Ομάδα VOLT

παρουσιάζει το έργο του Νicky Silver «Χοντροί άντρες με φούστες» και η σκηνοθέτης Αθηνά Καμπάκογλου καθώς κι οι ηθοποιοί Αντώνης Τακτικός, Ελευθερία Στεφανούρη, Βαγγέλης Παπατζανάκης και Σαβίνα Πετρίδου μιλούν στο «Επί Σκηνής» σε μια πολυπρόσωπη συνέντευξη.

Λίγα λόγια για την υπόθεση...
Ξέφρενη παρωδία της “αγίας αμερικάνικης οικογένειας” με την ομοφυλοφιλία την αιμομιξία και τον κανιβαλισμό σε πρώτο πλάνο...
Μοναδικοί διασωθέντες ενός αεροπορικού δυστυχήματος, η εκκεντρική 40χρονη Φίλις Χόγκαν και ο 11χρονος γιος της Μπίσοπ Χόγκαν, θα επιβιώσουν για πέντε χρόνια σ’ ένα ερημονήσι.Τα περιθώρια επιβίωσης στενεύουν και έτσι καταφεύγουν στον κανιβαλισμό τρώγοντας τα πτώματα των συνεπιβατών. Μάνα και γιος θα καταφέρουν να επιστρέψουν στο σπίτι τους, το οποίο ο Χάουαρντ Χόγκαν πλέον μοιράζεται με την ερωμένη του, την Παμ. Τα πλάσματα που επιστρέφουν πίσω ελάχιστα μοιάζουν με την οικογένειά του όπως εκείνος τη θυμάται. Οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές.

Αθηνά Καμπάκογλου

Μαθήτρια της Νίκης Τριανταφυλλίδη και αριστούχος της Δραματικής Σχολής Μαίρη Βογιατζή Τράγκα, ασχολήθηκε με το θέατρο «αλλάζοντας» ρόλους εντός- εκτός και επί σκηνής. Θεατρικό ρεπορτάζ και αρχισυνταξίες, ραδιόφωνο και τηλεόραση, βοηθός παραγωγής σε παραστάσεις, γραφείο τύπου σε θέατρα και δασκάλα αυτοσχεδιασμού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Μίλησέ μου για την Νίκη Τριανταφυλλίδη, δασκάλα σου και δασκάλα μου.

 Η Νίκη είναι ένα ορόσημο στη ζωή μου, πήγα κοντά της δεκαεννιά χρονών κορίτσι και μου χάραξε πορεία, με μύησε στο θέατρο και τον αυτοσχεδιασμό, με έκανε να αγαπήσω συνειδητά τα γράμματα και κυρίως την ελληνική ποίηση αλλά το πιο σημαντικό από όλα με διαμόρφωσε ως άνθρωπο, όπως οφείλει να κάνει ένας δάσκαλος. Χρωστάω πολλά στους δασκάλους μου, είναι μεγάλη ευλογία να έχεις καλούς δασκάλους. Εγώ το επεδίωξα αυτό και συνεχίζω ακόμη.
 
Πόσο ανθρωποφαγική είναι η ανθρώπινη φύση; Η ανάγκη για επιβίωση υπονομεύει την ηθική;

 Η κυριολεκτική ανθρωποφαγία εκλείπει, όπως εκλείπουν και οι τελευταίες κοινότητες ιθαγενών στον πλανήτη, η μεταφορική «ανθρωποφαγία» ανθεί στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, όπου η λατρεία της ύλης και του «εγώ» θριαμβεύει.
Δεν είναι θέμα επιβίωσης, η επιβίωση έχει μια εντιμότητα… Η επιβίωση θέλει σθένος!
Η επιβολή της κυριαρχίας, τα καπρίτσια του «εγώ», οι ψυχικές και συναισθηματικές αναπηρίες, η ανασφάλεια, οι «αποξηραμένες» καρδιές, δεν έχουν καμιά σχέση με την επιβίωση.

Ποια μέθοδο εφαρμόζεις όσον αφορά το στήσιμο μιας παράστασης και την διδασκαλία των ηθοποιών;
 Ξεκινώ πάντα με αυτοσχεδιασμούς, ήπια, δίνοντας πολύ χρόνο στον ηθοποιό. Το μόνο που θέλω είναι να ξέρει καλά το κείμενο του, γιατί δεν δουλεύω με το κείμενο στο χέρι. Έπειτα σιγά-σιγά με τη εργασία, όλα μπαίνουν στη θέση τους, φεύγουν οι αμφιβολίες, όλα καθαρίζουν. Δεν δείχνω ποτέ κίνηση. Μετά από πολλούς αυτοσχεδιασμούς, ακολουθούμε τον πιο ξεκάθαρο και σύντομο δρόμο, την απλότητα. Βασικά δεν θεωρώ ότι είμαι σκηνοθέτης, είμαι το μάτι και το αυτί των ηθοποιών μου, αυτά που παρουσιάζουμε είναι συν-δημιουργίες, δεν είναι το προσωπικό μου όραμα.  
 
Τι πιστεύεις για τις ομάδες και για τον τρόπο που διαμορφώνουν το ελληνικό θεατρικό τοπίο;
Μου αρέσει όλο αυτό που γίνεται στην Αθήνα της κρίσης, είναι πολύ ελπιδοφόρο, ο χρόνος θα δοκιμάσει αντοχές και αξίες. Ναι, δεν αξίζουν όλες, αλλά ποιος μπορεί να κρίνει, ποιος πρέπει να σταματήσει και ποιος πρέπει να συνεχίσει; Το θέατρο για μένα είναι ο πιο ενδιαφέρον δρόμος παιδείας και έκφρασης. Ο χρόνος είναι ο δικαιότερος κριτής.
 
Τι επιρροές έχει η κρίση στην ζωή και στη δουλειά σου;

Δουλεύω όλο και πιο πολύ, βγάζοντας όλο και πιο λίγα. Δεν αγαπώ ιδιαιτέρως τα υλικά αγαθά, αλλά θα ήθελα να περιφρουρήσω την αξιοπρέπεια μου. Όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται ένα σπίτι, θέρμανση το χειμώνα και μια κατσαρόλα φαί καθημερινά. Οι νέοι δικαιούνται εκπαίδευση και οι ηλικιωμένοι τα φάρμακα τους. Την περασμένη δεκαετία καταλαβαίναμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά, αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα πως θα φτάναμε ως εδώ…
 
Ποια είναι τα όνειρά σου;

Τα όνειρα μου είναι καλλιτεχνικά θα ήθελα να ασχοληθώ με τους μονολόγους του Ρίτσου, θα μου άρεσε να ανεβάσω ένα «Καμπαρέ» με παρλάτες και τραγούδια, θα ήθελα να γράψω, όχι λογοτεχνία. Έχω κάποιες ιδέες που απαιτούν πολύ ερευνητική δουλειά, ίσως αργότερα γιατί τώρα δεν υπάρχει χρόνος. Τα όνειρα της ιδιωτικής μου ζωής είναι πολύ απλά. Να κολυμπάω με τον σύντροφο μου σε καθαρά νερά και να δω την κόρη μου ευτυχισμένη στη ζωή και στη σκηνή.

Αντώνης Τακτικός
Ο Αντώνης ξεκίνησε με παιδικό θέατρο στο πλευρό του Ιάκωβου Μυλωνά και της Στέλλας Μπονάτσου παράλληλα με το χορό που είναι ο μεγάλος του έρωτας. Μετέπειτα προέκυψε η ιδέα της δημιουργίας των VOLT και έγινε τακτικό μέλος της ομάδας.

Γιατί επέλεξες αυτό το έργο;

Το έργο το επέλεξα με πολύ χαρά από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Είναι ένα από τα σπουδαιότερα θεατρικά κείμενα κατά τη γνώμη μου, τόσο περίεργο και εκτός «νόρμας» που σε κάνει από μόνο του να θες να το ανεβάσεις. Είναι ένα σπουδαίο διαχρονικό κείμενο όπως διαχρονικός είναι και ο homo sapiens. Δε λέω περισσότερα για να μην κάνω spoiler!

Μίλησε μου για την ομάδα σας και τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνετε την αισθητική σας.

Η ομάδα είναι ενεργή τα τελευταία τρία χρόνια και έχουμε στο ενεργητικό μας επιτυχημένες δουλειές όπως η «Μήδεια» του Μπόστ κι ο «Άνδρας με την πουά γραβάτα». Ευελπιστώ να έχουμε μέλλον και να κάνουμε πάντα δουλειές που να μας εκφράζουν. Η αισθητική μας...χμμμ... Και ατομικά αλλά και ομαδικά θα έλεγα ότι η αισθητική διαμορφώνεται από τα πάντα γύρω σου. Σίγουρα ακολουθώ συγκεκριμένες γραμμές σε προσωπικό επίπεδο αλλά όταν συνεργάζεσαι αυτό είναι κάτι που μεταβάλλεται.

Μίλησέ μου για τον ρόλο σου.

Ενσαρκώνω τον 11χρονο Bishop ένα δειλό και προβληματικό παιδί που το έχουν καταστρέψει οι γονείς του. Στην πορεία βέβαια έχει τη μεγαλύτερη αλλαγή μιας και όταν επιστρέφει στο σπίτι κάθε άλλο παρά παιδί είναι. Σπουδαίος ρόλος και παρακαταθήκη για το μέλλον.

Με ποιο τρόπο προσεγγίζεις τους ρόλους σου;

Προσπαθώ να ακούω όσο το δυνατόν περισσότερο τη γλώσσα του αυτοσχεδιασμού αλλά και τον σκηνοθέτη μου. Με την τριβή έρχεται και η λύση.

Πως συνεργάστηκες με την σκηνοθέτιδα σου;

Με αγάπη! Απόλυτη και ουσιαστική του δάσκαλου προς το μαθητή και αντίστροφα αλλά και με μεγάλο πάθος για αυτό το έργο!

Υπήρξε κάτι που σε απώθησε στην δραματουργία;

Προσωπικά δε με απώθησε τίποτα απολύτως, αντίθετα νιώθω βαθιά αγάπη για κάθε λέξη του  κειμένου.

Ποιο είναι το είδος του κοινού που θα ενδιαφερόταν για την παράστασή σας;

Σίγουρα όσοι δεν σκέφτονται με «κουτάκια», «πρέπει» και «μη». Είναι ένα έργο που ζητάει να είσαι ανοιχτός σαν δέκτης για να το αγαπήσεις. Και ευτυχώς επιτυγχάνεται ο σκοπός!

Ελευθερία Στεφανούρη

Μίλησε μου για τον ρόλο σου.

Η Φίλις Χόγκαν είναι μια γυναίκα που δεν μπορεί κάποιος να πλησιάσει εύκολα. Είναι σνόμπ και υλίστρια. Έχει κάνει ένα γάμο για να εδραιωθεί στην υψηλή κοινωνία κι έχει γεννήσει ένα  παιδί που το αντιμετωπίζει σαν «μπιμπελό». Έτσι τουλάχιστον την δείχνει το έργο στην αρχή του. Στη πορεία καταλαβαίνουμε ότι δεν ευθύνεται  μόνο η ίδια για την κατάσταση της. 

Πως δούλεψες για να προσεγγίσεις αυτήν την ηρωίδα;

Διαβάζοντας το έργο, εξ' αρχής είχα μια πρώτη εικόνα για το ποιοι περίπου είναι οι ήρωες. Αφού ξεκίνησαν οι πρόβες άρχισα να κινούμαι με τις ενέργειες των υπολοίπων και σιγά σιγά  «έχτιζα»  το προφίλ της. Ο αυτοσχεδιασμός σου δίνει ελευθερία κινήσεων... να δοκιμάζεις.. να παίζεις.. να βάζεις κάθε μέρα στον ήρωα σου και μια πινελιά ....και σιγά σιγά του δίνεις ταυτότητα.  

Πως συνεργάστηκες με την σκηνοθέτιδα σας;

Η συνεργασία με την Αθήνα ήταν ξεκούραστη αλλά παράλληλα και αγχωτική. Η Αθηνά ήταν και θα είναι δασκάλα μου, οπότε το να δουλεύω μαζί της, ήταν ξεκούραστο μεν γιατί με μια ματιά καταλάβαινα τι ήθελε αλλά κι αγχωτικό γιατί έπρεπε συνέχεια να ξεπερνάω τον εαυτό μου και να την εντυπωσιάζω… (έτσι είναι κάθε σχέση δασκάλου-μαθητή). Επίσης η Αθηνά στις πρόβες τα δίνει όλα... δουλεύει ασταμάτητα μαζί μας μέχρι να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Μίλησέ μου για το έργο. Βρίσκεις την συνθήκη υπερβολική;

Το έργο το ζω έξη μήνες, το έχω δουλέψει με άπειρους τρόπους σε όλες τις δοκιμές. Κάθε φορά, ο Σίλβερ μας έδινε και κάτι ακόμα, κάτι που δεν είχαμε δει πριν.   Δεν μπορώ να θεωρήσω ότι είναι υπερβολικός, παράλογος ή ακόμα και να παρατηρήσω μια διαστροφική φύση μέσα από τα έργα που γράφει, αντιθέτως. Υπάρχει η φύση και οι κανόνες. Το τι θα ακολουθήσει κάποιος έχει να κάνει και με τις συνθήκες.

Ποιο είναι το κοινό στο οποίο απευθύνεται η παράσταση;

Δεν νομίζω ότι η παράσταση απευθύνεται σε ένα είδος κοινού.... αρκεί κάποιος να μην είναι «καθώς πρέπει» οπότε δεν θα μπορέσει να καταλάβει πόσα νοήματα κρύβει  το έργο. Κατά τα άλλα... όλοι.

Βαγγέλης Παπατζανάκης

Τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα τα έκανε το 2003 με παραστάσεις μιούζικαλ και θεατρικές παραστάσεις. Ασχολήθηκε με το τραγούδι και με την ροκ μουσική και έχει στο ενεργητικό του δυο δισκογραφικές δουλειές. Επίσης είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας volt. 

Μίλησε μου για την ομάδα σας και τον τρόπο με τον οποίο διαμορφώνετε την αισθητική σας.

Η αισθητική των volt είναι μινιμαλιστική και κατά το πλείστον DIY. Προσπαθούμε να παρέχουμε μόνο τα απαραίτητα σκηνικά εργαλεία που χρειάζονται για να περάσουμε τα μνήματα μας στο κοινό, με σκηνική καθαρότητα χωρίς να φλυαρούμε.

Μίλησέ μου για τον ρόλο σου.

Ερμηνεύω τον Χάουαρντ Χόγκαν που είναι ένας πλούσιος, διάσημος σκηνοθέτης, ο οποίος κάνει ρομαντικές ταινίες με εξωγήινους. Έχει αδυναμία στο ωραίο φύλο και του αρέσει να περνάει καλά. Επίσης ερμηνεύω τον δόκτορα Νέστωρα. Έναν γιατρό σε ψυχιατρική κλινική.

Με ποιο τρόπο προσεγγίζεις τους ρόλους σου;

Προσπαθώ να συλλέξω όλα τα στοιχεία που μου δίνει το θεατρικό κείμενο για τον ρόλο και ύστερα μέσα από τις πρόβες και από την ανάλυση που κάνω, χτίζω σιγά-σιγά μια αποτύπωση και μια αίσθηση του ρόλου πάνω στο δικό μου σώμα και την δική μου φωνή.

Πως συνεργαστήκατε με την σκηνοθέτιδα σας;

Η σκηνοθέτης μας, μάς οδήγησε μέσα από αυτοσχεδιασμούς, αφήνοντάς μας αρχικά ελεύθερους όσον αφορά την σκηνική έκφραση, με στόχο την αυθόρμητη δημιουργία αλλά και την ανακάλυψη πιθανών, αόρατων πτυχών των θεατρικών σχέσεων των χαρακτήρων του έργου. Κατόπιν συλλέξαμε όλα αυτά τα στοιχεία και τα εντάξαμε σε μια συγχρονισμένη θεατρική πράξη.

Τι σας απώθησε στον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας διαχειρίζεται την δραματουργία του;

Με απώθησε αρχικά η βωμολοχία του έργου αλλά αργότερα συνειδητοποίησα ότι στη πραγματικότητα οι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα έχουν τέτοια ξεσπάσματα. Ο συγγραφέας βέβαια τα περνάει όλα αυτά με χιουμοριστικό τρόπο έτσι ώστε να μην μας απωθήσουν αλλά να μας προβληματίσουν.

Ποιο είναι το είδος του κοινού που θα ενδιαφερόταν για την παράστασή σας;

Η παράσταση αφορά το σημερινό άνθρωπο γενικά. Μιλάει για την ενδοοικογενειακή και κοινωνική βία και προσπαθεί να μας δείξει ότι αν λειτουργούμε εγωκεντρικά, δεν θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε πότε, ούτε να αγαπηθούμε...

Σαββίνα Πετρίδου

Η Σαββίνα απέκτησε γερές βάσεις από τους σημαντικούς δασκάλους της και της δόθηκε η ευκαιρία να παίξει, να γράψει αλλά και να σκηνοθετήσει στο θέατρο
Μπρέχτ, Τσέχωφ ,Ουίλιαμς, Ντάριο Φο αλλά και παιδικό θέατρο. Σημαντικός σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία ήταν η ομάδα της, οι Sol Para Todos.

Μίλησέ μου για την ομάδα VOLT με την οποία συνεργάστηκες για πρώτη φορά φέτος.

Οι VOLT είναι μία καλλιτεχνική ομάδα μινιμαλιστικής και DIY αισθητικής οι οποίοι καταφέρνουν να χτίσουν την τέχνη τους βάζοντας ο καθένας προσωπικά κι από ένα λιθαράκι στην μουσική, στην σκηνογραφία, στην ενδυματολογία και φυσικά στην υποκριτική.

Μίλησέ μου για τον ρόλο σου.

Υποδύομαι την Πάμ, την ερωμένη του Χάουαρντ. Μια σέξυ κοπέλα , όχι πολύ έξυπνη, εξαρτημένη από ουσίες και στο επάγγελμα «ηθοποιό» πορνό ταινιών, η οποία γνωρίζει τον Χάουαρντ  - έναν καταξιωμένο άντρα -  και μέσα από τη σχέση που αναπτύσσουν, νομίζει πως θα ρίξει άγκυρα στο κοινό τους λιμάνι και θα βρει τη σιγουριά που ζητά. Δεύτερος ρόλος που παίζω είναι η Πόπο Μάρτιν , μια ψυχοπαθής σε μόνιμη κατάσταση ευθυμίας που, αν την ερευνήσουμε
βαθύτερα, θα μπορούσε να είναι σαν χαρακτήρας η εξέλιξη της Πάμ στο μέλλον.

Πως προσέγγισες τους ρόλους σου;

Η προσέγγιση έγινε σταδιακά μέσα από το διάβασμα, τη μελέτη,
την δουλειά και την τριβή των προβών, την καθοδήγηση της σκηνοθέτιδας
και την αναζήτηση - κατανόηση του χαρακτήρα των ηρώων που καλέστηκα να υποδυθώ. Άρα κατ’ επέκταση την κατανόηση του βαθύτερου σκοπού των ρόλων και
του έργου.

Πως ήταν η συνεργασία σου με την σκηνοθέτιδα;

Την Αθηνά την γνώρισα μέσω του VOLT. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά, μετά την συνεργασία μας, είναι πως τα υπόλοιπα παιδιά της ομάδας είναι πολύ τυχερά που την είχαν και δασκάλα στην σχολή. Είναι ένας υπέροχος, δοτικός άνθρωπος που «πάσχισε» μαζί μας και μας αφιέρωσε κομμάτι απ’ την ψυχούλα της κατά τη διαδικασία των προβών!

Μίλησέ μου για το έργο.

Είναι ένα πολύπλευρο σκληρό έργο, ενός σύγχρονου Αμερικανού συγγραφέα, δοσμένο με παράλογο μαύρο χιούμορ. Με αφετηρία την «μοντέρνα οικογένεια»,
την έλλειψη αγάπης, την λανθασμένη διαπαιδαγώγηση, τα επιφανειακά πρότυπα (lifestyle) θίγει, μέσω της υπέρβασης των ορίων και της  υπερβολής, τις σάπιες
δομές της κοινωνίας μας. Είναι επί τούτου σκληρό και κυνικό και κατανοώ τον συγγραφέα ο οποίος υπογραμμίζει με τον τρόπο του τα «σημεία» θέλοντας να φτάσει το κοινό του σε κάποιου είδους κάθαρση.

Ποιο είναι το είδος του κοινού που θα ενδιαφερόταν για την παράστασή σας;

Αυτό είναι δύσκολο να το απαντήσω γιατί κάθε θεατρικό έργο δρα διαφορετικά στην ψυχή του κάθε θεατή. Νομίζω πως απευθύνεται στον καθένα που θέλει να γελάσει αλλά και να προβληματιστεί ταυτόχρονα...

Νicky Silver
Οι «Χονδροί άντρες με φούστες» αποτελούν ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Αμερικανού δραματουργού Νicky Silver. Γράφτηκε το 1988 και προτάθηκε για τρία βραβεία Helen Hayes. Στην ελληνική σκηνή ανεβαίνει για πρώτη φορά στο Θέατρο Αμόρε το 1999 σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μυλωνά. Σημαντική επιτυχία σημείωσε το έργο του «Νύχτα Ραδιοφώνων» (Οι αλτρουιστές) που παρουσιάστηκε στο θέατρο Διάνα από το θίασο της Ελένης Ράντου και σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα. Άλλα έργα του: «Πτεροδάχτυλοι» (Βραβείο Οπενχάιμερ - Κέσελρινγκ), «Η ανάσα σου στο πρόσωπό μου» (Βραβείο Dramalogue - Drama Desk), «Γάτες και σκύλοι», «Τροφική αλυσίδα», «Η προσευχή της Παρθένας».
Πιο συγκεκριμένα ο συγγραφέας σχολιάζει με χιούμορ αλλά και καυστικότητα τη φύση του ανθρώπου και τους θεσμούς που θέτει στα πλαίσια του πολιτισμού. Τον κανιβαλισμό της σύγχρονης κοινωνίας που, επειδή είναι αναίμακτος, δεν σοκάρει τόσο όσο θα έπρεπε... Σεξουαλική διαστροφή, υπέρβαση των ορίων, διαρκή χρήση της βίας, παραφροσύνη, ανατροπή της τάξης, κενό της επικοινωνίας. Πρόκειται άλλωστε για στοιχεία που περιλαμβάνει στη θεματολογία των περισσότερων έργων του.

Μετάφραση: Χρήστος Καρχαδάκης
Σκηνοθεσία: Αθηνά Καμπάκογλου
Σκηνικά: Αντώνης Τακτικός
Κοστούμια: Ελευθερία Στεφανούρη
Μουσική και ηχητική σύνθεση: Βαγγέλης Παπατζανάκης
Χορογραφία : Βίκυ Καμπάκογλου
Παίζουν: Βαγγέλης Παπατζανάκης (Χαουαρντ)
Σαββίνα Πετρίδου (Παμ)
Ελευθερία Στεφανούρη (Φίλις)
Αντώνης Τακτικός (Μπίσοπ)

Βοηθοί σκηνοθέτη: Μύρια Δημητρόπουλος
Κατερίνα Παναγιώτου
Φωτογραφία - Σχεδιασμός φωτισμών: Ελισάβετ Μωράκη
Δημιουργικό : Ανδρέας Σαραβάνος
Κομμώσεις: Πένυ Νικολάου - “beauty corner”
Εκτύπωσεις: Αθηνά Σοκολή
Παραγωγή: VOLT
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Ψαραδέλης
Νομική σύμβουλος: Φιλιώ Καστραντά
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 12
Πετράλωνα
Μετρό «Κεραμεικός»
Τηλέφωνο: 210 3428650, 6944618891

Λίγα λόγια για την ομάδα VOLT
Οι VOLT είναι μία καλλιτεχνική ομάδα μινιμαλιστικής και DIY αισθητικής. Όλα τα είδη τέχνης συγκεντρώνονται στην υποκριτική, όχι όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Εικαστικές και ηχητικές εγκαταστάσεις, video art, φωτισμοί και τεχνολογία λειτουργώντας συνδυαστικά απέναντι σε τάσεις και μεθόδους μιλούν μέσα από την τέχνη τους. Πρωτοεμφανίζονται στη θεατρική σκηνή με τη «Μήδεια» του Μποστ, στα πλαίσια του Φεστιβάλ "Χίμαιρες", που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2013 στον πολυχώρο «Λάσπη». Τον χειμώνα της ίδιας χρονιάς, ανεβάζουν την παράσταση «Ο Άνδρας με την πουά γραβάτα» των Ελ Ρόι + ΑΒΓ σε σκηνοθεσία της ίδιας της ομάδας στο θέατρο Αλκμήνη.