Στίλβη Ψιλοπούλου

Η νεαρή ηθοποιός με γνώσεις φωνητικής, μουσικής και χορού, διαθέτει εντυπωσιακή κινησιολογία και άριστα δουλεμένα εκφραστικά μέσα ενώ η σκηνική της παρουσία είναι πληθωρική και δυναμική. Σπούδασε θέατρο στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα και είναι πτυχιούχος της σχολής «Μαίρη Βογιατζή Τράγκα» και της Αγγλικής φιλολογίας. Έχει παίξει στις παραστάσεις: «Ο Ριχάρδος ο τρίτος» του William Shakespeare, «Τα μάγια της πεταλούδας» του F.G.Lorca και άλλες, σε τηλεοπτικά σίριαλ και στις ταινίες μικρού μήκους «ΝΕΚΡΟΣ ΘΑΦΤΗΣ» σε σκηνοθεσία Ρένας Χαράμη και «ΒLACK BOXED» όπου έγραψε και το σενάριο, σε σκηνοθεσία Μάνου Αντωνίου. Φέτος την είδαμε να ερμηνεύει τον δύσκολο ρόλο μιας νεαρής έφηβης με ιδιάζουσα ζωή και προσωπικότητα στην θεατρική παράσταση «Yard gal» της Ρεμπέκα Πρίτσαρντσε σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Σταύρου και με συμπρωταγωνίστρια την Μαίρη Καρφάκη. Έχει επίσης υπογράψει την μετάφραση του έργου, η οποία πρόκειται να εκδοθεί σύντομα.

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να διαλέξεις την τέχνη;

Δεν πιστεύω πραγματικά πως σε ωθεί κάτι συγκεκριμένο στο να γίνεις καλλιτέχνης. Έτσι γεννιέσαι. Είναι το ύφασμα τέτοιο. Νομίζω πως δεν έχεις καν την επιλογή να το αποφύγεις. Πρόκειται απλώς για μια εσωτερική ανάγκη, που πάντα κουβαλάς, την ανάγκη σου να εκφράζεσαι. Και όσο περνάει ο καιρός αυτή σου η ανάγκη σε ταξιδεύει σε μοναδικά μονοπάτια δημιουργίας. Αυτή είναι και η μαγεία της τέχνης.

Ποιες δυσκολίες συνάντησες στην μετάφραση του έργου;

Οι δυσκολίες ήταν πάρα πολλές καθώς όλο το έργο είναι γραμμένο σε αργκό. Έπρεπε λοιπόν να καταφέρω να μεταφέρω αυτή τη διάλεκτο στην αντίστοιχη Ελληνική, μένοντας πιστή στο κείμενο και παράλληλα να διατηρήσω το άρωμα αυτής της γλώσσας του δρόμου. Μεγάλη βοήθεια σε όλη αυτή τη μετάφραση ήταν η χρήση της αργκό «καλιαρντά».

Με ποιο τρόπο προσεγγίσατε τις δύο ηρωίδες και πως επικοινωνήσατε με τους ιδιόμορφους ψυχισμούς τους;

Εδώ η παρέμβαση του Αλέξανδρου ήταν καταλυτική. Δουλέψαμε κυρίως με αυτοσχεδιασμούς αλλά και με πολλές συζητήσεις εκ βαθέων που σκοπό είχαν την κατανόηση του κειμένου και των μηνυμάτων που περνάει. Κυρίως όμως έπρεπε να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον ψυχισμό και τα βιώματα αυτών των κοριτσιών, να αντιληφθούμε τον κόσμο τους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να κοινωνήσουμε την δύσκολη πορεία τους με το σεβασμό που της αρμόζει.

Πως ήταν η συνεργασία με τον σκηνοθέτη σας;

Η συνεργασία μας με τον Αλέξανδρο είναι σίγουρα κάτι που θα έχουμε να κουβαλάμε μέσα μας για πάντα και σίγουρα κάτι στο οποίο θα γυρνάμε πάντα. Όσα μας δίδαξε όλον αυτόν τον καιρό που δουλέψαμε μαζί του, ήταν ανεκτίμητα. Αλλά και η στοργή με την οποία μας περιέβαλλε, μας δυνάμωνε πάντα ώστε να προχωράμε αποφασιστικά στο δύσκολο αυτό έργο.

Τι είναι αυτό που έκανε τα δύο αυτά κορίτσια τόσο ελκυστικά στον θεατή;

Η θεατρική κατηγορία στην οποία ανήκει το έργο μας λέγεται «in her face theatre». Αυτό από μόνο του σημαίνει πως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα έργο ωμό και καθόλου στιλιζαρισμένο. Ένα έργο που χαρακτηρίζεται ως γροθιά στο στομάχι. Τα κορίτσια στην αρχή προκαλούν στο κοινό κάθε άλλο παρά έλξη. Καταφέρνουν όμως τελικά να το κερδίσουν γιατί ρίχνουν τις μάσκες τους δείχνοντάς την αλήθεια τους, την ένταση και την αυθεντικότητα των συναισθημάτων τους. Αποδεικνύουν μέσα από τις πράξεις τους πως δε φοβούνται ούτε να νιώσουν ούτε να είναι αληθινές. Δεν κάνουν εκπτώσεις σε τίποτα, δεν φοβούνται να εκτεθούν και ζουν ολόκληρα τα συναισθήματά τους μέχρι τέλους.

Πως διαχειριστήκατε την βία και την τρυφερότητα των ηρωίδων;

Αυτές οι δύο αντίρροπες συναισθηματικές καταστάσεις μοιάζουν με τεντωμένα σχοινιά στα οποία ισορροπούμε καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Τα κορίτσια αυτά βιώνουν απίστευτα άσχημες καταστάσεις. Μεγαλώνοντας με βία, παράγουν και οι ίδιες βία, θυσιάζοντας την παιδικότητά τους, κρατώντας ένα μόνο τρυφερό κομμάτι. Την αγάπη που νιώθουν η μία για την άλλη και που μοιάζει να ξεπερνάει τα πάντα.

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Εύχομαι να συνεχίσω να εκφράζομαι και να δημιουργώ στο χώρο της τέχνης προσφέροντας όσα περισσότερα μπορώ.

Πως βλέπεις το θεατρικό τοπίο στη χώρα μας;

Τα πράγματα για τους νέους ηθοποιούς είναι δύσκολα όχι όμως ακατόρθωτα. Μου αρέσει που βλέπω όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους να ασχολούνται με το θέατρο. Μου αρέσει που υπάρχουν πολλές εναλλακτικές σκηνές. Και αυτό, σκέψου, συμβαίνει ειδικά την περίοδο της κρίσης. Γι’ αυτό χαίρομαι κυρίως γιατί βλέπω τόσους νέους να έχουν την ανάγκη να εκφραστούν μέσα από το θέατρο και τελικά να βρίσκουν τον τρόπο να το κάνουν. Αυτή η πνευματική ανησυχία τους είναι σίγουρα ένα αισιόδοξο μήνυμα για την Ελληνική κοινωνία.

Με ποιο τρόπο θα διαχειριζόσουν εσύ την οργή σου και την απελπισία σου αν ήσουν στη θέση της ηρωίδας που υποδύεσαι;

Νομίζω με τον ίδιο τρόπο.

Η χημεία επί σκηνής με την συμπρωταγωνίστρια σου ήταν εντυπωσιακή; Πως δημιουργήθηκε;

Πρότεινα το ρόλο στη Μαίρη Καρφάκη χωρίς να τη γνωρίζω προσωπικά και προς μεγάλη μου χαρά, δέχτηκε. Το πως δημιουργήθηκε αυτή η χημεία μεταξύ μας είναι σίγουρα κάτι μαγικό. Είμαστε δυο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες που με έναν τρόπο όμως συμπληρώνουμε η μία την άλλη απόλυτα. Είναι το άλλο μου μισό. Ήταν τιμή μου να δουλέψω μαζί της και εύχομαι να κάνουμε και άλλα πολλά πράγματα στο μέλλον

Ποια είναι τα κοινά σου σημεία με την ηρωίδα και που διαφέρετε;

Παρόλο που οι ζωές μας είναι εντελώς διαφορετικές έχω πολλά κοινά με τη Βοο. Κυρίως στην ένταση των συναισθημάτων της και στο πόσο σημαντική είναι και για εκείνη η φιλία.

Πως αντιδρά το κοινό στην παράσταση;

Το κοινό μας ανταμείβει κάθε φορά με πολύ αγάπη και αυτό είναι που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε. Υπάρχει έντονη συγκίνηση προς το τέλος και ένα δυνατό χειροκρότημα για να μας συντροφεύει.

Μίλησε μου για την ταινία «ΒLACK BOXED» στην οποία συμμετέχεις με την διπλή ιδιότητα της σεναριογράφου και της ηθοποιού.

Τα γυρίσματα της ταινίας, ολοκληρώνονται σε λίγες μέρες και πρόκειται να σταλεί σε αρκετά κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πραγματεύεται το βρώμικο παιχνίδι των μεγάλων παραγόντων και των οικονομικών τους συμφερόντων που στρέφονται ενάντια στο γυναικείο φύλο, δημιουργώντας πλαστά πρότυπα ομορφιάς και ωθώντας στο περιθώριο τις κανονικές γυναίκες οι οποίες έτσι καταδυναστεύονται από το σύνδρομο μιας εμφάνισης πέρα από την ίδια τους την φύση, την ηλικία τους και την ξεχωριστή τους προσωπικότητα κι αναλώνονται στο κυνήγι των likes στο fecebook προβάλλοντας μια «ιδανική» εικόνα τους που δεν τις αντιπροσωπεύει.

Θέμα καυτό και σύγχρονο που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρότατα τις σύγχρονες κοινωνίες και τα φεμινιστικά κινήματα. Σου εύχομαι καλή επιτυχία σε όλα.

Ευχαριστώ.