ΑΝΤΑΥΓΙΕΣ  ΘΕΑΤΡΟΥ

         // Δεν ξέρω πώς να σου το πω .Μα ο δρόμος χθες το βράδυ ,

            μες στη σταχτιά τη συννεφιά σα θέατρο είχε γίνει

            και σα σκιές φαινότανε μακριά μου οι θεατρίνοι//

     Αναπολώντας τους στίχους του Λ. Πορφύρα- προσπάθησα  να προσεγγίσω την έννοια του θεάτρου και της θεατρικότητας- δίνοντας μια διαφορετική διάσταση.

Ακόμα και αν ανατρέξουμε στην ετυμολογική προέλευση του όρου <θεάομαι> (θεωρώ-βλέπω-παρακολουθώ-παρατηρώ-κοιτάζω)αντιλαμβανόμαστε το πολυσύνθετο και το αυτόνομο της συγκεκριμένης τέχνης. Δεν είναι ένα απλό δρώμενο  αλλά  ένας κόμβος που συνδυάζοντας κοινωνία, πολιτική, παιδεία παράγει πολιτισμική δράση. Συνδέεται με την ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί δημιουργικά αντιμέτωπος με την καθημερινότητα του -μέσα από ένα συμβολικό κώδικα φανταστικού χαρακτήρα.

Η ζωή κρατάει τον καθρέφτη στο θέατρο .Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι άλλοι-γνώμες κάποιου άλλου είναι οι σκέψεις τους-μίμηση οι ζωές τους-αντιγραφή τα πάθη τους.

Η θεατρικότητα αποτελεί σήμερα ένα σημαντικό- ίσως το βασικότερο κομμάτι του δημόσιου και ιδιωτικού βίου.

Η σκηνική παρουσία ενός πολιτικού προσώπου (ντύσιμο, κίνηση, ύφος, ομιλία..) δε σχολιάζεται λιγότερο απ ό,τι ο πολιτικός του λόγος (θεατρικότητα). Θεατρική συμπεριφορά υπάρχει στη βάση κάθε επικοινωνίας, από τη χειραψία, τη χειροτονία ενός επισκόπου έως το φιλικό χαμόγελο ενός πωλητή.

Η κοινωνία μοιράζει ρόλους στα άτομα, οικογενειακούς, επαγγελματικούς…

Η καθομιλουμένη νεοελληνική είναι γεμάτη από σχετικές εκφράσεις [έκλεψε την παράσταση-τι ρόλο παίζει-μας το παίζει –είναι υποκριτής…]

//¨Όταν οι τέχνες έχουν γιορτή, τότε γίνεται το θέατρο.// Είναι μια τέχνη βιωματική, η  φωνή στο συναίσθημα του θεατή και ηθοποιού, η ανθρώπινη ανάσα.

Μπορεί να μας συγκινήσει ένα έργο στο χαρτί αλλά αυτό που σου δίνει μια παράσταση είναι ο άνεμος μιας  διαφοροποιημένης οπτικής στα πράγματα.

Μέσα στο θέατρο λυτρωνόμαστε από ότι μας πνίγει η ζωή .Μια ζωή εσωτερικής αναζήτησης και υπαρξιακής αγωνίας. Ηθοποιός σημαίνει φως. Είναι ο ήρωας που υψώνεται μέσα στο φως.

Θάταν  μάταιος ένας  // κλισέ// ορισμός του θεάτρου αφού κανείς δεν έχει οριοθετήσει το σημείο που τελειώνει το όνειρο και αρχίζει η αλήθεια της ζωής.

Άς μη ξεχνάμε ότι η ζωή είναι θέατρο και το θέατρο είναι η ζωή.

΄Ενας άραβας είπε: // Εμείς δεν είμαστε τίποτε άλλο από θνητοί όμως το θέατρο είναι τόσο αιώνιο όσο η ίδια η ζωή//. Τελικά αν κάποιος με πίεζε να δώσω ένα ορισμό του θεατρίζειν-  με ευρεία έννοια-θα έλεγα ότι είναι μια κραυγή αναζήτησης της ταυτότητας μας ή ..θα τελείωνα με τη φράση του Παλαμά //Κερδίζω από την τέχνη  ό,τι χάνω από τα πράγματα//.

            Σοφία  Τουρκολιά