους σημείο είναι πως όλα αναφέρονται σε “ιστορίες της ανθρώπινης ζωής”. Οικείες ιστορίες, μιας στιγμής, ή μιας ολόκληρης ζωής, γραμμένες σε μία σελίδα η καθεμιά. Έτσι η φαινομενική σύνδεση είναι οι “σελίδες των βιβλίων”, ενώ μία βαθύτερη είναι η ύπαρξη ενός Μονόκερου θεατή (;) επί σκηνής.

Ποια η πορεία της ομάδας σας και ποιοι οι στόχοι της;

Την ομάδα την ενώνει μία πορεία τεσσάρων χρόνων. Βρεθήκαμε στην ίδια φοιτητική θεατρική ομάδα (Πέρα Δώθε - Μαθηματικού Α.Π.Θ.) περάσαμε από διάφορα εργαστήρια/σεμινάρια και έκτοτε δυσκολευτήκαμε να αποχωριστούμε (και μεταξύ μας και με αυτό που διαμορφωνόταν σαν “θέατρο” στο κεφάλι μας). Οπότε και αποφασίσαμε να βγούμε και έξω από το πανεπιστήμιο. Είτε αυτό σήμαινε να βγούμε στους δρόμους, είτε σε θεατράκια και φεστιβάλ.  Σήμερα δραστηριοποιούμαστε στο θεατράκι AnilineDanceTheater, στη Θεσσαλονίκη, και σαν ομάδα αλλά και σαν πειραματικό θεατρικό εργαστήρι. Που σημαίνει ότι δε θα απαλλαγείτε εύκολα από εμάς. Θέλω να πιστεύω μία ευγενική φιλοδοξία. Ακόμα και αν αυτό το αμάρτημα μας κάνει να πέσουμε σαν τους Αγγέλους, όπως αναφέρει ο Shakespeare.

Τι θέλετε να μεταφέρετε στο κοινό με αυτή την παράσταση;

Θα χρησιμοποιήσω κάτι που ακούγεται στην παράσταση:

“..η ζωή είναι ένα παιχνίδι που πρέπει να παίξουμε. Όσο προσεκτικοί και να είμαστε δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουμε αλώβητοι. Αλλά ευτυχώς για εμάς δεν χρειάζεται να το παίξουμε μόνοι..”

Τι σημαίνει για εσάς το βραβείο στο πολύ ενδιαφέρον αυτό φεστιβάλ;

Παράξενη εμπειρία. Σίγουρα μας χάρισε χαμόγελα και νέες προοπτικές. Ήταν μεγάλο βήμα για μας το “Αθηναϊκό” κοινό, και η υποστήριξή του. Το ευχαριστούμε πάρα πολύ.

Υπέροχες και οι νέες γνωριμίες μας, οι συζητήσεις που γίνανε με άλλες ομάδες ή και μεμονωμένους ανθρώπους, η όλη  διαδικασία του διαγωνισμού, αλλά και των παραστάσεων μετέπειτα. Να ευχαριστήσουμε ξανά το Bios, τους Abovo και φυσικά τους ανθρώπους που μας στήριξαν με την παρουσία τους και όχι μόνο.

Πως βιώνετε την νοσταλγία, πως τον σαρκασμό και τι γνώμη έχετε για τη δικαίωση;

Αναφέρουμε συχνά μεταξύ μας ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι τίποτα παραπάνω από παιχνίδι.

Σπανίως βάζουμε ορισμούς. Σπανίως αναλύουμε τη θεατρική διαδικασία. Παρατηρούμε ερευνούμε και παίζουμε. Πειραματιζόμαστε. Απολαμβάνουμε. Τα υπόλοιπα, όποια και αν είναι αυτά, έπονται.

Ποιες είναι οι ευθύνες ενός καλλιτέχνη σήμερα καθώς διανύουμε ένα τέλος εποχής;

Αλλάζοντας με την άδειά σου την ερώτηση, την αντιστρέφω  σε όλους μας: “Ποιες οι ευθύνες ενός ανθρώπου διανύοντας την εποχή του;”

Η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο ή έστω τη ζωή ενός ανθρώπου;

Όπως γράφει και ο Αντρέ Μπρετόν: «Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση όποια κι αν είναι η ερώτηση».

Ποια τα επόμενα σχέδιά σας; Που θα μπορέσει να σας δει κάποιος μετά το τέλος των παραστάσεων;

Πιθανότατα να παιχτεί η παράσταση στη Θεσσαλονίκη, και φυσικά όποιος επιθυμεί να μας γνωρίσει εκ των έσω αυτό που κάνουμε, το πειραματικό εργαστήρι των “Φάλτσων” είναι ανοιχτό.

Στην παράσταση, ακούγονται αποσπάσματα από:

Μωβ Ομπρέλα (Α.Ζέη), Πινόκιο (Χ.Κουτσουμπέλη), Εκείνοςείπε (Σ.Σταυρόπουλος), Ό,τι περιγράφω με περιγράφει (Α.Χιόνης), Ο κλοόυν (Μ.Λαϊνά), Το αμύγδαλο του κόσμου (Ο. Ελύτης), Κυκλισμός του τετραγώνου (Δ.Δημητριάδης), Λαθρεπιβάτης ποδηλάτου (Ν. Χαλκιαδάκη), ΑστοχίαΥλικού (Π. Χατζημωυσιάδης), Η Κασσάνδρα και ο λύκος (Μ. Καραπάνου), Ο άνθρωπος μέσα στον κύκλο (Μ. Βίζνιεκ), Η οικογένειά μου (Ε. Ακρίτα), Wolfgang (Γ. Μαυριτσάκης) και Η ιστορία θα είναι πάντα η ίδια (Γ.Ζελιαναίος).

Σκηνοθεσία: Γιάννης Διδασκάλου
Κοστούμια: «Από τον πέμπτο στίχο κιόλας φάλτσοι»

Φωτισμοί: Γιάννης Διδασκάλου

Σκηνικά: Wood for the Soul

Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου

Ερμηνεύουν: Βελημβασάκη Αθηνά, Κοτσέλου Μελίνα, Μουζόπουλος Άρης, Μπαμπίλα Μαρία, Πητίδης Μιχάλης, Σβώλη Αθανασία, Σίσκου Ιωάννα, Σοφιά Εμμανουέλα

Περισσότερες πληροφορίες:

http://thiasosfaltsoi.wix.com/home

Μια παραγωγή του Bob Theatre Festival σε συνεργασία με το BIOS

Πέμπτη, 15 - Παρασκευή, 16 - Σάββατο, 17

& Κυριακή,  18 Οκτωβρίου 2015

BIOS.TESLABasement

Πειραιώς 84

Τηλέφωνο:2103425335 / www.bios.gr

Ώρα έναρξης: 20:30

Διάρκεια: 60’(χωρίς διάλειμμα)

Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (γενική είσοδος)