Μαρία Σωτηριάδου

Κατερίνα Λβόβνα γιατί παντρεύτηκες αυτό τον άνθρωπο; Μιά στείρα γυναίκα πρέπει να μένει γεροντόκορη!

Η Μαρία ακολούθησε το θέατρο μετά από μια πορεία στο χώρο των επιχειρήσεων και έχει ήδη παίξει σε μια σειρά παραστάσεων με σκηνοθέτες τον Δημήτρη Καρατζιά, την Έφη Πίκουλα, την Σοφία Καψούρου και την Κατερίνα Χάσκα ενώ έχει επίσης δουλέψει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.Φέτος είναι η επιβλητική και δυναμική πεθερά της Κατερίνας στην παράσταση «Η Λαίδη Μάκβεθ του Μτσένσκ», σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι που παρουσιάζει ο Πολυχώρος VAULT.

Μίλησέ μου για τη νουβέλλα του Λεσκώφ. Πώς οι ήρωες «υπάρχουν» πριν και πως μετά το έγκλημα.

Η νουβελλα του Λεσκώφ χαρακτηρίζεται από τον ρεαλισμό της. Οι ήρωες παρουσιάζονται αντικειμενικά, χωρίς εξιδανίκευση ή εξωραισμό.Ο συγγραφέας, δεν χρησιμοποιεί ψυχολογικό ή θεολογικό υπόβαθρο. Περιγράφει τα γεγονότα, τους χώρους, ακόμα και τα αντικείμενα με λεπτομέρειες, έτσι ώστε να δώσει με ακρίβεια το στίγμα της εποχής, των ηθών, των εθίμων και των καταστάσεων που βιώνουν οι ήρωες του. Οι ήρωες του Λεσκώφ εξελίσσονται λοιπόν, σύμφωνα με τα γεγονότα που βιώνουν και όχι λόγω πνευματικής εξέλιξης ή θεολογικής αναθεώρησης. Λειτουργούν ενστικτωδώς -ουσιαστικά προκαλούν τα γεγονότα-, υποτάσσονται κυριολεκτικά στην παρόρμηση του «θέλω» και του «μπορώ», αδιαφορώντας ή –πολύ πιθανόν- ανοώντας πλήρως τις οποιεσδήποτε μελλοντικές ή άμεσες συνέπειες των πράξεών τους. Ετσι λοιπόν οι ήρωες μας, ξεκινούν από την πλήρη ασημαντότητα και πλήξη για να καταλήξουν μέσα από τις επιλογές τους να γιγαντωθούν, να ηρωποιηθούν θα έλεγα! Η ηρωποίηση αυτή μπορεί να μην φαντάζει πάντα θετική ή αρνητική. Ο Λεσκώφ επιλέγει να αφήσει την απόφαση για την τελική κρίση στον θεατή.

Μίλησε μου για τον ρόλο σου. Προσέγγισε τα θετικά και αρνητικά στοιχεία του και δώσε μου μια εικόνα της ψυχοσύνθεσης του.

Μια γυναίκα εμβληματική, αρχηγός της οικογένειας, στας δυσμάς του βίου της, έχοντας διανύσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, στερημένη από αγάπη, φροντίδα, κατανόηση, ανθρωπιά. Επιλέγει την μοναχικότητα μετά την χηρεία της και καταφέρνει να παραμείνει όρθια και δυνατή σε ένα περιβάλλον δύσκολο και μόνιμα μεταβαλλόμενο κοινωνικά, μετεωρολογικά, πολιτικά. Σε ένα περιβάλλον που ακόμη και η απλή καθημερινότητα δεν παύει να είναι μια ανεξάντλητη πάλη. Μιά νικήτρια! Μια αμαζόνα! Θεωρεί ότι πρεσβεύει το σωστό, το πρέπον, το κοινωνικά αποδεκτό και δεν διστάζει να εφαρμόζει το δίκαιο κατά το δοκούν! Ο χαρακτήρας της απτόητος, αμετακίνητος, απόλυτος, σκληρός και βίαιος όταν αυτό απαιτείται προς συμμόρφωσιν οιουδήποτε τολμά να την παρακάμψει ή να την προσβάλλει . Η γυναικεία της φύση ξεχασμένη, απόκληρη, δεν αφήνει περιθώρια για συγκινητικές προσεγγίσεις παραμένοντας εγκλωβισμένη στο πατριαρχικό κοινωνικό μοτίβο που εκπροσωπεί. Ο ρόλος μου αν έπρεπε να χαρακτηριστεί με μια λέξη αυτή θα ήταν έρεβος! Ομως, όσο και αν ακούγεται σαν λέξη, τρομαχτική, το έρεβος δεν παύει να κρύβει ένα ασύγκριτο μεγαλείο.

Πως λειτούργησες αναζητώντας το πρόσωπο της ηρωίδας που υποδύεσαι;

Η αλήθεια είναι, ότι ο ρόλος αυτός ήρθε σε μια χρονική στιγμή της ζωής μου που αγαπώ και εκτιμώ κάθε άνθρωπο που βρίσκεται μέσα σε αυτή και θεωρώ κάθε ώρα που περνά χωρίς να χαμογελώ, μια χαμένη ώρα. Έπρεπε λοιπόν, να ψάξω πολύ μέσα μου, να βρώ και να επαναφέρω όλα αυτά που με έχουν πονέσει, που με έχουν πληγώσει, που θα μπορούσα για αυτά να γίνω ο ρόλος! Αντιγράφοντας λοιπόν την συλλογιστική του συγγραφέα που μελετάω τόσους μήνες – του Λεσκώφ-, θα αφήσω την απάντηση και την τελική κρίση σε εσάς στο αν τελικά τα κατάφερα.

Πώς ήταν η συνεργασία με τον σκηνοθέτη σου;

Είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι με τον Ενκε, και σίγουρα για εμένα αυτή η δήλωση εμπιστοσύνης στο πρόσωπο μου με κάνει πολύ ευτυχή! Θα τολμούσα να πω, ότι η σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού είναι κατ΄εξοχήν ερωτική! Σέβομαι τις γνώσεις του, την ευρηματικότητα του, την προσπάθεια του να αγγίξει το τέλειο, την ακούραστη δίψα του για δημιουργία, την φιλοδοξία του να δημιουργήσει ένα άρτιο αποτέλεσμα και την ιδαίτερη ευελιξία του στο να ανακαλύπτει και να ενθαρρύνει τις δυνατότητες μας αλλά και να καλύπτει τις αδυναμίες μας. Λειτουργώ σαν πιόνι στην σκηνοθετική του σκακιέρα, και δεν σας κρύβω ότι με εξιτάρει πολύ, ο τρόπος με τον οποίο στρατηγικά καταφέρνει να μεταμορφώσει τους ηθοποιούς του από απλά πιόνια σε βασιλιάδες!

Τι ομοιότητες και τι διαφορές ανιχνεύσεις ανάμεσα σε σένα και τον χαρακτήρα που υποδύεσαι;

Στον ψυχισμό μας επιδρούν όλες τις αναμνήσεις των συναισθημάτων που βιώσαμε, αναμνήσεις πόνου, μοναξιάς, απόρριψης, ελέγχου, επίκρισης, κριτικής, εγκατάλειψης, προδοσίας, απώθησης, έλλειψης ή στέρησης της αγάπης... Ακόμη κι από τα παιδικά μας χρόνια θα υπάρχουν φορές που θα έχουμε βρεθεί ευάλωτοι, αντιμέτωποι με αρνητικά συναισθήματα, κακές συμπεριφορές , αποτυχίες, γλωσσική ή σωματική κακοποίηση. Όλοι μας, κάποιες φορές έχουμε υπάρξει η θα υπάρξουμε θύτες ή θύματα. Ίσως όχι πάντα σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε φιλικό ή σε κοινωνικό, μέσα από την επαφή μας με πρόσωπα του ευρύτερου περιβάλλοντος. Όλα αυτά λοιπόν τα βιώματα, έχουν αφήσει το στίγμα τους κάπου βαθιά στον ψυχισμό μας και παραμένουν εκεί, ξεχασμένα πολλές φορές αλλά σίγουρα αναλλοίωτα. Άρα, αν κατανοήσουμε βαθιά τον κάθε χαρακτήρα που υποδυόμαστε, αν τον αγαπήσουμε, αν λάβουμε υπόψη μας τις παραμέτρους που τον οδήγησαν στις πράξεις του, τότε πιστεύω ότι θα ταυτιστούμε μαζί του και θα διαπιστώσουμε ότι έχουμε μόνο ομοιότητες. Άκουσα πρόσφατα τον υπέροχο Σωτήρη Χατζάκη σε συνέντευξη του να λέει, ότι κανείς δεν ξεκινάει από την Τέχνη για να ανακαλύψει τον πόνο ή τη χαρά. Ξεκινάει από τον πόνο και τη χαρά για να ανακαλύψει την Τέχνη.

Εσύ τι θα έκανες για κάποιον που αγαπάς; 

Ό,τι γίνεται από αγάπη, είναι πέρα από το καλό και το κακό. Φρίντριχ Νίτσε.